verear,

quar, facile impetrari poffe confido, ut errare me, fed cum illis, finant, quorum non feria modo, verum etiam lufus exprimere, laudabile eft. An ego verear (neminem viventium, ne quam in 5 fpeciem adulationis incidam, nominabo) fed ego ne me non fatis deceat, quod decuit M. Tullium, Caium Calvum, Afinium Pollionem, Marcum Meffallam, Quintum Hortenfium, M. Brutum, L. Sullam, Q. Catulum, Quintum Scaevolam, Ser. Sulpicium, Varronem, Torquatum, (immo Torquatos) C. Memmium, Lentulum, Gaetulicum, Annaeum Senecam, et proxime Verginium Rufum, et, fi non sufficiunt exempla privata, divum Iulium, divum Auguftum, divum Nervam, T. Caefarem? Neronem enim transeo, 6, quamvis fciam, non corrumpi in deterius, quae aliquando etiam a malis; fed honefta manere, quae faepius a bonis fiunt. Inter quos vel praecipue numerandus eft P. Virgilius, Corn. Nepos, et prius Ennius, Acciusque. Non quidem hi fenatores: fed fanctitas morum non diftat ordinibus.

Recito tamen: quod illi an fecerint, nefcio. 7

5 M. Tullium) Texit hic catalogum poëtarum fatis longum, qui longae disputationi materiem praebere pollit. Sed praeftat, credo, hic nihil dicere, et rem integram relinquere, fi quis VofLianum de Poetis opus, pofthumum et imperfectum, retractare velit. G.

Caeterum de Augufti facultate poëtica vid. Sueton. 85. De Nerva Martial. 8, 70. De Tito Eutrop. 7, 14. et Sueton. 3. De Nerone Sueton. 52. Sed hunc fe transire dicit, quia nunc non nifi de bonis et fanctis quaeftio erat. E.

T. Caefarem) divum puto excidiffe. Nam dicavit coelo Domitianus Titum, Panegyr. 11. init. Ibid. cap. 35, 4. divus Titus. ubi item divus in nonnullis libris deeft. S.

6 quae aliquando etiam a malis) Rom. quae etiam a malis aliquando. Sequitur, vel praecipue numerandus P. Virgilius, fine verbo eft. H.

non diftat ordinibus) non uni tantum ordini adftricta est, fed omnibus communis effe debet. E.

7 Recito tamen) Reftituit hunc locum Cortius. Nos declarare conabimur. Duo crimina funt, quibus refpondet Plinius: unum, quod fcribit carmina obfcena; alterum, quod recitat. Priori fauisfeciffe fe putat auctoribus laudatis iam transit ad alterum. Recito tamen etc. Illud Etiam eft concedentis, quod obiectum fuit. Quoties ita ufus fit Plinius, docet Index. G.

Ergo fenfus eft: concedam, illos non recitalle.

E.

Etiam. Sed illi iudicio fuo poterant effe contenti: mihi modeftior confcientia eft, quam ut fatis abso8 lutum putem, quod a me probetur. a me probetur. Itaque has recitandi cauffas fequor: primum, quod ipfe, qui recitat, aliquanto acrius fcriptis fuis, auditorum reverentia, intendit: deinde, quod, de quibus du9 bitat, quafi ex confilii fententia ftatuit.

Multa etiam a multis admonetur: et, fi non admoneatur, quid quisque fentiat, perfpicit ex vultu, oculis, nutu, manu, murmure, filentio; quae fatis apertis 10 notis iudicium ab humanitate discernunt. Atque adeo, fi cui forte eorum, qui interfuerunt, curae fuerit eadem illa legere, intelliget me quaedam aut commutaffe, aut praeterille, fortalle etiam ex fuo 11 iudicio, quamvis ipfe nihil dixerit mihi. Atque ita hoc disputo, quafi populum in auditorium, non in cubiculum amicos advocarim, quos plures habere, multis gloriofum, reprehenfioni nemini fuit. Vale.

IV.

Avaritiam Nominati cauffidici notat, qui Vicentinos, a quibus grandem pecuniam acceperat, fefellit.

C. PLINIVS

Res parva,

VALERIA NO SVO S.

fed initium non parvae. Vir praetorius Solers a fenatu petiit, ut fibi inftituere in

agris fuis nundinas permitteretur: contradixerunt Vicentinorum legati: adfuit Tufcilius Nominatus: dilata caufla eft. Alio fenatu Vicentini a fine advocato intraverunt: dixerunt, fe deceptos. Lapfine verbo, an quia ita fentiebant? Interrogati a Nepote praetore, quem docuiffent, refponderunt, quem prius. Interrogati, an tunc gratis adfuiflet, refponderunt, fex millibus nummûm: an rurfus aliquid dediffent, dixerunt, mille denarios. Nepos Nepos poftulavit, ut Nominatus induce-3 Hactenus illo die. Sed, quantum auguror, longius res procedet. Nam pleraque tacta tantum et omnino commota, latiffime ferpunt. Erexi aures tuas. Quam diu nunc oportet quam 4 blande roges, ut reliqua cognofcas! fi tamen non ante ob haec ipfa veneris Romam, fpectatorque malueris efle, quam lector. Vale.

retur.

Rom. H.

Tufcilius Nominatus) Ita etiam hil aliud, nifi commota effe dici poffit. Sanitas loci huius Scheffero debetur, cuius coniecturam (qua tacita in tacta mutavit) bene eft, quod recepit Cortius: et omnino ex libris eft. G.

2 Alio fenatu) fenatorum confeffu. Plinius 2, 11, 10. DilaLa res eft in proximum fenaSueton. Claud. 26. fubornavit proximo fenatu, qui cenferent etc. S.

tum.

Rom. nam pleraque tacita tantum et omnino commota. H.

4 ut reliqua cognofcas) Cui longum eft exfpectare, adeat 5, 14. ubi exitus narratur. G.

Caeterum hic omnis locus non

fatis videtur emendatus. Putavi aliquando fenfum hac interpunctione iuvari poffe: Erexi aures tuas, quam diu nunc oportet; quam blande roges, ut etc. E.

Fallitur vir doctiffimus. Locus, ut nunc interpunctus eft, optime habet. S.

V.

Fannii obitum luget tum ob alias cauffas, tum maxime, quod opus de fceleribus Neronis imperfectum reliquerat.

C.

PLINIVS

MAXIMO SVO s.

Nuntiatum mihi eft, C. Fannium deceffiffe, qui nuntius gravi me dolore confudit. Primum, quod amavi hominem elegantem et difertum: deinde, quod iudicio eius uti folebam. Erat enim natu ra acutus, ufu exercitatus, varietate promtiffimus. 2 Angit me fuper ifta, cafus ipfius. Deceffit veteri teftamento: omifit, quos maxime diligebat: profequutus eft, quibus offenfior erat. Sed hoc utcunque tolerabile: gravius illud, quod pulcherri3mum opus imperfectum reliquit. Quamvis enim agendis cauffis diftringeretur, fcribebat tamen exitus occiforum aut relegatorum a Nerone: et iam tres libros abfolverat, fubtiles, et diligentes, et Latinos, atque inter fermonem hiftoriamque medios. Ac tanto magis reliquos perficere cupiebat, 4 quanto frequentius hi lectitabantur. Mihi autem videtur acerba femper et immatura mors eorum, qui immortale aliquid parant. Nam qui volu

V, Nuntiatum mihi etc.) ne Suetonius Claud. 6. legato Rom. Nuntiatur mihi, C. Fan- etiam circa feftertium vicies nium. Deinde tamen confudit, profecutus ubi alii confundit. H.

elegantem et difertum) Sic et Rom. Sequitur varietate promtiffimus. H.

varietate promtiffimus) ita multarum rerum fcientia imbutus, ut promie de omnibus iudicare et confilium dare poffet. Conf. Lib. I, ep. 22. 2. E.

2 profequutus eft) fcil. legatis vel partibus hereditatis. Ple

3 inter fermonem hiftoriamq.) De qua differentia vid. nofter 5, 8, 9. fq. G.

4 acerba) Proprio hic fenfu ponitur, quod arguunt adiunctum immatura, et poft fequens repentina. Aufonius Parent. 14, 12. Indole maturus, funere acerbus obis. quod expreffum ad Virgilianum: funere merfit acerbo. Graecorum awgos Jújaros, agówgos moiga. S.

ptatibus dediti quafi in diem vivunt, vivendi cauffas quotidie finiunt: qui vero pofteros cogitant, et memoriam fui operibus extendunt, his nulla mors non repentina eft, ut quae femper inchoatum aliquid' abrumpat. Caius quidem Fan-5 nius, quod accidit, multo ante praefenfit. Vifus eft fibi per nocturnam quietem iacere in lectulo fuo compofitus in habitum ftudentis, habere ante fe fcrinium ita, ut folebat: mox imaginatus est venille Neronem, in toro refediffe, promfille primum librum, quem de fceleribus eius ediderat, eumque ad extremum revolvifle, idem in fecundo ac tertio feciffe, tunc abiiffe. Expavit; et 6 fic interpretatus eft, tanquam idem fibi futurus effet fcribendi finis, qui fuiffet illi legendi: et fuit idem. Quod me recordantem miferatio fub-7 it, quantum vigiliarum, quantum laboris exhauferit fruftra. Occurfant animo mea mortalitas, mea fcripta. Nec dubito, te quoque eadem co

-7