Carminis IV. Argumentum. Nocte secundâ nondum præteritâ, Fingal primam suam in Hiberniam expeditionem militarem, et nuptias cum Ros-crana hujus insulæ regis filiâ celebratas, inter epulas enarrat. Coram Cathmore Hiberniæ principes conveniunt. In quo rerum statu versabatur rex ostenditur ; Sul-mallæ Conmoris filiæ, Inishunæ regis historia, quæ sub bellatoris juvenis habitu, Cathmori in militiâ se comitem adjunxerat. Foldathi morositas, qui exercitum pridie duxerat, jurgium inter se et Malthoem redintegrat, cui Cathmor suâ intercessione finem imponit. Epulantur principes, et Fonaris bardi carmen auscultant. Cathmor ab exercitu semotus somno se reddit. Illi Cairbaris fratris anima per somnium visa, belli eventum obscurè prædicit. Rex secum loquitur solus. Sul-mallam invenit. Luce adveniente. Hac secum solâ locutâ, hic liber ad finem perducitur. TIGHMORA. DUAN IV. v. 1–17. ‹ Fo dharaig,” so labhair an righ, "Shuidh mi sìos ri carraig nan sruth, 'Nuair dh'éirich Conall thall o chuan Le sleagh Charthuinn nan ciabha dubh. Fada uain a sheas an triath A' tionndadh air sliabh a shùilean. TEMORA. CARMEN IV. " v. 1-17. SUB quercu," hoc locutus est rex, "Sedebam ego infrà juxtà rupem rivorum, Vertens ad clivum suos oculos. Erat ejus memoria super suo patre, et ejus itinere Super monte sub fusco et viridi (colore). Caligavi ego in loco ipso, [bus sursum Cogitationibus meis sub pulverulentis-tenebris eunti Super meum animum instar nebulæ super montem. Moverunt-se præ me reges Iernes ex adverso; Strinxi ego meum gladium dimidiatim, Quando venerunt mei bellatores huc Tollentes oculos tacitè vicissim. Sicut nubes atræ cœlorum (erant) illi ipsi |