πόλις: Αιτωλών δέ, Ηλις μούνη: Δρυόπων δε, 653 Ερμιόνη τε και 'Ασίνη ή προς Καρδαμύλη τη Λα

p. 119. 120. 270 A. 286 A. ximum est vico Castri. Asi(Archid. cp. 5 seq. §. 16 seqq. nen Dryopes Parnasso eiecti Panath. cap. 73 $. 177 seqq. primum tenuerunt prope Hercap. 99 9. 253 seq.) Pausanias inionen: unde pulsi ab Argi[II, 13 $. 1 et II, 18 $. 6) p. vis in Messeniae parte a Laco140, 151. Meurs. De regn. nibus accepta alteram condiLacon. c. 6. Misc. Lac. III, dere Asinen; quae quo a priori 9.

Hermionensi distingueretur, ni Αιτωλών δέ 'Ηλις μoύνη] προς Καρδαμύλη τη ΛακωνιAttigit Eustath. ad Il. p. 303, xñ hîc vocatur. Sita fuit ad 28 s. 229, 47.

Messeniacum sinum, qui inde Δρυόπων δε Ερμιόνη τε vel Asinaei accepit nomen,

in. και 'Ασίνη ή προς Καρδαμύλη ter Acritam promontorium s. T Taxovıx]] De Dryopibus Capo Gallo, ut nunc vocant, conf. allata ad I, 56. 146. Ad et Colonides s. Coron , ab utrohunc vero Herodoti locum com- que loco quadraginta fere staparant Homer. Il. II, 559, ubi diis distans. Apud Strabon. etiam iunguntur Hermione at- VIII pag. 359 seq. s. p. 551 B que Asine. Legitur ibi'Equióun, nollyvn vocatur. Adhuc ruiquod etiam h. l. quinque tuen- nas quasdam exstare prope Satur libri; in Florentino est 'Ep- ratcha scribit C. 0. Müller Dor. uravn, in Mediceo alioque II p. 455 coll. I p. 155. Tu cod. 'Equiáv; ut sane vix de- vid. Pausan. IV, 34 %. 6. 7 cerni posse putet Valckenaer. ibique Siebelis. Mannert. VIII quid primitus scriptum fuerit, pag. 547. Popp. Thucyd. 1, 2 cum veteres quoque dwdww pag. 195 seg. not. Cardaet Awdovn teste Wesseling. myle, quae illa certe aetate ad Diodor. I p. 282 dixerivt. primaria per illam oram fuisse De Hermione loquitur Herodot. videtur urbs (ut bene observat III, 59. VIII, 43 coll. IX, 28; C. O, Müller. Dor. I pag. 155, aliorum scriptorum testimonia not. 3 coll. Mannert. VIII pag. dabit Popp. Thucydid. I, 2 p. 558) Homero iam nota (11. IX, 221. Nam frequens comme- 150. 292), a mare abfuit octo moratur illa urbs haud ignobi- stadia, in rupe exstructa. Atlis olim, teste Strabone VII que etiamnuin ista in orâ emp. 373 s. 573 A. coll. Pausan. porium Cardamula sive ScarII, 34, sita in Argolide terrâ, damula , quam urbem in tabula non longe a Troezene (quae lapidi elegantissime inciså nununc Damala vocatur), in pro- per repraesentarunt auctores montorio, quod, teste Gell., pro- operis: Expedition en Morée

4 κωνική: Λημνίων δε, Παρωρείται πάντες. οι δε Κυνούριοι, αυτόχθονες εόντες, δοκέoυσι μούνοι εί- 85 ναι "Ιωνες εκδεδωρίευνται δε, υπό τε 'Αργείων αρ

Scienc. physiq. I ser. planch. soli esse Ionicae stirpis, in va22. Vid. Strab. VIII p. 360 rias inciderunt coniecturas. s. 552 seq. Pausan. III, 26 %. Both. ad Terent. annott. pag. 5 ibique Siebelis p. 85. .

466 legi vult μούνοι μέν ων Λημνίων δε Παρωρείται εξ αιώνος; Reiskius correxestávtes] Vid. nott. ad IV, 148. rat doxéovot u é v por elvat

οι δε Κυνούριοι αυτόχθονες "Ιωνες; Valckenaer., cui Larέόντες, δοκέoυσι μούνοι είναι cher. accedit: δοκέoυσι μεν "Ioves ] „Cynurii [de quibus žvious εivai"loves: quo nihil conf. nott. ad Herod. I, 82. inconvenientius fingi potuisse Mannert. VIII p. 10 seq. 618 iudicat Müller. 1. l. ; quocum seq. ) habitabant in confinio ipso Herodoti locos I, 56. VII, Argolidis, Laconiae et Arcadiae 94. 95 malim ita intelligere, ad Parnonem et Parthenium ut Herodotus Pelasgos cum lomontem circa Tanuin fluvium, nibus confundens hic quoque ubi postea collocati erant Ar- Cynurios, Pelasgam gentem, givoruin et Lacedaemoniorum pro sola in Peloponneso Ionica termini.“ C. 0. Müller, Ae- habuerit; Pelasgi vero cuin ex ginett. pag. 46 coll. Dor. I p. Herodoti sententia sint aborigi154 seq., qui idem (Aeginett. nes, apparet, cur eosdem Cyp. 47), quod ab Argivis Cy- nurios in Peloponneso modo nurii descendere dicuntur a aŭtóxsovas vocare potuerit Pausania III, 2 $. 3 coll. Steph. ille, modo unam hac in terrâ Byz. s. v. Kúvovga p. 491 id gentem Ionicam , id est, Peab Argivis ita effictum vult, lasgam. probare studentibus suam ab εκδεδωρίευνται δε] ,,moribus initio fuisse Cynuriam (de cuius disciplina dialectoque Dores evapossessione perpetuo fere con- serunt', partim subditi Argivotenderaut cum Laconibus, teste rum imperio, partim lapsu temThucydide V, 41, ubi coof. poris.“Wesseling. Ubi haud interprett.), cuin Cynurii re- necesse και υπό του χρόνου, vera Arcadibus essent cogna- quod arrisit Schweigh. Verti: quemadmodum etiam Hero- bum &xdɛdwplevvtat si probuin dotus et Arcades et Cynu- est, descendit a verbo dwolrios Peloponnesi aúróxtovas Euw; cuius loco quod in Steph. dixit. Cum his vero quoniam marg. affertur xxdedopiatal minus congruere videbatur, in {xdedwpidatat (a verbo fxquod h. I. ab eodem historiae dwoiceLv) facile verti posse iudipatre iidem Cynurii dicuntur cat Valcken., a verbo dwgíčerv

5 χόμενοι και του χρόνου, εόντες Ορνείται και περίοικοι. Τούτων ων των επτα έθνέων αι λοιπα

formari posse negans éxdwol- iure, qui Cynurii sint Argivoζειν neque εκδεδωρίσθαι, ita rumque imperio subiecti, iidem ut unum, quod huic loco con- habeantur Orneatae, quo nomiveniat, restet verbum &xdw- ne vulgo comprehenduntur inριούσθαι, a voce Δωριος du- colae Ornearum, oppidi Arcactum: in Doriensium naturam diae et Phliasiae Sicyoniaeque veluti degenerare; lingua uti, contermini (cf. Mannert, VIII moribus et institutis Doricis, p. 647 seq. Müller. Dor. II p. quemadmodum XxBaoBapów 435. Popp. Thucydid. I, 2 p. apud Platon. Ep. VIII p. 853 213); quosque Argivis infeA coll. Euripid. Orest. 485. Stissimos, ab his tamen deviApoll. Tyan. Ep. 34 (ubi Bap- ctos esse non ante Olympiad. Bagów) itemque iocosum illud LXXVIII, s. 468 a. Chr. TEQLAMAidat, teste Kusler. n.; igitur inulto ante Persicum ad Suid. s. v. Qihin. III p. bellum, quod in annum 480 601. Unde in Herodoti loco a. Chr. n, incidit, probabiliter reponendum censet èxdedmpi- statuit idem C. 0. Müllerus,

Sed libri scripti re- quo eodem fere tempore Dryofragantur , a quibus invitus pes Hermionenses ab Argivis discedo in talibus , meliora subiecti sunt. Itaque in Heroexspectans.

Nec sane

esse,

doti loco nomen 'Opveatāv non quod vulgata lectione offenda- de Ornearum incolis intelligi mur, statuit Matthiae, quan- poterit , sed, quae Mülleri est doquidem, ut a nomine Baot- suspicio perquam probabilis, λεύς βασιλεύειν, και βραβεύς de genere quodam περιοίκων βραβεύειν, ita a Δωριεύς, δω- sive πενεστών, de publicis igiPLEVELV dwqever fai formari, tur Argivorum servis

. Arginihil habeat absonum. Quod vorum enim haec videri fuisse ad argumentum loci , coniicit consilia ponit Müller, ut incoWesselingius Cynurios, gentem las civitatum, quas nimis relate olim propagatam, a Spar- motas in ditione tenere non tanis pressos ayroque exutos possent, e sedibus patriis abin Argivorum venisse ditionem ductos distribuerent in suos unâ cum Orneatis, quibus se pagos urbi vicinos; unde ab consociarint ab inimicis Spar- Orneatis ex Ornearum urbe tanis vexati. Meliora opinor olim desolata colligit exstitisse edocuit C. 0. Müller. Aeginett. 'Opveds xóunv'Agyelas, ab ipsa pag. 48 seqq., ubi respiciens urbe probe distinguendam, teste ad verba łóvres 'Opventai nai Strabone VIII pag. 376 s. pag. nepiolkov, merito quaerit, quo 578 A. Itaque Cynurios poni

πόλις, πάρεξ των κατέλεξα, εκ του μέσου εκατέατο:
ει δε ελευθέρως έξεστι ειπείν, εκ του μέσου κατή- 90

μενοι έμήδιζον.
74

Οι μεν δή εν τω 'Ισθμό, τοιούτω πόνω συνέAccepto nuntio, Isthmum peti a

στασαν, άτε περί του παντός ήδη δρόμον θέοντες, Bar, Graeci και τησι νηυσι ουκ ελπίζοντες ελλάμψεσθαι" οι δε barbaris ad Salaminem collecti fogae consilium denuo

έν Σαλαμίνι όμως, ταύτα πυνθανόμενοι, αρρώδεον, 95 ineunt.

ουκ ούτω περί σφίσι αυτοίσι δειμαίνοντες, ως περί 2 τη Πελοποννήσω. έως μεν δη αυτών ανήρ ανδρι

παραστάς σιγή λόγον εποιέετο, θώυμα πoιεύμενοι mus ab Αrgivis devictos et in δρόμον θέοντες, quae attigit statum περιοίκων, quos Όρ- Eustath. ad Iliad. p. 1264, 15 veatas vocarint Argivi, reda- S. 1363, 16 et p. 259, 8 s. νεατας ,

, . s. ctos, nam Cynuriam terram, 342, 20, probe scribens δρόde qua inde ab Olymp. XV. uov, nisi, quod Wesselingio cum Spartanis Argivi con- quoque in mentem venerat, certarant, tenuisse videntur prorsus eliminandum est (nam Argivi usque

ad pugnam quod ex Aldina propagatum Thyraeam, quae accidit cir- erat dpóuov, ferri non posse ca Olymp. LVIII, ut dixi- idem Wesseling. Diss. Herod. mus ad Herod. I, 82, ipsos I p. 129 monuerat), illustravi in incolas s. Cynurios pro subditis, not. ad VII, 57. Cr. b. I. qui vectigal penderent, haben, excitat Platon. Theaetet. §. 76 tes. Atque inde haud scio an p. 387 ibique Heindorf, intelligatur, cur Noster dicere Mox cum Schweigh. et Gaisf. potuerit, Cynarios υπό του rescripsi όμως pro όμως. χρόνου Doriensium indolem και τησι νηυσι ουκ ελπίζονplane assurnsisse. Conf. Mil- τες ελλάμψεσθαι] i. e, nec puler. Dor. I pag. 158.

tantes se classi s. proelio daπάρεξ των κατέλεξα] De voce vali gloriam esse τεportaturos. . πάρεξ conf. nott. ad III, 97 Εadem splendendi notiοne ελet ad voces εκ του μέσου έκα- λάμπεσθαι Ι, 80. téato nott. ad III, 83.

περί σφίσι αυτοϊσι δειμαί

νοντες] Vid. Matth. Gr. Gr. S. Cap. LXXIV,

394 pag. 721. In seqq. ad έως

. Οι μεν δη εν τω Ισθμώ] Vid. μέν (aliφuamdiu) conf. nott, ad Μatth. Gr. Gr. 5. 289 not. 10 Ι, 86, et ad usum vocis ανήρ, pag. 582, qui idem $. 198, 3 ubi tis exspectabas, Herod. VIII, pag. 357 conferatur ad ouvé- 75. IV, 26. Plura Berginan. στασαν; de cuius usu conf. et Benseler, ad Isocrat. Panequoque ad VII, 170 allata. gyr. 4 pag. 150. Viger. De Verba περί του παντός ήδη idiotismm. pag. 76. 77. Ae

την Ευρυβιάδεω άβουλίην τέλος δε, εξερράγη ες το μέσον, σύλλογός τε δη εγίνετο, και πολλά ελέ3γετο περί των αυτών, οι μεν, ως ες την Πελοπόν.1 νησον χρεών είη αποπλέειν, και περί εκείνης κινδυνεύειν, μηδέ πρό χώρης δοριαλώτου μένοντας μά

χεσθαι· 'Αθηναίοι δε, και Αιγινήται, και Μεγαρέες, 15 αυτού μένοντας αμύνασθαι. 'Ενθαύτα Θεμιστοκλέ-5 Strategema Theης, ως εσσούτο τη γνώμη υπό τών Πελοποννησί

654 2 ων, λαθών εξέρχεται εκ του συνεδρίου. έξελθων δε, πέμπει ες το στρατόπεδον το Μήδων άνδρα πλοίω, εντειλάμενος τα λέγειν χρεόν: τω ούνομα 10

mistoclis hoc consilium eludentis.

a

pag. 775.

schyl. S. c, Th. 339 Blomf. dere[hoc enim ab ipsorum aeque Ad locutionem dávua (ita enim atque Atheniensium a rebus alierescripsi pro θώμα) ποιεύμε- numn] ,,Valckenaer. iure

]

. νοι την αβουλίαν conf. mirans, quae scribit Lycurgus Matth. Gr. Gr. . 421 not. 4 advers. Leocrat. p. 156, 33

[p. 185. R.] Aeginetarum clasεξερράγη ες το μέσον] 5. e. sem unâ cum Lacedaemonioin publicum erupit. Conf. He- rum et Corinthiorum ducibus rod. VI, 129. Plutarch. Galb. salutem discessu sibi parare 22 init. Mox pro zpewv, quod voluisse. Matthiae retinuit, cum Gaisf. dedi χρεών, ut VIII, 3. 75. 79.

Cap. LXXV. Tu conf. allata ad V, 49. Ad of πέμπει άνδρα πλοίω] Mox μέν subaud. έλεγαν. δοριαλώ- vocatur Σίκιννος, ut VIII, 110. tov e Florentino et Sancrofti Apud Plutarch. Themistocl. 12 libro cum recentt. edd. recepi. pag. 118 B. Persa genere idemVulgo δορυαλώτου: quae ea- que captivus dicitur, filiorum dem scripturae diversitas IX, Themistoclis paedagogus; nisi 4. Citant Wesseling. ad Dio- boc inde fluxisse putes, quod dor. XVI, 20. Schweigliaeu- Plutarchus in Herodoteis male ser. ad Appian, III pag. 159. legerit των Μήδων άνδρα. , .

. Polyb. XVIII, 34.

Aeschęlus Graecum modo vi'Αθηναίοι δε, και Αιγινήται] τum a Themistocle missuum esse „Hoo, sane rationi consenta- canit Pers. 355 (561 Blom.) neum , ut cum Themistocle quod idem censuisse videntur senserint Aeginetae maluerint- Frontin. II, 2, 14 et Diodor. que apud Salamina manere, XI, 17. Sicinnum de Themiquam in gratiam Peloponne. stoclis servis fidelissimum fuisse siorum versus Isthmum sece- tradit quoque Cornel. Nepos