ne talium quidem exempla mihi memoria denegat.Sed primum inter hæc tenere locum videtur quod in extrema pagina cccxx1 legitur, nihil peccat, nifi quòd nihil peccat. quo tamen modo lu fiffe ante eum nonnullos haud ignoro. Nec verò nihilarguti (meo quidem iudicio) habent ista verba quæ funt claufula cuiufdam loci quem paulo ante attuli ex epiftola xxx111, libri VI, nam mihi fatis eft certare mecu. proximè auté præcedunt hæc,re ut inter me as pulchram: loquitur autem de quadam fua oratione. Sed quum duæ fint huius leile&tiones (vt obiter de hoc quoque moneamifta, & accipe orationem meam, vt illi arma diuira. Num fuperbius potui? reuera Ut inter meas,puishi am.necnon hæc, & accipe orationem meam,ut illa arma dțuinam.Sin id fuperbius pofui,reuera interim pulchram. quum inquam duæ iftæ loci huius le&iones inueniantur, pofteriorem alteri præfero.

QVOD SI de artificio quod his fubeft epiftolis fiue hoc ad vtilitatem, fiue ad delectationem,fiue potius ad vtrunque pertinet, dicendum mibi aliquid elt; ne in hac quidem parte cum Cicerone inferiorem comperiemus. Nam que petit (vt primum de hoc epiftolarum genere loquar) ita petit denegari nullo modo pofsint. Cuius rei exemplum habemus in ista claufula illius quæ nona eft libri fecundi, Te quoque obfecro ut aliquam meris mei partem fufcipere tanti putes.Reddam vicem,fi repofces: reddam & fi non repofces. Diligis, leris,frequentaristende modo velle te, ne deerunt qui quodelis cu piant. Vtautem hu nem,ita principium patiter & finem alius cufdam cófiderandum pre

pono: quæ non longo eam fequitur interuallo. Hoc igitur eft principium, Et tu occafiones obligandi me auidißimè amplecteris, & ego nemini libentius debeo. Duabus ergo de caufis à te potißimum petere constitui quod impetratum maximè cupio.Hic autem eft finis, Extenderem preces, nifi & turogari diu nolles,& ego tota hac epiftola feciffem. Rogat enim & quidem efficacißimè, qui reddit cau fas rogandi. Dignus autem fuit cui nihil petenti negaretur, quum ad aliorum ipfe petitiones tam promptum fe oftendat. Atque huius tam promptæ & tam ad obfequium paratæ voluntatis exemplum extat in principio epiftolæ 18. libri fecundi, Quid mihi à te iucundius potuit iniungi quàm vt præceptorem fratris tui liberu quærerem? Verùm à petitione ad commendationem vt veniam (quum commendatitiæ epiftolæ fpecies fint earum quæ petitoriæ appellantur:atque adeo illa epiftola ex qua duo pofteriora exempla iam attuli, fit commendatia) quid ad illam addi poteft artem qua in commendandis fuis amicis v. titur? quid ad gratiam adiici quam commendationibus fuis adhibet? & (quod potifsimum eft quæ Suadela maior perfuadendi artifex effe vnquam potuit quàm illa eft quam apud eum audimus? Atque vt ne hîc quidem fine exemplo, vel potius fine exemplis, loquar, legimus in principio cuiufdam quæ eft pag. LXXIIII, Quod ipfe amicis tuu obtuliffem, fi mihi eadem materia fuppeteret, id nunc iure videor à te meu peti. turus. Alter autem locus quem in exemplum afferam duobus enim contentus ero) Ciceronianum quiddam habet, id eft, Ciceronianam quandam formulam, vt ita loquar. ita e

nim clauditur quædam epiftola, pag. cx11, & CXIII, Multa beneficia in multos contulisti: aufim contendere,nullum te meliùs, aque bene vix vnum aut alterum collocaffe. Quinetiam in eo quòd epiftola decima feptima libri quarti, fe admoneri quidem, fed non rogari vult à Gallo, feu Antonino (ambigua enim eft illius epiftolæ infcriptio Ciceronem aut quendam alium ex 'iis quorum epiftolæ Ciceronianis funt infertæ imitatur. Et admones (inquit) & rogas vt fufcipiam abfentis Corellia caufam contra C. Cacilium,confulem defignatum. Quòd admones, gratias ago: quòd rogas, queror. Admoneri enim debeo,vt fciam:rogari non debeo ut faciam quod mihi non facereturpisi mum est. Quæ tam honefta & officiofa ad petitionem refponfio obferuanda eft. Quædam verò eft epift. libro 6,in qua vult Tacitum alios rogare, fe autem precum eius miniftrum jutorem & participem fore dicit. Quum autem & ibi non minus officiofam (vt iam loquutus fum fiue obfequiofam habeamus refponfionem, afferam totum locum, vel potius totam epiftolam. Poftquam igitur dixit,Commendas mihi lulium Nafonem candidatur. Nafonem mihi? quid fimeipfum? fero tamen & ignofco. eundem enim commendaffem tibi fi te Roma morante ipfe abfuiffem. Habet hoc folicitudo quòd omnia neceffaria putat. Poftquam hæc dixit, inquam, tandem his verbis finem epiftolæ imponit, T tamen cenfeo alios roges: ego precum tuarum minifter adiutor particeps ero. Enimuero omittendus bic non eft & alius quidam libri noni locus, vbi deprecatorem agit apud Sabinianum pro eius liberto. quum enim dixiffet eum ad fe veniffe,

ad

aduolutúmque pedibus fuis hæfiffe,fleuiffe, multum rogauiffe,multum etiam tacuiffe: in fumma, feciffe fidem pænitentiæ: & quum alia quædam adieciffet,ita finit epiftolam. Vereor ne videar non rogare,fed cogere,fi precibus eius meas iunxero.Iungam tamen tanto plenius & effufius quanto ipfum acrius feueriufq.corripui diftri&tè minatus, nunquam me poftea rogaturum. Hoc illi, que terreri oportebat: tibi no ide.nam fortaffe iterü rogabo, iterü impetrabo.Sit mode tale ut rogare me, te ut præftare deceat. Quauis porro vnum afdam comedatitiæ Plinii epiftolæ locum attulerita in quo Ciceroniana quadam formula vfum effe illum dixi, fuas tamen alioqui habere, & quidem magis varias quam Ciceronem tacere nolo, Eadem enim à Cicerone libro illo 13. qui commendatitiis plenus eft epiftolis totus,multis in locis,& quidem verbis alicubi iifdem repetuntur.

Longum effet, ficut exempla illius generis epiftolarum attuli fic etiam reliquorum afferre: & le&torem à me præmonitum, diligentiùs artificium in illis obferuaturum fpere. Quamobrem de narratoriis tantùm aliquid addam: nimirum, in illis quoque fcriptorem hunc excellere, ob breuitatem; quam nihil Ciceronianæ debere, potiúfque hanc illi,au&im affirmare. Loquor autem de tali breuitate qualis eft hæc epiftola quintæ libri primi, Exigilaueram; nuntius à Spurinna. Venio ad te: Imò ego ad te. Coimus in porticum Liuia. Quй alter ad alterum tenderemus,&c. Sed eadem opera le&torem monebo, crebrum effe apud eum figuræ que ellipfis appellatur, v fum.quod nifi animaduertat, quofdam locos immeritò mendi fufpectos habeat. Exemplum sup

pedicabit hic pagina 1x1x locus, primùm impudentiam hominis,qui venerit ad ægram. Hic enim nó defiderare fed fubaudire verbum aliquod debemus. Sic, pag. LXXXVIIS Erat in confilio Sertorianum illud exemplum, qui robuftißid mum & infirmißimum militem iußit caudam equi. reliqua nost. Verùm quædam funt quæ juftius quam hæ vel aliæ huiufmodi effe fufpe&tæ pof fint. Nec dubito quin talis fufpicio quofdam locos corruperit,vocabulo quod adie&um margini ex conie&tura erat, in textum irrepente. Sie pag. x1, vbilegimus, Qua ex caufa fape ipfe mecum tractaui,nobifne tantum, quicquid illud est, compofuiffe,an & alijs debeamus, vt nobis, fulpe&um mihi eft verbum tractaui: ab aliquo profectu,vt opinor,cui fufpe&ta effet ellipfis (quam tamen poft illud aduerbium fufpe&tum habere non oportebat) aut certè ex fcholio quo docebatur quidnam fubaudiendum effet, profectum.

:

QVAM VIS autem in iis quæ propofui, Ciceroni minimè cedere illum exiftimem, nequaquam tamen eius eloquentiam,ne in ipfo quidem Panegyrico, cum Ciceroniana comparandam dixerim præfertim fi non inuentionem tantùm ac difpofitionem fed ipfam quoque elocutionem fpe&emus.Eius tamen æmulatorem se fatetur, in epift.libri primi quinta. Totu aute locum affera, quoniam ibi quædam fant de quibus eadem opera fententiam meam proferre volo, quum alioqui exemplarium omnino contrariæ fint le&iones. Ita igitur in noftra editione, (cùm alias quafdam tum verò Badianam fequente)

Ait timere fe ne animo meo penitus hæreret quod in centumuirali judicio aliquádo dixiffer,