non minora flagitia commiferat, quam fub Nerone, fed tectiora. Coepit vereri, ne fibi irafcerer: nec fallebatur; irafcebar. Ruftici Aruleni periculum 2 foverat, exfultaverat morte: adeo ut librum recitaret publicaretque, in quo Rufticum infectatur, atque etiam Stoicorum fimiam appellat. Adiicit Vitelliana cicatrice ftigmofum. Aguofcis eloquentiam 3 Reguli. Lacerat Herennium Senecionem, tam intemperanter quidem, ut dixerit ei Metius Carus, Quid tibi cum meis mortuis? numquid ego aut Craffo aut Camerino moleftus fum? quos ille fub Nerone accufaverat. Haec me Regulus dolenter 4 tuliffe credebat, ideoque etiam, quum recitaret librum, non adhibuerat. Praeterea reminifcebatur, quam capitaliter ipfum me apud centumviros laceffiffet. Aderam Arionillae, Timonis uxori, ro-5 gatu Aruleni Ruftici. Regulus contra. Nitebamur nos in parte cauffae fententia Metii Modefti, optimi viri: is tunc in exfilio erat, a Domitiano relegatus. Ecce tibi Regulus, Quaero, inquit, Secunde, quid de Modefto fentias. Vides, quod periculum, fi refpondiffem, bene: quod flagitium, fi, male. Non poffum dicere aliud tunc mihi, quam deos ad

V, 2 Vitelliana cicatrice) Praetor cum effet Vitellii ad Vefpafianum miflus, vulneratus eft Rufticus. Vid. Tac. Hift. 3, 80. Hoc ignominiae imputat Regulus viro optimo, et officium functo; ac fervili ftigmati comparat honeftam cicatricem. G.

3 eloquentiam Reguli) fcil. illis conviciorum fordibus excellentem. cf. Epift. 4, 7. 4. E. Herennium Senecionem) Quem Metio Caro accufante interfecerat Domitianus. Vid. 7, 19. Contra Regulo delatore perierat Craffus, de quo Tac. H. 1, 48, et Camerinus, Tac. A. 13, 52, I. G.

2;

4 ideoque adhibuerat) Rom eo quod etiam, cum recitaret librum, non adhibuerat. Libra

rius coque fcriptum vidit, ut in Medic. pro eo eo quod fcripfit. H

Veriflime Heufingerus: nihil profecto frequentius confufione vocularum que et quod. Ceterum Cortius eoque iure adfcivit. Etiam alibi haec particulae eo fignificatio librariis fraudi fuit. Cf. Drakenb. ad Liv. 1, 11, 8. S.

5 Nitebamur nos) Cellarius et Gelnerus cur vocabulo nos uncos adhibuerint, ignoro. Igitur delevi. S.

is tunc in exfilio erat) Rom. is tum in exfilio erat.

H. Confufionis huius exempla ubivis reperias. S.

deos adfuiffe) verba mihi quafi ab aliquo deo, vel bono genio fuppeditata effe. E.

fuille. Refpondebo, inquam, quid fentiam, fi de 6 hoc centumviri iudicaturi funt. Rurfus ille, Quaero, quid de Modefto fentias. Iterum ego, Solebant teftes in reos, non in damnatos, interrogari. Tertio ille, Non iam quid de Modefto, fed quid de pietate 7 Modefti fentias. Quaeris, inquam, quid fentiam? At ego ne interrogare quidem fas puto, de quo pronuntiatum eft. Conticuit: me laus et gratulatio fequuta eft; quod nec famam meam aliquo refponfo, utili fortaffe, inhonefto tamen, laeleram; nec me laqueis tam infidiofae interrogationis invol8 veram. Nunc ergo confcientia exterritus apprehendit Caecilium Celerem; mox Fabium Iuftum rogat, ut me fibi reconcilient. Nec contentus, pervenit ad Spurinuam. Huic fuppliciter, (ut eft, quum timet, abiectiffimus,) Rogo, inquit, mane videas Plinium domi: fed plane mane; neque enim diutius ferre folicitudinem poffum; et quoquo modo 9 efficias, ne mihi irafcatur. Evigilaveram. Nuntius a Spurinna: Venio ad te. Immo ego ad te.

rarum. S.

centumviri) Deeft in codice in Gesneriana fimpliciter pro bonae notae, fpuriumque puto. S. fuppliciter, errore, puto, ope6 Solebant) Olim, apud maiores noftros, quin paullo ante, quum nondum ea, quae nunc regnat, corruptio morum invaluiffet. Iplum igitur tempus imperfectum reprehenfionem acerbam continet. G.

de pietate) in Augustum. Vid. Gesner. ad Panegyr. 11, Ind. Graec. in Dion. Caff. v.

I. et

9 Immo ego ad te) Occupare uterque officium ftudet, et honorem alteri exhibere. Talis concertatio etiam eft apud Ciceronem in prooemio Academicorum. G.

Coimus in porticum etc.) Rom. Coimus in porticu Liviae, cum alter ad alterum tenderemus. Ita Plinio fcribendum fuit, qui locum fignificat, ubi forte alter alteri occurrit. H.

ἀσέβεια. Mox poft fentias alii addunt quaero. Laudo. Apte rigius fallitur: cuius interpretatio Recte Heufingerus. Itaque Gienec fine vi hoc verbum repeti-fi vera effet, quae fequuntur,

tur. S.

cum alter ad alterum tenderemus, intolerabiliter languerent. Venio ad te, non funt ipfius verba Spurinnae, amico iam obviam facti, fed nuntius Plinio allatus, Spurinnam venturum, Cui cum Plinius renuntiari iuffif

pre

Coimus in porticum Liviae, cum alter ad alterum tenderemus. Exponit Reguli mandata, addit ces fuas, ut decebat optimum virum pro disfimillimo, parce. Cui ego: Difpicies ipfe, quid renun- 10 tiandum Regulo putes: te decipi a me non oportet. Expecto Mauricum, (nondum enim ab exfilio venerat) ideo nihil alterutram in partem reSpondere tibi poffum, facturus quidquid ille decreverit. Illum enim effe huius confilii ducem, me comitem, decet. Paucos poft dies ipfe me Regulus 11 convenit in praetoris officio: illuc me perfequutus fecretum petit. Ait, timere je, ne animo meo penitus haereret, quod in centumvirali iudicio aliquando dixiffet, quum refponderet mihi et Satrio Rufo: Satrius Rufus, et cui eft cum Cicerone aemulatio, et contentus non eft eloquentia feculi nofiri. Refpondi, nunc me intelligere maligne di-12 ctum, quia ipfe confiteretur: ceterum potuiffe honorificum exiftimari. Eft enim, inquam, mihi cum Cicerone aemulatio, nec fum contentus eloquentia feculi noftri. Nam ftultiffimum credo, ad imitan- 13

Sed tu,

dum non optima quaeque proponere. qui huius iudicii meminifti, cur illius oblitus es, in quo me interrogafti, quid de Metii Modefti pietate fentirem? Expalluit notabiliter, quamvis palleat femper: et haefitabundus inquit, Interrogavi, non ut tibi nocerem, fed ut Modefto. Vide hominis crudelitatem, qui fe non disfimulet exfuli 14 nocere voluille. Subiunxit egregiam cauffam: Scripfit, inquit, in epiftola quadam, quae apud Domitianum recitata eft, Regulus omnium bipedum nequiffimus; quod quidem Modeftus verislime 15 fcripferat. Hic fere nobis fermonis terminus. Neque enim volui progredi longius, ut mihi omnia libera fervarem, dum Mauricus venit. Nec me praeterit, esse Regulum duszaDaigerov. Eft enim locuples, factiofus; curatur a multis, timetur a pluribus, quod plerumque fortius amore eft. Poteft tamen fieri, ut haec concussa labantur. Nam 16 gratia malorum tam infida eft, quam ipfi. Verum, ut idem faepius dicam, exfpecto Mauricum. Vir eft gravis, prudens, multis experimentis eruditus, et qui futura poflit ex praeteritis providere. Mihi et tentandi aliquid et quiefcendi illo auctore 17 ratio conftabit. Haec tibi fcripfi, quia aequum

Eundem barbarifmum ex Cur- 16 ex praeteritis providere) tio exemit vir egregius, Emen- Rom. ex praeteritis praevidedat. p. 226. Cf. Nolten. Lexic. re. H. Antib. col. 1526.

S.

15 effe Regulum Juszataigerov) Rom. effe Regulum xaαigεTOV axarásarov, quod interpretamentum eft. H.

Videtur voluiffe librarius duaθαίρετον ἀμετάτατον. δ.

dusnaJaígerov) qui non facile de fortuna, et dignitate fua deici poteft. Proprie vox ufurpata de domo, quae non facile concuti vel everti poteft. Hinc illa, quae fequuntur, quibus metaphoram continuat Plinius: poteft iamen fieri, ut haec concuffa labantur. E..

Sat frequens confufio. vid. Burmann. ad Valer. Flacc. 2, 442. Oudendorp. ad Sueton. Octav. 10. S.

ratio conftabit) Vt ratio pecuniaria conftet, opus eft aera fingula, quae inducuntur, auctoritate, apocha, teftimonio, probari. Mauricum igitur fi auctorem habeat facti fui Plinius, non metuit reprehenforem. G.

17 quia aequum erat, te pro amore mutuo) Rom. quem aequum erat te pro amore mutuo. Medic. qui mecum erat. Hi voluerunt fortaffe, quem ae

erat, te pro amore mutuo non folum omnia mea facta dictaque, verum etiam confilia cognofcere. Vale.

VI.

Tacitum monet, ipfum exemplo fuo in filvis poffe ftu dere et venari percommode.

C. PLINIVS CORNELIO

TACITO SVO S.

Ridebis, et licet rideas. Ego ille, quem nofti, apros tres, et quidem pulcherrimos, cepi. Ipfe? inquis. Ipfe non tamen ut omnino ab inertia mea et quiete discederem. Ad retia fedebam. Erant in proximo, non venabulum aut lancea, fed ftilus et pugillares. Meditabar aliquid enotabamque, ut, fi manus vacuas, plenas tamen ceras reportarem. Non eft, quod contemnas hoc ftudendi 2 genus. Mirum eft, ut animus agitatione motuque corporis excitetur. Iam undique filvae et folitudo, ipfumque illud filentium, quod venationi datur, magna cogitationis incitamenta funt. Proinde 3 quum venabere, licebit, auctore me, ut panarium et lagunculam, fic etiam pugillares feras. Experieris non Dianam magis montibus, quam Minervam inerrare. Vale.

quum erat pro amore mutuo. Duplex certe lectio in unam coaluit. H.

VI, Ego ille, quem nofti) Rom. Ego ille, quem nofti, fine vulgari additamento Pli

nius. H.

tres) Cort. ex cod. tris. Sic Heufingerus ad 1, 7, 4. ex Rom. enotavit Ottobris, quod et Brummeriana excerpta habent. Cortius ad 1, 10, 5. ex Riccard. repugnanis. Taceo alia eiusdem modi

·

a Cortio in libris reperta, quibus tamen, quod in homine ta lium callentiffimo mirere, ufus non eft. More haec Tulliano, ceronis diligenter fervato. Idem a Laguna nuper in epiftolis Cifi quis futurus Plinii editor facere inftituet, me plaudentem habebit. Cf. Cort. ad Salluft. p. 264. ad Plin. 1, 12, 5. S.

Erant in proximo) Rom. Erat aliqua, ut iam Barthius adaota in proximo. Deinde Meditabar vit. H.