& duobus aut tribus lego,mox aliis trado annotanda: notáfque eorum,fi dubito,cum vno rurfus aut altero penfito,nouiffimè pluribus recito: ac,fiquid mihi'credis, tunc acerrimè emendo. nam tanto diligentius,quanto follicitius intendo. Optimè autem reuerentia,pudor, metus iudicant. idque adeo fic habe.Nónne fi loquuturus *es cũ aliquo,quamlibet do&o vno " tamen minus*co- effes moueris quàm fi cum multis vel indoctis? Nón- cómouerèa ne quum furgis ad agendum, tum maximè tibi ris ipfe diffidis? tum commutata, non[dico] plurima, fed omnia cupis? Vtique fi latior fcena corona diffufior.nam illos quoque fordidos pullató fque reueremur. Nónne fi prima quæque improbari putas, debilitaris & concidis? Opinor,quia in numero ipfo eft quoddam magnum collatúmque confilium:quibúfque fingulis iudicii parum,omnibus plurimum. Itaque Pomponius Secundus, hic fcriptor tragediarum, fiquid tolleret, di fortè familiarior amicus "tollendum, ipfe retinédum arbitraretur, dicere folebat, Ad populum prouoco:atque ita ex populi vel filentio vel affenfu aut fuam aut amici fententia fequebatur.tantum ille populo dabat. Re&è an fecus,nihil ad me.ego enim non populum aduocare, fed certos eleofque foleo,ques intuear, quibus credam, etiam quaq quos denique & tanquam fingulos obferuem, & tanquam non fingulos timeam. Nam quod M.Cicero de ftylo,ego de metu fentio. Timor afperrimuse eft emendator "acerrimus. hoc ipfum quòd nos recitaturos cogitamus, emendat:quòd auditoriu ingredimur,emendat:quod pallemus, horrefcimus,circumfpicimus, emendat. Proinde non pœnitet me confuetudinis meæ, quã vtiliffimam g. j experior. adeóque non deterreor fermunculis iftorum,vt vltrò te rogem,monftres aliquid quod his addam.nihil enim curæ meæ fatis eft. Cogito'quàm fit magnum dare aliquid in manus hominum:nec perfuadere mihi poffum, nó & cum multis & fæpe tra&andum quòd placere & femper & omnibus cupias. Vale. Argumentum. Epulum perpetuu Comenfibus promiserat Caninius fed verebatur ne, fi fummă numerasset reipub. procedente tempore disperderetur. quare exemplo fuo monet Secundus vt fe imitetur in eo munere quod patria donauerat pro alendis ingenuis. DEliberas mecum quemadmodum pecunia quam municipibus noftris in epulum obtulifti, poft te quoque falua fit honefta confultatio, dilabatur ad non expedita fententia. Numeres reipublica facras que, fummam?verendum eft ne* dilabatur:des agros? vt publica, vt publici negligentur. Equidem nihil commoegligitur, 'dius inuenio quàm quod ipfe feci. Nam pro quingentis millibus nummum, quæ in alimenta ingenuorum [ingenuarúmque] promiferam,agrum ex meis longè pluris exa&tori publico mancipaui:eundem vectigali impofito recepi, tricena millia annua daturus. Per hoc enim & reip fors in tuto,nec redditus incertus, & age: ipfe propter id quod ve&igali * targè fupercur rit,femper dominum à quo exerceatur,inueniet: Nec ignoro me plus aliquanto quàm donaffe vi Jongè melius deor,*erogauiffe,cùm pulcherrimi agri pretium neceffitas ve&igalis infregerit. Sed oportet priuatis vtilitatibus publicas,mortalibus æternas an teferre: multoque diligentius muneri fuo confulere quàm facultatibus. Vale. Argumentum. Fannia valetudinem honeftißima caufa contra&tam,apud Prifcum dolenter fert:ibique multa de illus fanctitate,grauitate,conftantia enumerat, quatáque cu eius matre fuerit fibi amicitia, fanctißimis uerbis profequitur,& filiæ longiore vitam precatur. C. PLIN. PRISCO cauifes Incidens for ANgit me Fanniæ valetudo. Contraxit hanc dum affidet Iuniæ virgini Veftali fponte primùm:(eft enim affinis:)deinde etiam ex autoritate pontificu. Na virgines,quum vi morbi atrio Veftæ coguntur excedere,matronarum cure cuftodiæque mandantur: quo munere Fannia dum fedulò fungitur hoc difcrimine implicita eft. *InGident febres,tuffis increfcit, fumma macies, bris tuifiin. fumma defectio, animus tantum & fpiritus vi- ingefsit, get. Heluidio marito, Thrafea patre digniffima: reliqua labuntur, méque non metu tantùm verumetiam dolore conficiunt. Doleo enim maximam fæminam eripi oculis ciuitatis, nefcio an aliquid fimile vifuris.Quæ caftitas illius?quæ fan&itas?quanta grauitas? quanta conftantia? Bis maritum fequuta in exilium eft,tertiò ipfa propter maritum relegata.Nam quum Senecio reus morte effet, quòd de vita Heluidij libros compofuiffet,rogatúmque fe à Fannia in defenfione dixiffet, quærente minaciter Mettio Caro an rogaffet,refpondit, Rogaui:an commentarios fcriptu ro dediffet, Dedi:an fciente matre, Nefciente. Poftremò nulla vocem cedentem periculo,emifit:quinetiam illos ipfos libros, quanquam ex neceffitate & metu temporum abolitos, fenatufcófulto publicatis bonis, feruauit, habuit,tulitque in exilium exilij caufam. Eadem quàm iucunda,quàm comis, quàm denique (quod paucis datum eft) non minus amabilis quàm veneranda. Erit fanè quam poftea vxoribus noftris oftentare poffimus:erit à qua viri quoq; fortitudinis exépla fumamus: quam fic cernentes audientéfque miramur,vt illas quæ leguntur. Ac mihi domus ipfa nutare, conuulfaque fedibus fuis ruitura fuprà videtur,licet adhuc pofteros habeat. quantis enim virtutibus, quantífque fa&tis affequentur vt hæc non nouiffima occiderit? Me quidem illud etiam affligit, & torquet, quod * matrem eius,illa (nihil poffum illuftrius dicere)tātæ fœminæ matrem rurfus videor amittere, quã hæc, vt reddit ac refert nobis, fic auferet fecum,méque & nouo pariter & refciffo vulnere afficiet. Vtranque colui, vtranque dilexi: vtram magis nefcio,nec difcerni volebant. habuerunt officia mea in fecundis, habuerunt in aduerfis. Ego fo latium relegatarum,ego vitor reuerfarum: non feci tame paria, atque eo magis hanc cupio feruari,vt mihi feluendi tempora fuperfint. In his eram curis quum fcriberem ad te, quas fi deus aliquis in gaudium verterit, de metu'non querar. Vale. Argumentum. Quanuis fæpius alibi teftentur epiftola Secundi quanta coniunctus Tacito fuerit amicitia, nulla tamen magis vtriufque familiaritatem & coniunctionem quam iftarecludit, vt & ftudia & famam conmunem habuiffe cognofcatur, féque totu ab ineunte atate ad imitandum Tacitum dediffe. C. PLIN. TACITO Librum tuum legi, & quam diligentiffimè potui annotaui quæ commutanda, quæ eximenda arbitrarer. Nam & ego verum dicere affueui, & tu libenter audire. neque enim vlli patientius reprehenduntur quàm qui maximè laudari merentur.Nunc à te librum meum cum annotatiomibus tuis expeão. O iucundas,ô pulchras vices:quàm me delectat quod, fi qua pofteris cura noftri,vfquequaque narrabitur qua concordia, fimplicitate,fide vixerimus. Erit rarum & infigne,duos homines ætate,[dignitate]propemodú æquales, nonnullius in literis nominis (cogor enim de te quoque parcius dicere, quia de me fimul dico)alterum alterius ftudia fouiffe. Equidem adolefcentulus, quum ia*tu fama gloriáque glorias floAloreres,te fequi,tibi longo fed proximus inter- veret, uallo & effe & haberi concupifcebam. Et erant multa clariffima ingenia, fed tu mihi (ita fimilitudo naturæ ferebat) maximè imitabilis,maximè imitādus videbaris. Quo magis gaudeo quòd fi quis de ftudiis fermo,vnà nominamur, quòd de te loquentibus ftatim qunva ni vt vtrique noftrum præferatur. fed nihil in occurro : nec tua fama |