Καὶ ἔπει νιφάδεσσιν εοικότα χειμερίοισιν non quia non & ille mihi validiffimè placeat, παρα μου, διὰ μάλα λιγέως. Si tamen detur electio,illam orationem fimilem niuibus hybernis, id eft crebram, affiduam & largam, poftre mò diuinam & cœleftem volo. At eft gratior multis a&tio breuis. "Eft[quidem ]fed inertibus Eft, fed in quorum delicias defidiámque, quafi iudiciù refpicere,ridiculum est. Nam fi hos in cófilio habeas,non folùm fatius eft breuiter[dicere}fed omnino non dicere. Hæc eft adhuc fentétia mea, quam mutabo, fi diffenferis tu, fed planè cur diffentias explices rogo. Quanuis enim cedere autoritati tuæ debeam, rectius tamen arbitror in tanta re, ratione quàm autoritate fuperari. Proinde, fi non errare videor, idipfum quàm voles breui epistola, fed tamen scribe. *confir mabis enim iudicium meum: * fi verò, lögiffimam para.*Non corrupi te,qui tibi,fi mihi ac cederes,breuis epiftolæ neceffitatem:fi diffenti- Num. 1. Nã res,longiffimæ impofui? Vale.

Argumentum.

Commendat feruos iudicio Paterni emptos esse decoros: fupereffe vt fint frugi. Et Paterno, vel Materno fcriptam epiftolam in varijs exemplaribus no

tatur.

C. PL. PLINIO PATER

NO SVO S.

23

VT animi tui iudicio,fic oculorum plurimum tribuo:non quia multum, ne tibi placeas,fed quia tantum quantu ego fapis: quanquam hoc quoque multú eft: Omiffis iocis, credo decétes.

confirmaris

fi errauero,

effe feruos qui funt empti mihi ex confilio tuot fupereft vt frugi fint:quod de venalibus, melius auribus quàm oculis iudicatur. Vale.

Argumentum.

Reddit caufas Catilio fuo tam diutine in vrbe mora,quod Tutus Arifton (cuius grauitatem literarum & omnium bonarum artium cognitionem, in primifque priuati iuris & public peritiam ita laudat vt admiretur)longa & pertinaci valetudine premeretur. quòd fi Deus (fic mediçi spondebant} meliora annuiffet, fe ftatim Laurentinum fuum ad otium literarum petiturum, fcribit.

C. PLIN. CATILIO SE

VERO SVO S.

22

Dlu iam in vrbe hæreo, & quidem attonitus. Perturbat me longa & pertinax valetudo Titi Ariftonis,quem fingulariter & miror & diligo. nihil eft enim illo grauius, fan&tius, do &ius: vt mihi non vnus homo, fed litera ipfæ omnéfque bonæ artes in vno homine fummum periculum adire videantur. Quàm peritus ille & priuati iuris & public? quantum rerum? quantum exemplorum ? quantum antiquitatis tenet? nihil eft, quod difcere velis, quod ille docere non poffit. mihi certè quoties aliquid abditum quæro, ille thefaurus eft. Iam quanta fermonibus eius fides? quanta autoritas? quàm preffa & decora cunctatio ? quid eft quod non ftatim fciat? & tamen plerunque ha fitat. dubitat diuerfitate rationum quas acri hoc magnóque iudicio ab origine causífque primis aepetis, difcernit, expendit. Ad hæc quàm

parcus

parcus in victu? quàm modicus in cultu? Soteo ipfum cubiculum eius ipfumque leâum, vt i- illius maginem quadam prifce frugalitatis, afpicere. Ornat hæc magnitudo animi, quæ nihil ad oftentationem,omnia ad confcientiam refert: re&éque fa&ti,non ex populi fermone mercedem, fed ex facto petit. In fumma, non facilè quis quenquam ex iftis qui fapiente ftudium habitu corporis præ fe ferunt, huic viro compararif. ferun Non quidem gymnalia fe&tatur aut porticus,nec difputationibus longis aliorum otium fuúmque dele&at: fed in toga negotiífque verfatur: multos aduocatione, plures confilio iuuat. Nemini tamen iftorum caftitate, pietate, iuftitia, fortitudine, etiam primo loco cefferit. Mirareris, fi intereffes, qua patientia hanc ipfam valetudinem toleret, vt dolori refiftat, vt fitim differat, vt incredibilem febrium ardorem immotus opertúfque tranfmittat. Nuper me paucófque mecum quos maximè diligit, aduocauit, rogauitque vt medicos confuleremus de fumma valetudinis, vt fi effet infuperabilis, fponte exire: è vita; fin tantùm difficilis & longa, refifteret manerétque. Dandum enim precibus vxoris. dandum filiæ lacrymis,&andum etiam nobis amicis, ne fpes noftras, fi modò non essent inanes, voluntaria morte defererer. Id ego arduur in primis, & præcipua laude dignum puto.nam impetu quodam & inftinétu currere ad mor procurrere sem, commune cum multis: deliberare verò, & caufus eius expendere, vtque fuaferit raio,vita mortífque cofilium fufcipere vel ponere, ngetis efi aninii. Et medici quidem fecunda nobis pollicentur, fupereft vt promiffis deus adhuac,

Mioribus

tandemque me hac folicitudine exoluat, qua liè beratus, Laurentinum meum,hoc eft libellos & pugillares,ftudiofúmque otium repetam. Nunc enim nihil legere, nihil fcribere aut affidēti vácat, aut anxio libet. Habes quid timeam, quid eptem. quid etiam in pofterum destinem: su quid egeris, quid agas, quid velis agere, finuicem nobis,fed lætioribus epiftolis,fcribe. Erit confufioni meæ non mediocre folatium,fi tu nihil quereris. Vale.

Argumentum.

Pompeius Falco,ad quem diuum Adrianum epifolam de cafibus infecti teftamenti Ulpianus feri Pfiffe tradit, fub Pertinace conful liberè imperatorem pupugit: fed nec minus acriter quàm prudenDer ab imperatore remorfus eft: cui poftea Falco imperare volens parauit infidias: de quo conqueftus aft in fenatu imperator: Falconi tamen pepercit,

à fenatu impunitatem eius petit. denique Falso in rebus fuis fecurus vixit,& hærede filio perist, quauis multi Falconem nefciffe dixerint, Imperium fibi parari. Huic igitur confulenti an in tribuna-u pl. caufas ageret, refpondet Secundus, se, dur ribunatum ageret, ab aduocatione abftinuisse: cau fáfque, quibus notus fuerit, enumerat.

C. PLIN. POMPEIO

FALCONI SV O S.

23

Onfulis an exiftimem te in tribunatu caufas decere, Sagere debere. Plurimum refert quid effe tribunatum putes : inanem vmbram, & fine honore nomen, an potestatem facrofan&tam, ·&

`quam in ordinem cogi vt à nullo,ita ne à fe quidem deceat. Ipfe quum tribunus effem, errauerim fortaffe, qui me effe* aliquid putaui, fed me aliquid › tanquam effem, abftinui caufis agendis: pri- aliquem. mùm, quòd deforme arbitrabar, cui affurgere, cui toco cedere omnes oporteret,hunc omnibus fedentibus ftare; & qui iubere poffet tacere quemcunque, huic filentium clepsydra indici: & quem interfari nefas effet, hunc etiam conuitia audire:& fi inulta pateretur, inertem: fi vleifceretur, infolentem videri. Erat hic quoque aftus ante oculos, fi forte-me appellaffet vel ille cui adeffem,vel ille quem contra intercederem, & auxilium ferrem an quiefcerem filerémque, & quafi eiurato magiftratu priuatum ipfe me facerem. His rationibus motus, malui me tribunum omnibus exhibere quàm paucis aduocatum. Sed tu (iterum dicam) plurimum intereste quid effe tribunatum pures: quam perfona tibi tuam imponas, quæ fapienti viro ita aptanda eft vt *perferatur. Vale.

Argumentum.

Hifpanum rogat vt pro Tranquillo fuo agellum iufto pretio comparet, ne fit pænitentia locus.

iuraso

præferatury.

C. PLIN. BEBIO HISPA- BABIO)

TR

Ranquillus,contubernalis meus, vult emere agellum qué venditare amicus tuus dicitur. Rogo cures quanti æquum eft emat. ita enim" dele&abit emiffe. nam mala emptio femper ingrata eft, co* maximè quòd exprobrare stulti- magij.” tam domino-videtur. In hoc autem agelló (fi)