Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

Schwänger, Metius Carus, fälschlich angegeben hatte s).

§. IV. Nach dem Tode dieses Tyrannen genos fen die Gelehrten unter dem Regiment des sanffts müthigen Neruae mehr Freyheit, als vorher. Dan nenhero unterstuud fich Plinius, Heluidium Prifcum, den Jüngern, welchen Domitianus tödten lief, zu vertheidigen. Er verklagte deswegen Publicium Certum bey dem Rath, und gab hierauf seis ne wider ihn gehaltene Rede, unter dem Titul: Libri de Heluidii vltione, weitläufftiger heraus t).

§. V. Als im Jahr C. XCVIII. dem verstorbes men Kayser Neruae Traianus nach folgte: so wünschte er ihm Glück darzu u), und bat sich bald darauf das Recht dreyer Rinder bey ihm aus x). Bey dem Anfang dieses Jahrs seßte ihn der Käyser zum Praefecto aerarii Saturni ein y). Dieser ernennte ihn auch im C. Jahr, im Monat Januario, nebst Cornuto Tertullo, zum Bürger-Meister z), und Er hielt darauf, den 1. Septembr. nicht nur im Nahmen der Republick, sondern auch in seinem, und feines Collegen, Nahmen. Ihm zu Ehren, in desselben, und des ganzen Kaths, Gegenwart, eine Danck- und Lob-Rede aa).

S. VI.

p. 60. §. 111. Plin. lib. VII. Ep. 16. s) vid. Lib. VII. Ep. 27. futurus, (fuiffem reus) fi Domitianus:, fub quo haec accide runt, diutius vixiffet. Nam in fcrinio eius datus a Caro de me libellus inuentus eft. t) Lib. IV. Ep. 21. und Lib. IX. Ep. 13. u) Bestehe lib. X. Ep. 1. Denn dahin gehöret dieser Brief. x) Maffon. p. 78. y) Masson. p. 83. 2) I. c. p. bb)

103. aa) l. s. p. 106. und 114.

§. VI. Ohngefehr im Jahr Christi CIII. und also in dem XLI. Jahr seines Alters hat er sich vers muthlich das Weissager.Amr von dem Kayser ausgebeten, und es auch erhalten bb). Eben zu dieser Zeit ward er, als Gouverneur, oder Statts balter, nach Bithynien geschickt cc), und mußte zugleich die Verwaltung derer Landschafften Pontus und Byzanz über sich nehmen dd). Nach seis ner Ankunfft in Bithynien feyerte er bald anfång, lich den Geburts Tag ee) Traiani, und sehte die Städte Prufam und Nicomedien ff) in gute Ver. faffung Zum Ende des CIV. Jahrs schrieb er Die Weltbekandte XCVII. Epistel des X. Buchegg g). Diese verdienet nebst der Antwort des Kaysers um so viel gröffere Hochachtung; je deutlicher wir daraus erkennen, wie einfältig die Chrifliche Religion damahls gewesen sey, und mit was für Unschuld, Beständigkeit und Ge dult viel Christen unter denen heydnischen Vers folgungen gelebet haben.

[ocr errors]

§. VII. Nachdem er ohngefehr XVIII. Monat feinem Amt mit Ruhm vorgestanden hatte: so löses te ihn Coelius Clemens darinnen ab nh). Auffet. ner Rückreise soll er auf der Inful Creta ein Christ, und endlich auch in seiner Vater-Stadt ein Mär tyrer worden seyn. Beydes hat Boxhornius wi derleget, und wollen wir bald hiervon umståndlis cher gedencken.

§. IIX

bb) l. c. p. 130. cc) Maffon. p. 130. §. 2. 3. und 140. dd) lib. cit. p. 136. eej lib. X. Ep. 28. ff) Maffon 1. c. p. 142. Sq. gg) 1. c. p. 151. hh) lib. ¡cit. p. 154. Jg.

(Plinii Epift.)

ii) Caf.

S. IIX. Das Jahr seines Todes ist ungewiß. Unterdeß scheinet Caffiodorus ii) dafür gehalten zu haben, er sey im Jahr Christi CXIII. noch am Leben gewesen. An Schrifften hat er X. Bücher von Briefen, und den vortrefflichen Panegyricum, auf den Kayser Traianum, hinterlassen.

II.

Allerhand Urtheile gelehrter Männer von PLINIO und seinen Schrifften. a) INSCRIPTIONES.

Comi in exteriori ftructura templi maximi. C. PLINIO L. F. O. V. F, CAECILIO SECVNDO COS. AVG. CURAT. TIBER.

In agro Comenfi apud Gruterum p. 454. (*)

C. PLINIO, L. F. OVF. CAECILIO

SECVNDO COS. AVGVR, CVr, Alv. Tiber. ET CLOAC, VRB. PRAEF. aer, sat, prAFF, AER MIL. Q. IMP. SEVIR. EQ. ROM. LEG. III. GALL. X. VIRO STL. IVD.

[merged small][ocr errors][merged small]

Mediolani in aede S. Ambrofii apud Gruter.
P. 454. & 1028.

C. PLINIVS C. F. C. N. CAECILIVS SECVNDVS COS.
AVGVR. LEGAT. PROPRAET, PROVINC. PONTI. CON-
SVLA-

ii) Caffiodori Worte kommen in nachfolgenden Urtheilen gelehrter Männer von Plinio, num. VIII. vor. Besiehe auch fft angeführten Matlon p. 177.

() Von dieser und der folgenden Infcription bestehe Maf fon in vita Plinii, in der Vorrede p. m. 8. 9.

(†) Prio

SVLARI POTESTATE. IN EAM PROVINCIAM AB IMP. CAESARE NERVA TRAIANO AVG. GERMANICO MISSVS CVRAT. ALVEI TIBERIS ET RIPAR. PRAEF, AERARI SATVRNI PRAEF. AERARI MILIT, QUAEST. IMP. SEVIR. EQVITVM ---- TRIB. MILIT. LEG. III. GALLICAE X. VIR STLITIB. IVDICANDIS (†) Ther

114

--

ADIECTIS IN ORNATVM HS. CCC

AM

PLIVS IN TVTELAM HS CC. T. F. 1. :--- ET LIBER-
TORVM SVORVM NOMIN. HS. (XVIII) LXVI. DCLVI.
REI INCREMENT. POSTEA AD EPVLVM PLEB. VRBAN.
VOLVIT PERTIN. AMPLIVS DEDIT IN ALIMENT.
PVEROR, ET PVELLAR. PLEB, VRB. HS.
TELAM BIBLIOTHECAE HS. C.

[ocr errors]

B) Urtheile alter Scribenten.

I) Martialis lib. X. Epigram. XIX.
Nec doctum fatis, & parum fenerum,
Sed non rufticulum ninis libellum
Facundo mea Plinio Thalia,
1, perfer a). &c.

[ocr errors]

IN TV-.

II)

(+) Priore loco. (p. 454.) dimidiam tantum partem Gruterus adfert vsque ad afterifcum: nifi quod verba Qua for imp. feuer. equitum trib. milit. aliter, quam loco al tero (p. 1028.) leguntur, nempe LEG. LEG. VI. GALLIC. hoc eft, Legatus legionis VI. Gallica, vt poffint duae diuer fae infcriptiones videri. Cl. Veenhufius pofteriora plenius exfcripfit & puncta quaedam fuppleuit, vt in alimenta perorum & puellarum pleb. vrb. HS. CCC. Alibi puncta praetermifit, coniunétis verbis, quae his defectus fignís feparata erant, Etiam hoc difcrimen vtriusque infcriptionis, quod primo prioris verfu litterae C. F. C. N. vifuntur, quas expreffimus: in altera L. F OVF...

a) Pofteriora epigrammatis verba noftra epistola vltima

b2

libr.

II) Quintilianus lib. XII. Inftit. Orat. cap. X. bac celebrium oratorum exempla & characteres ponit:

Hinc vin Cæfaris, indolemn Cacilii, fubtilitatem Callidii, grauitatein Bruti, acumen Sulpicii, acerbitatem Cafii, diligentiam Pollionis, dignitatem Meffalae, fanctitatem Calui reperiemus. In his etiam, quos ipfi videmus, copiam, Senecae, vires Africani, maturitatem Afri, iu cunditatem Crifpi, fonum Trachalli, elegantiam Secundi b).

III) Macrobius. lib. V. Saturn. cap. I.

Quatuor funt genera dicendi: copiofum, in quo Cicero dominatur; breue, in quo Salluftius regnat; ficcum, quod Frontoni adfcribitur; pingue & floridum, in quo Plinius Secundus c) quondam, & nunc nullo veterum minor, nofter Symmachus, luxuriatur..

IV)

libr. III. repetit. b) Quem vltimo loco Secundum laudat, Cl. Thomafio videtur Plinius Secundus Cæcilius esse, quem ifte nor modo difcipulum formauit, fed poftea etiam florentem eloquentia vidit, quod ex lib. VI. epift. XXXII. conftare poteft. Nec abludit elegantiae, quem tribuit, character. Cellarius. c) Equidem an de iuniore Plinio, de quo nos hic interpretamur, dictum hoc fit, an de seniore, non clare fatis exprimitur; quod adeo & incertum agnofcit Balthafar Bonifacius, infra n. XIII. citandus. Sufpicionem tamen noftram iuuat illa cum Symmacho comparatio, qui fcribendis certe decem epiftolarum libris epiftolographo fe noftro fimiliorem dedit, quam naturalis hiftoriae conditori. Accedit, quod Sidonius quoque loco mox proferendo (vid. n. IV.) Symmachum Plinio non alii, quam noftro, cum de ftilo quaeritur, coniungit; idemque loco altero, (vid. n. V.)

сим

« VorigeDoorgaan »