70

6

ήσαν, και τοϊσι Ευβοέεσι εκεχάριστο: αυτός τε ο 622
Θεμιστοκλέης έκέρδηνε, ελάνθανε δε τα λοιπά έχων:
αλλ' ήπιστέατο οι μεταλαβόντες τούτων των χρημά-
των εκ των Αθηναίων ελθείν επί τω λόγω τούτω
τα χρήματα.

Ούτω δη κατέμεινάν τε εν τη Ευβοίη, και έναυ-
μάχησαν. εγένετο δε ώδε. Επεί τε δή ές τας 'Αφέ-
τας περί δείλην πρωΐην γινομένην απίκατο οι βάρ-
βαροι, πυθόμενοι μέν έτι και πρότερον περί το 'Αρ-
τεμίσιον ναυλοχέειν νέας Ελληνίδας ολίγας, τότε δε
αυτοί ιδόντες, πρόθυμοι ήσαν επιχειρέειν, εϊ κως 75
2 έλoιεν αύτάς. εκ μεν δη της αντίης προσπλώειν
ου κω σφι έδόκεε τωνδε είνεκα, μή κως ιδόντες οι
"Ελληνες προσπλώνοντας, ές φυγήν ορμήσειαν, φεύ-
γοντάς τε ευφρόνη καταλάβοι» και έμελλον δήθεν 80

της δωροδοκίας, Cicer. 15 p. horam pomeridianam , uno ore
868 Β. πληγείς υπό του Ηesychius, Suidas, Moeris,
δεινού. Νic. 10 p. 529 F. άχει Graiminatici omnes, proften-
και θαύματι πεπληγέτες aut tur.“ Schweighaeuser. Et
Moral. T. II p. 74 E. anyeis sic quoque accipi vult A.Schoell,
παρρησία coll. p. 763 Β. – vernaculus interpres, tempus in-
In seqq. pro Ευβοέεσι, quam telligens, quod proxime vespe-
formam Graecam esse negat, ram antecedit: mit der ersten
rescribi vult Struve Spec. Dämmerung. Mox e Florent.

. . e .
Quaest. I pag. 7 Ευβοεύσι. cod. cum recentt. dedi γινο-
Secutus est Bekkerus. At scri- μένην pro γενομένην, quod re-
pti libri omnes quantum scio, tinuit Matthiae. εκ της αν-
vulgatam retinent.

τίης, ubi mente addas licet οδού
ελάνθανε δε – έχων] Vid. vel simile quid, valet ex adver-
Μatth, Gr. Gr. 5. 552 β. pag. 80. Sic VIII, 7 εξ εναντίης.
1082, qui idem S. 204, 7b. φεύγοντάς τε ευφρόνη κα-
pag. 378 de forma ήπιστέατο, ταλάβοι] De vocula τε simpli-
quae etiam exstat VIII, 25 con- citer posita, ut VIII, 10. 13. 20
sulendus. - Quae sequuntur conf. nott. ad VII,188, ubi etiam

,
επί τω λόγω τούτω valent: de voce ευφρόνη. Quae con-
sub hac conditione. Cf. VII, 158. tinuo sequuntur verba: xai
X, 26. 33 coll. 1, 60. Μox έμελλον δήθεν εκφεύξεσθαι, ea
pro εκ των Αθηναίων Bekker. per parenthesin mihi posita vi-
dedit έκ τών Αθηνέων. dentur neque cum reliquis ver-

bis coniuncta (in eo nimirum illi
περί δείλην πρωΐην] ,Esse erant, ut fuga salutem peterent);

Cap. VI.

εκφεύξεσθαι έδει δε μηδε πυρφόρον, τώ εκείνων

7 λόγω, εκφυγόντα περιγενέσθαι. Προς ταύτα ων

Ναven CC Per- τάδε εμηχανέoντο. των νεών απασέων αποκρίναντες

praemissae,
circumvectae po-

διηκοσίας, περιέπεμπον έξωθεν Σκιάθου, ως αν μη

itaeque Eurίρο, όφθέωσι υπό των πολεμίων περιπλώουσαι Εύβοιαν 85

intercluderent.

κατά τε Καφηρέα και περί Γεραιστον, ες τον Εύρι-

quae

Euboeam

fugam

Graecig

quare vix opus corrigere ueh- dem calamitatis superesset, ob-

λωσι Médocev, quod fisse dicebant. Vid. Xenoph.

Schweighaeusero in mentem De republ. Laced. XIII S. 2.3

venerat, qui baec ipsa minus coll. Sturz. Lex. Xenophont.

accurate sic interpretatur: ne III pag. 766. Scite proverbii

--- nox fugientes reciperet adeo- vim vernacule sic reddidit

que salvi illi evaderent.“ Ubi Lange: „es sollte auch keine

nullam prorsus rationem ha- Maus davonkommen.“

buit voculae dñosv, de qua cf.

δήθεν

Cap. VII.

citt, ad cap. 5.

In Tauch- έξωθεν Σκιάθου] De Mac

uitz. edit. min. exstat : Kata- insula vid. nott. ad VII, 176.
λάβη ή και έμελλον κ. τ. λ. κατά τε Καφηρέα και περί

έδει δε μηδέ πυρφόρον Γεραιστον] Sine iusta causa
xquyóvta nequyɛvéolai] Pro- Schaeferus, quem Matth. et
verbiali Noster utitur locutione Bekk, secuti sunt, delevit nepi,
de iis, qui ad unum omnes in- quod omnes codd. retinent.
terpecione pereunt, ita ut ne Caphareus dicebatur promon-
upus quidem supersit, cladis torium maxime importunum,
nuntius qui sit, ut disertis ver- ad quod oliin fecerat naufra-
bis prodit Diodor. XI, 23, ubi gium Graecorum classis Troia
vid. Wesseling. De ipso pro- revertens, in Euboeae meridio-
verbio citant Suidam s. v. oud nalis apice situm e regione An.
avocópos II p. 732. Zenob. dri insulae. Nunc fertur loco
Cent. V, 34. Diogen. VII, 15. noinen žvhopéyov (i. e. ligna
Schol. ad Euripid. Phoeniss. devorans) vel Capo d'Oro. Non
1386 pag. 141 Valck. Schol. multum hinc distabat Geraestus
ad Gregor. Nazianz, Stel, II p. et urbs et portus, cuius iain
92. Ac avocópos proprie di- apud Homerum mentio Odyss.
cebatur sive sacerdos sive mi- III, 177. Tu vid. Thucydid.
nister ignifer, qui in Spartano. III, 3 ibig. Wasse et Poppo T.
rum expeditionibus facem exer- I. 2 pag. 270. Adhuc vocatur
citui praeferebat, sacrum ignem Gerésto s. Castri.
secum gestabat ipseque inde De Euripo conf. nott. ad VII,
sacrosanctus habebatur. Qui 173. In fine cap. ante
inde si occubuisset, omnes re- doguov quidam codd. Offerunt
liquos, ita ut ne nuntius qui- tov, ut VII, 59.

πον:

ίνα δή περιλάβοιεν, οι μεν, ταύτη απικόμε-
νοι, και φράξαντες αυτών την οπίσω φέρουσαν

2 οδόν, σφεϊς δε, επισπόμενοι εξ εναντίης. ταύτα

βουλευσάμενοι απέπεμπον των νεών τάς ταχθείσας, 90

αυτοί ουκ εν νόω έχοντες ταύτης της ημέρης τοϊσι

"Ελλησι επιθήσεσθαι, ουδέ πρότερον ή το σύνθημα

σφι έμελλε φανήσεσθαι παρά των περιπλωόντων

3 ως ηκόντων. ταύτας μεν δή περιέπεμπον· των δε

λοιπέων νεών εν τησι 'Αφέτησι έποιεϋντο αριθμόν. 95

8 'Εν δε τούτω τω χρόνω, εν ω ούτοι αριθμόν έποι-

Re per Scylliam

εύντο των νεών, ήν γαρ εν τω στρατοπέδω τούτω είύue prodita,

Σκυλλίης Σκιωναίος, δύτης των τότε ανθρώπων

άριστος: δς και εν τη ναυηγίη τη κατά το Πήλιον

γενομένη πολλά μέν έσωσε των χρημάτων τοίσι Πέρ-

σησι, πολλα δε και αυτός περιεβάλετο: ούτος ο 1

Σκυλλίης εν νόω μεν είχε άρα και πρότερον αυτο-

μολήσειν ες τους Έλληνας, αλλ' ου γάρ οι παρέσχε,

2ως τότε. ότεω μεν δη τρόπω το ενθεύτεν ήδη απί- 623

urinatorem

Graecorum du-

Cap. VIII.

rum, ut videtur, praecepta. -
ήν γαρ εν τω στρατοπέδωκ. Ad voces των τότε ανθρώπων
τ. λ.] oratio ανακόλουθος eo- conf., si tanti est, Matth. Gr. Gr.
dem modo intelligenda, quo S. 272 init. p. 557.
VIII, 5 ubi vid.

δς και εν τη ναυαγίη τη κα-
Σκυλλίης Σκιωναίος] Scyl- τα το Πήλιον γενομένη] Vid.

lias, qui Scione urbe, cuius men- VII, 188 seqq. et ad verbum

tio VΙΙ, 122 oriandus erat, non περιεβάλετο conf. nott. ad ΙΙΙ,

Sicyonius, ut falso reddit Valla, 71. – In seqq. vocula apa
, ,

. άρα

celeberrimus fuisse videtur uri- pluribus postposita vocibus, ut

nator, cuius etiam meminerunt VI, 62. VII, 35. 130. VIII, 111.

Pausan, Χ, 1981. Αthen. VII 136. ΙΧ, 108 coll. 58. 90.

p. 296 F. Antholog. Gr. I, 69 Aeschyl. S.c. Th.487. Hartung.
Ep. 1, ubi vid. lacobs, in Ani- Lehre v. d. Gr. Part. I p. 446.
madverss. T. II, 1 (VIII) pag. αλλ' ου γάρ οι παρέσχε] i. e.
363 seq. Unde carmine illum neque vero potuit, neque enim
honoratum esse discimus et ta- ei talis obtigit occasio, qualis
bula pictâ repraesentatum, Del- tunc (obtigerat). Itaque non
plisque illius statuam positain. recipiendum, quod in uno cod.
Vid. Polluc. VΙΙ, 137, qui etiam invenitur: αλλ' ούπω καιρος

vocem δύτης attigit, quo Noster παρέσχε. Tu vid. nott. ad ΙΙ,

usus est, contra Grammatico- 73 et ad VIII, 25. 100. 140.

κετο ες τους Έλληνας, ουκ έχω είπαι άτρεκέως:
3θαυμάζω δε ει τα λεγόμενά εστι αληθέα. λέγεται 5
γαρ ως εξ 'Αφετέων δύς ες την θάλασσαν, ου πρό-
τερον ανέσχε πρίν ή απίκετο επί το 'Αρτεμίσιον,
σταδίους μάλιστα κη τούτους ές όγδώκοντα διά της
4 θαλάσσης διεξελθών. λέγεται μέν νυν και άλλα
ψευδέσι είκελα περί του ανδρός τούτου· τα δε
μετεξέτερα, αληθέα. περί μέντοι τούτου γνώμη μοι 10
5 αποδεδέχθω, πλοίω μιν άπικέσθαι επί το 'Αρτεμίσιον.
ως δε απίκετο, αυτίκα εσήμανε τoίσι στρατηγοίσι

τήν τε ναυαγίην, ως γένοιτο, και τας περιπεμφθείσας

9 των νεών περί Εύβοιαν. Τούτο δε ακούσαντες οι via eundi con- 2Έλληνες, λόγον σφίσι αυτοϊσι εδίδoσαν. πολλών δε 15

navibus illis ob

tia :

ουκ έχω είπαι άτρεκέως] γνώμη μοι αποδεδέχθω] De
Tres libri εineiv, solemni con- locutione conf. nott. ad I, 170.
fusione. Usus noster est hac De Artemisio vid. VII, 175. 176.
formula crebrius in rebus in- - In seqq. pro εσήμανε tres
certis mirisve, a quibus pru- codd. žon uaive, quod non sper-
denter suum assensum cohibet. nendum videtur Schweighaeu-
Conf. IV, 25 ibique nott. 187. I. Sero conferenti VIII, 21.
. ,Ι

, .
160.Π.103.V.9 ibique nott. Quo ως γένοιτο] Valcken, scribi
eodem spectant verba sequen- vult on łyéveto: quantum fu-

θαυμάζω δε (ita enim isset illud naufragium. ,,At, inscripsi pro wuáša dë), ei tà quit Schw eigh., eandem fere λεγόμενά εστι αληθέα; nam in sententiam bene habet vuliis declaratur veri studium, quo gatum: ως γένοιτο, quale fuerit Noster eminuit, in iis diiudican- naufragium, quo modo accidedis, quae a rerum natura ab- rit, quemque exitum habuerit: horrere viderentur, simulque nempe haec ille Graecis omnia animus vulgi superstitionibus particulatim renunciavit.“ Namhaud ita captus, ut rebus miris que Persicae classis naufragium atque incredibilibus continuo quidem indicarant speculatores, fidem adderet. Conf. VII, 189. teste Herodoto VII, 192; jam 133 ibiq. nott.

advenit Scythias, singula accuου πρότερον ανέσχε]i. e. nom rate enarrans, quaecunque

ad
prius se extulit aqua. Ad di- illud naufragium pertinebant,
εξελθών conf. nott. ad VΙΙ, 100. quaequeipse oιnnium optimeno-
Octoginta stadia hîc minora in- verat, cum ipse cladi interfuisset.
telligi vult Larcherus, ita ut duo

Cap. ΙΧ.
ferme milliaria Gallica (Lieues λόγον σφίσι αυτοϊσι έδίδο-
vocant) inde conficiantur. oav) i. e. secum deliberaverunt

Sed dum Graeci,

, in altum

λεχθέντων, ενίκα, την ημέραν εκείνην αυτού μεί- εσωm Pier,

silium capitur. ναντάς τε και αυλισθέντας, μετέπειτα νύκτα μέσην τεlicto Artemi παρέντας, πορεύεσθαι, και απαντάν τησι περιπλω- provehantur, , 3ούσησι των νηών. μετά δε τούτο, ώς ουδείς σφι 20 επέπλωε, δείλην όψίην γινομένης της ημέρης φυλάξαντες, αυτοί επανέπλωον επί τους βαρβάρους, από

πειραν αυτών ποιήσασθαι βουλόμενοι της τε μάχης 10 και του διεκπλόου.. “Ορέοντες δέ σφεας οϊ τε άλλοι barbari et ipsi

στρατιώται οι Ξέρξεω και οι στρατηγοί επιπλέον- Aphetia solvunt. τας νηυσι ολίγησι, πάγχυ σφι μανίην επενείκαντες, 25 ανήγον και αυτοί τας νέας, ελπίσαντές σφεας εύπετέως αιρήσεις οικότα κάρτα ελπίσαντες, τας μέν γε των Ελλήνων ορέοντες ολίγας νέας, τας δε εωυ

.

Graeci. Conf. III, 76, ne plu- háčavtes Suidas III p. 642 re. Γα, σφίσι cum recentt. dedi- cte interpretatur επιτηρήσανmus e Florentino aliisque pro TES. Tu vid. allata ad V, 12 et

Ad verbum įvíxa add. VIII, 14. Plutarch. Thesuppl. 1 yvaun. Conf. VII, mistocl. 14. 175 ibiq. allata.

απόπειραν αυτών ποιήσααυτού μείναντάς τε και αυ- σθαι βουλόμενοι] απόπειραν λισθέντας] ,,in statione manen- ποιείσθαι nihil aliud fere esse tes cum navibus“ interpretatur atque énonElpão fai: tenture Schweigh. si quidem verbuin aliquid, periculum alicuius rei αυλίζεσθαι, φuod commorandi facere, Herodoto, Procopio, aliis siguificatione invenitur quoque frequentatum

bene monuit IX, 37. 93 coll. III, 110, b. l. Wesseling. similesque attulit tantum videtur adiectum eo locutiones ανάπειραν et διάconsilio, ut vim maiorein quan- πειραν ποιείσθαι, quibus utun. dam addat. - Quae sequun- tur, quoties periculum fit pe

. tur: νύκτα μέσην παρέντας ritiae nautarum militumque an(media nocte praeterlapsa), eadem te pugnam, apud Polybium fere leguntur VII, 183. [ubi XXVI, 7 . 9 coll. S. 8

δείλην όψίην - φυλάξαν- verburn αποπειράσθαι'hoc senτες] δείλην όψίην Larcherus sujet Diodorum ΧΙΙΙ,8, ubi pluintelligit sur les trois heures apres ra dedit Wesseling. - De voce midi. Hesychio auctore I p. diɛxtabov vid. nott. ad VI, 12. 903 indicatur ή περί δύσιν η

Cap. Χ. λίου, quod idem habet Suidas “Ορέοντες δε] Florentinus liI p. 530. Plura dabit Alberti ber et h. I. et paulo inferius ad Ηesych. 1. 1. Verbum φυ- habet ορέωντες, φuod recepit