δή και οι άλλοι ετράποντο, και είξαν τοϊσι Λακε3δαιμονίοισι. πλείστον γάρ σφεας εδηλέετο ή έσθης, έρημος εούσα όπλων" προς γαρ οπλίτας εόντες γυ- 5 64 μνήτες αγώνα έποιεϋντο. Ενθαύτα ή τε δίκη του φόνου του Λεωνίδεω, κατά το χρηστήριον, τοϊσι Σπαρτιήτησι έκ Μαρδονίου επιτελέετο και νίκην αναιρέεται καλλίστην απασέων των ημεϊς ίδμεν Παυ2 σανίης ο Κλεομβρότου τού 'Αναξανδρίδεω. (των δε 10 κατύπερθέ οι προγόνων τα ονόματα είρηται ες 3 Λεωνίδην' ωυτοί γάρ σφι τυγχάνουσι εόντες.) 'Αποθνήσκει δε Μαρδόνιος υπό 'Αειμνήστου, ανδρός εν Σπάρτη λογίμου: δς χρόνο ύστερον μετά τα Μηδι- 722 κα έχων άνδρας τριακοσίους συνέβαλε εν Στενυκλήρω, πολέμου έόντος, Μεσσηνίοισι πάσι και αυ- 15 . τα 873 D. Conf. etiam infra IX, Cap. LXIV. 72. ή τε δίκη του φόνου] Vid. χρόνο ύστερον μετά τα ΜηVIII, 114. Ad locutionem Sıxa] Plenum utique dicendi νίκην αναιρείσθαι conf. allata genus Nostro Inaud infrequens, ad vi, 70 et add. Plut. The- ut vidimus ad III, 36. VII, mistocl. 15, (αράμενοι νί- 33. V, 21 coll. II, 154. IV, κην); ubi Sintenis praeter 166. Infra IX, 75 χρόνω nostrum locuum bene affert Ho. ύστερον τούτων. ΙΧ, 83: merica neimini non nota κύδος, στέρω μέντοι χρόνο μετά ταύκλέος , τιμήν αρέσθαι. De nec prorsus alienum IX, ipso Ioci argumento confer sis 84: έπειτεν – δευτέρη ημέρη. Plutarch. Compar. Aristid. et Quod h. l. memoratur proeCat. 2 pag. 353 D. Ad vocem lium, id ad tertium pertinuit κατύπερθε conf. allata ad VII, bellum Messeniacum, de quo 204. notavimus nonnulla ad IX, υπό 'Αειμνήστου] Ita in ple- 35. Stenyclerum, priscam rerisque codd. scriptum exstat gum Messeniae sedem, meidque etiam unum verum vide- norat Pausan. IV, 3 S. 4. tur Wesselingio. Diss. Herod. itemque campum Stenyclericum VI, fin. pag. 61. 62. Viri per- IV, 33 5. 5. IV, 16 5. 4, petuae memoriae nomen. San- ubi vid. Siebelis. pag. 128. crofti liber cuum alio dat 'Αρι- 163. Sita fuit urbs, teste μνήστου, φuod idem exhibet Strabone VIII pag. 361 3. p. Valla et Plutarch. Aristid. 19 555 A. in media Messenia; init. coll. Pseudo-Plut. II pag. unde campuin Stenyelericum -. : 65 τός τε απέθανε και οι τριηκόσιοι. 'Εν δε Πλαται ήσι οι Πέρσαι ως ετράποντο υπό των Λακεδαιμονίων, έφευγον ουδένα κόσμον ες το σρατόπεδον το έωυτών, και ες το τείχος το ξύλινον, το εποιήσαντο 2εν μοίρη τη Θηβαΐδι. Θώυμα δέ μοι, όπως παρα 20 της Δήμητρος το άλσος μαχομένων, ουδε εις εφάνη των Περσέων ούτε εσελθών ες το τέμενος, ούτε εναποθανών, περί τε το ιρον οι πλείστοι εν τω βε3 βήλω έπεσον. δοκέω δε, εί τι περί των θείων πρηγμάτων δοκέειν δεί, η θεος αυτή σφεας ουκ εδέξατο, 25 έμπρήσαντας το τρόν το εν Ελευσίνι ανακτόριον. Αύτη μέν νυν η μάχη επί τοσούτο εγένετο. Cap. LXV. ponunt inter Mavromati et h. 1. Mediceus, Florentinus Khan of Sakona. liber cum aliis praebet. E San crofti libro aliisque cum ουδένα κόσμον] Conf. allata Schweigli. et Gaisf. recepi ad VIII, 60 5. 3. Infra IX, ανακτόριον, quae forma ad. 66: τον αυτόν κόσμον κατη- 1ectivi etiam nititur auctoritate γέετο. De muro ligneo vid. IX, Suidae (I p. 167 8. Τ. άνα15 coll. 70 et de Cereris templo XTES) et Hesychii T. I p. 329; IX, 57. 62. ita ut additum substantivum περί τε το τρόν οι πλείστοι] το τρόν minime, ut ValckeIta e cod. Florentino cum re. naerio visum erat, supervacentt. dedimus. Vulgatum πε- cuum haberi indeque eiici deρί το τρόν, οι δε πλείστοι re- beat, tanquam e marginali tinuerunt Schaefer. et Μatth. glossa adscituum. Vocatur το At iunguntur hoc loco ουδέ ανάκτορον 8. το ανακτόριον είς – τε, cuius simile quid Γερον sive etiam το ανάκειον reperimus VI, 9 coll. no (cf. Hemsterhus. et Solan. ad ad VI, 1. Gail. (Le philol. Lucian. Tim. 23 pag. 387 IV pag. 289 seq.) nepi tó T. I Bip.) templuin Cereris . .) περί το ΤΙ .) ipov intelligit: dans l'étendue Eleusiniae sua propria ac sode l' Hieron. Ex eodem lemni appellatione ; quamquam Florentino mox dedi idégato etiam de aliorum deorum deapro εδέκετo, quod post Schae- rumve tempiis id vocabulum ferum retinuerunt Matth. et adbiberi ostendunt Euripidis Bekker. loci in Andromach. 43. 1157. το τρόν το εν Ελευσίνι ανα- Iphigen. Taur. 41. 66. Troad. κτόριον]Vulgo ανάκτορον, quae 15. Ion. 55 a Valckenaerio sane usitata est forma, quam excitati. De Cereris templo vid. Artabazas cum XL millibus mi Phocidem. 66 'Αρτάβαζος δε ο Φαρνάκεος αυτίκα τε ούκ ά ρέσκετο κατ' αρχάς λειπομένου Μαρδονίου από βα- Bufugit in σιλέος, και τότε πολλά απαγορεύων ουδέν ήνυε, συμ- 30 2 βάλλειν ουκ εών. εποίησέ τε αυτος τοιάδε, ως ουκ αρεσκόμενος τοϊσι πρήγμασι τοϊσι έκ Μαρδονίου ποιευμένοισι. των εστρατήγεε ο 'Αρτάβαζος, (είχε δε δύναμιν ουκ ολίγην, αλλά και ες τέσσερας μυριάδας ανθρώπων, περί έωυτόν») τούτους, όπως συμβολή εγίνετο, ευ εξεπιστάμενος τα έμελλε απο- 35 βήσεσθαι από της μάχης, ήϊε κατηρτισμένος, παραγγείλας κατά τωυτό ιέναι πάντας τη αν αυτος εξη Athen. V pag. 213 D. IV ως ουκ άρεσκόμενος τοϊσι pag. 168 F. et quae plura πρήγμασι ] Notat Μatth. Gr. de huius templi appellatione Gr. §. 411, 5 pag. 752, qui affert Creuzer. Symbol. IV idem §. 574 p. 1135 ad voces pag. 533 seq. Caeterum εκ Μαρδονίου conferendas. hoc quoque ex loco scriptoris ήγε κατηρτισμένος] ήιε daNostri eminet pietas ac stu- bant Mediceus, Florentinus, , dium rerum divinarum, quo alii; quod enim in aliis codd. ipso sane ille vulgaribus su- exstat ήγε, id ex interpretaperstitionibus longe superiormento fluxisse credam, quo nipraedicatur. Conf. nott. ad mirum haberent, ad quod reVII, 199. 133. 189. VΙΙΙ, 8. ferrent praegressum τούτους, 77. - Ad επί τοσούτο conf. quod cum ad παραγγείλας nott. ad VII, 11. fin. 1V. lévat návras referre difficilius videretur Schweighaeus., maCap. LXVI. luit ille referre ad κατηρτισμέ'Αρτάβαζος δέ – ούκαρέ- νος, vereor ut recte. Est igiσκετο] i. e. Artabasus non con- tar ήίε κατηρτισμένος : procestentus fuit, non placuit Artaba- sit bene instructus s. exercitu bene De verbo αρέσκεσθαι dixi ordinato. Quod vero Florentiad VII, 160 et de Artabazo cf. nus aliique codd. praebent xaΙΧ, 41. - In seqq. ad locu- τηρτημένος, id commendatur . , tionerm κατ' αρχάς conf. VΙΙ, Ιoco III, 80. Ηinc ipse Schwgh. 88 et ad verba από βασιλέος in Lex. Herod. sic interpretaMatth. Gr. Gr. 9.574 p. 1130. tur: „bene composito ordine, id Quod sequitur ánayopetov est, apte ordinato exercitu; in(dissuadens), vix multum dif- structa acie progressus est.“ fert ab oux av, de quo , κατα τώυτο ιέναι πάντας] saepius iam monuimus. Ad Ad Haud male Schweigb.: „date illud conf. III, 124. VII, 149. imperio, ut, qud ipse praeiret, , , , HERODOT. IV. 20 20. γέηται, όπως αν αυτόν ορέωσι σπουδής έχοντα. 3 ταύτα παραγγείλας, ως ές μάχην ηγε δήθεν τον στρατόν· προτερέων δε της οδού, ώρα και δη φεύ- 40 γοντας τους Πέρσας: ούτω δη ουκέτι τον αυτόν κόσμον κατηγέετο, αλλά την ταχίστην ετρόχαζε φεύγων, ούτε ες το ξύλινον ούτε ες το Θηβαίων τείχος, αλλ' ες Φωκέας, εθέλων ως τάχιστα επί τον 723 Ελλήσποντον άπικέσθαι· και δη ούτοι μεν ταύτη 45 67 ετράποντο. Τών δε άλλων Ελλήνων των μετα βαQuomodo Graeci σιλέος εθελοκακεόντων, Βοιωτοι Αθηναίοισι έμαχέstantes pugnave- 2 σαντο χρόνον επί συχνόν. οι γαρ μηδίζοντες τον Θηβαίων, ούτοι είχον προθυμίην ουκ ολίγην, μα cui Mardonio sequerentur omnes eodem gradu, χάζειν ού φασι δεϊν λέγειν αλ- Cap. LXVII. οι γαρ μηδίζοντες των Θη- . Ad antecedd. χρόνον επί συ- ουτοι είχον ] είχον cum . . : . Plutarch. Sympos. I p. 639 rescripsi cum edd. recentt, ούτε D. Unde falso tradi in Bek- τι αποδεξάμενος, ubi vulgo orker. Αnecdd. Ip. 114: τρο- dine inverso ούτε αποδεξάμε pugnae eventum χεόμενοί τε και ουκ εθελοκακέοντες, ούτω ώστε τριη- 50 κόσιοι αυτών οι πρώτοι και άριστοι ενθαύτα έπε3 σον υπό 'Αθηναίων. ώς δε ετράποντο και ούτοι, έφευγον ές τας Θήβας, ουκ ήπερ οι Πέρσαι, και των άλλων συμμάχων και πάς όμιλος ούτε διαμαχε- 55 68 σάμενος ουδενί ούτε τι αποδεξάμενος έφευγον. Δη- In Bolis Pereis λοί τε έμοί ότι πάντα τα πράγματα των βαρβάρων επί Γωjeee. ήρτηντο εκ Περσέων, ει και τότε ούτοι, πρίν ή και συμμίξαι τοϊσι πολεμίοισι, έφευγον, ότι και τους 2 Πέρσας ώρων. ούτω τε πάντες έφευγον, πλην της ίππου της τε άλλης και της Βοιωτίας. αύτη δε το- 60 36αύτα προσωφέλεε τους φεύγοντας, αιεί τε προς των πολεμίων άγχιστα εούσα, απείργουσά τε τους 69 φιλίoυς φεύγοντας από των Ελλήνων. Οι μεν δή Media Graeco rum acies, quae νικώντες είποντο, τους Ξέρξεω διώκοντές τε και φονεύοντες. εν δε τούτω τώ γινομένω φόβο αγ– 65derat. 52.0, ante pugnam Plataeas teten audito hostes in νός τι. De usu verbi αποδεί- nomen τοσαύτα hic excipit parκνυσθαι conf. allata ad VII, ticipium, docente Μatth. Gr. 138. Gr. 5. 630 p. 1293. In pro ximis verbis προς των πολεCap. LXVIII. μίων accipio: hostes versus et Δηλοί τε έμοι] Ita e duo- ad άγχιστα intelligo τοϊς Πέρbus codd. exhibuit Schweigh., σαις 5. τοϊς φίλοις. quem cum Gaisfordio secutus sum. Vulgo δηλοί τέ μοι, quod Cap. LXIX. Schaefer., Matth.et Bekker, retinuerunt. Ipsum verbum on- εν δε τούτω τώ γινομένω φόλοι intransitive et impersonali- βω] Bo] Quod Wesselingius olim ter accipi vult Schweigh, con- pro φόβω coniecerat πόνω (ut ferens II, 117, ita ut sit: ad- VI, 114. VII, 224), id postea , , : , , ), paret, manifestum fit mihi. Tu ipse retraxit. Nec sane tali vide sis Matth. Gr. Gr. S. 298, mutatione opus. Est enim sen2 2 p. 597. Ad sequens ήρτηντο sus: in hoc, qui inde (i. e, e , (. e, e (, (pependerunt , suspensae erant) fuga et perturbatione ceteroconf, nott, ad I, 125. Verba: rum) reliquis Graecis enatus . . 1, : ει και τότε ούτοι etc. tangit est, timore. - In seqq. modos , . Μatth. Gr. Gr. 5. 617 p. 1252. variatos (γέγονε-νικώεν) at (-) Add. Herod. V, 78. tigit Μatth. Gr. Gr. 5. 529, 5 τοσαύτα προσωφέλεε] Pro- p. 1031. Ad voces ουδένα . |
0 Recensies Reviews worden niet geverifieerd, maar Google checkt wel op nepcontent en verwijdert zulke content als die wordt gevonden. Review schrijven |