ferrum candens. 386. Methodus prophylactica. 387. Vere & Autumno catharfis & phlebotomia celebrari, & remedia cephalica exhiberi debent. ibid. 388. Exempla. 389. Hiftoria oppido rara, ibid. Obfervatio Anatomica.390. Cafus Etiologia. 391.

CAP. IX. De Paralyfi..

Morbi fedes & defcriptio. P. 392. Causa ejus conjunéta meatuum obftructio, & fpirituum impotentia. 393. In affectu hoc aut motus, aut fenfus tantum, vel uterque fimul laditur. ibid. Meatus obftruuntur, vel impletione, aut compreffione, vel continui folutione. 34 obftructio in corpo-. ribus ftriatis paralyfin univerfalem aut Hemiplagiam infert. ibid. In paralyfi univerfali cur oculorum & faciei partes non refolvuntur. 395.Corporis ftriati compreffio paralyfin quandoque ciet. 396. Obstructio paralytica in medulla oblongata, & fpinali. ibid. Compreffio, & unitas foluta in iis partibus fape refolutionem parit. 397. Ab ipfis interdum nervis obftructione, compreffione, aut unitatis folutione affect is paralyfis excitatur. ibid. Hac in nervorum modo principiis, modo medietatibus, modo in finibus contingunt. 398. Paralyfeos caufa altera conjuncta, fc. Spirituum impotentia, qua fæpe oritur à particulis marcoticis, quibus profligari folent. 399. Materies paralytica cujufmodi fuerit. ibid. Morbi caufa procatarctica funt dua, (anguinis & cerebri conftitutiones mala. 400. Paralyfis aut morbus primarius vel fecundarius.401. Crebro fuccedit affectibus aliis cephalicis, foporofis, convulfivis, fcorbuto, Colica & Arthritidi, & ob quas rationes. 402. Paralyfeos habitualis Caufa evidentes. 403. Palysis spuria nonnunquam à spiri

tuun

tuum inopia procedit, prout in fenibus, fcorbuticis, & cachecticis. 404 405. Alii motus locales aggredi non audent, alii aggreffi eos non diu tolerant. 406. Hoc aliquatenus à copula explosiva vitio procedit. ibid. Paralyfis, in quâ fenfus, & motus fimul, item in qua fenfus tantum laditur. 497. Quare tact us fape perit, abfque motu 408. Paralyfeos prognofis. ibid. Curatio ejus tres medendi intentiones continet.410. Paralyfeos accidentalis Therapeia: 410. Alteri morbo fuperveniens ut tractari debet. 411. Paralyfeos habitualis curatio dum tn fieri eft. 312. Dum in habitu eft. ut curanda 413. Phlebotomia & catharfis intercalato Alterantium ufu adhiberi debet, ibid. Medicamentorum genera, ac formula defcribuntur. 414. 415. 416. 417 Adtollendam morbi caufam conjunct am remedia Topica,& univerfalia conveniunt. 418. E quibus funt diaphoretica, quorum operationis modus & effectus inquiruntur. 419. Thermarum ufus. 420. Salivatio. 421. Vomitoria. ibid. Paraly▾ticorum exempla & inftantia: 422. Hiftoria 1a cum Ætiologia. 423. Hiftoria 2a cum obfervatione Anatomica.424. Hiftoria 3a cum Etiologia. 425. Hiftoria 4a cujufdam per falivationem curata. 426. Hiftoria 5a Thermas quandoque noxias oftendens. 427. Hiftoria 6a paralyfeos à le thargo cum obfervatione Anatomica. 428. 429. Hiftoria 72. cum obfervatione Anatomica. 431.

a

CAP. X. De Delirio, & Phrenitide.

Affectus cerebri quibus etiam Ratio laditur defipientia dicuntur. P. 433. Cujus fpecies funt Delirium, Phrenitis, Melancholia, Mania, & Morofis. ibid. Delirium quid fit. Ejus ratio formalis. 434. Caufa vel à fanguine, vel à fpi

Sanguine

f.

ritibus

ritibus extrinfecis. 435. Quibus,& quot modis à fanguine cietur, fc. ob nimiam effervefcentiam, ob particulas indomi tas, malignas, & venenofas ab eo, cerebro affufas. 436. Et propter affluxum ejus cerebro denegatum. 437. Deli rium quomodo à fpirituum exteriorum Anomaliis. ibid. Delirii prognofis,& curatio. 438. Phrenitis & paraphrenitis quid fint. 439. Earum caufæ conjunctæ. ibid. Phrenitis non juxta communem opinionem à meningum inflammatione, nec paraphrenitis à septo inflammato. 440. Propter aliam caufam eft quòd in hoc morbo refpiratio fæpè laditur. 441. Phrenefeos ratio formalis. ibid. A fpirituum animalium incendio procedit. 442. Quod profperi Martiani teftimonio confirmatur. 443. Atque fpirituum chymicorum, dum inter deftillandum accenduntur, Analogia illuftratur. ibid. Qualis cerebri conftitutio in phreneticis fit apta,& quæ fint caufa ejus procatarctica. 444. fc. partim in fanguine &partim in cerebro. 445. Caufa ejus evidentes. Morbi differentia ibid. Prognofis ejus. 446. Curatio. 447. Remediorum genera, & formula. 448. 449. &c. Phreneticorum Hiftoria, & cafus ab Hippocrate in libris epidèm. plures perquam exactè defcribuntur. 452. Hiftoria una notabilis. ibid.

CA P. XI. De Melancholia.

Definitio ejus. P.454. Et cerebri & cordis affectio eft. Typi ejus innumeri. ibid. Vel univerfalis, vel particularis eft. 455. Prioris quoad delirium phenomena primaria. ibid. Morbus hic à fpirituum animalium mala diathefi prosedit. 456. Juxta quam, prout luci comparantur, dicuntur paci & tenebricofi; pront liquoribus chymicis conferuntur,

dicuntur

dicuntur acetofi, inftar liquorum à buxo, & aceto extillàtorum. 457. Spirituum & hujufmodi liquorum Analogia in tribus obfervatur. 458. 1o Amborum particula perpetim in motu funt. 2° non longe procedunt. 460. Non fpatiis tantum apertis & privatis feruntur, fed meatus & poros novos procudunt. *461. In melancholia poftquam fpiritus aliquandiu in vitio fuerunt, etiam cerebri conformatio laditur. ibid. Quomodo pracordia quoad metum & triftitiam in melancholia afficiuntur. 462. Utraque affectio partim à fanguine, partim à cordis actione animali dependet. 463. Morbi caufa procatarctica. ibid. Interdum à fpiritibus, quandoque à fanguine incipit. 464. Non oritur ab humore melancholico alicubi aggefto. ibid. Talis humor non à capite, non ab utero, non à liene. 46s. Nec à toto corpore. 466. Morbi hujus differentia. ibid. Prognofis ejus. 467. Curatio. 468. Caufa evidens imprimis amovenda. ibid. Indicatio curatoria refpicit fpirituum indolem, qua monitis & artificiofis inventis, haud minus quam medicina perficitur. 469. Indicatio prafervatoria phlebotomiam, evacuantia, & alterantia requirit. 470. Remediorum genera® ac formula. 471. Alterantia plus quam purgantia in hocmorbo juvant. 473. Illorum varia præfcripta. 474. Acidula, & chalybeata quà ratione juvant. 475. Hiftoria 1a in quâ exemplum melancholia à fanguine ordientis. 478. Melancholia fpecialis, & præcipua fpecies ejus. 480. pwTopgvía & Symptomatum ejus rationes. 481. zelotypia. 482. Superftitio & defperatio. 483. Melancholicorum metamorphofes imaginaria. 484.

CAP.

GAP. XII. De Mania.

Mania, & Melancholia funt affines. P. 485. Subjectum ejus funt fpiritus Animales, quorum diathesis aquis ftygiis fimilis. ibid. Analogia inter has & illos tribus obfervatur. 486. Amborum particula femper in motu funt. ibid. Poros & meatus ubique novos procudunt. ibid. Longiffime diffunduntur. 487. Mania caufa conjuncta. 488. Quomodo fpiritus diathefin quafi ftygiam acquirunt. ibid. Oftenditur primo ejufmodi particulas in corporibus noftris progigni. ibid. Liquor nerveus qua ratione fæpe corrofiva evadit.489. Cujus vitio tumores, ac ulcera ftrumofa, & cancrofa, quinetiam affectus maniaci oriuntur. 490. Mania origo, vel ab ipfis fpiritibus, vel à fanguine. 490. A spiritibuš incipit, vel cum ob passionem violentam illi profternuntur nimis, aut fupra modum elevantur. 491. Vel quatenus melancholia ant phrenefi fuccedit. 492. Utriufque rationes exponuntur. ibid. Manie origo à fanguine vel hæreditaria eft vel acquifita. 493. Hujus occafiones. ibid. Mania fymptomata explicantur. 494. Quare maniaci funt audaces. ibid. Unde iis robur immenfum, quare non delaffantur, non facile noxam fufcipiunt. 495. Mania differentia & prognofis. 496. Curatio, cujus due indicationes. 497. 12 Curatoria, que tradit difciplinam, & pharmaciam.498. Remediorum genera & formula. 499. 2a Indicatio præfervatoria morbi caufam refpicit, ejufque fublationem molitur per evacuantia & alterantia. 500. Remedia chirurgica. 501. 3a Indicatio vitalis, quæ ad regimen, diatam & somnum pertiment, procurat. 502.

САР.