had geworpen. Na zijn herstel was hij naar Parijs gesneld, om aan het verzoek van de autoriteiten gevolg te geven.

Men verzocht hem plaats te nemen en geduld te hebben, tot men de noodige papieren zou hebben voor den dag gehaald. Na verloop van een kwartieruurs verzocht men den baron in eene andere kamer te gaan. Hier had tusschen den daar aanwezigen regter-commissaris en hem het volgende gesprek plaats:

Toen gij, mijnheer de baron, Parijs op den 24sten Maart verliet, waarheen waart ge toen voornemens te gaan ?" "Ik reisde door Duitschland naar Sint Petersburg." "Goed; maar welke was de eerste stad, waar gij u ophieldt ?" // Straatsburg." "Zeer goed; en hoe lang bleeft gij daar ?" "Een nacht en een halven dag."

"Gij vergist u; gij hebt in het Maison rouge acht dagen // Gelief u maar te herinneren,

vertoefd." // Maar..."

mijnheer de baron!"

De baron had daar niets op te antwoorden.

"En toen gij Straatsburg verliet, waarheen hebt gij u toen begeven ?" // Naar Frankfort aan den Mein." "Pardon, mijnheer de baron! Van Straatsburg zijt gij met rijtuig naar Savern vertrokken. Uw geheugen schijnt door uwe ziekte een weinig geleden te hebben." // Ja, ik herinner mij nu: ik heb toen een kort uitstapje naar Savern gemaakt." // Maar waarom, mijnheer de baron, hebt gij daarbij den naam Thionville aangenomen ?" // Wat zijn dat voor impertinente vragen, die gij aan mij doet?" "Heb de goedheid mij te antwoorden, en laat de beoordeeling van het karakter mijner vragen aan mij over. Waarheen hebt gij u van Savern begeven?"

//

De baron werd eenigzins in het naauw gebragt door de bepaaldheid, waarmede de ambtenaar hem zijne geheimste schreden voorhield, en hij antwoordde eenigzins zenuwachtig: Ik reed naar Straatsburg terug." "Veroorloof mij, mijnheer de baron, dat ik uw verward geheugen weder te hulp kom. Gij vertrokt van Savern naar Parijs, en bevond u in den nacht van 14 op 15 April in den nacht, toen mevrouw uwe gemalin vermoord werd in hare slaapkamer. Ten bewijs daarvan moge uw hoed dienen, dien gij daar hebt achtergelaten. Hier is hij, en hier is de rekening van

uw logement te Straatsburg, waaruit blijkt, dat gij daar acht dagen vertoefd hebt. Met één woord: gij zijt de moordenaar van uwe vrouw, en zonder een gelukkig toeval zou een onschuldig meisje in uwe plaats het schavot beklommen hebben."

De baron werd bij deze beschuldiging doodsbleek, en kon er niets op antwoorden. Zijne lippen sidderden, en hij opende den mond, alsof hij wilde spreken, maar er kwam geen woord voor den dag.

De gevangenis opende zich kort daarna tweemaal de eerste maal om er eene onschuldige uit te laten, en den tweeden keer om er den waren schuldige in op te nemen, die haar echter niet meer verliet. Op zekeren dag vond men den baron vergiftigd in zijne cel.

Bernard werd een beroemd advokaat, en is een half jaar na het hier boven verhaalde met Ernestine Lamont gehuwd.

GUY FAWKES EN DE KELDERS VAN HET
PARLEMENT.

De Hemel mag weten, hoe de leugen in de Engelsche dag

bladen en daaruit in die op het vaste land is gekomen, dat het oude gebruik het onderzoeken der kelders van het parlement vóór den aanvang van elke zitting - is afgeschaft. Dit is het geval in 't geheel niet. Dat oude gebruik wordt tot op den huidigen dag stipt gehandhaafd, en vóór de jongste opening van het parlement, voordat de koningin zich op weg daarheen had begeven, werden in de souterrains van het uitgestrekte parlementsgebouw navorschingen gedaan, of zich daar ook een Epigone van den beruchten Guy Fawkes achter buskruidvaten verscholen had, om ze in het afgesproken oogenblik aan te steken en de koningin, met al hare hofdames, lords, leden van het lagerhuis en bisschoppen, in de lucht te doen vliegen. Dat dit belagchelijk kelder-onderzoek nog altijd plaats heeft, loopt te meer in het oog, daar andere herinneringen aan het bus1866. III. 5

kruidverraad van 1695 in den jongsten tijd zijn afgeschaft, en zelfs de Guy Fawkes van de straatjeugd zijn ouden schrik verloren heeft.

Wanneer iemand soms mogt denken, dat het kelder-onderzoek door een paar politie-agenten ambtshalve verrigt wordt, dan dwaalt hij; het geschiedt met groote staatsie en omhaal. Met klokslag van elven waren in de zoogenaamde Princesschamber, die aan de zaal der lords grenst, de laatste maal zeventig personen bijeengekomen, alle waardigheiddragers en ambtenaren in volle staatsie. Zij waren gekomen om eene parforcejagt op buskruidverraders aan te vangen, en deze bij tijds uit de onderaardsche gewelven te verdrijven, opdat er geen ongeluk geschiedde. Ieder kreeg eene lantaren in de hand, en daarop zette zich de zonderlinge trein in beweging. Een inspecteur van politie ging vooruit; daarop volgden hellebaardiers in volle wapenrusting, gardes met uitgehaalde sabel, de ambtenaren van het lagerhuis, een plaatsvervanger van den lord-kanselier, verscheidene andere heeren in onbeschrijfelijke costumes en met onafzienbare titels, en eindelijk weder politiemannen, gardes en hellebaardiers, tot dekking bij arglistige overrompeling.

-

Door den Prince-corridor begaf zich de trein het eerst naar de zaal der lords, om zich te overtuigen dat zich geen sluipmoordenaar achter den troon had verscholen. Maar niets van dien aard was daar te vinden; de lucht was rein, wat in het Engelsch all right heet, en de heeren trokken verder. Nadat zij onder de oppositiebanken hadden gekeken, of daar ook iets verdachts te vinden was men ziet, het onderzoek geschiedt met alle onpartijdigheid verwijderden zij zich door de deur tegenover den troon, om door den breeden en langen middengang, die het hooger met het lagerhuis vereenigt, tot onderzoek van het laatste over te gaan. Ook hier strekt zich de zorgvuldigheid tot op de banken der oppositie uit, en niet voor dat alles all right was bevonden, kwam de stoel van den president (speeker) aan de beurt. Deze heeft geen geheime bergplaats, zoo min voor buskruidvaten als voor vuurwerkers; maar daarachter bevindt zich eene valdeur, die aan weinigen bekend is, maar nu open staat, opdat de commissie van onderzoek in de onderaardsche gewelven zou kunnen af klimmen.

Dit is geen gemakkelijk karrewei; want de groote heeren onder de commissie zijn meestal vrij corpulent, de gardes raken met hunne sporen beneden en hunne helmpluimen boven in de war, en hunne hellebaarden stooten tegen de wanden; want de trap is steil en eng. Beneden echter ziet het er niet afschrikkend uit; de onderaardsche gewelven van de parlementsgebouwen zijn in hunne soort niet minder luxurieus dan het bovengebouw.

Tusschen pijpen, stoomketels, luchtbuizen en luchtververschingstoestellen trokken de heeren met hunne lantarens links en regts, trap-op, trap-af, tot zij eindelijk weder door eene smalle valdeur in de bovenwereld kwamen. Ditmaal echter niet, achter den stoel van den president, maar aan de tegenovergestelde zijde van het uitgestrekte gebouw, namelijk achter de zaal der lords. Zij hadden derhalve de kelders in al hunne lengte onderzocht. Eene ware geruststelling was het, te kunnen verzekeren, dat zij geen spoor van een sluipmoordenaar of zamenzweerder ontdekt hadden.

DE WEDUWE CLICQUÔT.

De hoofdzetels van den handel met Champagne-wijn zijn Rheims en Epernay, en aan dezen handel hebben enkele huizen een vermogen te danken, waarvan men elders geen denkbeeld heeft. Misschien dus verhaalt W. Hamm, in zijn Weinbuch (Leipzig J. J. Weber) misschien is er op de geheele wereld geene zoodanige straat van paleizen, als de rue de Commerce onder den naam van la Folie beter bekend te Epernay. Nog niet lang geleden liet een wijnkooper daar een huis bouwen, dat hem slechts twee millioen francs kostte: en er schijnt een mededingerschap in het besteden van Champagne-winst aan kostbare gebouwen te heerschen

Niet ver van Epernay staat aan den weg naar Parijs een kasteel, boven welks poort het opschrift prijkt: MATER FILIAE. Deze moeder is eene dame, wier naam de geheele wereld door beroemd is; ja, hij is zelfs daar doorgedrongen, waar die der beroemdste vrouwen, welke ooit geleefd heb

ben, geheel onbekend zijn. Zij is onmetelijk rijk, doch woont altijd nog in het kleine huis te Rheims, waar zij vóór vele jaren hare zaken begonnen heeft. En ofschoon zij thans reeds diep in de tachtig is, heeft er echter geen cuvée (vermenging van verschillende wijnen) plaats zonder hare beoordeeling, en geene zaak van eenig belang, die niet door hare handen gaat. Dat is DE WEDUWE CLICQUÔT, wier Champagne naar het algemeen gevoelen de beste op de wereld is. Hij is niet overal te bekomen; de Weduwe heeft hare vaste klanten, en levert, met streng volgehoudene consequentie, aan niemand anders eene flesch af. Deze regel is echter niet zonder uitzondering, en aan schrijver is daaromtrent eene anecdote bekend, die hij aan zijne lezers gaarne wil mededeelen.

Te Leipzig kwam aan de Magnaten-tafel", bij Dähne, het gesprek op deze eigenzinnigheid der beroemde Weduwe. Een der aanwezigen ging eene weddingschap aan, dat het hem gelukken zou de trotsche dame van haar principe af te brengen. Te dien einde zond hij haar eene groote mand met de uitgezochtste Leipziger leeuwrikken, en verzocht tevens om eene mand Champagne tegen dadelijke betaling. De Weduwe schreef beleefd terug; zij bedankte voor zijn geschenk, doch verklaarde, dat zij tot haar leedwezen aan de gedane bestelling geen gevolg kon geven, naardien de grondstellingen in hare zaak het niet veroorloofden; daarentegen stelde zij er een genoegen in, den vriendelijken verzoeker hiernevens zes flesschen sect uit haar eigen kelder als tegengift toe te zenden.

Zeker kunnen anderen even zulke goede wijnen hebben als de Weduwe" (la Veuve wordt de eerwaardige dame bij voorkeur genoemd, en ieder drinkebroêr kent haar onder dezen naam) en zij hebben die ook; want hun staan de zelfde voordeelen bij het inkoopen van druiven of wijnen bij de producenten ten dienste, terwijl het vervaardigen van hare likeuren geen geheim is, en zij de gisting ook niet van haar natuurlijk verloop kan af brengen; het huis Veuve Clicquôt tracht er echter volstrekt niet naar om den wijn het eene jaar beter dan het andere te maken, maar dien in tegendeel in de van ouds bekende eigenaardigheid te leveren. Was nu ieder druivenoogst jaarlijks de zelfde, dan zou dit