tria?

ideo

mnium poterant. Egi tamen λogos illud, Εἷς οἰωνὸς ἄριςος αμα που πεὶ πάτης. charitas pa Nam mihi patria (etfi quid*charius patria) fides videbatur. Profperè ceffit:atque adeò illa a&io mihi aures hominum, illa ianuam famæ patefecit. proinde difpice an tu quoque sub hoc exemplo fomnium iftudin bonum vertas: aut, fi tutius putas, illud cautiffimi cuiufque præceptum, Quod dubitas ne feceris,idipfum refcribe. Ego aliquam ftropham inueniam,agámque caufam tuam, vt ipfam agere, quum tu voles, poffis. Eft enim fanè alia ratio tua,alia mea fuit. nam iudicium centumuirale differri nullo modo, iftud ægrè quidem, fed tamen poteft. Vale.

Argumentum.

Firmo municipi pro liberalitate fua deno promittit trecentum feftertia ad explendum cenfum equeftrem.

C. PL. ROMANO FIR

tu meus, Municeps tuus,& condifcipulus, & ab incunte ætate contubernalis: pater tuus & matri & auunculo meo,mihi etiam,quantum æ tatis diuerfitas paffa eft, familiaris; magnæ & graues caufæ, cur fufcipere & augere dignitatem tuam debeam. Effe autem tibi centum millium cenfum fatis indicat quòd apud nos decurio es. Igitur, vt te non decurione folùm, verumetiam equite Romano perfruamur, offero equitis tibi ad implendas * equeftres facultates ccc. millia nummûm. Te memorem huius mune

ris amicitiæ noftræ diuturnitas fpondet: ego ne illud quidem admoneo, quod admonere dederem, nifi te fcirem fponte fa&turum vt dignitate à me data, quàm modeftiffimè, [vrå me data]vtare. Nam folicitius cuftodiendus eft honor,in quo etiam beneficium amici tuendum eft. Vale.

Argumentum.

Confulit Tacitum per hanc epistolam an magis probet dicendi genus amplum & copiofum, in que profecto vis magna est : an breuius & circumfcriptius, quod placere cuidam ex disputatione narrat,fibi verò nequaquam. Est autem epistola longiffima & magna frugis, hoc enim in fe habent Secundi littera, vt longiores, fint fructuofiores.breuiores, gratiofiores.

C. PLIN. COR. TA CI

FRequens mihi difputatio eft cum quodam dodo homine & perito,cui nihil æquè in caufis agendis vt breuitas placet: quam ego cuftodiendam effe confiteor,fi caufa permittat, alioqui præuaricatio eft tranfire dicenda: præuaricatio etiam, curfim & breuiter attingere quæ fint inculcanda, infigenda, repetenda. nam plerifque longiore tra&tu vis quædam & pondus tratatu accedit. Vtque corpori ferrum, fic oratio animo non i&tu magis quàm mora imprimitur.Hic ille mecum autoritatibus agit, ac mihi ex Græcis orationes Lyfiæ oftentat, ex noftris, Grac chorum Catonifque,quorum fanè plurimæ funt

circumcife & breues:ego Lyfia Demofthenem, AEtchinem, Hyperidem, multofque præterea Gracchis,& Catoni,Pollionem,Cafarem,Calium,in primis Marcum Tullium oppono,cuius oratio optima fertur effe quæ maxima. Et hercule,vt aliæ bona res,ita bonus liber melior eft quifque quo maior. Vides vt ftatuas,figna,piAuras, hominum denique, multorumque animalium formas,arborum etiam,fi modò fint decoræ nihil › magis quàm amplitudo commendet: idem orationibus euenit: quinetiam voluminibus ipfis autoritatem quandam & pulchritudinem adiicit magnitudo. Hæc ille,multáque alia quæ à me in candem fententiam folent dici, vt eft in difputando incomprehenfibilis & lubricus,ita eludit vt contendat, hos ipfos quorum orationibus nitar, pauciora dixiffe quàm ediderint:ego contrà puto. Teftes funt multæ multorum orationes, & Ciceronis pro Murena,pro Vareno; in quibus breuis & nuda quafi fubfcriptio quorundam criminum folis titulis indicatur. Ex his apparet, illum permulta dixiffe,quum ederet,omififfe. Idem pro Cluen tio ait fe totam caufam veteri inftituto folùm peroraffe,& pro Cornelio quadriduo egiffe: ne dubitare pofsimus , quæ per plures dies, vt neceffe erat,latius dixerit, poftea recifa ac purgata in vnum librum, grandem quidem, vnum actio non bo tamen,coar&affe. At aliud eft a&tio bona, aliud na quæ fit oratio. Scio nonnullis ita videri, fed ego (ferfino poffe au- tan fallar)persuasum habeo,poffe fieri vt fit *atem bonam &io bona quæ non fit bona oratio. eft enim oraactioné el tio actionis exemplar, & quafi aétumov. Ideo bona oratio. in optima quaque mille figuras extemporales

dixerat,

bona oratio:

que non fit

*

inuenimus,in his etiam,quas tantum editas fcimus,vt in Verrem, Artificem, quemnam? rectè admones, Polycletum effe dicebant. Sequitur ergo vt actio fit abfolutiffima, quæ maximè o sationis fimilitudinem exprefferit, fi modò iuRum & debitum tempus accipiat:quod fi negetar,nulla orationis, maxima iudicis culpa eft. Adfunt huic opinionimex leges, quæ longissima tempora largiuntur, nec breuitatem dicentibus,fed copia,hoc eft diligentia, fuadet: quana præftare nifiin anguftifsimis caufis non poteft breuitas. Adiiciam quod me docuit vfus,magiAer egregius,frequenter egi,frequenter iudicaui,frequenter in confilio fui aliud alios mouet: ac plerunque paruæ res * maximas trahunt, va- maximè tras ria funt hominum iudicia,variæ voluntates: in huutu de qui eandem caufam fimul audierunt, fæpe diuerfum,interdum idem, fed ex diuerfis animi motibus fentiunt. Præterea fuæ quifque inuentioni fauet, & quafi fortifsimum comple&itur, quum ab alio di&um eft quod ipfe præuidit. Ominibus ergo dandum eft aliquid quod teneants quod agnofcant. Dixit aliquando mihi Regulus, quum fimul adeffemus, Tu omnia quæ funt in caufa putas exequenda: ego iugulum ftatim video hune premo (premit fanè quod elegit, fed in eligendo frequenter errat.)Refpodi,poffe fieri vt genu effet aut tibia aut talus,vbiille vbiing... iugulum putaret. At ego (inquam)qui iugulum. perfpicere non poffum,omnia pertento, omnia experior, τa denique xisov vs. Vtque in. agricultura non vincas tantùm, verumetiam arbufta:nec arbusta tātùm, verumetiam campos curo & exercco: vtque in ipfis campis non fam

cultura agri

aut filiginem folam,fed ordeum, fabam,cæteráplurima que legumina fero: fic in actione *plura quafi femina latius fpargo, vt quæ prouenerint colligam.Neque enim minus inperfpicua, incerta faliaciáque funt iudicum ingenia,quàm tempeftatum terrarumque. Nec me præterit fummum oratorem Periclem fic à comico Eupolide laudari,

breu.veloc

--πρὸς δέ γ' αὖ τούτῳ τάχ' ἡ

Πειθώ τις επικάθητο τοῖσι χείλεσιν. Οὕτως ἐκήλει, καὶ μόνος δ' ητόρων Τὸ κέντρον ἐγκατέλιπε τοῖς ἀκροωμθύοις. Verùm huic ipfi Pericli nec illa nec illud *breuitate, vel velocitate,vel vtraque(differunt enim) fine facultate fumma contigiffet.na dele&are,perfuadere,copiam dicendi fpatiumque defiderant: relinquere verò aculeum in audientium animis is demum poteft qui non pungit,fed infigit. Adde quæ æquè de eodem Pericle comicus alter,

Η Γραπί, ἐβρόντα,ξυνεκύκα τίω Ελλαδίο Non enim amputata oratio & abscissa, fed lata, & magnifica,& excelfa tonat, fulgurat, omnia denique perturbat ac mifcet. Optimus tamen Bon magis modus eft:quis negat? fed non minus non ferferuat modú uat modum qui infra rem quàm qui fupra: qui adftri&ius quàm qui effufius dicit. Itaque quod audis frequenter, vt illud immodicè & redundanter,ita hoc ieiunè & infirmè. Alius*exceffiffe materiam, alius dicitur non impleffe æquè vterque,fed ille imbecillitate, hic viribus peccat.quod certè etfi non limatioris, maioris tame ingenii*indicium eft.Nec verò quum hæc dico, illum Homericum àñ probo,sed hunc,

abandaffe

vizium