3 δεινὸν μαιμώοντα, δοκεῦντ ̓ ἀνὰ πάντα τίθεσθαι. 55 4Ἐς τοιαῦτα μὲν, καὶ οὕτω ἐναργέως λέγοντι Βάκι-60 δι, ἀντιλογίης χρησμῶν πέρι οὔτε αὐτὸς λέγειν τολμέω, οὔτε παρ ̓ ἄλλων ἐνδέκομαι. μαιμώοντα] Verbum μαιμόω, quo magnum animi studium concitatusque exprimitur animus (valde cupio) frequentat Homer. II. V, 661. 670. XIII, 78. XV, 542. 742. δοκεῦντ ̓ ἀνὰ πάντα τίθεσθαι] Ita e Florentino et probabiliter etiam ex Sancrofti libro reposui cum Gaisf. et Schweigh., qui hoc dici putat pro άvatívεovαι лávra, assentiente Negris in ed. suâ: omnia mutare s. evertere, susque deque habere; quod supra III, 3 est ἄνω κάτω τίθεσθαι; de qua tmesi conf. E. Wentzel. De praepositt. tmesi apud Herodotum (Vratislav. 1829) pag. 15. Nam quid vulgata лvvéodal sibi velit, intelligere me posse nego; quam, probante Larchero, sic Latine reddidit Wesselingius: opinantem ubique se auditum iri. Nec magis placet πιθέσθαι, quod a Matth. et Bekkero receptum esse video. Stegerus de lectione a Schweigh. recepta dubitans, de qua eâdem dubitat censor Lipsiensis 1833 pag. 45, proponit (Ephem. Ien. 1828 nr. 186 p. 46): donɛvvr' av anavτa níveσd' εú: opinantem cuncta sibi esse obtemperatura, quod merito durius iudicat idem censor Lipsiensis, — Ad vocem svovoлa vid. nott, ad VII, 141. Ἐς τοιαῦτα μὲν καὶ οὕτω ἐναργέως λέγοντι Βάκιδι ἀντιλογίης χρησμῶν πέρι κ. τ. λ.] Schweighaeusero in Lex. Herod. corruptus videtur locus, in quo aut avrilovías reponendum, aut, quod adeo praestare videtur, di' dλoying èλdɛiv, prouti VI, 9: dia μáxns AεÚGOVTαL. Ac dudum Wesselingius maluerat legi δι' ἀν toyins héyev (contradicendo τιλογίης λέγειν obloqui), laudans Abreschii emendationem: ovte avtos é λ εiv Toluέw. Steger. (Ephem. Ien. 1828 nr. 186 p. 46) proponit ἀντιλογίην, cum άντιλο yíŋv heyɛv idem valeat atque avτikéyɛiv obloqui. Quae tamen ipsi probanda esse, merito monere videtur idem censor Lipsiensis 1833 pag. 47. Libri scripti haud quidquam afferunt auxilii. Itaque vulgatam lectionem retinui, quam sic interpretari liceat: Equidem nec ipse quid enuntiare audeo neque ab aliis quid accipio de contradictione oraculorum Ba 78 Graecorum duces inscii adhuc quid Persae mo lirentur, 79 primum ab Ari stide Atheniensi, claro iustitiae Jaude, sed tum exsule, rem accipiunt. Τῶν δὲ ἐν Σαλαμῖνι στρατηγῶν ἐγίνετο ώθι- 656 σμὸς λόγων πολλός. ᾔδεσαν δὲ οὔ κω, ὅτι σφέας περιεκυκλέοντο τῇσι νηυσὶ οἱ βάρβαροι· ἀλλ', ὥσπερ 65 τῆς ἡμέρης ὥρων αὐτοὺς τεταγμένους, ἐδόκεον κατὰ χώρην εἶναι. Συνεστηκότων δὲ τῶν στρατηγῶν, ἐξ Αἰγίνης διέβη Αριστείδης ὁ Λυσιμάχου, ἀνὴρ Αθηναῖος μὲν, ἐξωστρακισμένος δὲ ὑπὸ τοῦ δήμου· τὸν ἐγὼ νενόμικα, πυνθανόμενος αὐτοῦ τὸν τρόπον, ἄριστον ἄνδρα γενέσθαι ἐν ̓Αθήνῃσι καὶ δικαιότα- 70 ριστον optimum satis constat dici respectu habito ad rempu blicam, politico igitur sensu, non morali, ut aiunt. Bene autem hic attulit Wesseling. Aeschylea de Amphiarao (Pers. 589 Blomf.) a Plutarcho in Aristidem translata, Vit. Arist. cap. 3 : οὐ γὰρ δοκεῖν ἄριστος, ἀλλ ̓ εἶναι θέλει. Cr. praeterea huc conferri vult Routh. ad Plat. Gorgiam §.172 p. 273 ed.Heindorf. Porro Noster Aristidem vocat δικαιότατον, ut qui prae ceteris Δικαίου titulo honoratus fuit, teste Plutarch. in Aristid. 8. Corn. Nep. Aristid. 1, ubi van Staveren pag. 131 reliquorum scriptorum attulit locos. - Quae continuo Noster de Aristide ac Themi stocle enarrat, eadem fere prodit Plutarchus Themistocl. 12 p. 118 D. coll. 21 p. 120 D. Apophthegmm. I p. 186 Β., ubi Wyttenbachius pag. 1090 praeter Polyaeni locum I, 31, qui fusius hoc et ad quandamn dramatis similitudinem enarrat, conferri vult Plutarch. Reipubl. Gerend. Praecept. p. 809 Β. De testarum iudicio sive oB. Στον. οὗτος ὠνὴρ στὰς ἐπὶ τὸ συνέδριον, ἐξεκαλέετο Θεμιστοκλέα, ἐόντα μὲν ἑωυτῷ οὐ φίλον, ἐχθρὸν δὲ τὰ μάλιστα· ὑπὸ δὲ μεγάθεος τῶν παρεόντων κακῶν, λήθην ἐκείνων ποιεύμενος ἐξεκαλέετο, θέ 3λων αὐτῷ συμμίξαι. προακήκοε δὲ ὅτι σπεύδοιεν 75 οἱ ἀπὸ Πελοποννήσου ἀνάγειν τὰς νῆας πρὸς τὸν Ἰσθμόν. ὡς δὲ ἐξῆλθέ οἱ Θεμιστοκλέης, ἔλεγε Αρι4στείδης τάδε· Ημέας στασιάζειν χρεόν ἐστι, ἔν τε »τῷ ἄλλῳ καιρῷ καὶ δὴ καὶ ἐν τῷδε, περὶ τοῦ ὁ „κότερος ἡμέων πλέω ἀγαθὰ τὴν πατρίδα ἐργάσε,ται. λέγω δέ τοι, ὅτι ἶσόν ἐστι πολλά τε καὶ 6-80 λίγα λέγειν περὶ ἀποπλόου τοῦ ἐνθεῦτεν Πελοπον5,,νησίοισι. ἐγὼ γὰρ αὐτόπτης τοι λέγω γενόμενος, ὅτι νῦν, οὐδ ̓ ἂν θέλωσι, Κορίνθιοί τε καὶ αὐτὸς Ευρυβιάδης οἷοί τε ἔσονται ἐκπλῶσαι· περιεχόμε-85 „θα γὰρ ὑπὸ τῶν πολεμίων κύκλῳ. ἀλλ' ἐσελθών 80 σφι ταῦτα σήμηνον. Ὁ δ ̓ ἀμείβετο τοῖσδε· Κάρτα τε χρηστὰ διακελεύεαι, καὶ εὖ ἤγγειλας· τὰ 2,γὰρ ἐγὼ ἐδεόμην γενέσθαι, αὐτὸς αὐτόπτης γενό στὰς ἐπὶ τὸ συνέδριον] Vid. nott. ad III, 156. Mox omnes libri Θεμιστοκλῆα. Reposui tamen Θεμιστοκλέα, ut VIII, 92. 112. 123. Conf. Matth. Gr. Gr. §. 78 not. 8 pag. 176. Ad verbum συμμίξαι cf. VIII, 58 ibique nott. Pro vulg. προακήκοε Matth. dedit προακηκόεε. οἱ ἀπὸ Πελοποννήσου] i. e. Peloponnesii. Vid. Fischer. ad Weller. III pag. 115. De verbo ανάγειν diximus ad VIII, 60 §. 1. Ad verbum έργάσε αι conf. Matth. Gr. Gr. S. 507, 2 p. 963. Cap. LXXX. τὰ γὰρ ἐγὼ ἐδεόμην - κεις ] i. e. Tu enim venisti testis ocularis ipse factus eorum, quae ego fieri cupiebam. Ad verba seqq. ἴσθι γὰρ ἐξ ἐμέο κ. τ. λ. vid. Matth. Gr. Gr. S. 634, 1 pag. 1305, qui idem in nota ad h. 1. haec dedit:,,ποιεύμενα bis cogitandum est. ἴσθι γὰρ ἐξ ἐμέο ποιεύμενα τὰ ποιεὐμενα ὑπὸ Μήδων, id est, interprete Hermanno ad Viger. p. 857 not. 385, scito enim me auctore a Medis facta esse, quae fecerunt. Cf. II, 32. VIII, 142. Herodot. locum nuper etiam, notante Cr., attigit Guil.Adolph. „μενος ἤκεις. ἴσθι γὰρ, ἐξ ἐμέο τὰ ποιεύμενα ὑπὸ Μήδων. ἔδει γὰρ, ὅτε οὐκ εκόντες ἔθελον ἐς μά-90 χην κατίστασθαι οἱ Ἕλληνες, ἀέκοντας παραστήσα„σθαι. σὺ δὲ, ἐπεί περ ἥκεις χρηστὰ ἀπαγγέλλων, 3,αυτός σφι ἄγγειλον. ἢν γὰρ ἐγὼ αὐτὰ λέγω, δό ξω πλάσας λέγειν, καὶ οὐ πείσω, ὡς οὐ ποιεύν-95 ,,των τῶν βαρβάρων ταῦτα. ἀλλά σφι σήμηνον αὐ 4,τὸς παρελθὼν ὡς ἔχει. ἐπεὼν δὲ σημήνῃς, ἢν μὲν „πείθωνται, ταῦτα δὴ τὰ κάλλιστα· ἢν δὲ αὐτοῖσι μὴ πιστὰ γένηται, ὁμοῖον ἡμῖν ἔσται. οὐ γὰρ ἔτι „διαδρήσονται, εἴπερ περιεχόμεθα πανταχόθεν, ὡς 657 81, σὺ λέγεις" Ταῦτα ἔλεγε παρελθὼν ὁ ̓Αριστείδης, 1 Cui cum fidem plerique non haberent, φάμενος ἐξ Αἰγίνης τε ἥκειν, καὶ μόγις ἐκπλῶσαι λαθὼν τοὺς ἐπορμέοντας· περιέχεσθαι γὰρ πᾶν τὸ στρατόπεδον τὸ Ἑλληνικὸν ὑπὸ τῶν νεῶν τῶν Ξέρ ξεω· παραρτέεσθαί τε συνεβούλευε ὡς ἀλεξησομέ 2νους. Καὶ ὁ μὲν, ταῦτα εἴπας, μετεστήκεε· τῶν 5 progrediuntur verba facturi publice; nec minus frequens sermonis illa abundantia, qua dicit ἔλεγε φάμενος, ut V, 36. 50. Itaque noli post ἔλεγε maiorem ponere distinctionem, ita ut παρελθών ad sequentia trahatur. τοὺς ἐπορμέοντας ] Ita dicit hostes in statione (navium) collocatos s. stationem agentes. Ad verbum παραρτέεσθαι cf. VIII, 76. μετεστήκεε] i. e. discessit e medio. Conf. I, 89. VIII, 110, ubi μεταστήσασθαι: a se removere, ut apud Xenoph. Anab. II, 3, 8 coll. 21. Hist. Gr. IV, 1, 5. De ipsa forma μετεστή κεε conf. Matth. Gr. Gr. S. 188 not. 1 p. 332. Ex hoc autem Herodoti loco et cap. 95 Graecos Tenia triremis, transfuga, om nem tollit tationem. δὲ αὖτις ἐγίνετο λόγων ἀμφισβασίη· οἱ γὰρ πλεῦνες τῶν στρατηγῶν οὐκ ἐπείθοντο τὰ ἐξαγγελθέντα. 82 Απιστεόντων δὲ τούτων, ἧκε τριήρης ἀνδρῶν Τη νίων αὐτομολέουσα, τῆς ἦρχε ἀνὴρ Παναίτιος ὁ 10 Σωσιμένεος, ἵπερ δὴ ἔφερε τὴν ἀληθηΐην πᾶσαν. διὰ δὲ τοῦτο τὸ ἔργον ἐνεγράφησαν Τήνιοι ἐν Δελφοῖσι ἐς τὸν τρίποδα ἐν τοῖσι τὸν βάρβαρον κατε ἁλοῦσι. Σὺν δὲ ὧν ταύτῃ τῇ νηΐ τῇ αὐτομολησάσῃ ἐς Σαλαμῖνα, καὶ τῇ πρότερον ἐπ' Αρτεμίσιον τῇ Λημνίῃ, ἐξεπληροῦτο τὸ ναυτικὸν τοῖσι Ἕλλησι ἐς 15 ε satis apparere videtur Wesse– lingio, Aristidem ipsi pugnae navali, quae insecuta est, non interfuisse, quamvis aliter scribat Corn. Nepos in Aristid. cp. 2, Herodoto sane inferior auctor et forsitan ad ea respiciens, quae Herodotus VIII, 95 tradit de Aristidis expeditione in Psyttaliam insulam: ubi vid. nott. λόγων ἀμφισβασίη ] Vid. IV, 14. VIII, 78. Mox e tribus codd. cum Schweigh. et Gaisf. recepi οἱ γὰρ πλεῦνες pro vulg. οἱ πλεύνες γάρ, quodtenuerunt Schaefer. et Matth., qui idem §. 421 p. 773 structuram verbi πείθεσθαι attigit. Cap. LXXXII. ἀνδρῶν Τηνίων] Tenus insula prope Delum in Persarum devenerat potestatem indeque eius incolae in Persarum exercitu stipendia facere coacti erant. Cont. IV, 33. VI, 97. Apud Plutarch. Themistocl. 12 p. 118 Ε dicitur navis Τενέδια, ubi sunt qui legi malint HERODOT. IV. Τηνία, improbante Sintenis, ἐν τοῖσι τὸν βάρβαρον κατε- τῇ Λημνίῃ] Conf. VIII, 11. Ad vin articuli in verbis ἐς τὰς ὀγδώκοντα καὶ τριηκοσίας νῆας respexit Matth. Gr. Gr. S. 267 pag. 550, qui idem S. 355 nott. 2, ad voces δύο νηών conferatur. Schweighaeusero ex antecedentibus supplere placet τὸ ναυτικόν. Ιη ipso autem navium numero dis 8 |