merken, als aan de arteria radialis in eene fterke ontfteekings-koorts. Uit vreeze voor eene nieuwe bloedftorting ging hy voort met de noodige drukking, zoo wel op deeze kloppende plaats, als op de arteria fubclavia, geduurende vyf maanden, op welken tyd de klopping veel vermin. dert, en zoo wel het aneurisma verum als fpurium gelukkig was geneezen.

Eene foortgelyke uitzetting ontdekte hy, in eenen anderen lyder, op de flinker Carotis. By een duel met piftoolen, was de kogel gegaan door den hals, tuffchen de lugtpyp, en de kropflagader, aan de flinker zyde, zynde agter onder de huid kragteloos blyven zitten, even boven de cofta fuperior van het fchouderblad, alwaar hy uitgefneeden wierd. Zonder eene

groote bloedstorting kort na de ontvange wonde, volgden daarop pynelyke stuipen, met eene aanmerkelyken pyn in het hart zelve. De Hr. SCHÜTZER Verbondt den zieken, en genas de wonde, omtrent in vyf of fes weeken. Op de Pag. 62. kropflagader was eene groote zwelling op de plaats, langs welke de kogel gegaan was, gekomen, en door eene behoorlyke drukking wierd niet alleen de verdere uitzetting belet, maar dezelve, binnen 8. of 9. maanden, ook grootendeels verminderd, en de lyder bleef volkomen gezond.

In het geneezen van waare flagader-breuken stemmen de raadgeevingen van de Schryvers meestendeels overeen met het ongemak, maar omtrent de valsche vindt men veele veranderingen. Zelden is by dezelven de eerfte opening gelyk geweeft aan het werktuig, welk beleedigt heeft, maar fom. Pag. 63. tyds is de opening van de flagader klein en oneven, fomtyds geheel doorgefneeden geweeft. In

K 5

zon

zonderheid heeft de Hr. ACREL daar by geleerd, dat, indien men de van een gescheide einden van de flagader niet gemakkelyk vinden en toebinden kan, men dan door de gewoone futura nodofa beide einden moet toebinden. Wanneer de Schryver deeze operatie eens verrigtte, wierd Pag. 64. de nervus cubitalis insgelyks gevat, en toegebonden, zonder de minfte pyn of trekkingen in den arm, maar alleenlyk met een ftomp gevoel in den ring- en kleinen vinger, en eene veranderde kleur en plaatfing van den nagel aan deeze vingers, welke ook minder beweeging hadden, dan de anderen, al 't geen egter door den tyd verdween. De Hr. ACREL vreeft, dat de Hr. HALLER wegens fyn fyftema van de gevoeligheid en aandoenelykheid nog fterker zoude zyn Pag. 65. aangetaft, indien hy de gevoeligheid der zenuwen zoo zeer bepaalt had, als de Hr. SHARP gedaan heeft, die verzekerd, dat men, in deeze operatie, de zenuw te gelyk bindende, daar van geene kwaade gevolgen te vreezen heeft, gelyk ook uit het gemelde geval blykt.

Men ontdekt dikwils gezwellen, welke de Pag. 66. toevallen van flagader-breuken hebben, en derzelver gedaante aanneemen, zonder weezenlyk zoodanig te zyn. Dit gebeurt, wanneer de aderen door eene drukking belet worden, het bloed uit de flagaderen te ontvangen; fy worden dan door den geduurigen aandrang van het bloed uitgezet, maaken eene zwelling, die gelyktydig met de andere flagaderen klopt, en ftorten dikwils veel bloed uit in het celagtig weeffel. In kankeragtige gebreeken is dit niet ongemeen.

Pag. 67.

De uitwendige leden zyn aan meêr ongemakken onderworpen, dan het lyf. De Schryver

heeft

Pag. 68.

heeft dikwils gezien, dat dezelven door het vuur tot op de beenderen zich van zelve afge scheiden hebben. Wanneer foortgelyke toevallen zich openbaaren, is het zeer moeyelyk te voorzien, welken uitflag de zaak hebben zal. Dikwils is het noodig, het deel af te zetten, en hier in volgt de Schryver den middelweg, als hebbende dikwils zoo veel kwaad gezien van eene vertraagde, dan van eene verhaafte Amputatie, en hy verwonderd zich, dat de Hr. BILGUER, die heeft zoeken aan te toonen, dat het in de meeste gevallen onnoodig is, de afzetting in het werk te ftellen, dezelve ook verwerpt in gevallen, als het lid tot op het been gefphaceleerd is, wanneer hetzelve uit oorzaake van een flagader-gezwel van al het voedsel beroofd is, als ook, indien hetzelve door eene zeer flegte beenbederving is aangetaft, en daar door voor altyd onbruikbaar geworden. Dat de Amputatie zoo dikwils kwalyk uitvalt, kan niet worden toegeschreeven aan derzelver gevaarlykheid, wanneer dezelve na behooren word in het werk gefteld, maar aan gebreeken der fappen, welke voor ons dikwils zoo lang verborgen zyn, tot na de operatie, en, dewyl Pag. 70. dit by alle operatien gebeurt, kan daarom de Amputatie ook niet geheel verworpen worden. De Hr. DE LA PEYRONIE kan den Hr. BILGUER overtuigen, dat dezelve dikwils noodig is. Daar anders het voornaamfte oogmerk is, een lid te behouden, moet men op alle mogelyke wyzen het ongemak zoeken te verbeteren, en vooral de ongezonde gefteldheid der vogten zoeken te veranderen, welke anders het uitwendige ongemak onderhouden, en ongeneeslyk maaken. Dikwils heeft de Schryver ondervonden, dat in been

be

Pag. 71.

Pag. 72.

bederving het branden met een gloejend yzer zeer nuttig is geweeft, en meêr vaftigheid gegeeven heeft aan de Exfoliatie-trepaan.

Het komt in foortgelyke gevallen zeer aan op de kundigheid, welke beenbedervingen te geneezen zyn door de amputatie, en welke, fchoon dezelve in het werk geftelt wierd, egter den lyder in het graf zouden sleepen.

SABOURIN, VErduin, RavatON en VERMALE Zyn alle bedagt geweeft, om de amputatie te verbeteren, door twee vleefch-lappen over te laaten, om daar mede het afgezaagde been te bedekken, doch deeze manier voldoet den Schryver niet zoo wel, als die van den Hr. LOUIS, om namentlyk de zaag drie vinger breette hooger te zetten, als de circulaire fneede is gefchied. Pag. 73. In het eerfte geval, wanneer men namentlyk twee lappen overlaat, fchynen daarop meêr pyn, verzweeringen, en eene uitteerende koorts te volgen, dan in de andere manier, doch, indien Pag. 74. de Amputatie met twee lappen wel verrigt word, dan heeft men dat voordeel, dat de lyder fyn been kan uitgeftrekt gebruiken, en zich bedienen van de laars, door den Hr. MONRO in Medical Essays vol. 4. p. 416. tab. 3. beschreeven, en afgebeeld.

Daar deeze verhandeling door den Schryver in de vergadering van de Koninglyke Academie moeft worden voorgeleezen, heeft hy zich in dezelve zeer moeten bekorten, en daarom belooft hy fyne aanmerkingen over de overige handwerken der Heelkunde by eene andere gelegenheid te zullen mededeelen. Sy, die deeze redenvoering en 's mans overige nuttige schriften. geleezen hebben, zullen met ons dezelven met ongeduld te gemoet zien.

XIII

Quaftio Medico-Chirurgica; An impeditis lacrimarum viis, parari debeat lacrimis artificiale iter in cavum, quod juxta majorem oculi canthum, inter fuperficiem internam palpebræ, & oculi globum deprehenditur? Prafide CLAUDIO ANTONIO RENARD propofita a PAULO GABRIELE LEPREUX. Parifiis Typis Quillau 1766. 4o. plag. §.

De

d. i.

vraag, of men, de traanwegen ver ftopt zynde, door de konft eenen weg maaken kan in de holligheid, welke by den grooten hoek van het oog, tuffchen de inwendige oppervlakte van het ooglid en den oogbol gevonden word, onder voorzittinge van C. A. RENARD Voorgefteld door P. G. LE

PREUX.

Ze

eer veele oorzaaken konnen beletten, dat de traanen in den neus komen konnen, en dus veroorzaaken de ziekte, welke Epiphora genoemt word, en den lyder veele ongemakken verwekt. De traanen loopen over de wangen, het vogt, waar mede de randen der oogleden glad gehouden worden, word af geveegt, dezelven worden droog, rood, ont

ftoo