βιάδης. δοκέειν δέ μοι, άρρωδήσας μάλιστα τους
'Αθηναίους ανεδιδάσκετο, μή σφεας απολίπωσι, ήν 647
2 προς τον Ισθμόν ανάγη τας νήας. απολιπόντων 6
γαρ 'Αθηναίων, ουκέτι εγίνοντο αξιόμαχοι οι λοιποί.
ταύτην δε αιρέεται την γνώμην, αυτού μένοντας

διαναυμαχέειν.

64 Ούτω μεν οι περί Σαλαμίνα, έπεσι ακροβολι- 10 Mos insecuto

σάμενοι, επεί τε Ευρυβιάδη έδοξε, αυτού παρεσκευάterrae motu, vo

diis puncupata, Beacidaeque 2 ζοντο ως ναυμαχήσοντες. ημέρη τε εγίνετο, και auxilium rogati [c. 83,].

VII, 143. Quod sequitur dva- tum vero ad mutuos transferδιδάσκετο, bene Valcken. red- tur sermones rixasque pugnam dit: dedocebatur, dedocendum antecedentes. Conf. Blomfield. se praebuit; nam αναδιδάσκε- Glossar. ad Aeschyl. S. c. Th. ;

. . . ofar valet: priora dedoceri s. 146 et Hemsterhus. ad Lucian. dedocendum se praebere, ut quis I pag. 417 Bip., qui hoc veralia discat istis contraria, quem- bum de iis quoque dici notat, admodum αναδιδάσκειν apud qui e loco altiore atque oppor

e Thucydid. VIII, 86. Ad quam tuno lapidibus aliquem e loneandem praepositionis vim per- ginquo petunt. Quod ad Hetinént verba composita dva- rodotum attinet, eâdem figurâ ρασθαι ανεύχεσθαι , alia. ab eodem dici λόγων ωθισμόν Ad medii verbi vim ac notio- observat Wesseling. VIII, 78. nem conf. nott. ad II, 154. IX, 26. ''μή σφεας απολίπωσι] Ea- ημέρη τε εγίνετο και άμα derm ferme Plutarch. The- κ. τ. λ.] De particulis τε

και mist. 11 fin. pag. 117 F. vid. nott. ad IV, 53. Ad seq. ταύτα του Θεμιστοκλέους εί- επικαλέσασθαι τους Αιακίδας πόντος, εύνοια και δέος έσχε συμμάχους conf. nott. ad V, τον Ευρυβιάδην των Αθηναί- 80 et VIII, 83. Ρlut. Themiων, μη σφάς απολιπόντες οϊ- stocl. 15. Larcherus h. 1. exχωνται. In seqq. de verbo citaverat Pausan. II, 29. Apolà váyelv dixi ad VIII, 60 $. 1. lodor. III, 11 §. 6. Ac nemo Ad' απολιπόντων (abi licet nescit, Telamonem Αeaci fumente addere σφέας) conf. isse filium, Salaminis insulae VII, 221.

regem patremque Aiacis,

qui in bello Troiano obiit, Cap. LXIV.

Teucro fratre a reditu in paέπεσι ακροβολισάμενοι ] triam excluso. - In fine cap. ακροβολίζεσθαι proprie de ve- επί δε Αιακόν και τους άλlitum certamine dicitur, quod lovs Alaxidas valet: ad Aeaipsam pugnam anteire solet, cum et reliquos Aeacidas arces

.

άμα τώ ηλίω ανιόντι σεισμός εγένετο εν τε τη γη και τη θαλάσση. έδοξε δέ σφι εύξασθαι τοϊσι θε3 οίσι, και επικαλέσασθαι τους Αιακίδας συμμάχους. 15 ως δέ σφι έδοξε, και επoίειν ταύτα. ευξάμενοι γάρ πάσι τοϊσι θεοίσι, αυτόθεν μεν εκ Σαλαμίνος Αϊαντά τε και Τελαμώνα επεκαλέοντο· επί δε Αιακόν

και τους άλλους Αιακίδας νηα απέστελλον ές Αίγι65 ναν. "Έφη δε Δικαίος ο Θεοκύδεος, ανήρ 'Αθη- 20Pulvis clamor

que mysticus ναίος, φυγάς τε και παρά Μήδοισι λόγιμος γενό- Είεαίε είτρα μενος τούτον τον χρόνον επεί τε εκείρετο η 'Ατ

belli eventu porτική χώρα υπό του πεζού στρατού του Ξέρξεω, έ- tenderit. ούσα ερήμος Αθηναίων, τυχεϊν τότε έων άμα Δημαρήτω τώ Λακεδαιμονίω εν τω Θριασίω πεδία • 25 ιδείν δέ κονιορτον χωρέοντα από Ελευσίνος, ως

idem tempos erortus, quid de

sendos, ut I, 110, etc. iné- fuisse. De Thriasio campo, qui στελλον dabat Mediceus cum ab Eleusine Boeotiam versus alis pro vulg. απέστειλαν, φuod extensus multum patuit, benehabet etiam Schol. Herinog. que discerni debet a campo pag. 407, qui seqq. citat pag. Rhario, qui minor ambitu 890. Utramque scripturam inter mare et collem illum, in habet Florentinus liber et qui- quo arx Eleusinia fuisse fertur, dem ab eâdem manu.

extendebatur, vid. interprett. Cap. LXV.

ad Thucydid, II, 19 (Poppo "Έφη δε Δικαίος κ. τ.λ.] Εx 1, 2 p. 256) Pausan, 1, 38 Herodoto hausit Schol. ad Ari- $. 6. Herod, IX, 7 fin. Plustoph. Nub. 302 coll. Plutarchi tarch. Themistocl. 15. Pelop. Themistocl. 15 init. p. 119 8. Arat. 33 : quae ex parte iam E., Aristide, qui notante Val- attulit Sintenis pag. 103. Kruse ckenaer. pluribus locis huius Hellas I, 2 pag. 178 seq. 180. rei meminit I p. 55. 451. II ιδείν δε] δε male in quip. 350 (ubi conf. Schol. pag. busdam omissum retinui melio251 Frommel.) I p. 248, ubi rum codd. auctoritate, itemitidem plura in scholiis pag. 65 que dedi μάλιστα κη, ubi alii

. Frommel, quae ex parte excita- %0 v vel ao v. Tu conf. He, verat Creuz. in Commentt. He- rod. II, 75. IV, 174. VII, rodd. p. 234.

30. Pro αποθωμάζων , ut επεί τε εκείρετο κ. τ. λ.] cum Schweigh. dederat Gaisf.,

. . Attigit Eustatli. ad ΙΙ. p. 364, revocavi αποθαυμάζων. Ad 25, s. p. 475 fin.

formam ότεων conf. Matth. Gr. τυχεϊν τότε έων] Recte Vi- Gr. S. 153. not. 1. pag. 286 ger. p. 301: dixit se tum forte et ad spóxa not. ad 1, 111.

ανδρών μάλιστα κη τρισμυρίων αποθαυμάζειν το σφεας τον κονιορτον, ότεών κoτε είη ανθρώπων, και πρόκα τε φωνής ακούειν, και οι φαίνεσθαι την φω2νην είναι τον μυστικών Κακχον. είναι δ' αδαήμονα

648 των ιρών των εν Ελευσίνι τον Δημάρητον, είρεσθαι 30 τε αυτόν και τι το φθεγγόμενον είη τούτο· αυτός δε

tov uvotixòv l'axxov] Di- Ran. 324. et Gloss. Herodot., caeus dicebat, clamorem illum ubi laxyásovouvodéyovoi, pivasibi videri esse mysticum Iacchum. povol, quae eadem babet SuiIta Valckenaer. „qui quod ante das l. 1. Itaque in Herodoti

. has voces verbum αδόντων hoc loco τον μυστικών "Ίακχον vel lĚayóvtov excidisse olim accipio de carmine sacro, quale putaverat, postea iure retraxit in illa lacchi pompa canere coniecturam. Iacchus , quod solebant initiati, eoque etiam satis constat, in mysteriis At- refero verbum laxydcovoi, quod ticis dicebatur Bacchus puer, infra legitur: hoc carmen in laccuius statuam variis rebus or- chi laudem canunt, sive ut Valnatam e Ceramico, ubi lacchicken. reddit: istoc (clamore) aedes erat, in Eleusinium tem- utuntur die festo Iacchum saepius plum sexto Eleusiniorum die inclamantes. quando deferebant initiati ma- είναι δ' αδαήμονα]. Pro είgnâ ac solemni pompa , hy- val Villoison. ad St. Croix Remnum in laudem Iacchi compo- cherch. sur 1. myst. d. pagan. situm, qualem v. c. exhibet I. p. 327 substitui vult léval, Aristophanes Ran, 401, can- ut inde scil. existat sententia: tantes, id vocabant šğayelv tov „vocem emissam esse a mystico "Iaxxov: de quo plura attuli Baccho“ quo minime ad Plutarch. Alcibiad. p. 245. opus. Nec magis opus partiTu vid. praesertim Creuzer. cipio yıvouévwv, quod post

γινομένων, Symbol. IV pag. 528. Tum voces των εν Ελευσίνι Fulvero etiam ipse ille hymnus, go insertum tenent Schaefer.,

, quem in solemni pompa can- Matth. et Bekker. Equidem

. tari diximus, vocabatur"laxyos, cum Schweigh. et Gaisf. verteste Hesych. s. v. II pag. 5, bum e scholio, ut videtur, inveubi legimus inter alia: sal n ctum omisi. Florentinus liber ώδη, ήν οι μεμυημένοι άδου- dabat γενομένων. - Ad parti',

. ol coll. Suid. s. v. II pag. 87. culae τε usum post είρεσθαι Inde quoque laxyáselv idem conf. allata ad VII, 188. quod άδειν τον "Ίακχου, inter- αυτός δε ειπείν] ειπείν cuum prete Hesych. s. v. di&yopas Gaisf. et Matth. dedi librorum I pag. 939. Schol, Aristoph. ex auctoritate. Vulgo žival.

sane

e

είπεϊν· ,,Δημάρητε, ουκ έστι όκως ου μέγα τι σί3 ,νος έσται τη βασιλέος στρατιή. τάδε γαρ αρίδηλα, ερήμου εούσης της Αττικής, ότι θείον το φθεγγόμενον, από Ελευσίνος Τον ές τιμωρίην 'Αθη-35 4,,ναίοισί τε και τοϊσι συμμάχοισι. και ήν μέν γε κατασκήψη ες την Πελοπόννησον, κίνδυνος αυτό ντε βασιλέϊ και τη στρατιή τη εν τη ηπείρω έσται: ήν δε επί τας νήας τράπηται τας εν Σαλαμίνι, 5,,τον ναυτικών στρατον κινδυνεύσει βασιλεύς απο- 40 βαλέειν, την δε ορτήν ταύτην άγουσι Αθηναίοι

ανά πάντα έτεα τη Μητρί και τη Κούρη, και αυIdem feci, paulo inferius et τάδε γαρ αρίδηλα] i. e. hoc VIII, 73 fin. 68 %. 1. 87. 112. enim manifestum est. Apud HoΙΧ, 16. 18. 46. 82. 84. 89. At merum invenitur hoc sensu VIII, 88 reliqui είπαι, cuius αρίζηλος: de qua voce conf. loco unus Sancrofti liber eineīv, Buttmann. Lexilog. I p. 252 itemque VIII, 118. 128. 140 seq., qui idem p. 147. de syl$. 2. IX, 8, ubi unus Floren- laba api multis vocibus praetinus dat eineīv. Vix enim posita disputat.

Ad vocem mihi credibile, ipsum Herodo- τιμωρίην conf. nott. ad VI, tum in talibus forinis constan- 169. ήν κατασκήψη ter egisse : quas cum ad unamn

si ingruerit, inciderit: normam redigere ob librorum de

quo

vid. nott. ad VII, 10 vetustoruin dissensum nobis 5. 5. baudquaquam liceat, malui in singulis locis codicum potiorum

άνα πάντα έτεα] i, e. quoque sequi auctoritatein.

anno, De tempore, quo maουκ έστι όκως ου] i. e. feri gna Eleusinia celebrabantur, nequit, quin: de quo loquendi cuin olim dissentirent viri genere vid. modo Zeun. ad docti, nunc quidem ob diserViger. p. 235 seq. Xenoph, tum Herodoti testimonium niAnab. II, 4, 3. Aristoph. Ach. hil dubium, quoque anno et 116. E99. 238. Plat. Apolog. quidem mense Boedromione, Socr. p.27 E. Mox dr' 'Elev- qui cum Septembri nostro sic oivos löv e Florentino alioque satis convenit, illa fuisse celibro repositum ( dudum iu- lebrata, Plura Creuzer. in bente Wesseling. Diss. Herod. Symbol. IV pag. 493. Voci

. . . XI p. 167) pro εόν. Paulo bus τη Μητρί και τη Κούρη ante dedi βασιλέος pro βασιλήoς nerminem fugit, indicari Cere

, et Givos pro civos, quod Schae- rem atque Proserpinam, ita ferus cum Matth. et Bekk. re- appellari solitas in sacra myliquit.

sterioruin disciplina. Ad quain

est:

των τε ο βουλόμενος και των άλλων Ελλήνων

μυείται και την φωνήν, της ακούεις, εν ταύτη 6,τη ορτή ιακχάζoυσι. Προς ταύτα ειπείν Δημά- 45 ρητον· ,Σίγα τε, και μηδενί άλλω τον λόγον τούκαι τον είπης. ήν γάρ τοι ες βασιλέα ανενειχθή τα και έπεα ταύτα, αποβαλέεις την κεφαλήν και σε ούτε έγω δυνήσομαι ρύσασθαι, ούτ' άλλος ανθρώπων ουδέ είς. αλλ' έχ ήσυχος: περί δε στρατιής τησ-50 7,,δε θεοίσι μελήσει. « Τον μεν δη ταύτα παραινέ

“ εκ δε του κονιορτού και της φωνής γενέσθαι νέφος, και μεταρσιωθέν φέρεσθαι επί Σαλαμίνος 8 επί το στρατόπεδον το των Ελλήνων. ούτω δε αυτους μαθείν, ότι το ναυτικόν το Ξέρξεω απολέεσθαι μέλλοι. Ταύτα μεν Δικαίος ο Θεοκύδεος έλεγε, 55

Δημαρήτου τε και άλλων μαρτύρων καταπτόμενος. 66 Οι δε ες τον Ξέρξεων ναυτικών στρατόν ταχθέν

ειν.

etiam pertinet verbum μυεϊ- p. 400, qui etiam huc refert σθαι, quo Noster paulo post similem verbi φροντίζειν struusus est et II, 51, si quidem cturam VIII, 36 et VII, 236. illud in universum de quibusvis εκ δε τού κονιορτού] δε ο sacris arcanis secretisve adbi- Florent. a recentt. iure recebetur. Plura idem Creuzer. ptum pro vulg. dň. Pro ustapSymbol. IV p. 500. - Proxi- σιωθέν in Schol. Hermog. 1. 1. . p.

. . . mum αποβαλέεις την κεφαλήν exstat μετάρσιον γενόμενον, Wyttenbach. ad Ρlutarch. Mo- itemque απολέσθαι pro απολέεrall. I pag. 132 a Cr. laudatus σθαι. I

Vox μετάρσιος, quae comparat cum Plutarchi (II p. idem valet atque usté'wpos su11 Β.) dicto simili: την κεφα- pra exstat VII, 188. λήν ουχ έξεις et I p. 1015 Ε. Δημαρήτου τε και άλλων (in Vit. Artaxerx. cp. 9.) απο- μαρτύρων καταπτόμενος] i. e. λείς - την κεφαλήν.

Demarati aliorumque invocans teέχε ήσυχος] Adiectivum in stimonium. Conf. VI, 68 et his adhiberi observat Larcher. Eustath. ad Il. p. 155, 28 s. citans Euripid. Med. 553. Orest.. 117, 34, ubi καταπτόμενος 1275. - Paulo ante βασιλέα ille interpretatur μάρτυρας προdedi pro βασιλήα. - Verbum φέρων. μέλει cum praepositione περί

Cap. LXVI. coniunctum invenimus VI, 101. Plura dabit Strange in Seebod. Οι δε ες τον Ξέρξεω ναυτιet Iahn. Annall. Suppl. 1, 3 κον στρατόν ταχθέντες] Ad