μιν οἱ Θεσσαλοὶ παρὰ σφέας ἐπί τε ξείνια ἐκάλεον, καὶ ἀνειρώτευν περὶ τῆς στρατιῆς τῆς ἄλλης, οὐδὲν 2ἐπιστάμενοι τῶν ἐν Πλαταιῇσι γενομένων. ὁ δὲ85 ̓Αρτάβαζος, γνοὺς ὅτι εἰ ἐθέλοι σφι πᾶσαν τὴν ἀληθηίην τῶν ἀγώνων εἰπεῖν, αὐτός τε κινδυνεύσει ἀπολέσθαι καὶ ὁ μετ ̓ αὐτοῦ στρατός· ἐπιθήσεσθαι γάρ οἱ πάντα τινὰ οἴετο πυνθανόμενον τὰ γεγονό τα· ταῦτα ἐκλογιζόμενος, οὔτε πρὸς τοὺς Φωκέας 90 ἐξηγόρευε οὐδὲν, πρός τε τοὺς Θεσσαλοὺς ἔλεγε 3τάδε: Ἐγὼ μὲν, ὦ ἄνδρες Θεσσαλοὶ, ὡς ὁρᾶτε, „ἐπείγομαί τε κατὰ τὴν ταχίστην ἐλῶν ἐς Θρηϊκην, καὶ σπουδὴν ἔχω, πεμφθεὶς κατά τι πρῆγμα 4,ἐκ τοῦ στρατοπέδου μετὰ τῶνδε. αὐτὸς δὲ ὑμῖν 5 Μαρδόνιος, καὶ ὁ στρατὸς αὐτοῦ, οὗτος κατὰ πό„δας ἐμεῦ ἐλαύνων προσδόκιμός ἐστι. τοῦτον καὶ „ξεινίζετε, καὶ εὖ ποιεῦντες φαίνεσθε· οὐ γὰρ ὑμῖν 5,ἐς χρόνον ταῦτα ποιεῦσι μεταμελήσει. Ταῦτα δὲ εἴπας ἀπέλαυνε σπουδῇ τὴν στρατιὴν διὰ Θεσσα λίης τε καὶ Μακεδονίης ἐθὺ τῆς Θρηΐκης, ὡς ἀλη θέως ἐπειγόμενος, καὶ τὴν μεσόγαιαν τάμνων τῆς1 σὁδοῦ. καὶ ἀπικνέεται ες Βυζάντιον, καταλιπών τοῦ στρατοῦ τοῦ ἑωυτοῦ συχνούς ὑπὸ Θρηίκων τε και τακοπέντας κατ' ὁδὸν, καὶ λιμῷ συστάντας καὶ και5

do cum reliquiis copiarum Mardonii [c. 66.] in Asiam redierit.

90

tus ad pugnam

dem

eo

Gracci

cerunt die pu

μάτῳ· ἐκ Βυζαντίου δὲ διέβη πλοίοισι. Οὗτος μὲν οὕτω ἀπενόστησε ἐς τὴν ̓Ασίην.

Τῆς δὲ αὐτῆς ἡμέρης τῆς περ ἐν Πλαταιῇσι Transit Herodo- τὸ τρῶμα ἐγένετο, συνεκύρησε γενέσθαι καὶ ἐν ΜυMycalens. 2 κάλῃ τῆς Ἰωνίης. Ἐπεὶ γὰρ δὴ ἐν τῇ Δήλῳ κατέα-10 ad Plataeas vi- το οἱ Ἕλληνες, οἱ ἐν τῇσι νηυσὶ ἅμα Λευτυχίδῃ τῷ Λακεδαιμονίῳ ἀπικόμενοι, ἦλθόν σφι ἄγγελοι ἀπὸ Σάμου, Λάμπων τε Θρασυκλέος καὶ ̓Αθηναlegati Samiorum γόρης Αρχεστρατίδεω καὶ Ἡγησίστρατος ̓Αρισταγό ρεω, πεμφθέντες ὑπὸ Σαμίων λάθρη τῶν τε Περσέων καὶ τοῦ τυράννου Θεομήτορος τοῦ ̓Ανδροδά-15

gnatam. Graecorum copiae

navales Deli se

dent [8, 1132.],

adeunt duces,

eosque, ut Ioniam da defectionem paratam liberent, obtestantur,

τὸ τρῶμα ] Cf. V, 121. VI, 132 ibique citt. Sequens συνεκύρησε (accidit) infinitivum post se habet eodem modo, quo post συμφέρειν, συμβαίνειν, alia id genus, infinitivum poni constat. Ipsum verbum συγκυρεῖν invenimus I, 119. VIII, 87. Mycale Ioniae et urbs et promontorium Samo (unde septem stadiorum traiectus, teste Scylace §.112 p. 56 Huds. coll. S. 97 p. 37 Huds.) obversum: de quo vid. Herodot. I, 148 coll. VI, 16. VII, 80. Pausan. V, 7 §. 3. VII, 4 §. 1. Strab. XIV initio. Mycale mans, ut ponit Mannert. VI, 3 p. 291 seq., nil nisi

Est

continuatio montis Messogis (qui Maeandri cursum a dextra sequitur) a Magnesia inde ad mare usque deducta meridiem versus atque occidentem.

ἐπεὶ γὰρ δὴ] Ita nunc e Flo rentino repositum pro vulg. ἐπειδὴ γὰρ, quod tenuit Schae ferus, cuiusque loco Matth. edidit ἐπεὶ γὰρ omissa vocula δή. Formam κατέατο invenimus III, 144. Ad loci argumentum faciunt VIII, 130– 132. Mox dedi Θρασυκλέος pro vulg. Θρασυκλῆος, ut IX, 98 Θεμιστοκλέος et ΙΧ, 97 Πασικλέος: de quo dixi ad VII, 189. — De Hegesistrato Cr. etiam conferri vult Wyttenbach. ad Plutarch. Morall. Animadverss, II, 1 p. 89.

Θεομήστορος] Vid. VIII, 85 et ad sequens κατέστησαν nott. ad VII, 105. Mox e melioribus codd.dedi ἑτοιμοι ἦσαν ἐν τῇσι νηυσὶ, ubi vulgo, inverso ordine: ἐν τῇσι νηυσὶ ἑτοῖμοι ἦσαν, quod retinuit Schaefer. et Matthiae.

μαντος, τὸν κατέστησαν Σάμου τύραννον οἱ Πέρ- 733 3 σαι. ἐπελθόντων δέ σφεων ἐπὶ τοὺς στρατηγούς, ἔλεγε Ηγησίστρατος πολλὰ καὶ παντοῖα· ὡς τὴν „μοῦνον ἴδωνται αὐτοὺς οἱ Ἴωνες, ἀποστήσονται ἀπὸ »Περσέων, καὶ ὡς οἱ βάρβαροι οὐκ ὑπομενέουσι 20 τὴν δὲ καὶ ἄρα ὑπομείνωσι, οὐκ ἑτέρην ἄγρην του 4,,αύτην εὑρεῖν ἂν αὐτούς.“ θεούς τε κοινοὺς ἀνα καλέων, προέτρεπε αὐτοὺς ῥύσασθαι ἄνδρας Ἕλλη νας ἐκ δουλοσύνης, καὶ ἀπαμῦναι τὸν βάρβαρον· εὐπετές τε αὐτοῖσι, ἔφη, ταῦτα γίνεσθαι τάς τε 25 γὰρ νέας αὐτῶν κακῶς πλέειν, καὶ οὐκ ἀξιομάχους „κείνοισι εἶναι· αὐτοί τε, εἴ τι ὑποπτεύουσι μὴ ,,δόλῳ αὐτοὺς προάγοιεν, ἑτοῖμοι εἶναι ἐν τῇσι νηυ 91,,σὶ τῇσι ἐκείνων ἀγόμενοι ὅμηροι εἶναι.“

Ὡς δὲ Samiorum pre

πολλὸς ἦν λισσόμενος ὁ ξεῖνος ὁ Σάμιος, εἴρετο 30
Λευτυχίδης, εἴτε κληδόνος εἵνεκεν θέλων πυθέσθαι,
εἴτε καὶ κατὰ συντυχίην, θεοῦ ποιεῦντος· Ω ξεῖνε
2.Σάμιε, τί τοι τὸ οὔνομα;“ ὁ δὲ εἶπε, Ἡγησίστρα
„τος. ὁ δὲ ὑπαρπάσας τὸν ἐπίλοιπον λόγον, εἴ τινα
ὅρμητο λέγειν ὁ Ἡγησίστρατος, εἶπε· „Δέκομαι τὸν 35

Cap. XCI.

ὡς δὲ πολλὸς ἦν λισσόμεvos] i. e. cum multum petendo instaret. Vid. VII, 158 ibique allata. Verba εἴτε κληδόνος εἵνεκεν θέλων εἴτε καὶ κατὰ συντυχίην (i. e. casu, forte fortuna, conf. nott. ad III, 153), affert Matth. Gr. Gr. 643 pag. 1804; eaque etiam attigit lae ger. in Disputt. Herodd. p. 36. De voce κληδόνος conf. nott. ad V, 72.

ὑπαρπάσας] Vid. V, 50 et ad sequens ὅρμητο λέγειν ΙΧ, Sequens εἴ τινα in ὅν τινα mutari voluit Stegerus;

61.

obloquitur censor Lipsiensis
1833 p. 49; quocum facere
malim.

δέκομαι τὸν οἰωνὸν τὸν Η
γησίστρατον] Vulgo Ηγησι
στράτου, cuius loco cum in
Sancrofti libro exstet τὸν Ἡγη-
σίστρατον, vel ipsum hoc re-
cipi, vel utrumque eiici maluit
Valckenaerius. Hinc uncis haec
verba inclusit Schaeferus, qui-
bus equidem cum recentt. illa
liberavi, cum loci sensus sit:
accipio equidem omen hunc He-
gesistratum i. e. Exercitus du-
ctorem; quae huius nominis est
vis, quod minori litera initiali
exhibuit Bekkerus. Hoc vero

ces auditae.

3,οἰωνὸν, τὸν Ἡγησίστρατον, ὦ ξεῖνε Σάμιε· σὺ δὲ
ἡμῖν ποίεε ὅκως αὐτός τε δοὺς πίστιν ἀποπλεύ
„σεαι, καὶ οἱ σὺν σοὶ ἐόντες οἵδε, ἡ μὲν Σαμίους
ἡμῖν προθύμους ἔσεσθαι συμμάχους. Ταῦτά τε
ἅμα ἠγόρευε, καὶ τὸ ἔργον προσῆγε. αὐτίκα γὰρ οἱ
Σάμιοι πίστιν τε καὶ ὅρκια ἐποιεῦντο συμμαχίης 40
2πέρι πρὸς τοὺς Ἕλληνας. ταῦτα δὲ ποιήσαντες, οἱ
μὲν ἀπέπλεον· μετὰ σφέων γὰρ ἐκέλευε πλέειν τὸν
3'Ηγησίστρατον, οἰωνὸν τὸ οὔνομα ποιεύμενος. οἱ δὲ
Ἕλληνες, ἐπισχόντες ταύτην τὴν ἡμέρην, τῇ ὑστεραίῃ 45
ἐκαλλιερέοντο, μαντευομένου σφι Δηϊφόνου τοῦ Εὐη·
νίου, ἀνδρὸς Απολλωνιήτεω, Απολλωνίης δὲ τῆς
ἐν τῷ Ἰονίῳ κόλπω.

boni fuisse ominis manifestum Ad orationis structuram vid.
est, quale, ut ait Wesselingius, III, 135. Valckenaer. contu-
Augusto ad Actium ante aciem lerat VIII, 5. 97. Pro προσῆγε
asellus cum asinario dedit Eu- unus Sancrofti codex προήγε,
tychus homini, bestiae Nicon erat quod idem in mentem venerat
nomen, inquit Sueton. in Au- Schweighaeusero vertenti: pro-
gust. 96. Eadem ex super cessit negotium. Sed postea ma-
stitione, rem memorabilem ag- luit in vulg. acquiescere, quam
gressuri, eos potissimum ad- ita interpretatur: sermoni rem
sciscebant, quibus fausta nomi- ipsam adiecit i. e. et rem ipsam
na; uti Vespasianus, Capito- praestitit. Idem placet Letron-
lium dedicaturus, in Taciti hi- nio (Journ. d. Sav. 1817 pag.
stor. IV, 53 cum Lipsii not. 44) sic reddenti: il joignit aus-
– De verbo δέκομαι conf. al sitot effet aux paroles, quod
lata ad VIII, 114. Οἰωνὸν, idem alio modo Herodotus ex-
quae infra redit vocula, in uni- pressit III, 135; namque ad
versum pro omine poni, satis rooσnyɛ idem subiectum quod
patet ex Euripid. Phoeniss. ad ἠγόρευε.
865: quem
locum attulit Val-
ckenaer. Alia dedi ad Plut.
Flam. 7 p. 96.

πίστιν τε καὶ ὅρκια] Eodem modo iuncta inveniuntur III, 74. IX, 106. Ante ἀπέπλεον Bekker. excidisse coniicit μὲν δύο. Ad sequens ἐκαλλιερέοντο vid. nott. ad VII, 134.

Απολλωνίης δὲ τῆς ἐν τῷ Ἰονίῳ κόλπῳ] De genitivo hoc

Τοῦ τὸν πατέρα κατέλαβε Ευήνιον πρῆγμα τοιόνδε. Ἔστι ἐν τῇ ̓Απολλωνίῃ ταύτῃ ἱρὰ ἡλίου πρόβατα, τὰ τὰς μὲν ἡμέρας βόσκεται παρὰ ποταμὸν, ὃς