τέρων, μία καὶ ἑβδομήκοντα καὶ διηκόσιαι. Τον δὲ στρατηγὸν τὸν τὸ μέγιστον κράτος ἔχοντα, πα3 ρείχοντο Σπαρτιῆται, Ευρυβιάδεα τὸν Εὐρυκλείδεω. οἱ γὰρ σύμμαχοι οὐκ ἔφασαν ἢν μὴ ὁ Λάκων ἡγε„μονεύῃ, Αθηναίοισι ἕψεσθαι ἡγεομένοισι, ἀλλὰ λύ- 25 3,σειν τὸ μέλλον ἔσεσθαι στράτευμα. Εγένετο γὰρ Atheniensium κατ' ἀρχὰς λόγος, πρὶν ἢ καὶ ἐς Σικελίην πέμπειν rium maritimum ἐπὶ συμμαχίην, ὡς τὸ ναυτικὸν ̓Αθηναίοισι χρεὸν temporis articu- 2 εἴη ἐπιτρέπειν. ἀντιβάντων δὲ τῶν συμμάχων, prudentia impe Spartanis in hoc lo concedentium. 66 εἶκον οἱ ̓Αθηναῖοι, μέγα πεποιημένοι περιεῖναι τὴν 30 Ἑλλάδα, καὶ γνόντες, εἰ στασιάσουσι περὶ τῆς ἡγε μονίης, ὡς ἀπολέεται ἡ Ἑλλάς· ὀρθὰ νοεῦντες. τὸ πλῆθος κ. τ. λ. (i. e. quomodo), a Schaefero, quem Borheck. et Schultz. secuti sunt, sic immutatam : ὅσον τι πλῆθος, cuius loco olim Reiskio reponere placuerat ὅσον τὸ πλῆθος. Τu conf. etiam VII, 60. Ad vocem πάρεξ conf. noit. ad III, 97 fin. μία καὶ ἑβδομήκοντα καὶ διηκόσιαι] Ita cum recentt. dedi e duobus codd. pro vulg. διηκόσιαι καὶ ἑβδομήκοντα καὶ μία. Conf. Matthiae l. supra l. Cap. III. Εγένετο γὰρ κατ' ἀρχὰς λόγος] Miratur G. Weber. De Gytheo p. 48), quod Lacedaem monii totius Graecae classis tenuerint imperium idque eo refert, quod illi tum maxima fruebantur auctoritate neque ulla civitas cum iis de imperio contendere ausa est. Addit, Atheniensibus, qui nuper demum Themistoclis operâ classe instructi ceteris civitatibus pares viderentur, earum ipsarum in vidiam hanc concedere noluisse praestantiam; neque enim Spartanos maritimum imperium studiose quaesivisse, qui non tam aegre laturi fuissent, si Athenienses classi imperassent. Quod mihi haud persuasit iuvenis sollertissimus; novi enim Spartanorum studia, qui principatum in omnes Graecas civitates sibi eripi nunquam aequo tulissent animo neque imperium civitati paulo antea inferiori, nunc subito ad tantas opes evectae sponte concessissent. In seqq. cum Gaisf. dedi e Sancrofti libro χρεόν pro χρεών, quod retinuerunt Matthiae et Bekker. Vid. nott. ad V, 49. Idem feci VIII, 74. 75. 79. IX, 16. 17. 25. 25. 26. 41. 46. 53. 54. 58. 106. εἶκον οἱ ̓Αθηναῖοι κ. τ. λ.] Quae h. 1. in Atheniensium laudem edixit pater historiae, bene congruunt cum iis, quae VII, 139 leguntur, ubi vid. nott. Add. VI, 108 ibiq. nott. 3 Στάσις γὰρ ἔμφυλος πολέμου ὁμοφρονέοντος τοσούτῷ κάκιόν ἐστι, ὅσῳ πόλεμος εἰρήνης. Επιστάμε νοι ὧν αὐτὸ τοῦτο, οὐκ ἀντέτεινον, ἀλλ ̓ εἶκον 35 4 μέχρι ὅσου κάρτα ἐδέοντο αὐτῶν, ὡς διέδεξαν. ὡς γὰρ δὴ ὠσάμενοι τὸν Πέρσες περὶ τῆς ἐκείνου ἤδη τὸν ἀγῶνα ἐποιεῦντο, πρόφασιν τὴν Παυσανίεω ὕβριν προϊσχόμενοι, ἀπείλοντο τὴν ἡγεμονίην τοὺς Λακεδαιμονίους. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὕστερον ἐγένετο. 40 Στάσις γὰρ ἔμφυλος πολέμου κ. τ. λ.] Excitat hinc Choricius Orat. in Summum Ducem cp. 11 Bibl. Graec. Fabric. V, 31 [T. VIII] pag. 869 ὅσῳ γὰρ εἰρήνη, φησίν Herodotus, πραοτέρα πολέμου, του σούτῳ πόλεμος ἔφυ στάσεως ἱμερώτερος. Quanto, inquit ille, par bello sedatior, tanto bellum seditione amabilius. Nonne mera sententiae παραδιόρθωσις est? Wessel. Sententia Herodoti haec est: seditionem domesticam (s. bellum inter diversas Graeci nominis gentes ortum) tanto peiorem esse bel lo, quod ex omnium (Graecorum) consensu (adversus exteros) geratur, quanto peior sit ipsa pax bello. μέχρι ὅσου κάρτα ἐδέοντο αὐτῶν] i. e. Athenienses cesse runt, quamdiu illis (reliquis scil. Graeciae civitatibus) magnopere indigebant. Retinui μέχρι ὅσου, quod optimi et plurimi ferebant libri. Alii μέχρι s. μέχρις ov. Tu cf. I, 181. Ad verba proxima ὡς διέδεξαν cf. nott. ad VII, 172 et de forma accusatiri Πέρσεα, cuius loco Florentinus cum duobus aliis Πέρ σην, Matth. Gr. Gr. S. 91 p. 195. περὶ τῆς ἐκείνου] Minime opus cum Galeo corrigere περὶ γῆς ἐκείνου, quandoquidem vocula γῆ in talibus plerumque reticetur, ut VIII, 41. 106 ; ne plura afferam in re sanequam notissima. Intelligitur autem ή ἐκείνου terra Xerxi subdita, inprimnis Asia minor. πρόφασιν τὴν Παυσα νίεω ὕβριν προϊσχόμε νοι] „Satis erat dixisse την Παυσανίεω ὕβριν προϊσχόμε voi, ut hoc illudve praetexere dicitur προέχεσθαί τι: sed scri bere Noster maluit πρόφασιν προσχέσθαι, ut IV, 165 [ubi vid. nott.] VI, 187." Valcken. ἀπείλοντο τὴν ἡγεμονίην τοὺς Λακεδαιμονίους] De stru ctura vocis ἀφαιρεῖσθαι ναιckenaer. citans VI, 70 (ubi conf. nott.) et Thom. Magist. s. v. p. 130, haec ad ipsum argumentum loci adscripsit: Evenit illa res triennio post, Ol. LXXV, 4. Athenienses tum temporis dicuntur Thucydidi I, 96 παραλαβόντες τὴν ἡγε μονίαν ἑκόντων τῶν ξυμμά χων διὰ τὸ Παυσανίου μῖσος. 4 Graecis de fura berantibus, Eu capessenda deli boeenses Themistocli, classis Atheniensium praefecto, plissimis mune Τότε δὲ οὗτοι οἱ καὶ ἐπὶ ̓Αρτεμίσιον Ἑλληνων ἀπικόμενοι, ὡς εἶδον νέας τε πολλὰς καταχθείσας ἐς τὰς ̓Αφέτας, καὶ στρατιῆς ἅπαντα πλέα, ἐπεὶ αὐτοῖσι παρὰ δόξαν τὰ πρήγματα τῶν βαρβάρων 621 ἀπέβαινε ἢ ὡς αὐτοὶ κατεδόκεον, καταῤῥωδήσαντες, δρησμὸν ἐβούλευον ἀπὸ τοῦ ̓Αρτεμισίου ἔσω ἐς 45 terum ad prae- 2 τὴν Ἑλλάδα. γνόντες δέ σφεας οἱ Εὐβοίες ταῦτα 20 Pro βουλευομένους, ἐδέοντο Εὐρυβιάδεω προσμεῖναι χρό am ribus dandis per suadent, ut cae lium ante Εu boeam pugnan studeat. Spartani quidem Pausaniae, τὰ πρήγματα ἢ ὡς αὐ τοὶ κατεδόκεον] Eadem fere locutio I, 79 ubi vid. δρησμὸν ἐβούλευον] Vulgo ἐβουλεύοντο, quod Schaefer., Matth. et Bekker. retinuerunt. Schweighaeuser. et Gaisf. revocarunt duorum codd. lectionem ἐβούλευον, quod omnes praebent libri VIII, 97. 100. ix, 110. coll. I, 11. V, 124. VIII, 18 fin., ubi eadem scripturae diversitas. Nam ibi quoque Schweigh, et Gaisf, cum Wesselingio retinuerunt ἐβούλευον, cuius loco Schaeferus ἐβουλεύοντο, quod et ipsum praebet Florentinus liber cum aliis. Nostro in loco nihil obstat, quod mox sequitur βουλευομένους, quum Herodotus, ut observat Schweigh., ita orationem variare soleat; v. c. V, 124. Equidem δρησμὸν ἐβούλευον reddiderim: cogitabant de discessu, agitabant consilia de discessu ; et βουλευομένους ταῦτα: haec secum deliberantes, haec consilia agitantes s. secum animis volventes, ut et activi et medii verbi eluceat vis ac discrimen, Hinc recte medium ponitur VII, 207. VIII, 7. 30. νον ὀλίγον, ἔστ ̓ ἂν αὐτοὶ τέκνα τε καὶ τοὺς οἰκέτας 3 ὑπεκθέωνται. ὡς δ ̓ οὐκ ἔπειθον, μεταβάντες τὸν 50 Αθηναίων στρατηγὸν πείθουσι Θεμιστοκλέα ἐπὶ μισθῷ τριήκοντα ταλάντοισι, ἐπ ̓ ᾧ τε καταμείναντες πρὸ τῆς Εὐβοίης ποιήσονται τὴν ναυμαχίην. 5 Ὁ δὲ Θεμιστοκλέης τοὺς Ἕλληνας ἐπισχεῖν ὧδε Id quomodo Theποιέει. Ευρυβιάδῃ τούτων τῶν χρημάτων μεταδι- 55ctum dederit. δοῖ πέντε τάλαντα, ὡς παρ ̓ ἑωυτοῦ δῆθεν διδούς. 2ὡς δὲ οἱ οὗτος ἀνεπέπειστο, Αδείμαντος γὰρ ὁ ἔστ ̓ ἂν αὐτοὶ τέκνα τε καὶ τοὺς οἰκέτας ὑπεκθέωνται] De verbo ὑπεκτίθεσθαι conf. nott. ad V, 65 et add. VIII, 41. Nec alio pertinet verbum υπεκκομίζεσθαι ΙΧ, 6 et ὑπεκκεῖσθαι VIII, 60 §. 2. Similia quaedam verba excitavi ad IV, 120. οἰκέτας non servos tantum dici ac mancipia, verum omnes, qui ad familiam domumve pertineant, ipsamque adeo uxorem et liberos, e Thomae Mag. observatione p. 644 hic tradit Wesselingius. Τu vid. potissim mum VIII, 106, ubi τοὺς οἰκέτας ipse postmodo interpretatur τὰ τέκνα καὶ τὴν γυναῖκα, ut VIII, 60 5. 2 coll. VIII, 44. 142. 144. μεταβάντες τὸν ̓Αθηναίων στρατηγὸν κ. τ. λ.] Eadem ferme enarrat Plutarch. The mistocl. 7 pag. 115, Euboeenses timentes, ne Graeci discederent, clam cum Themistocle egisse, misso cum pecuniis ad ipsum Pelagonte, aliaque adiide Phania Lesbio desumta. Add. Aristid. schol. ad T. III, P. 313 pag. 233 Frommel., ubi eadem produntur. Displicue runt autem Herodotea, cum Graecis principibus non valde sint honorifica, Pseudo-Plutarcho (T. II pag. 867 B.); de quo ita disserit Valckenaer.: Si vera sunt, ut esse videntur, veracis historici laudem meretur Herodotus: verisimillima reddit aliunde nota viri maximi Themistoclis avaritia, quae summa saepius ingenia dedecoAd locutionem ἐπὶ μισθῷ conf. V, 65, ubi etiam locutionem teɛ attigi. De dativo τριήκοντα ταλάντοισι εf. Matth. Gr. Gr. §. 428, 5 pag. 794. rat. 66 Cap. V. μεταδιδοῖ πέντε τάλαντα] De accusativo hoc Cr, conferri vult Schaefer. Melett. crit. p. 21. Tu vid. Matth. Gr. Gr. 5. 328, 3 not. pag. 634, qui idem S. 588 in. pag. 1172 de locutione παρ' ἑωυτοῦ (ubi male olim παρ' ἑωυτῷ) consulendus. Add. Herod. II, 129. VII, 29. Ad usum voculae dɛv conf. citt. ad III, 74. Adde mox VIII, 6. ὡς δὲ οἱ οὗτος ἀνεπέπειστο κ. τ. λ.] Deest ad haec mistocles effe Ωκύτου, Κορίνθιος στρατηγός, τῶν λοιπῶν ἤσπαιρε μοῦνος, φάμενος ἀποπλώσεσθαί τε ἀπὸ τοῦ Αρτεμισίου καὶ οὐ παραμενέειν, πρὸς δὴ τοῦτον 60 3 εἶπε ὁ Θεμιστοκλέης ἐπομόσας· Οὐ σύ γε ἡμέας ἀπολείψεις, ἐπεί τοι ἐγὼ μέζω δῶρα δώσω ἢ βασι„λεὺς ἄν τοι ὁ Μήδων πέμψειε ἀπολιπόντι τοὺς „συμμάχους. ταῦτά τε ἅμα ἠγόρευε, καὶ πέμπει 4 ἐπὶ τὴν νέα τὴν ̓Αδειμάντου τάλαντα ἀργυρίου τρία. 65 Οὗτοί τε δὴ πληγέντες δώροισι, ἀναπεπεισμένοι verba apodosis, quae, si quid video, a verbis proximi capitis: οὕτω δὴ κατέμεινάν τε κ. τ. λ. exordiri debet. Ubi enim Eurybiadi et post etiam Adimanto, qui solus renitebatur, persuaserat ille, tum demum Graeci in Euboea remanserunt. Itaque reliqua verba pro interiectis habenda sunt per parenthesin quasi, illata per particulam γὰρ, quae ita causam ac rationem indicans, haud raro interserta orationis iustum ac legitimum ordinem turbare solet. Eadem prorsus ratio est loci VIII, 8 init. De ipso Adimanto conf. Pseudo - Plutarch. II p. 871 A. et Analectt. vett. poett. Graece. I p. 133 nr. 41, ubi epitaphium eius legitur a Simonide conscriptum. Κορίνθιος στρατηγὸς] Revocavi cum Schweigh. et Gaisf. Κορίνθιος e. codd. consensu, ut VIII, 94 init. Sine causa Schaefer., quem sequuntur Matth. et Bekker. Κορινθίων. Nec aliter Valla expressit. Verba proxime sequentia τῶν λοιπῶν in pluribus codd. desunt. ἤσπαιρε] Affert Suidas s. v. I pag. 81 itemque Eustath. ad II. pag. 410, 34 s. 326, 4, ubi ἀσπαίρειν interpretatur προθυμεῖσθαι. Et confer quoque Pseudo-Plut. II pag. 327 C. Schweighaeuserus cum Porto et Wesselingio interpretatur: prae metu palpitabat, trepidabat. Equidem malim cum Valla et Valckenaerio : reluctabatur, ob-luctabatur, ut IX, 119. Aristid. I p. 356 s. 545 Dind. Probat Blomfield, in Glossar. ad Aeschyl. Pers. 970, ubi vid. In quam sententiam etiam Negris interpretatur ηναντιοῦτο. Ιη seqq. pro ἀποπλώσεσθαι Florentinus aliique ἀποπλεύσε σθαι. |