Ry..st.
Bodley

16-17-40 41752

Carminis I. Argumentum.

Cucullin (Hiberniæ tribuum dux, dum adhuc pupillari ætate esset rex Cormacus) ad Ture, castelli in Ultoniâ, portam sub arbore sedens, cæteris principibus in Cromlâ, monte vicino, venantibus, a Morane Fithilis filio, exploratore, Suaranum Lochlinis regem in terram copias exposuisse certior est factus. Principes convocat. Concilio habito, an prælium committant acritèr disputatum est. Conal Togormæ regulus, et Cucullinis amicissimus, monet, ut copiæ recedant usque dum advenisset Fingal, Caledoniorum septentrionalis Scotia oræ incolarum rex, cujus auxilium fuerat antea petitum. Calmar autem, Mathæ filius, Conactæ provinciæ dominus, cum hostibus statim esse manu confligendum censuit; quæ sententia Cucullini, ad pugnam ardenti, potior visa est. Cum autem adversus hostes tenderet, tribus fortissimis ductoribus, Fearâ, Duchomare, et Cabade, absentibus; Feara, tandem, reversus, Duchomaris et Cabadis mortem refert; unde digressus poeta, lacrymosa Murnæ, Cormaci filiæ, fata, aptis ad miserationem verbis celebrat. A Suarano, qui Arnonis filium speculatum præmiserat dum ipse aciem instrueret, è longinquo visus est Cucullinis exercitus. Arnonis filius, Cucullinis currum minacemque ipsius herois aspectum Suarano describit. Prolium committitur. Victoria, nocte adveniente, in dubio est. Cucullin, more majorum, per Carulem Fenæ filium, bardum, Suaranum ad epulas ritè vocat. Suaran convivium detrectat. Carul Cucullini Crimoris et Brassolisæ historiam narrat. Conalis monitu, parva quædam manus speculatum præmittitur; et sic historia rerum primo die gestarum concluditur.

[4]

FIONNGHAL.

DUAN I.

v. 1-17.

SHUIDH Cuchullin aig balla Thùra,
Fo dhùbhra craoibh dhuille na fuaim;
Dh'aom a shleagh ri carraig nan còs,
A sgiath mhòr r'a thaobh air an fheur.
Bha smaointean an fhir air Cairbre,
Laoch a thuit leis an garbh-chòmhrag,
'Nuair thàinig fear coimhead a' chuain,
Luath mhac Fhithil nan ceum ard.
"Eirich a Chuchullin, eirich,
Chi mi loingeas threun o thuath!
Grad ghluais, a chinn-uidhe na féile :

'S mòr Suaran, is lìonmhor a shluagh!"

'A Mhorain,” thuirt an gorm-shùileach treun, "Bu lag thu féin, is chrith thu riamh; 'Na d' eagal is lìonmhor nàmhaid; Mhic Fhithil, 's e Fionnghal a th' ann,

Ard churaidh nan ciar bheann."

[5]

FINGAL.

CARMEN I.

v. 1-17.

CUCULLIN sedebat ad murum Turæ,

Sub obscuritate arboris foliorum sonoris ;
Inclinabatur ejus hasta in rupem cavernarum,
Ejus clypeo ingenti juxta ejus latus in herbâ.
Erant cogitationes viri de Carbare,

Heroe qui ceciderat per eum in certamine,

Quando venit (speculator) vir-inspectionis oceani,

Velox natus Fithile graduum altorum.

Surgat Cucullin, surge sine morâ,

Video ego classem strenuorum à septentrione!

Ocyus te-move, princeps conviviorum :

Est magnus Suaranus, est numerosus ejus populus !"
"O Moran," dixit cæruleis oculis heros,
"Fuisti iners tu ipse, et trepidâsti tu semper;

In tuo metu est numerosus hostis;
Fili Fithilis, est Fingal qui adest,
Summus heros fuscorum montium."

"Chunnaic mi 'n ceannard," thuirt Moran; "Coimeas do'n charraig an triath,

A shleagh mar ghiubhas air scor-bheinn,
Mar ghealaich ag éirigh a sgiath:
Shuidh e air carraig san tràigh

Mar an ceò tha thall air a bheinn.
· 'S lìonar, a chinn-uidhe nan dàimh,
Làmh chòmhraig, a dh'éireas leat féin,
Garbh-laoich, a's cruadalaich beum,
'Sgéire lann an cleasachd nan saoi:
Ach 's lìonair' gaisgich is treun,
Tha 'g iadhadh mu Thùra na gaoith.'

Fhreagair an sonn mar thonn air carraig,
'C' e san talamhsa 's cosmhuil rium fhéin?
Cha seasadh do ghaisgich 'nam fhianuis;
Ach tuiteam gu h-ìosal fo m' làimh.
C'e es' a thachradh ri m' lann,

Ach Fionnghal, righ Shealma nan sian?

Là, ghabh sinn an glacaibh a chéile

Air Meallmor, 's bu threun ar spàirn,
Thuit coille fo chòmhrag nach géilleadh;
Thionndaidh sruith, 's chriothnaich an càrn·
Tri là a dh' ùraich an strì,

Chrith laoich, bu treun, air cùl lann:
An ceathramh, thuirt Fionnghal an righ,
'Thuit ceannard a chuain sa' ghleann.'
'Cha do thuit,' 'se fhreagair mi fhéin.
Géilleadh Cuchullin dha 'n triath