Desertae Athenae, paucissimis incolarum remanentibus [c. 51.]. 99 41 πρὸς τὴν Σαλαμῖνα. Οἱ μὲν δὴ ἄλλοι κατέσχον ἐς τὴν Σαλαμῖνα, ̓Αθηναῖοι δὲ ἐς τὴν ἑωυτῶν. μετὰ δὲ τὴν ἄπιξιν, κήρυγμα ἐποιήσαντο Αθηναίων τῇ ,,τις δύναται, σώζειν τὰ τέκνα τε καὶ τοὺς οἰκέτας. 2'Ενθαῦτα οἱ μὲν πλεῖστοι ἐς Τροιζῆνα ἀπέστειλαν, 30 οἱ δὲ ἐς Αἴγιναν, οἱ δὲ ἐς Σαλαμῖνα. ἔσπευσαν δὲ ταῦτα ὑπεκθέσθαι, τῷ χρηστηρίῳ τε βουλόμενοι ὑπηρετέειν, καὶ δὴ καὶ τοῦδε εἵνεκα οὐκ ἥκιστα· 638 λέγουσι οἱ ̓Αθηναῖοι, ὄφιν μέγαν φύλακα τῆς ἀκρο Αθηναίων τῇ τις δύναται, σώζειν τὰ τέκνα τε καὶ τοὺς οἰκέτας ] Decretum tale erat, ut quo loco quisque suos liberos familiamque optime servare posset, in eo collocaret. Qui enim, facultate publice non concessi, periculi imminentis tempore patriam reliquissent familiamve subtraxissent, eos proditorum loco habitos, qui crimen publica poena plectendum commisissent, indicant quae Larcherus ad h. 1. protulit ex Lycurg. in Leocrat. pag. 154, 31 [p. 177 R.] Aeschine contr. Ctesiphont. pag. 468 F. [5.86]. De Troezeniis, qui optime Athenienses exceperint, idem confert Plutarch. Themistocl. cap. 11. Ad voces τὰ τέκνα τε καὶ τοὺς οἰκέτας conf. nott. ad VIII, 4, et ad verbum ἀπέστειλαν suppl. τὰ τέκνα τε καὶ τοὺς οἰκέτας. — Verbis οἱ δὲ ἐς Σαλαμίνα bene utitur Lessing. Vit. Sophocl. (T. XIX p. 245 ed. Carlsruh.) a Cr. laudatus, quibus scil. probaret, Sophoclem puerum a parentibus securitatis causa delatum fuisse in Salaminem in sulam. ἔσπευσαν δὲ] Pro vulg. δὴ equidem cum recentt. lubens recepi dè, quod Florentinus liber cum Sancrofti libro alioque Parisino praebebant. Ad verbum ὑπεκθέοθαι conf. VIII, 4 et V, 65. τῷ χρηστηρίω τε βουλόμε νοι ὑπηρετέειν] In una Aldina post Tɛ inserta leguntur verba : πειθόμενοι καὶ, ex interpretamento, opinor. Respicit autem Noster ad oraculum VII, 141 143 allatum. Μox cum recentt. dedi e librorum fere consensu: τοῦδε εἵνεκα, ubi Schaeferus dederat τοῦ εἵνε και Olim τού του εἵνεκα. ὄφιν μέγαν φύλακα τῆς ἀκροπόλιος κ. τ. λ.] Athenienses in arce serpentem sive ut alii vocant draconem alebant, sacrum Minervae animal custodemque (τὸν οἰκουρόν) ipsius arcis. Vid. Hesych. s. v. II p. 726. Aristoph. Lysistr. 760. 3 πόλιος ενδιαιτέεσθαι ἐν τῷ ἱρῶ. λέγουσί τε ταῦτα,35 καὶ δὴ καὶ ὡς ἐόντι ἐπιμήνια ἐπιτελέουσι προτιθέν verss. in Photii Lex. καὶ δὴ καὶ ὡς ἐόντι ἐπιμή νια ἐπιτελέουσι προτιθέντες] Lange haec ita vernacule expressit:,, und ausserdem, dass sie ihr, wie einem lebendigen Menschen, alle Monden ihr Theil vorsetzten, nämlich Honigkuchen." Schweigh., qui in Lexico Herodoteo s. v. éxiteleïv scribit «ἐπιμήνια ἐπιτελέουσι Plutarch. Themist. 10 p. 116 E. Philostrat. Icon. II, 17 p. 837 s. p. 80 Iac. Eustath. ad Odyss. p. 1423, 7 s. 64, 11. Versabatur ille draco probabiliter in Minervae Poliadis eâ cellà, quae ipsius deae sanctuarium continebat, media inter Erechtheum et Pandroseum, ut notat C. O. Müller. De Minerv. Poliad. p. 28. coll. Rose Inscriptt. Graec. p. 161. Hinc Atticae deae crebrius additum videmus serpentem vel in vasorum picturis, ut bene observat Creuzer. in Symbol. II p. 727 seq. 744. Quo serpentis symbolo omne vitale intelligi vult Müller. 1. 1., quod, cum antea latuerit, nunc imperfectum et informe progeminet. Mihi hocce signo tam ad agriculturae initia quam ad artem medendi respici videtur. Cr. haec ad- gorivévτes, non: menstrua sascripsit:,,Quod Hesychius 1. 1. cra faciunt sed: menstrua, menaddit: καὶ οἱ μὲν ἕνα φασίν struam pensionem persolvunt, (dgánovra sc.). of dè dúo, di- in Latina versione sic expressit : (δράκοντα sertius Photius in Lex. (p. 319,,sed etiam tanquam re vera ibi Dobr. p. 274 Lips.) Olxovgov versanti menstrua sacra faciunt ὄφιν: τὸν τῆς Πολιάδος φύ- adponuntque. Minus recte, si λακα· καὶ Ἡρόδοτος φύλαρ- quid video. Nam praestat ἐπι χοι δὲ αὐτοῦ δύο. Haec par- μήνια referre ad προτιθέντες, tim ex Herodoto partim ex He- hoc fere sensu: menstrua cibasychio ita expleas: Kal Hoó ria (s. placentas singulis mensiδοτος μὲν ἕνα φησὶν ἐν τῷ bus) apponentes serpenti rem saἱερῷ· Φύλαρχος δὲ αὐτοῦ cram faciunt s. sacra peragunt. duo. Nam ita codex Galei, a Verbum προτιθέναι satis triPorsono et Dobreo collatus pro tum de apponendis cibis; unde Dúlagzot, in quo non haesisse etiam, notante Valckenaerio, of miror Schleusnerum (Animad- agtol tys noodéews, quos sa 66 42 Interim copiis navalibus undique coactis, navium numerus τες· τὰ δ ̓ ἐπιμήνια, μελιτόεσσα ἐστι. αὕτη δ ̓ ἡ με λιτόεσσα, ἐν τῷ πρόσθεν αἰεὶ χρόνῳ ἀναισιμουμένη, 4τότε ἦν ἄψαυστος. σημηνάσης δὲ ταῦτα τῆς ἱρείης, 40 μᾶλλόν τι οἱ ̓Αθηναῖοι καὶ προθυμότερον ἐξέλιπον τὴν πόλιν, ὡς καὶ τῆς θεοῦ ἀπολελοιπυίης τὴν ἀκρόπολιν. ὡς δέ σφι πάντα ὑπεξέκειτο, ἔπλωον ἐς τὸ στρατόπεδον. Ἐπεὶ δὲ οἱ ἀπ ̓ Αρτεμισίου ἐς Σαλαμῖνα κατέσχον τὰς νέας, συνέρρεε καὶ ὁ λοιπὸς 45 πυνθανόμενος ὁ τῶν Ἑλλήνων ναυτικὸς στρατὸς ἐκ cerdotibus edere licuit, panes sc. in mensis sacris velut appositi diis, teste Athenaeo III p. 110 D. IV p. 137 E. VIII p. 346 E. Pausan. VI, 20 §. 2. Nec minus frequens EлITɛhɛiv in re sacra peragenda festisque celebrandis, aliis id genus, ut II, 63. IV, 186, ubi haud moror accusativum omissum, quem facile mente addere possis, nisi ἐπιμήνια positum ἀπὸ κοινοῦ ad hoc quoque verbum trahere velis; quem in modum iam Valckenaerius haec ita erat interpretatus: talem e melle placentam, singulis noviluniis recentem, veluti menstruam pensionem arcis persolvebant custodi. Sunt autem rd inunvia, quae in mensem praebentur alimenta s. menstrua cibaria, ut dixi ad Plutarch. Flamin. 5 pag. 89 not. Add. Harpocrat. s. v. Ἐπιμήνια. MELTOEGGα, quae Atticis etiam vocabatur μελιτοῦττα (cf. Matth. Gr. Gr. §. 121, not. 2 p. 244. Thom. Magist. p. 607 ibiq. Oudendorp., quibus Cr. addi vult Brunckii citt. ad Aristophan Lysistr. vs. 601.), est placenta e melle confecta, haud infrequens in veterum sacris, ut satis constat. De argumento idem Cr. Valckenaerianis addi vult: Böttiger: die heilbringenden Götter in Iournal des Lux. u. d. Mod. 1803 Ianuar. p. 21. Payne-Knight on symbolical Language §. 25 p. 17. onunvάons de taūta tñs iqɛins] De hac sacerdote vid. nott. ad V, 72. In seqq. pro ovμóτegov plures codd. oóτEQov. Minus recte, mea quidem sententia. Est enim haec loci sententia: tanto magis atque studiosius, ut bene reddidit Schweighaeuserus. Itaque displicet Valckenaerii ratio, qui hanc verborum naturalem esse structuram censuit: καὶ μᾶλλόν τι προθυμότερον (vel studiosius),ubi uãλhov comparativo additum eâ orationis abundantiâ, quam invenimus quoque supra II, 137. Ad ὑπεξέκειτο conf. Herod. VIII, 60 §. 2 et de totius loci argumento Plutarch. Themistocl. 10. Paucos vero Athenienses in urbe relictos esse intelligitur ex Herod. VIII, 51. . 43 Summa imperii nes Eury biadem Τροιζῆνος· ἐς γὰρ Πώγωνα τὸν Τροιζηνίων λιμένα multum crescit. προείρητο συλλέγεσθαι. συνελέχθησαν τε δὴ πολλῷ πλεῦνες νέες ἢ ἐπ' Αρτεμισίῳ ἐναυμάχεον, καὶ ἀπὸ [c. 2.]. 3πολίων πλεύνων. Ναύαρχος μέν νυν ἐπῆν ὠντὸς ὅσπερ ἐπ ̓ Αρτεμισίῳ, Ευρυβιάδης ὁ Εὐρυκλείδεω, 50 ἀνὴρ Σπαρτιήτης, οὐ μέντοι γενεός γε τοῦ βασιληΐου ἐών· νέας δὲ πολλῷ πλείστας τε καὶ ἄριστα πλωούσας παρείχοντο Αθηναῖοι. Recensio popa lorum Graeciae, ad Salami nem naves miserunt: qua opportunitate utens Ἐστρατεύοντο δὲ οἵδε. Ἐκ μὲν Πελοποννήσου, Λακεδαιμόνιοι, ἑκκαίδεκα νῆας παρεχόμενοι· Κορίν-55qui θιοι δὲ, τὸ αὐτὸ πλήρωμα παρεχόμενοι τὸ καὶ ἐπ' Αρτεμισίῳ, Σικυώνιοι δὲ, πεντεκαίδεκα παρείχοντο 2νῆας· Επιδαύριοι δὲ, δέκα· Τροιζήνιοι δὲ, πέντε Ερμιονέες δὲ, τρεῖς· ἐόντες οὗτοι, πλὴν Ἑρμιονέων, Δωρικόν τε καὶ Μακεδνὸν ἔθνος, ἐξ Ερινεοῦ τε καὶ 60 ἑκκαίδεκα νῆας παρεχόμε Δωρικόν τε καὶ Μακεδνον Herodotus, eoantiquitates per rum origines et stringit. 3 Πίνδου καὶ τῆς Δρυοπίδος ὕστατα ὁρμηθέντες. οἱ δὲ Ερμιονέες εἰσὶ Δρύοπες, ὑπὸ Ἡρακλέος τε καὶ Μηλιέων ἐκ τῆς νῦν Δωρίδος καλεομένης χώρης ἐξαναστάντες. οὗτοι μέν νυν Πελοποννησίων ἐστρα44 τεύοντο. Οἱ δὲ ἐκ τῆς ἔξω ἠπείρου· 'Αθηναῖοι μὲν, 639 πρὸς πάντας τοὺς ἄλλους παρεχόμενοι νῆας ὀγδώ- 65 κοντα καὶ ἑκατὸν, μοῦνοι· ἐν Σαλαμῖνι γὰρ οὐ 2 συνεναυμάχησαν Πλαταιέες Αθηναίοισι, διὰ τοιόνδε τι πρῆγμα. ἀπαλλασσομένων τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τοῦ ̓Αρτεμισίου, ὡς ἐγίνοντο κατὰ Χαλκίδα, οἱ Πλα- 70 ταιέες ἀποβάντες ἐς τὴν περαίην τῆς Βοιωτίης χώρης, πρὸς ἐκκομιδὴν ἐτράποντο τῶν οἰκετέων. οὗ 3τοι μέν νυν τούτους σώζοντες ἐλείφθησαν. ̓Αθηναῖοι δὲ, ἐπὶ μὲν Πελασγῶν ἐχόντων τὴν νῦν Ελ πρὸς πάντας τοὺς ἄλλους] i. e. prae aliis omnibus, ut III, 94, ubi vid. nott. Mireris vero, ait Schweigh., quo pacto tot navibus ad Salaminem pugnare Athenienses potuerint, quandoquidem in pugna ad Artemisium dimidiam partem Atticarum navium vulneratam esse ait scriptor cap. 18 neque eis reficiendis suppetiisse videatur tempus." In seqq. vocem μοῦνοι cum vi quadam addi in sententiae clausula nemo non videt. Nunc enim soli Athenienses, nullis assumtis Plataeensibus, qui antea ipsis milites praebuerant, tot naves exhibent. διὰ τοιόνδε τι πρῆγμα ] Ε ἐς τὴν περαίην τῆς Βοιω- ἐπὶ μὲν Πελασγῶν] Vid. |