Mei: een gedicht

aarde adem aldoor armen avonds Balder begon bergen blanke blauwe bleef blindheid bloemen blonde blonk boomen boven brandt dacht damp dauw dicht diep Dommelend donker droom duiven eenzaam elkander flauw geele geluid ging golven gouden graniet gras hazelaar heel heen hemel hield hing hoofd hoog hoorde hooren huis Idoena jonge karmijn keek kelken kind kindren klanken kleuren klimop kussen kwam lachen lachte langs langzaam leek licht liep lippen lucht maken menschen moeder mond muziek nacht nevel nimfen omhoog oogen papaver parelmoer populier porfier raam rond rondom rood ruischte sater schaduw scheen schel schemering schuim slaap staan stem stil stilte stond straat stralen stroom terwijl tranen Tritons tusschen viel vloog voelde voeten vogel voorbij vuur wacht wangen want water waterval weer wierook wijn wilgen wind witte Wodan woei wolken woud zacht zelve ziel zoete zong zonlicht zonnekind zooals zwaar zwarte