λαβόντας πολλούς παρά 'Αρτύντεο του Μαρδονίου 3 παιδος δια τούτο το έργον. όστις μέντοι ήν αυτών ο υπελόμενός τε και θάψας τον νεκρόν τον Μαρδονίου , ου δύναμαι άτρεκέως πυθέσθαι. έχει δέ τινα 25

φάτιν και Διονυσοφάνης, ανήρ Εφέσιος, θάψαι

85 Μαρδόνιον. αλλ' ο μέν τρόπω τοιούτω ετάφη. Οι Graeci uomodo δε "Έλληνες ως έν Πλαταιώσει την ληΐην διείλοντο, phia Plataeis in

έθαπτον τους εαυτών, χωρίς έκαστοι. Λακεδαιμό

νιοι μέν τριξας εποιήσαντο θήκας. ένθα μεν τους 30 tatia Graecorum. τρένας έθαψαν, τών και Ποσειδώνιος και 'Αμομφά

2 ρετος ήσαν και Φιλοκύων τε και Καλλικράτης. εν

sepulti. 'Cenotahujus memoriam pugnae exstructa, testes vani

coffeepta: Ειρήν· παρα ΛαCap. LXXXV.

κεδαιμονίοις εν τώ πρώτω εένθα μεν τους Ιρένας έθα- νιαυτώ ο παίς κωβίδας καλείψαν] i. e. tum quidem (tribus ται, το δευτέρω προκομιζόμεscil. conditoriis factis ad mor- νος, το τρίτο μικιζόμενος, το tuorum cadavera excipienda) τετάρτω πρόπαις, το πέμπτο sepeliverunt iuveness. duces. παίς, το έκτο μελείρην. 'ΕUbi prinuum illud moneo, se- φηβεύει δε παρ' αυτούς ο παίς cundum Pausaniaim IX, 2 5. απο ετών ιδ' μέχρι και κ'. Βα4 p. 715 Lacedaemonios at- ρυτόνως δε [το] μελείρην, φue Athenienses sualm quosque ώσπερ πυθμήν, απύθμην αυhabuisse sepulturam, reliquos χήν, υψαύχην. Quibus adGraecos unam eamque commu

dunt Plutarch. Lycurg. 17 p. nein. Alterum ad Ηerodoti tex- 50 D., ubi haec exstant: Είturn attinet, in quo omnes ρένας δε καλούσι, τους έτος

, codd. offerunt τους τρέας i. e. ήδη δεύτερον εκ παίδων γεγοεαcerdotes, quales nuspiam in νότας. Μελείρενας δε, των Spartanorum proelis comme- παίδων τους πρεσβυτάτους, morantur; nam vatem quod Etymolog. Magn. p. 303, 37. in expeditionibus secuin habue- Hesych. II pag. 69. l'oaves of runt, id huc referri nequit. είρωνες: οι άρχοντες ηλικιωQuare Valckenaerius, aliis con- ται, διώκοντες coll. Ip. 1114: iecturis nissis, scribi iussit ειρηνάζει" κρατεί. Unde C. τους τρένας, et infra οι ιρένες, 0. Miller. Dor. I p. 301 non idque probavit Wesselingio iuvenes sive adolescentes, sed (Diss. Herod. p. 206) et reli- ordinum duces, qualis sane fuit quis editoribus. Quo autem Amompharetus, intelligi vult, Vir sagacissimus praecipue ni- De Posidonio vid. ix, 71; de titur, est Glossa Herodotea sic Amomphareto IX, 53 seq.

,

μεν δή ενί των τάφων ήσαν οι Ιρένες" εν δε τώ ετέρω, οι άλλοι Σπαρτιήται· εν δε τω τρίτω, οι εϊ3 λωτες. ούτοι μεν ούτω έθαπτον. Τεγεάται δε χω-35

. ρίς πάντας αλέας και Αθηναίοι τους έωυτών ομού, και Μεγαρέες τε και Φλιάσιοι τους υπό της ίππου διαφθαρέντας. τούτων μεν δη πάντων πλήρεες εγέ4νοντο οι τάφοι. Τών δε άλλων όσοι και φαίνονται έν Πλαταιώσι εόντες τάφοι, τούτους δε, ως εγώ πυνθάνομαι, επαισχυνομένους τη απεστοί της μά- 731 χης, εκάστους χώματα χώσαι κεινα, τών επιγινομέ-41

τους δέ.

των δέ άλλων κ. τ. λ.] Af- nibus. Quae sequuntur, tractat fert Pseudo - Plutarch. II pag.

Pseudo-Plutarch. II p. 873 A. 872 F. Mox pro τούτους De voce πρόξεινον conf. nott.

. . δή cum recentt. reposui τού- ad VIII, 136. Ρro αυτών in

Quae sequuntur: ipso cap. fine, male olim erat επαισχυνομένους τη απεστοί (i. έωυτών; tu conf. VI, 5. Quod e. quum puderet eos, quod a pu

ad ipsum loci argumentum, gna abfuissent ), tangit Blom- narrat Dodwellus (Itiner. I, 9 e field. Glossar. ad Aeschyl

. S.c. vers. Sickler. T. 1, 2 pag. 75), ,

. ΤΙ, 2 . ) Th. 171 ob vocem åreotá, se horum sepulcrorum de vestiquae Suidae I p. 257 exponi- gium quidem reperisse. Ex

. . tur αποδημία αbsentia. Val- stitisse adhuc Strabonis aetate, ckenaerio ad Herodotum 1, 85

ex hisce huius scriptoris verbis magis placeret återtúï, quo- satis colligi posse videtur: taniam apud Ηesych. I p. 444 φή τε δείκνυται δημοσία των απεστύς αποχώρησις. De hu- τελευτησάντων εν τη μάχη; iusinodi formis vid. nott. ad lib. IX cp. 2 p. 412 quocum IX, 97.

conf. Plutarch. Aristid. cap. χώματα χώσαι κεινά] Conf. ΧΧΙ, unde coniicias sepulcra Suidas T. III p. 681. Ρro κει

extra urbem non longe a fonte va male olim zouvá. Sunt enim Gargaphiâ (de qua vid. IX, 25 cenotaphia vacua, inania, qui- ibique nott.), erecta fuisse; ad bus nulla insunt ossa. Vid. Wes- introitum urbis potissimuin fuseling. Diss. Herod. VII init. p.

isse testatur Pausanias l. supra 63. Verbum xãoal tritum in l., cuius verba potiora huc adtumalis terri congestis notat scribere placet: κατά δε την Wesseling. citans Eurip. Iphig. έσοδον μάλιστα την ές Taur.703. Aul. 1443. - Ante Πλάταιαν τάφοι των alterum Αιγινητέων inserui προς Μήδους μαχεσαμένων των, quod aeque deest in Schae- εισί τοις μεν ουν λοιπούς έferi, Matth. et Bekkeri editio- στιν "Ελλησι μνήμα κοινόν:

gnam diebus Graeci Thebas versus movent,

όνων είνεκεν ανθρώπων. επεί και Αιγινητέων έστι αυτόθι καλεόμενος τάφος, τον εγω ακούω και δέκα έτεσι ύστερον μετά ταύτα, δεηθέντων των Αιγινητέων, χώσαι Κλεάδην τον Αυτοδίκου, άνδρα Πλα- 45

ταιέα, πρόξεινον εόντα αυτών.

86 Ως δ' άρα έθαψαν τους νεκρούς έν Πλαταιώσει Paucia, post pu- οι Έλληνες, αυτίκα βουλευομένοισί σφι έδόκεε στρα

τεύεσθαι επί τας Θήβας, και εξαιτέειν αυτών τους Thebanonφue, με μηδίσαντας, εν πρώτοισι δε αυτών Τιμηγενίδην 50

και 'Ατταγίνον, οι αρχηγέται ανά πρώτους ήσαν: ήν δε μη εκδιδώσι, μη απανίστασθαι από της πό2 λιος πρότερον η εξέλωσι. ως δέ σφι ταύτα έδοξε,

ούτω δή ενδεκάτη ημέρα από της συμβολής απικό8 μενοι επολιόρκεον Θηβαίους, κελεύοντες εκδιδόναι τους άνδρας. ου βουλομένων δε των Θηβαίων εκ- 55

defectionis auctores

Λακεδαιμονίων δε και 'Αθη-
ναίων τοίς πεσούσιν ιδία τε

Cap. LXXXVI.
εισιν οι τάφοι και ελεγεία εστι στρατεύεσθαι] In aliis codd.
Σιμωνίδου γεγραμμένα επ' αυ- στρατεύειν. Conf. VI, 7. Pro-
tois. Ad quae illustranda boc ximum avtov (sive ut olim ex-
narrat Clarlee 1. 1. pag. 86 eo stabat αυτέων) in αστέων, quod
quidem loco, quem pugnae lo- ipsum exstat IX, 93, mutari
cum indigenae adhuc indicant voluit Koenius. Mibi haud
(vid, nott. ad IX, 51), nulla opus videtur. De Timagenida
sane sepulcra se invenisse, sed, conf. IX, 36, de Attagino IX,
ubi olim ipsa Plataeensium urbs 15. αρχηγέται iidern fere stunt,
fuerit sita extra muros arcis an- qui άρχοντες, teste Hesychio
tiquissimos aliquot se vidisse I p. 563. Alias vocabuli no-

. antiqua sepulcra, et postea a tiones attigi in Dissertat. De vico Cocla Leuctram versus Apolline Patric. etc. p. 2. 3. profectum se in planitie tumu- In proximis verba dva los quosdam lapidum congerie apátous accipio: inter primos obtectos animadvertisse. - Kle- s. principes. Conf. Viger. pag.

. . αδην reliqui cum editoribus 575. contra Medicei, Florentini aliorum auctoritatem, qui offerunt πρότερον ή εξέλωσι] Adstra'Αλεάδην. Αpud Ρlutarchum

Apud Plutarchum cturam loci Wesseling. excitat de Malignit. Herod. pag. 873. IX, 87. 16. VI, 45. V, 118, exstat Κλεάδας ο Πλαταιεύς. ubi videatur nostra annotatio.

διδόναι, τήν τε γήν αυτών έταμνον, και προσέβαλ87 λον προς το τείχος. Και ου γαρ επαύοντο σινεό- ad poenam tra

dant, compellunt. μενοι, είκοστή ημέρη έλεξε τοϊσι Θηβαίοισι Τιμηγενίδης τάδε" "Ανδρες Θηβαίοι, επειδή ούτω δέδονται τοϊσι "Ελλησι, μή πρότερον άπαναστήναι πολιορ-60 ακέοντας ή εξέλωσι Θήβας, ή ημέας αυτοϊσι παραδώτε, νύν ων ημέων είνεκα γή ή Βοιωτίη πλέω μη αναπλήση. αλλ', ει μεν χρημάτων χρηΐζοντες

, πρόσχημα ήμέας εξαιτέoνται, χρήματά σφι δώμεν 65 5,έκ του κοινού συν γαρ το κοινό και έμηδίσα3ημεν, ουδε μούνοι ημέες. ει δε ημέων αληθέως δεόημενοι πολιορκέoυσι, ημείς ήμέας αυτούς ες αντι4 ,,λογίην παρέξομεν.« Κάρτα τε έδοξε ευ λέγειν, και ές καιρόν αυτίκα τε επεκηρυκεύοντο προς Παυ

Ad particulas ούτω δή conf. dern gehalten. « De ipsa Ioci

.

.“ ad IX, 6.

sententia sic Wesseling.: Ae

quissima postulatio, si professio Cap. LXXXVIL.

veritate fulciretur. Qui citra σινεόμενοι] Ita Sancrofti li- fraudem et dolum reipublicae ber. Vulgo σινόμενοι. Cf. nott. consulunt, impune illis esse dead IX, 13.

bet, quando res secius cadit. πλέω μη αναπλήση] scil. Naun consilii datores ob evenκακά. Conf. V,4. VI, 12, mo- tum, quem praestare non posnente Schweigb., qui sic inter- sunt, plectere, quamquam tripretatur: nunc nostra causa ne stes istiusmodi poenae iu annaplura porro patiatur Boeotia libus plures, a consilio dando, terra. Imitatur locutionem Pau- ne aliud adponam, merito omSanias X, 28 $. 2 p. 867. Ad nes deterrebit. Egregiae ad hanc sequens πρόσχημα cf. IV, 167 ren Byokershoekii Quaest. Iur. ibique nott. et ad το κοινόν Publ. II, 2 disquisitiones sunt. nott. ad VII, 144.

Sed horum oratio infucata et συν γαρ το κοινό και εμη- causa dispar est. Civitatem dioquev] Ad intensivam vim Thebanam paucorum oppresseparticulae xal attendi iubet vir rant dominatu, invitamque in doctus in Schulzeitang 1831 factionem compulerant. Haec pr. 122 p. 970, ubi nostrum fide Pausaniae IX, 6 %. 1.“. locum vernacule sic reddit: In seqq. ad locutionem és xal,,denn mit Einverständniss des poy conf. IV, 139, ibique nott. . Gemeinwesens haben wir es ja et de verbo įrixNQUXEVERSAL (eben auch) mit den Me- nott. ad VI, 97.

quidem aufugit: Timagenidas (.

tur

σανίην οι Θηβαίοι, θέλοντες εκδιδόναι τους άνδρας. 70

88 Ως δε ωμολόγησαν επί τούτοισι, Ατταγίνος μεν εκAttagionare 15.1 διδράσκει εκ του άστεως: παϊδας δε αυτού απα38. et caeteris χθέντας Παυσανίας απέλυσε της αιτίης, φας του capite plectum- 2 μηδισμού παϊδας ουδέν είναι μεταιτίους, τους δε

άλλους άνδρας τους εξέδοσαν οι Θηβαίοι, οι μεν 75 έδόκεον αντιλογίας τε κυρήσειν, και δη χρήμασι έπεποίθεσαν διαθέεσθαι· ο δε ως παρέλαβε, αυτά 732 ταύτα υπονοέων, την στρατιήν την των συμμάχων άπασαν απήκε, και εκείνους αγαγών ές Κόρινθον, διέφθειρε. Ταύτα μεν τα έν Πλαταιήσι και Θή- 80

βησι γενόμενα. 89

'Αρτάβαζος δε ο Φαρνάκεος, φεύγων εκ Πλαταιέων, και δη και πρόσω εγίνετο. 'Απικόμενον δε

Artabazug qua via quoque mo

ita iusserat Wesselingius Diss. Cap. LXXXVIII.

Herod. IX p. 137. παΐδας ουδέν είναι μεται- αυτα ταύτα υπονοέων] i. e. τίους] 5,Delicta scelerum au

eam ipsam concipiens suspicionem, ctores luunt; infantes consilii

velle scil. eos pecuniâ oblatâ se absolvit innocentia. Cicero ve

subtrahere.
rissime N. D. III, 38. Multa
Faber Semest, III, 8.“ Wes-

Cap. LXXXIX.
seling. E sacra scriptura Lar-
cherus
huc spectantes affert lo- Alterum xai, quod vulgo deest,

και δη και πρόσω εγίνετο]

,
cos Deuteron. XXIV, 16. E- recepi cum Schweigh. itemque

. ,
zech. XVIII, 20. Produnt au-

εγίνετο, cuius loco vulgo έγέtem haec aeque atque ea, quae

νετο. Sensus nil dubius : atIX, 79 produntur, Pausaniae animnum vere sublimem et ab Ex Herodoto autem sua sum

que iam longius erat progressus. ea superbia, cuius post accusa

sisse Polyaen. VII, 33 $. 3 obbatur, alienum,

servat ad h. 1. Valckenaer. accusativos τους άλλους άν

Ad sequens ξείνια conf. V, 18. δρας, τους etc. conf. V, 103.

IV, 155. Paulo infra reliqui χρήμασι έπεποίθεσαν διω- cum Schweigh., Gaisf. et Bekθέεσθαι] έπεποίθεσαν, quod kero εθέλοι, cuius loco alii εθέ

, Portus correxerat, Sancrofti, λει; itemque εξηγόρευε, ubi e

, , ; , e aliorum codd. auctoritate nunc Florentino nuper receptum erat bene restitutumn in tanta codi- εξαγόρευε. Ipsum verbum at. cum dissensione. Et dudum tigi ad II, 170.

Et dudum tigi ad II, 170. Usum parti

Ad seqq.