Carminis III. Argumentum.

Lucis adventu, Fingal, concione ad populum habitâ, Gallum Morni filium exercitui præfecit; quippe horum temporum mos erat, ut rex, nisi egregiam illius virtutem et scientiam summum rerum discrimen postulasset, se a prælio abstraheret. Rex cum Ossiano ad rupem Cormulem se recipit, quæ prælii campo supereminebat. Carmen bellicum bardi decantant. Prælium per totam aciem commissum describitur. Galli Morni filii virtus præ aliis enituit; Turlathonem Moruthi regulum, cum aliis famæ inferioris ducibus interfecit. Ex alterâ parte, Foldathus, qui exercitui Hiberniæ præerat (nam Cathmor Fingalis exemplo a prœlio abstinebat), fortiter pugnat; Connalem Dunloræ principem occidit, et Gallum ipsum petit. Gallus interim à sagittâ fortuitá saucius, a Folano Fingalis filio, qui facinora fortissima patrat, protegitur. Nox adventat. Fingalis cornu receptui canit; cui, cum carmine gratulabundo in quo Galli et Folani laudes præcipuè celebrantur, obviam bardi proveniunt. Duces ad epulas discumbunt: Connalem Fingal quærit. In Connalis et Duthcaronis historiam poeta digreditur, quæ annales Hiberniæ antiquiores fusius tractat. Ad tumulum Connali congerendum Carril mittitur. Hujus libri actio diem ab incepto poemate secundam occupat.

[4]

TIGHMORA.

DUAN III.

v. 1-17.

Co esa mu ghorm shiubhal Lubhair?
Co fo lùbadh crom-charn nan ruadh,
Ard aomadh ri craoibh o chùlaobh,
ag

Reub osag an dùbhra nan cruach?

Co th'ann ach Mac Chumhail an treun,
Tha lasadh measg deireadh nam blàr?
Tha 'liath chiamh air osaig o bheinn,
E tarruing garbh Luno nan lann.
Tha 'shùile garg air leirg Mhoiléna,
Air nàimhdibh treun tha gluasad ciar.
An cluinn thu guth an righ ag éirigh,
Mar bhriseadh treun nan sruth o shliabh,
'Nuair a thig iad o fhuaim nan cnoc
Air raon tha fo sheacadh na gréine?

Garbh chearbach a thearnas an nàmhaid,

Shil Shelma nan crann, bi suas;

Bithibhse mar scòrr ar talmhuinn

TEMORA.

CARMEN III.

v. 1-17.

Quis (est) ille circa cæruleum cursum Lubaris ?
Quis sub flexu curvi saxeti rufarum (caprearum),
Sublimis inclinans-se ad arborem à tergo,
Quam divulsit flamen in obscuritate collium?
Quis est ibi nisi filius Comalæ strenuus,
Qui flammescit in extremo suorum præliorum?
Est ejus canus capillus super flamine à monte,
Ipso extrahente ingentem Lunonem gladiorum.
Sunt ejus oculi minaces in clivum Molenæ,
In hostes strenuos, qui moventur fusci.
An audis tu vocem regis surgentem,

Velut eruptionem violentam fluminum è clivo,
Quando veniunt illa à sonitu colliculorum

In campum qui est sub exustione solis? [dit hostis,

(Valde extensis lateribus) vastè-fimbriatis descenSemen Selma arborum (surgite), estote sursum; Estote vos ipsi sicut scopuli vestræ terræ

An ciar shlios fo charradh nan àld.

Gath sòlais air m'anamsa féin

Mi faicinn nan treun a' m' chòir;
An uair is lag an nàmhaid thall
Cluinnear osna o spairn mo chléibhe:
Tha m' eagal mu ghluasad a' bhàis
Air a' chliu so tha snàmh mo dhéigh.
Co tharngeas gu còmhrag an lear,
Gu Alnecma nam feara treun ?

'S e m àmsa féin garbh àm a' chunnairt;
An sin a dheairas guineach mo lann:
Mar sin a rinn iad féin o shean

O Threunmor, fear riaghlaidh nan gaoth;
Mar sin a thearnadh sìos gu lear
Mòr Thràthal fo ghormadh nan sgiath.

Grad aomadh nan triath gus an righ,
Gach ciar dhiubh a' strì mu 'n bhlàr
Le iomradh nan gnìomh an robh brìgh,
Gach sùil ag iadhadh mu Eirinn gu mall.
Ach fada roimh na seòda treun
Sheas mac Mhorni nam beum cruaidh;
An sàmhchair sheas an gaisgeach féin.
Co nach cuala mu fheum o Ghall?
Anam mòr fo dhealradh nan gnìomh,
A gharbh làmh gu dìomhair m'a lann,
An lann a thug e o Shrumon suas,
'Nuair a cheileadh o chruadal Morni,
Sheas Fillean o Shelma thall