C. PLINII CAECILII SECVNDI.. EPISTOLAR V M LIBER PRI M V S I. Septicio Epiftolarum opus, eiusdem hortatu collectum, dedicat. C. PLINIVS SECVNDVS SEPTICIO SVO S. Frequenter requenter hortatus es, ut epiftolas, fi quas paullo accuratius fcripfiffem, colligerem publicaremque. Collegi, non fervato temporis ordine, (neque enim hiftoriam componebam) fed ut quaeque in manus venerat. Supereft, ut nec te confilii, nec me poe- 2 niteat obfequii. Ita enim fiet, ut eas, quae adhuc neglectae iacent, requiram: et fi quas addidero, non fupprimam. Vale. II. Librum fuum emendandum mittit. C. PLINIVS ARRIAN,O SVO, S. Quia tardiorem adventum tuum profpicio, librum, quem prioribus epiftolis promiferam, exhibeo. Hunc, rogo, ex confuetudine tua et leges et emendes: eo magis, quod nihil ante peraeque eodem 2 Cλ fcripfille videor. Tentavi enim imitari Demofthenem,.femper tuum, Calvum, nuper meum, II. ARRIANO) Arrianum effe Maturium Gierigius putat, a Plinio mire laudatum III, 2. Idem dudum placuerat Catanaeo. Minus certa res Gesnero vifa. vid. Indic. Homin. Illuftr. S. 1 librum, quem ram) *Actionem pro Accia Vapromiferiola Catanaens intelligit, de qua 6, 33 int. fed nullum in ea huius rei veftigium ; eft etiam contra aliquid. Haec tota prope in contentione dicendi; illic maior longe varietas. Compara utramque epiftolam. G. Facile affentior Gesnero. Sed Gierigii idem probantis ratio, quod Plinius in illa pro Accia Variola actione fibi mirifice placeat, de hoc autem libro fatis modefte iudicet, parum ponderis videtur habere. Potuit aliter fcribere Romano, cui liber legendus et admirandus, aliter Arriano, cui legendus et emendandus mitteretur. S. Liber, cuius hic mentio fit, non fuit actio pro Variola: fed vel in Publicium Certum, de qua lib. VIII. ep. 13. vel alia. Antea enim longae defidiae fub Domitiano indormierat. Vid. lib. VIII. ep. 14. 8. Actio pro Variola edita eft, cum iam multae Plinii orationes exftarent. Vid. lib. VỊ. ep. 33. 1. H. eodem ) Ardore, ftudio, contentione, vt folent nimirum, qui aemulari aliquem, et fi pof 2 Tentavi enim orationis) Rom. Tentavi enim imitari Demofthenem, femper tuum, nuper meum, dumtaxat figuris orationis. nus hic teftis veterem lectionem Tertius ergo Romaconfirmat, quan aperte corrumfcribunt. Recte etiam dumtaxat punt, qui Calvum nuper meum femper fere Plinius. Vid. lib. III. cum Parif. codice praeponit, ut 9. 26. lib. IIII. 9. 7. lib. V. 21. 4. lib. VIIII. 16. 2. ep. 13. 4. ep. 34. 1. lib. X. 13. ep. 64. 4. ep. 113. 2. H. fe non ita pridem imitari Calvum Calvum, nuper meum) Indicat, coepiffe, laudatque Arrianum, perpetuum Demofthenis aemulum. De utroque in Indice agitur. "Ceterum fere eft, ut prae figuris dumtaxat orationis. Nam vim tantorum virorum pauci, quos aequus amavit, adfequi pof feram lectionem a Cortio prolatam firmatamque e MSS. Tentavi enim imitari Demofthenem femper tuum, nuper meum, figuris dumtaxat orationis. Nam vim tanlam verborum pauci, quos aequus amavit, fequi pofJunt. Sed quod non apparet, quomodo Calvum, fi non fuerit in libris antiquis, intrudere aliquis potuerit; facile contra eft vocem quamcunque excidere: nihil aufus fum mutare. G. Audaciorem criticum hic locus poftea nactus eft Wagnerum, Conrect. Merfeb. differt. 1781. edita. Is igitur, cum Calvum in h. 1. ferri non poffe aliquot argumentis docuiffet, pro ea voce graecam yxóλлo inferendam, omnemque locum ita legendum ftatuit: Tentavi enim imitari Demofthenen, εγκολπιον Jemper tuum, nuper meum, figuris duntaxat orationis. Nam vim tantam verborum pauci, quos aequus amavit, adfequi poffunt. Nullam ego fententiam dico. Illa una vis verborum, quam lectionem illa crifis neceffariam facit, me male habet. Vim Demoftheni tributam fcio, et intelligo, fed cur verborum? Nullane Demofthenis in fententiis vis erat? Imo vero maxime in his et in omni non tam verborum quam rerum fenforumque tractatione. cf. not. feq. E. vim tantorum virorum) Cogitent, qui haec legunt, omnem virtutem oratoriam, quae inventione, acumine, fpiritu, et vehementia dicendi continetur, et maxime argumentando, perfuadendo, commovendisque animis fe exferit. Ab ea differt facultas eloquendi, quae maxime figuris orationis, et elocutionis virtutibus cernitur. E. Rom. Nam vim tantam verborum qui poffunt? In vulgata lectione primum nihil fignifi cant verba tantorum virorum, eaque ita, ut in Romana est, iam Cortius e Mediceo correxit: poftrema vero gloffa laborant, pauci quos aequus amavit adfequi poffunt. Mirum eft, quam in his libri varient: uni Mediceo plurimum tribuit Cortius, in quo reperit, Nam vim tam [compen dio fcripturae, pro tantam] verborum pauci, quos aequus amavit, qui poffunt. Sed Medicens veram quidem lectionem, fed eam gloffa oneratam, fervat: ce. teri utramque corruperunt. Cortius quidem pronomen qui in Mediceo ex fequi putat effe truncatum: fed hoc minus fignificat, quam adfequi, quod in ceteris eft; nec faepe Plinius Virgilianis verfibus pro fuis utitur, quod ter fortaffe fecit, lib. VI. ep. 20. et 33. lib. VIII. ep. 13. Itaque omnibus vulgatis Romanam lectionem praetero: Nam vim tantam verborum qui poffunt? in qua ex fuperioribus verbum imttari fubintelligitur. Cic. lib. ¡I. de leg. c. 7. Quis enim id poteft, aut umquam poterit imitari? Quintil. lib. X. cap. 2. 12. Imitabilia non funt ingenium, inventio, vis, facilitas. Quoniam Plinius interrogans fcripfit: Nam vim tantam verborum qui poffunt? refponfi loco aliquis Virgilianum verfum adiecit: pauci quos aequus amavit. Is poltquam a librariis cum Plinianis verbis contextus, (ut in Mediceo) cum fequentibus vero male cohaerere vifus fuit: in aliis exemplaribus qui manfit, in aliis inductum, et fulciendo biatui adfequi arceffitum fuit. Hinc omnis illa lectionis varietas, quam Cortius adnotavit: qua vero facile nunc carere poffumus, postquam erroris fontem reperire contigit. H. Praeclara crifis Heulingeri. Quam qui convelli eo poffe opi |