Incredibilis 4 Atilo quoque adfequi magnum eft. memoria: repetit altius, quae dixit ex tempore, ne verbo quidem labitur. Ad tantam ftudio et exercitatione pervenit: nam diebus et noctibus nihil aliud agit, nihil audit, nihil loquitur. An-5 num fexagefimum exceflit, et adhuc fcholafticus feriptis bic differre non puto. Vide mox Erneftium. S. Crebra νοήματα) Characterem Ifaei dixit Philoftratus τὸ ἀπέριτε τον, τὸ βραχέως ἑρμηνεύειν καὶ πᾶσαν τὴν ὑπόθεσιν συνελεῖν εἰς Beaxú. Ex hoc fonte funt von ματα, fententiae ipfi orationi ita intextae, ut nihil exfient vel emineant, fed ad ipsam vel narrationem vel argumentationem per tinere videantur. Huc pertinent etiam évvμýμara quam vocem agnofcunt etiam quidam libri) quos auctor nofter vocat fyllogiJmos circumfcriptos h. e. in breVitatem contractos, et tamen effectos h. e. elaboratos, et argumentationem plenam claramque exhibentes. Hanc utriusque verbi apud noftrum vim effe, Index declarat. G. Νοήματα funt, quas Quintil. 12, 10. 48. Sententias vocat, quae feriunt animum, et uno ictu frequenter impellunt, et ipfa brevitate magis haerent, et dictione perfuadent. Eodem fenfu Auctor Dial. de Oratt. Cap. 22. Ciceronem locos laetiores attentalse, et quasdam fententias invenisse dicit. Eadem et para dicta funt. cf. Cic. Top. 13. Quintil. 8, 5. Cic. ad Attic. 1, 14. et Gell. N. A. 6, 13. Itaque non contemnenda eft quorundam librorum MS. varie tas, qui h. 1. vduμámara xal YouTα iunctim habent, quam lectionem reftituit Gierigius. Ab aliis Codd. etiam verba xal vonua Ta abfunt. Utra lectio verior fit, dici non poteft. Gesnerus puta bat, vtuμúμara effe, quos Plinius fyllogifmos circumfcriptos Quod ut ego affirmare dixerit. nolim, ita Gierigius érrat, cum ἐνθυμήματα illo fenfu dicta elle negat. Graeci diferte τὸ ἐνθύμη με dixerunt συλλογισμὸν ῥητορι τὸν, συλλογισμὸν ἀτελῆ. Demetrius Eloc. Cap. 3o. et 32. Et Ariftoteles Rhet. 1, Cap. 2. docet ἐνθύμημα συλλογισμὸν εἶναι ἐξ ὀλίγων τε καὶ πολλάκις ἐλατο τόνων ἢ ἐξ ὧν ὁ πρῶτος συλλοvioμos, h. e. enthymema non omnes eas partes habet, fyllogifmus dialecticus. Itaque alio loco idem v. dixit effe dmódsitiv gyrog. Plura de ca re congellimus in Technol. graec. Rhetor. p. 108. E. quas 4 v) habitum f. facultatem. Cf. Wyttenb. in Bibl. Crit. III, 1. p. 43. fq. Similiter Porphyrius apud Eufebium Hift. Ecel. 6, 19. p. 281. ed. Read. philofophiae fcientiam τὴν ἐν τοῖς λόγοις v vocat, quam paullo ante ryU τῶν λόγων ἐμπειρίαν dixerat. S. 5 Annum fexagefimum ex ceffit) Rom. Annum LXX. exceffit, quod minus credibile ac potius fallum. Deinde: quo gen nere hominum nihil aut fincerius, aut fimplicius, aut melius. H. Hoc ordine etiam Brummeri In Excerpta. Vulgo: quo genere hominum nihil aut fimplicius, aut fincerius, aut melius. aliis, etiam in Gierigiana, omifla funt aut fimplicius, culpâ, ni fallor, operarum, qui, ut fit, eadem, qua toties librarii, chorda oberrarent. Certe nihil ex libris fcriptis discrepantiae vidi ́enotatum. S. fcholafticus tantum) Rhetor, qui in fchola et umbra tantum verfetur, forum nunquam adti 8 es. tantum eft: quo genere hominum nihil aut fincerius, aut melius. Nos. enim, qui in foro verisque litibus terimur, multum malitiae, quamvis 6 nolimus, addifcimus. Schola et auditorium, ut ficta cauffa, ita res inermis, innoxia eft: nec minus felix, fenibus praefertim. Nam quid in fenectute felicius, quam quod dulciffimum eft in iuventa? Quare ego Ifaeum non difertiffimum tantum, verum etiam beatiffimum iudico, quem tu nifi cognofcere concupifcis, faxeus ferreusque Proinde fi non ob alia, nosque ipfos, at certe ut hunc audias, veni. Nunquamne legifti, Gaditanum quendam Titi Livii nomine gloriaque commotum ad vifendum eum ab ultimo terrarum orbe veniffe, ftatimque, ut viderat, abiiffe? 'AAóxaλov, illiteratum, iners, ac paene etiam turpe' eft, non putare tanti cognitionem, qua nulla eft iucundior, nulla pulchrior, nulla denique humanior. Dices, Habeo hic quos legam, non minus · difertos. Etiam: fed legendi femper occafio eft, audiendi non femper. Praeterea multo magis, ut vulgo dicitur, viva vox adficit. Nam licet acriora fint, quae legas, altius tamen in animo fedent, quae pronuntiatio, vultus, habitus, ge1oftus etiam dicentis adfigit. Nifi vero falfum putamus illud Aefchinis: qui, quum legiffet Rhodiis orationem Demofthenis, admirantibus cunctis, 9 G. gerit, ut ille quondam Ifocrates. Hanc epiftolam prae manibus Hieronymo fuiffe, apparet etiam inde, quod ea, quae de viva voce, itemque de Aelchine mox habet Secundus, ipfe fanctus Pater inde repetiit. G. 6 ut ficta inermis) Rom. ut ficta caufa res inermis, line ita. H. Melius abeft ita, recteque expunxit Gierigius. S. 8 Gaditanum quendam) Repetit Hieron. praefat. Biblior. ad Paullinum pr. fed numero plurium, de ultimis Hifpaniae Galliarumque finibus quosdam veniffe nobiles legimus etc. adieciffe fertur, Τί δὲ, εἰ αὐτοῦ τοῦ θηρίου [τὰ αὐ. τοῦ ῥήματα βοῶντος] ακηκόειτε; Et erat Aefchines, fi. Demoftheni credimus, μeyaλoQwvóτατos. Faμεγαλοφωνότατος. Articulus ante ngíou in Rom. male abeft. Notus particulae vel ufus in lectione duplici iungenda. Vid. Drakenb. ad Liv. 1, 16, 3. 1, 20, 7. S... AUTOU TOU Ingiov) Vid. Iacobf. Not ad Anthol. Graec. III, p. 114. S. 2. [τὰ αὐτοῦ ῥήματα βοῶντος]) *Non aulim damnare haec verba, cum Hieronymus, qui noftrum ante oculos habuit, diferte: Quid fr audiffetis beftiam fua verba refonantem? Ceterum mirum eft, quam vix ullus fcriptorum, qui huius rei mentionem fecere, cum alio plane conveniat. Compara, qui difcere fidem narrationum vulgatarum volueris, Cic. de Orat. 3, 56. Plutarchum in vitis X Sophiftarum p. 1544. Iq. H. Steph. Val. Max. 8, 10. Plin. maior. 7, 30 l. 31. Philoftr. de vitis Sophift. 1, 19, 5. Photium Bibl. n. 61. pag. 29. Hoefch. Nolter iterum memorat 4, 5, 1. G. fi Demoftheni) Qui paffim, praefertim in oratione, quam contra ipfum pro corona fibi decreta a Timocrate habuit, vocem illius variis epithetis commendat. *Difficile eft ad arbitrandum, an potius λαμπροφων νότατον fcripferit Plinius, adeo corrupta folent effe Graeca: utrumque in hofte fuo laudarat Demofthenes, et magnitudinem vocis, et fplendorem. G. Codices nonnulli MaxgowvóraTos' unde tertiam lectionem lucramur, Mangopwvóraros. Saepe confunduntur in Graecorum fcriptorum libris μικρὸς εἰ μακρύς. Maxgócavos vox boni commatis, elli in Lexicis non obvia. Mακροφωνείν ex Hippocrate enotavit D. Scottus. Ceterum μεγαλο φωνότατος aut μακροφωνότατος tueri videtur Cicero de Orat. 3, 56. maximam Aeschinis vocem laudans. S. μεγαλοφωνότατος) Si hoc του luit Plinius, Aeschinem habuisse Vocem non folum magnam et robuftam, fed et fuavem, quae delectare et adficere iucunde auditores poffet, vocem graecam magis videtur ex fuae aetatis quam ex veterum Graecorum ufu adhibuiffe. Veteres enim eyaλó voy non nifi eum dixerunt, qui robuftam, magnam, validam vocem haberet, eique oppofuerunt ioxvówvou. [Cf. Foel. Oeconom. Hippocrat. h. v., qui tamen ισχνόφωνον et σχόφωνου commifcet. S.] Neque λμлgóCwvos alio fenfu dictus videtur. Certe XangoCwvią non nifi claram et fonoram vocem fignifica runt, cui itidem to isxovOY oppofitum effet. Etiam Latini Splendore folam claritatem, nulla fuavitatis notione adiuncta, declaraffe videntur; faltem Plinius H. N. 20, 6. 21. cum porrum dicit voci fplendorem adferre. Deinde de Demofthene agimus, quem non credibile eft Aefchinis fibi infestissimi atque inimiciflimi vocem ita commemoralle, ut eam laudare vel commendare videretur. Itaque cum ei λαμπραν φωνὴν ἐπὶ buit, eum ipfum εύφωνον et μέγισον φθέγγοντα [immo φλεγ γόμενον. S.] dicit, ut περὶ παρα neceß. p. 405. Reisk., non multo plus eum laudare voluiffe cenlendus eft, quam cum To Boy tribuit, ut faepe in Or. de Corona. Locus eft infignis Cap. 86. καὶ ἐμοί γε δοκεῖς ἐκ τούτων, Αισχίνη, τῶν λόγων, ἐπίδειξιν τις tebatur tamen, longe melius eadem illa pronun11 tiaffe ipfum, qui pepererat. Quae omnia huc tendunt, ut audias Ifaeum: vel ideo tantum, ut audieris. Vale. IV. Hortatur, ne dubitet hereditatem adire: fe enim fol viffe creditoribus prò patre. c. PLINIVS CALV 1 NAE s. Si pluribus pater tuus, vel unicuilibet alii, quam mihi, debuiffet, fuiffet fortaffe dubitandum, an 2 adires hereditatem etiam viro gravem: quum vero ego adductus adfinitatis officio, dimillis omnibus, qui, non dico moleftiores, fed diligentiores erant, creditor folus exftiterim: quumque vivente eo nubenti tibi in dotem centum millia contulerim, praeter eam fummam, quam pater tuus quafi de meo dixit (erat enim folvenda de meo) magnum habes facilitatis meae pignus: cuius fiducia debes famam defuncti pudoremque fufcipere; ad quod ne te verbis magis quam rebus να φωνασκίας βουλόμενος ποιήσασθαι, τοῦτον προελέσθαι τὸν ἀγώνα. Ἔτι δὲ οὐχ λόγος τοῦ φήτορος τίμιος, οὐδ ̓ ὁ τόνος της Φωνῆς, ἀλλὰ τὸ ταῦτα προαιρεί Chai Tois Toλλoïs etc. In ipfo illo loco, ubi λaungo@wvózarov Aefchinem appellat, Cap. 98. non alium quam alte et grande vociferantem defignat. Et paullo antea: ζήτως ἐξαίφνης ἐκ τῆς ἡσυχίας, ὥσπερ πνεῦμα, ἐφάνη, καὶ πεφω νασκηκώς, καὶ συνειλοχὼς ῥήματα καὶ λόγους συνείρει τούτους σαφῶς καὶ ἀπνευσί etc. E. IV, 1 vel mihi) Rom. vel unusquisque alius, quam mihi. Perperam. H. etiam viro gravem) Nedum feminae, cui negotiari, rem fa cere, nomina expedire difficilius. G. Rom. cum vero ego ductus. Η. 2 quum vero ego adductus) Sic etiam Cortius. Habent et Brummeri Excerpta. Ad aurium quidem fenfum praeftat. S. mirum pecunia. Sic abfolvere cumque ego vivente eo. H. erat autem folvenda. H. ad quod ne te verbis) Rom. horter, quidquid mihi pater tuus debuit, acceptum tibi ferri iubeo. Nec eft, quod verearis, 3 ne fit mihi ifta onerofa donatio. Sunt quidem omnino nobis modicae facultates, dignitas fumtuofa, reditus propter conditionem agellorum, nefcio minor an incertior: fed quod ceffat ex reditu, frugalitate fuppletur: ex qua, velut e fonte, tiberalitas noftra decurrit. Quae tamen ita tem- 4 peranda eft, ne nimia profufione inarefcat: fed temperanda in aliis; in te vero facile ratio conftabit, etiamfi modum excefferit. Vale. Partem orationis, qua patriam defenderat, perpoliendam mittit. C. PLINIVS LVPERCO SVO 8. Actionem et a te frequenter efflagitatam, et a acceptum tibi ferri iubeo) Fieri habent libri optimi apud Cortium, qui etiam aliunde probat illam formulam. Sed neque ferre acceptum ab huius aetatis confuetudine abhorrere, docuit Cellarius. Sententia eadem eft: procurator Plinii expunget in ra tionibus nomen Calvini non minus, quam fi folutum effet: vel fummam illam pecuniae quafi acceptam a Calvino, expenfam feret ipli Plinio. Ceterum iubeo praetulimus alteri iubebo, aequis forte librorum praefidiis nixo: quod illud fignificantius et expreffius videretur, fi non futurum quiddam promitteret, fed hoc ipfum quafi chirographon et inftrumen tum fuae voluntatis mitteret. G. Rom. acceptum tibi fieri iu beo. H. - - Sic plures libri a Cortio inspecti. Probo. S. 3 ne fit mihi modicae) Rom. ne fit mihi onerofa ifta donatio. Sunt quidem nobis omnino modicae. H. Probo ordine verborum; ficqu● partim in Cortiana. S. velut e fonte) Rom. velut ex fonte. H. 4 ratio conftabit) Accepta et bene convenient, expensa mea nec multum detrimenti res meae capient, etiamfi in to gratificando [in gratificando tibi. S.] modum excefferim. E. V, 1 Actionem) Non esse eam orationem, de qua 1, 8, recte monet Heufingerus. G. Actio, quam Luperci iudicio tradit Plinius, fine ulla ratione ea fuiffe creditur oratio, qua bibliothecam in patria dedicave. rat, quamque lib. I. ep. VIII. |