202. Ó guitarras de Alcacer-Quibir, Gemei as saudades brando, muito brando, Ó guitarras de Alcacer-Quibir, Gemei as saudades carpindo, carpindo, Cantai vos gemendo, chorando mais forte, Sinos ao longe HEGAM de longe, CH vindas na aragem, imagens debeis de bronzes finos. E cristalinos pousam na aragem, na aragem vaga, como essas penas no ar serenas que o ar afaga 203. Expiram longe, de cousas flebeis. ANTONIO CORREA DE OLIVEIRA Minha terra INHA terra, quem me dera MT Ter o pão de cada dia, ter a graça do Senhor : cavar-te com minhas mãos Minha terra, quem me dera Minha terra, quem me dera para amar-te mais, podendo, Minha terra, quem me dera dar 1880 204. EDUARDO PONDAL A Campana d'Anllons CAM AMPANAS de Bastabales, mórrome de soledades. Cantiga popular E ti, campana d' Anllons, Alá nos pasados ventos, ouzo os teus vagos concentos, reló dos tristes momentos da miña patria querida. Cantas veces te lembrou Cantas do mar africano, Cando te sinto tocar, por causas d'un mal ausente. 1835-1917 Cando doida tocabas po-las tardes á oración, campana, sempre falabas palabras con que cortabas as cordas do corazón. Estabas contando aos ventos cousas do meu mal presente, os meus futuros tormentos, que dabas con sentimentos, segun tocabas doente. Campana, se po-lo vran ves lumiar na Ponte-Ceso a cachela de San Xoan, dille á todos que estou preso nos calabozos d' Orán. E á aquela rula inocente que me morria d'amor no regazo docemente, tremando como unha fror sobre escondida corrente, diráslle que unha de ferro arrastro rouca cadea, castigo atroz do meu erro; e que dentro d' este encerro o seu amor me alumea. E ti, anduriña errante dos longos campos d' Arxel, se á miña patria distante te leva o voxo constante, dille o meu penar cruel. Se alguen por min preguntar, dille que estou en prisions; e unha noite de luar iráste unha vez pousar Así triste en terra allea, O nai da miña vida, detrás do pinar; adiós . . . adióos . . . adióoos. e morándoa unhas gentes estrañas, hirtas e esquivas. |