ita pro iis dari, quae effe coeperunt. Hic quo-3 que non mediocriter haereo, ne cuiusquam retro habeatur ratio, dandumque, quod tunc, quum vincerent, non debebatur. Rogo ergo, ut dubitationem meam regere, id eft, beneficia tua interpretari ipfe digueris. CXX. TRAIAN V S PLINIO S. Iselafticum tunc primum mihi videtur incipere deberi, quum quis in civitatem fuam ipfe isnλarεY. Obfonia eorum certaminum, quae iselaftica effe placuit mihi, [fi] ante iselaftica non fuerunt, retro non debentur. Nec proficere pro defiderio athletarum poteft, tam eorum, quae poftea iselaftica lege conftitui, quam, quum vincerent, effe defierunt. Mutata enim conditione certaminum, nihilominus, quae ante perceperant, non revocantur. CXXI. Excufat fe, quod uxorem diplomate adiuverit. C. PLINIVS TRAIANO IM P. S. Usque in hoc tempus, Domine, neque cuiquam diplomata commodavi, neque in rem ullam, nili 3 ne cuiusquam) De ratione, qua ne, dubitandi vel interrogandi adeo particula, praeponitur, diximus in Lex. Rei ruit. et ad Quintil. 1, 5, 38. G. CXX [i] ante iselaftica) *Importuna videtur conditionalis particula, qua deleta vel cum quae permutata, facilis erit fententia. G. Vid. I. A. Erneftium ad h. 1. S. tam eorum, quae) *Haec effe corruptiffima video, medelam non video. Sententia interim pellucet. Reiicit Imperator rationem athletarum, vel convertit potius, et oftendit, effe airgioutav. Illi dixerant, aequum effe, ut acciperent praemia eorum certaminum, quibus poft victoriam de mum fuam propofita effent praemia; cum definant dari quorundam certaminum, quae tum darentur, cum vincerent. At refpondet Imperator, fi retro valere velint legem, quae decernat praemia nova; etiam retro valere debere eam, quae auferat vetera. Si pofterius non placeat, li reddere nolint praemia iam percepta eorum certaminum, pro quibus nibil amplius datur; etiam non poftulare debere praemia, quae tum, cum vincerent, nondum fuerant conftituta. Lacunam igitur hic effe fentio, quibus proprie verbis fit explenda, hariolari nolo. G. CXXI, diplomata) Vid. fupra ep. 14. G. 580 C. PLIN. LIB. X. EPIST. CXXI. CXXII. tuam, mifi: quam perpetuam fervationem meam 2 quaedam neceffitas rupit. Uxori enim meae, audita morte avi, volenti ad anitam fuam excurrere, usum eorum negare durum putavi, quum talis officii gratia in celeritate confilteret, fciremque, te rationem itineris probaturum, cuius cauffa erat pietas. Haec fcripfi, quia mihi parum gratus tibi fore videbar, fi disfimulaffem inter alia beneficia hoc unum, quod me debere fciebam indulgentiae tuae, quod fiducia eius, quafi confulto te, non dubitavi facere; quem fi confuluiffem, fero feciflem. CXXII. TRAIAN VS PLINIO S. Merito habuifti, Secunde cariffime, fiduciam animi mei. Nec dubitandum fuiffet, fi expectaffes, donec me confuleres, an iter uxoris tuae diplomatibus, quae officio tuo dedi, adiuvandum effet, ufum eorum intentioni non profuiffe, quum apud amitam fuam uxor tua deberet etiam celeritate gratiam adventus fui augere. 2 debere fciebam) *Sciebam omittit prima editio, legitque pro unum, uno: nullo fenfu idoneo. Sed erit fenfus Plinio dignus, fi ita legas, Si disfimulaffem, inter alia beneficia hoc quoque me debere indulgentiae tuae, quod fiducia eius etc. Id ipfum eft beneficium Caefaris, quod Plinius audet, fiducia illius indulgentiae, inconfulto illo uti ipfius beneficio. G. CXXII profuiffe) Vid. I. A. Erneftium ad h. 1. S. C. PLINII SECVNDI PANEGYRIC VS Bene ac fapienter, Patres Confcripti, maiores in flituerunt, ut rerum agendarum, ita dicendi initium a precationibus capere: quod nihil rite, nihilque providenter homines, fine deorum immortalium ope, confilio, honore, aufpicarentur. Qui 2 aut quando mos cui potius, quam confuli? magis ufurpandus colendusque eft, quam quum imperio fenatus, auctoritate reipublicae, ad agendas Optimo Principi gratias excitamur? Quod 3 enim praeftabilius eft, aut pulchrius munus deo |