Dat is een minder aangename toespeling op mijne jaren, en ik moest nu eigenlijk heel boos zijn. Ik zou met zulk een schikking geen genoegen kunnen nemen; er zou een of andere knaap kunnen komen om mij van u te berooven. Bovendien, mijne wezenlijke dochter zou er tegen zijn, ziet u?" - Hoe zou zij het vinden, als u een jonge vrouw nam? Zeg mij eens oprecht, mijnheer Lee, wat zouden uwe kinderen wel van zoo iets zeggen ?" Oprecht gesproken, lieve mevrouw Page, ik geloof dat zij het in 't geheel niet goed zouden vinden; maar ik zal bedaard en verstandig met hen redeneeren, en heel duidelijk aantoonen, dat het hun plicht is..." Hij aarzelde. Zich in het geval te „Nu ja, en het zal niet lang duren, of zij zullen schikken ?" even veel van u houden, als ik zelf." Mevrouw Page zette een spotachtig, ongeloovig gezicht, maar zonder dat mijnheer Lee het zag. Ik zal hun zeggen: Ofschoon ik voornemens ben op den dag, dat ik haar huw, een millioen op mijn aanstaande vrouw vast te zetten...." als vuur pen ?" hoe durft u het wagen mij zoo openlijk om te kooVolstrekt niet. Ziehier, wat ik mijn kinderen zeggen zal. Ik zeg het niet tot u; luister slechts, en val mij voor een oogenblik niet in de rede, als 't u belieft. Het millioen, dat ik bestemd heb voor de bekoorlijke vrouw, die er in toegestemd heeft mijn echtgenoot te worden, zou ik anders aan een hospitaal vermaakt hebben, en dus, mijne waarden, wat dunkt er u van ?” Het is misschien zeer onbescheiden van mij, maar houdt u veel van uwe kinders ?" „Ja, ik hou veel van hen, maar ik geef Waarom zou ik niet doen, wat mij behaagt? Ik denk haast, dat zij in dezen tegen mij zullen zijn, en" toon ik beken, dat mij dat niet bevalt. Intusschen," zijne stem werd nu weder zachter, met de zaak bekend te maken op openhartigen sta mij slechts toe hen alle zwarigheden zullen dan uit Mevrouw Page scheen onrustig en verlegen., Hoeveel kinderen heeft u, mijnheer Lee?" Ik heb er vier." En is u er zeker van, dat zij er tegen zijn? Alle vier? Hoe zou ik het moeten stellen met vier vijanden in mijn eigen huis? U zult één vriend onder hen hebben, daar ben ik zeker van, mijn zoon William namelijk. Hij is een flinke jongen, edelaardig, goedhartig, de beste van allen. Om geldelijke belangen zal hij in 't geheel niet denken; de anderen misschien ook niet, maar van hem weet ik het zeker. William, gij en ik tegen Gerty, Archie en Jack, - wij zullen het zeker wel kunnen volhouden." Mevrouw Page had onder zijn spreken met neergeslagen oogen gebloosd en verschillende teekenen van onrust gegeven. Mijnheer Lee had met zijne gewone scherpzinnigheid die teekenen opgemerkt en vond er zich door bemoedigd om te zeggen: Komaan lieve, kunt u mij niet eenige hoop geven?" - Er zijn zooveel zwarigheden!" zuchtte zij. Noem ze," vroeg hij ongeduldig. " Uwe kinderen," stotterde zij. " achttien is het niet? voor u bestemd heb..." en mijne Oh, over hen zijn wij het immers eens." Uw geld en het verschil van onzen leeftijd,” fluisterde zij. Ieder zal denken.... Waarde mijnheer Lee, laat mij neen zeggen en blijf in weerwil daarvan toch evenveel van mij houden." Daar kan ik niet in toestemmen. Mijn geld zou een hinderpaal zijn! Kijk, het geld is een goed ding. Het is een brug over de kloof tusschen uwe vijftig. Het millioen, dat ik » Nu, komaan," viel zij hem in de rede, „ als u van plan zijt mij te koopen maak ik terstond een einde aan onze onderhandeling". Aan den anderen kant wil ik gaarne toegeven, dat mijn vijf en zestig jaren in waarheid moest ik zeggen zeventig een tegenwicht zijn tegen mijn geld en uwe....", Dertig," antwoordde zij. Er ontstond een oogenblik van stilte. Mijnheer Lee scheen met zich zelven te overleggen. „Mevrouw Page, ik wil u iets in vertrouwen zeggen. Het is misschien niet volkomen goed of billijk, dat ik het zeg, maar ik heb een heel ongelukkig leven gehad, ofschoon de wereld mij voor een gelukkig man houdt. Mijne vrouw was altijd ziekelijk; ik had in alle opzichten geduld met haar; hare minste luimen werden geëerbiedigd, maar al wat waarde aan het leven kon geven, moest ik aan haar ten offer brengen. Ons fraai huis was slechts het tooneel van duisternis en somberheid; ieder gedruisch hinderde haar, alle bezoeken en alle vroolijkheid werden buitengesloten. De natuurlijke liefde, die men veronderstellen zou, dat zij voor hare kinderen hebben moest, scheen door hare ziekte uitgedoofd te zijn, en deze zoowel als ik, waren letterlijk slacht offers. Ik heb opgeruimde en geduldige zieken gekend, maar mijne arme Leonore deed ons allen met haar lijden. Ik trachtte tot op zekere hoogte mijne kinderen te sparen; mijne zoons gingen onder vreemden; mijne dochter was meestal buiten wanneer wij in de stad waren; wat mij zelf betreft, mij wilde zij altijd bij zich hebben. Na haar overlijden meende onze dokter, een oud vriend, dat het waarschijnlijk beter voor haar welzijn naar lichaam en ziel geweest zou zijn, indien men haar genoodzaakt had wat meer om ons en wat minder om zich zelve te denken. Dit was onaangenaam om te hooren, vooral omdat ik geloof dat de man gelijk had. Intusschen het gevolg van alles is, dat ik van plan ben den korten tijd, dien ik nog te leven heb, te genieten. Ik gevoel een groote behoefte aan vroolijkheid, geluk en gezelligheid. Ik heb veertig jaar lang om zoo te zeggen, buiten de letterkunde, buiten de maatschappij, buiten den godsdienst geleefd. Zij had er bepaald tegen dat ik naar de kerk ging! Het hindert mij zelven zulke dingen te zeggen; maar u is de eenige onder de levende schepselen aan welke ik mijne gevoelens durf openbaren. Ik heb noch tegen mijn kinderen, noch tegen mijn overige familie ooit mijne gedachten uitgesproken. Hoe zou ik nu mijn leven meer wezenlijk in waarde kunnen doen winnen, dan door u te smeeken het met mij te deelen ?" En hij stak zijn mannelijke, door de zon gebruinde hand uit om haar klein blank handje te vatten, toen daarbuiten paardengetrappel in de gaanderij, voetstappen en een geroep van: " Nicht Alice, waar is u?" werd gehoord. " " Oh, mijnheer Lee, is u daar ook?" zei Peggy, de aanvoerster van een troep dartele meisjes. Wat ben ik daar blij om. Nu kunnen wij buiten gaan kegelen, zooals u ons laatst beloofd hebt. Kom, Alice." En mevrouw Page volgde met een gevoel van verlichting haar teleurgestelden aanbidder naar de kegelbaan. Het tooneel verandert in mijnheer Lee's buitenverblijf. Mevrouw Grant, zijne dochter, een mooie blondine, met een trotsch voorkomen, komt de ontbijtkamer binnen in een keurig, wit morgengewaad en in een sjaal naar den laatsten smaak om zich heen geslagen. Door het geopende venster heeft men een fraai uitzicht op een uitgestrekt park, omzoomd met prachtige, oude boomen. Heerlijke geuren komen haar te gemoet van de bloemen op de ontbijttafel. Zij gaat zitten, schenkt thee in het sierlijkste porceleinen kopje, neemt een sneedje brood en maakt hare brieven open. 99 Hebben de heeren al ontbeten, James? Doe de deur dicht; het tocht hier." En weldra is zij geheel in hare brieven verdiept. Haar kwijnende blik verdwijnt; een blos van toorn vertoont zich op hare wangen; zij doet de oogen wijd open en blijkbaar al te zeer geschokt om met haar ontbijt voort te gaan, roept zij ongeduldig uit: Waar zijn Archie en de anderen? Zeg, dat ik hen terstond spreken moet over iets van het hoogste belang in de bibliotheek. Toe James," hij was een oude knecht „roep hen allen.” Mevrouw Grant liet zich in een armstoel vallen, toen Archie, Jack en ten laatste ook haar echtgenoot bij haar binnentraden. Wat is er Gerty ?" vroeg Archie. Zeker een groote beer te betalen ?" Welk een gemeene uitdrukking! Doe de deur " dicht; je zult niet lachen, als je het nieuws hoort." Zij drongen zich om haar heen; haar echtgenoot bood haar galant een tuiltje viooltjes aan. Loop heen met uw gekheid, Harry, maar ik wil ze toch aannemen," naar en stak ze tusschen haar ceintuur Zij greep er haastig wanneer er een zwaard boven ons hoofd hangt. Papa wil gaan trouwen!" Archie sprong op luidruchtige wijze van zijn stoel op. Jack liet een gesmoorden uitroep van woede hooren en mijnheer Grant geraakte geheel buiten zich zelven. Ja, er is geen ander woord om zijne gemoedstemming aan te duiden. Hoe weet je dat? Is er een brief van hem?" vroeg Archie, weer tot zich zelven gekomen. Ik heb een brief van Nina Montgomery. Zij is daar ginds gelogeerd, in hetzelfde huis met papa's liefje. Ik zal je haar brief voorlezen: Juist doende wat ik zou willen, dat men mij deed, haast ik mij u te schrijven, om u te berichten, dat, wanneer gij geen middel weet om het te verhinderen, uw vader zal gaan trouwen met een coquet, intrigant schepsel, een soort van nicht van mij, die al het mogelijke doet om hem en iedereen op zich te doen verlieven." " Wat een leven om niets!" viel Jack haar in de rede. „Hij is nog maar pas verliefd. Ik dacht, dat alles reeds in orde was." Wacht tot dat je meer hebt gehoord," antwoordde zijne zuster ernstig. Zij is eene weduwe en gevaarlijk mooi. Ik haat haar, maar ben genoodzaakt dit te bekennen. Ieder, die haar ziet, behalve ik, is op haar gecharmeerd. Zij heeft lichtbruine oogen, prachtig haar, is buitengewoon blank van tint, en of ze gaat of stil zit, opziet of hare oogen nederslaat, zij is onweerstaanbaar. Hare stem is betooverend. Ik haat haar, omdat ik jaloersch op haar ben, en ofschoon zij mij vleit wil ik niets van haar weten. Maar ter zake. Ik hoorde uw vader binnen komen en haar ten huwelijk vragen. Ik luisterde ja, ik was slecht genoeg om dat te doen ik zat bij het venster, zij waren in de gaanderij. Hij zei, dat hij haar een millioen zou geven, sprak over u allen, en scheen te gelooven, dat alleen William er genoegen mee zou nemen. Het is onnoodig er meer van te zeggen. Kom zoo spoedig gij kunt. Zij is angstvallig en heeft gemoedsbezwaren. Ik denk, dat gij het nog voorkomen kunt. Geheel de uwe Mevrouw Grant legde den brief met een air van gewicht op de tafel, zag de drie toehoorders met vragenden blik aan en snoof de geur der blauwe viooltjes op. Hoe kan vader zoo dwaas zijn?" zei Jack. Hij is zeventig jaar!" " -- " --- was hij voor mama! Laat hem trouwen, als hij er lust in heeft." Je weet niet, wat je zegt," bracht Gerty hier tegen in. Laat hem trouwen!" op sarcastischen toon 't is een intrigant schepsel die vrouw! Meen je, dat zij met haar millioen tc vreden zal zijn? In 't geheel niet. Zij zal niet rusten vóór zij ons uit zijn huis, uit zijn hart en uit zijn testament verdreven zal hebben. Zij zal hem geheel beheerschen. Ik heb maar al te veel gehoord van rijke, oude vaders en jonge stiefmoeders. Mevrouw Brooks wist te bewerken, dat haar man haar zijne geheele nalatenschap vermaakte, |