CAP. VII.

De Actibus aliis à quibus ideo ex Jure Gentium Interveniente abstinendum Proselyto Domicilii (uti ex Jure Civili Ifraelita) quia ritus Idololatricos imitari videbantur. Item de Imaginibus jam factis Proselyto Domicilii, uti & Ifraelitæ (huic ex Civili fuo, illi ex Interveniente quod diximus Jure) utendis, retinendis, abolendis. Imaginum ac rerum idolis sacratarum, nifi fi refecrarentur, poffeffio & ufus omnimodus utrique interdictus. Scilicet prorfus erant abolendæ. Omnimodarum Imaginum Cultus gratia non factarum nec cultarum poffeffio & ufus promiscuus eis licitus. Quid heic Refecratio. Quomodo Lucorum five Cultûs gratiâ plantatorum five Fructus causâ, & poftea cultorum, usus feu posseffio licita illicitave, exjure jam memorato. Qua demùm ratione atolendæ res quarum ufus & poffeffio caufis jam dictis vetita. pag.209

CAP. VIII.

Vt qua de Jure Gentium Interveniente circa Imaginum usum superiùs adferuntur, ritè capiantur, ea que occurrunt apud Fl. Josephum, Capite Sexto ante citata, de Iconibus Cæfaris aliifque figuris jam factis à populo Iudaico nec admissis nec permiffis, uni cum Josephi ipfius sententia de Imaginibus animalium omnino nullorum vitè apud ipfos faciendis, expenduntur. Totius hujus rei, apud populum Iudaicum, rationem pendere, non ex eo quòd Rerum feu Perfonarum Simpliciter figuræ effent, fed quòd vererentur ne earum cultus, pro more feculi, divinus inde irreperet. Ea de re alia. Quamobrem Numifmatis Cæfaris icone cufis usi sfint Judæi, apud Signa interea Romana aliterve fuo in folo eam confpici nolentes. Nummis aliis Principum exterorum vultibus infignitis usos fuiffe Iudeos. De Rhodio numismate Romæ & Parifiis, veluti ex triginta quibus divenditus est Chriftus, adferuato. De eo quod veterum ali qui habent, nec. Pictorem nec. Statuarium apud Iudeos effe permiffum: De Vite aurea tum que Pompeio ab Ariftobulo donata, tum que supra fores Templi Herodiani. Judæorum hodiernorum de Imaginibus mores, uti & Mahumedanorum. pag. 219

CAP. IX.

De India in Judaicis apud Claudianum velis Picta, Digreßiuncula. Judaicæ gentis Splendor singularis & Privilegia tempore Claudiani seu

CAP. X.

Sub Theodofio primo.

Pag. 239

Ad interdictum Naturale de Maledictione Nominis Sanctissimi Numinis (quod Noachidarum feu generis Humani Juris communis quod Illuftris eft, Caput Ebrais babetur Secundum) feu de Blafphemia me

:

lius capiendum, premittitur Profanationis Nominis Divini, cui opponitur ejufdem Sanctificatio, Genus, velut ejus cujus affine est vocamen, triplex. Profanationis ejufmodi Remissio ante mortis momentum, juxta Ebraos, nemini perfecta. Pag. 248

CAP. XI.

Sanctificationis Nominis Divini pracepto Noachidas, juxta Ebraos, non teneri. Profanationis Nominis fuperius ostense genus nullum, in Interdicto de Maledi&ione Nominis Universali ses Naturali, contineri; fed horrendum illud Blafphemiæ genus quo Sanctitas, Poteftas, Veritas, Unitas Numinis fan&ifsimi, five Convitio seu verborum contumelia proscinditur, five ex professione atuve aliquo fcientèr, procacius & consequenter negatur. De verbo ברך gad tum pro maledicere tum pro Benedicere fumitur. De lege illa facra in Numeris, Anima feu persona quæ fecerit manu clatâ &c. excidetur, quatenus ad Interdictum Idololatriæ & Blafphemie folum attinere illud volunt Magistri. pag. 253

CAP. XII.

De Pœna Proselyti Domicilii ob Blafphemiam feu Maledictionem Numinis santißimi forenfi. Receptior Talmudicorum sententia de Judzo morte ob Blasphemiam ejusmodi non puniendo nisi expreßim nomen tetragrammaton blafphemasset. Ea de re aliorum, uti & Synedrii cui Caiphas in Evangelio prææst, sententia diversa. De Iudeis in Evangelio clamitantibus, Iefum Chriftum ided mortis reum quòd Filium Dei se fecerat. De Vestibus, blafphemia auditâ aliasque ob causas tam à Sacerdotibus ac Pontifice summo quam à Iudeo quovis alio, ex more dilacerandis. pag.261

De eo quod habetur apud Flavium Josephum & Philonem de Diis Gentium non blafphemandis. Magiftrorum fententia de Lege Sacre qua Deorum alienorum mentio interdicitur. Votum aut Juramentum Idoli Nomine. Nonnullorum opinio, ne Gentili, ex lege facra, licuiffe Deo suo ses Gentis sue (cujus cultui fcilicet nondum renunciaverat) qualicunque maledixiffe. Pag. 267.

L

Liber Tertius;

In quo difpicitur, utrùm ad Cultum aliquem Divi

num alium præter eum qui Simplici jam enarratorum

binorum

:

binorum interdictorum (qua Negativa sunt) & quæ sequuntur præceptorum reliquorum Noachidarum Obfervatione continetur, obligari voluerint Ebrai Noachidas seu Gentiles, & ad Qualem. Item Qualis Profelyto Domicilii seu Gentili Hierofoly. mis alibive in ditione Ifraelitica Cultus, ex Iure Gentium sive Imperativo sive Interveniente, Permisfus; qualis Interdictus. Et quid statuerint Ebrai de eo quod eft, an Sabbatum seu Septimus, in dierum à rerum initiis periodis, Dies Universo géneri humano fuerit celebrandus.

CAP. I.

:

Vtrum in fuperius explicatis Interdi&is binis, tam Affirmativum quid de Cultu infuper Numini exhibendo, quam Negativum de Idololatriz & Blasphemiæ abstinentia, ex Ebreorum feu Talmudice doctrine mente contineatur. pag. 273

CAP. II.

Proponuntur aliquot quae Capitis fuperioris Disquifitioni inserviant. Cultus fimplicioris Numinis Veri à reram initiis usque in Mosaica tempore, ac dein ejus qui aliis præter Ebræos, dum stetit eorum respublica, Gen tibus in ulu, Confideratio brevis.

GAP. IIK

pag. 277.

Cultus Divini qui Ebreis ex Lege Sacra in ufu, Genetum, Temporum Locorum Synopsis. Horum quænam five Permissa five Interdicta Proselytis Domicilii feu Gentilibus in ditione Ifraelitica, summatim indicatur. pag. 282

CAP. IV.

Teftimoniis fusius confirmatur quod jam ante afferitur de Simpliciori illo Cultus Divini Genere, feu quod in Precibus, Adorationibus, Gratiarum actionibus, Holocauftis, aliisque Oblationibus planè Spontaneis ac Votis, citra juris ac rituum Ebraicorum commiftionem, confiftit, Proselytis Domicilii, aliisque Gentilibus in ditione Ifraelitica Permisso; Cultu verd Ebraico, qui in vitimis Expiatoriis ac Pacificis (quatenus ab Holocauftis Spontaneis diftinguuntur) aliis id genus Sacrificiis, Primitiarum, Decimarum & que funt fimilium praftationibus babetur, sis Interdicto.

pag. 286

:

CAP

?

CAP. V.

Testimonia de Festorum Observatione Proselytis Domicilii feu Gentilibus in ditione Ifraelitica interdictâ omnimoda; utcunque facris fuis Tempora alias promiscuè eis permissa fuerint. Talmudicorum item de Legis Mofaicæ observatione eis ibi vetita, Sententia.

CAP. VI.

pag. 294

De Locis tum Interdictis tum Permissis Divino Gentilium Cultui

2

Hierofolymis, Testimonia Ebraorum. Templum fubinde pro Montis Templi extra eam, que vulgo pro ipso Templo solum fumitur, structuram, spatiis intelligitur. Ibi Gentilium Cultui Locus. Atrium Gentium. Doctorum Virorum è Christianis, de Gentilium Hierofolymis Cultu fuffragia. De Gentilium Holocauftis, etiam post Templi excidium, Talmudicorum fententia. pag. 296

CAP. VII.

De Sententia Christianorum aliquot Scriptorum; Res ipfas, veluti animalia, à Gentili seu Incircumciso in sacrificia ritè non oblatas Hierofolymis, fed tantum carum pretia. Lex sacra qua nititur sententia illa. Magiftrorum interpretatio. Alia ex Scriptoribus Christianis circa antè oftensa.

CAP. VIII.

Pag. 303

Ex ante allatis concluditur, Ebræorum fententiam manifeftum effe, tum Proselytos Domicilii tum Noachidas reliquos feu Genus humanum univerfum ad Cultum Divinum, qui in Precibus, Gratiarum actionibus, Benedictionibus, Holocauftis Spontaneis ac Spontaneis Oblationibus (quibus fcilicet peculiares Ebræorum ritus non commisti) & Votis simplicibus habetur, esse obligatos. Chriftianorum aliquot hac de re Placita. De Holocauftis illis fingularia quedam. Ad fusiorem de Septimo die explicationem tranfitus.

pag. 307

Quid de Originis feu Primariæ Sabbati feu Septimi in dierum perio dis diei, ut Festi, Institutionis Tempore & Loco fenferint Talmudici. Obiter de Itinere Sabbatico; & quanta fuerit ejusce menfura atque unde aufpicanda. De Chronico Seder Olam Rabba dito, ejusque Autore & Vetustate.

CAP. X.

Pag. 313

De Caufa & Ratione Institutionis Sabbati, ex Ebræorum fententia,

& ad Quosnam illam pertinere velint.

CAP. XI.

:

Pag-327

De Loco in Deserto & Tempore (adeoque Mense Mensisque die) Primx, juvia Ebræos, Observationis Sabbati, ex Præcepto nimirum feu Institutione capite fuperiori oftensa. Epocha dierum enumerandorum fes

3

Temporis

Temporis Nycthemerini, juxta Ebræos aliquot ; & de Telluris Umbilico. Primum Sabbatum, unde sequentia pendent, in Deserto obfervatum, neutiquam fuisse Septimum in periodo à rerum conditu dierum, non deeffe inter Christianos qui exiftimaverint.

CAP. XII.

Pag-332

Ad Sabbati Obfervationem, ut Judros Originarios, fic Proselytos Justitiæ & parilis Conditionis reliquos obligari; Proselytos autem Domicilii aliosve Gentiles non item, statuunt Ebrai. Nec Oblervatio ejufmodi permifla Proselytis Domicilii. De Peregrino seu Proselyto in legibus de Sabbato sacris, Magistrorum fententia.

CAP. XIII.

Pag-344

Qua, ante de Sabbato oftenfis, videantur apud Ebræos adversari; tum eos qui Ebraicè scripsere, tum Philonem & Fl. Josephum. pag.349

CAP. XIV.

Expenduntur atque explicantur que, capite in superiore, ex Magistris & Philong alata, receptis eorum de Sabbati Institutione atque Prima Celebratione Obfervationeque sententiis adversari videantur. pag.355

CAP. XV.

Fl. Josephi locum Capite in Decimotertio addu&um, fi de diei Septimi Cultu alias apud Gentes pariter atque Ebræos recepto fumatur, ipfi rerum Veritati palam reluctari. Neque fic intelligendum. Alix fcilicet Gentes neutiquam diem in periodis Dierum Septimum feu Sabbatum Hebdomadicum colebant. Obitèr de Sabbati nomine, hujusque & Jejunii apud Scriptores Paganos, Confufione. Calendarium Romanorum Ve

tus. Orbis dierum Nundinalis.

CAP.

XVI

.

pag.359

Qua apud veteres tum Græcos, tum Latinos occurrunt, alia item veteribus tributa, quorum autoritate afferendum videatur, etiam à nonnullis afferitur, Diem Septimum Gentilibus olim coli feu observari, idque velut ex instituto publico, folitum.

CAP. XVII.

pag.374

Qua capite fuperiori ex Ariftobulo ac Clemente Alexandrino (adeoque ex Hefiodo, Homero, Lino, Callimacho) Luciano, Agellio, Suetonio, Cenforino, Ovidio, ac Tibullo, de diei Septimi sen Saturni observatione apud Gentiles allata funt, explicantur. Ea ad Sacrum Dici in periodis dierum septenariis, Septimi Cultum, non omnino attinere. De Sabbati nomine tam Orientalibus quim Occidentalibus accepto pro ipfo Die Septino, quà Septimus est, perinde ac fi Septimum significaret. pag.382

7

CAP.