Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

33, 3. Legit Arntzenius, Nemo et Spectator et Spectaculum factus. Vide, an non incommodum hoc habeat ea lectio, quod fpectator nullo fenfu etiam ad factus fic refertur. Quanto lenius et propius ad Schwarzianum codicem, e fpectatore fpectaculum factus?

35, 4. Nondum poenitet dediffe, tot res illis adiecifti, propter quas etc. licet illi tueatur Cl. Arntzenius: qui etiam in eo mihi non fatisfacit, quod mox legit, perquam magna quaedam edicto tibi adftruxerat, nihilque reliquiffe, nifi tibi videbatur; atque illud nifi argutum putat, et valde Plinianum. Equidem conciliare eam exceptionem, illud nifi, non poffum cum verbis hoc magis arduum fuit. Difficile eft rebus, quae ad faftigium iam perductae videntur, aliquid addere: ceffat admiratio, fi addat is, cui refervatum confilio eft, ut addat. Conf. c. 38, 1.

36, 4. Ne admittenda fit emendatio foli coniecturae debita, Cl. Arntzenius tribunal excogitatum cruciatui, fuspenfo pede (laudo modeftiam) ita tentat exponere: tribunal illud, in quo fub fuperioribus Imperatoribus fifcales cauffae agebantur, excogitatum cruciatui, h. e. inventum ad vexandos et lacerandos miferos reos, fub optimo principe nunc par eft ceteris etc. Non voluit profecto intelligi a pofteris Plinius, fi hoc illis verbis dicere voluit. Eadem puto de eo, qui iam ponetur loco,

40, 1. ubi retinet vitiofam, ut mihi videtur, fcriptu ram, cuiuscunque modi ea pecunia etc. et ita explicat, Quocunque iure aut nomine ad aliquem pervenerit pe

cunia.

45, 5. Ponit, quod fruftra fperaverunt disfimiles, pro fperaverint, quod Gruteri et Bongarfii coniecturae debitum fecuti funt ceteri. Et pulchram atque veram hic dicit fententiam contra nimiam emendandi libidinem: fed quae me tamen non deterreat, ut non malim hic legi fperaverint. Nec ignoro, aorifiorum Graecorum vim habere, apud Senecam praefertim, interdum praeterita. Non multo poft illam in criticos orationem, nempe ad

48, 3. ubi immanissima bellua Domitianus vocatur, ,,Eam, inquit, elegantiam" (nefcio autem, quae elegantia fit, homini belluae nomen tribuere),,credo periffe apud ,,Senecam Suas. 6. p. 36. Videbis illum non hominis, fed ,,belluae civilis vultum. Editur nunc belli, fed ita non ,,fatisfacit oppofitio, quae apertior est hominem inter et ,,belluam." Sermo eft de Antonio triumviro; quaeritur, an Cicero illum adire, illi fupplicare debeat? Sed potes

[ocr errors]

pe tu, humaniffime Ernefti, hic non aliquantulum ridere belluae civilis vultum? Equidem non loquor de impuris manibus, quibus laceretur Seneca, ut aliquis ad hunc Panegyricum go, 6. Redeamus in viam, b. e. ad Plinium et humanitatem. De 49, 4. dicemus ad 56, 2.

49, 6. plenus iple et ructans; quod placuit Livineio, Perizonio, Schwarzio, mihi quoque, non patitur venire in locum compofiti et douvdérov plenus ipfe eructans.

49, 8. peregrinae fuperftitionis myfteria e MS. Guelf. mutat in minifteria, intelligitque pueros ex Aegypto, fuperftitiofa procul dubio gente. Sed num fuperftitionis cauffa arceffiti? Alexandrinas delicias ad alia omnia petitas novimus. An ita pauper eft Plinius, ut folius augendae orationis et epitheti cauffa fuperftitionis mentionem inculcaverit? Sed hoc ipfe fentit vir doctus: et hanc ipfam mutandi cauffam fuifle putat defcriptoribus. Contra apud Petronium c. 118. Deorum illa minifteria, per quae praecipitandus eft liber poëtae fpiritus, fimplici coniectura, qua fevere adeo interdicit aliis, in myfteria mutatum it, in quo minus etiam illi affentiar. Nimirum neque ille Gronovio, Schwarzio, mihi, cum ex optimis libris

50, 4. legimus domini fcientis, quod fevere damnat, neque putat, Romanum quemquam fic loqui potuiffe.

Sed

50, 5. retinet vulgatum, quod fit deteftanda avaritia etc. aitque, fine ulla difficultate recte poffe exponi. Vellem feciffet. Nam laborarunt Livineius, Lipfius, reliqui, qui quo fit maluere: laboravit Perizonius, cui videbatur legendum quo fit. Vide, hórne, an non

51, 1. legendum fit Idem tam parcus es? Verbum es facile abforplit fyllaba praecedens. Quamquam arctior fit transitio ellipfi.

51, 2. ex MSS. dedit Magnum reiicere aliquid etc. Cl. Arntzenius, et in loco vexato

52, 2. cum deorum ipfe non fis adeptus, in quo adfentitur Celeb. Schwarzio. Iuvat explicationem noftram illud, quod obfervat vir diligentiffimus, Dei plur. et Deis in libris antiquis inveniri.

52, 5. Pro abiectas legit Arntzenius optimis auctoribus obiectas, et iungit cum flammis.

56, 2. Cum fcripfi, non ftatim ad manus esse exemplum, ubi num pro nonne ponatur, alterius auctoris putavi, et indubium. Alioquin enim erat in proximo, nempe 49, 4. ubi ipfe dedi ex editione Salmur. 1671,

12. num remissionibus tuis eadem frequentia etc. Quo in loco non illud modo membrum, fed reliqua omnia a num incipiunt in antiquis editionibus. Minime autem probabile eft, num pofituros fuiffe primos editores, fi non inveniffent in fuis libris. Verum Faber, alii, et iam Cl. Arntzenius ibi quoque non dederunt. Hic nonne ea caufla magis placuit, quia ob fequentem vocalem facile inter dictandum excidere potuiffe encliticam ne arbitrabar. Ceterum eiusdem originis, certe fignificationis, eiusdemque fere pronuntiationis vocabula num et non ita mifceri certum eft, ut vix unquam in interrogationibus certum fit, atra fit praeferenda. Non hoc intellectu occurrit etiam 58, 3. it. 63, 3.

[ocr errors]

57, 4. Pro fexies coniicit vir Cl. fepties, ut referatur ad C. Marium. At hunc excludunt verba ipfa Plinii, qui neget de iis fe agere, qui exfpirante iam libertate per vim ac tumultum creati fint.

61, 2. Sufpicor legendum, pro decrefcant, decrefcunt, priusque ut fimilitudinis tantum et comparationis elle.

61, 8. Servat vir Cl. et contra Schwarzium i. e. codicem Parifienfem meque defendit veterem lectionem, indulgentiam tuam neceffitatis aemuletur, eamque magis cum panegyrico laudandi genere putat convenire. Sed fi vera eft illa lectio, aemulata eft neceffitas illud, quod nondum fuit. Nonne vero indulgentis eft, ea ultro

dare, quae alias fola extorqueat neceffitas? Neceffitas non imitatur, non circumfpicit exempla, fed ruit, rumpit, frangit, fine lege, fine more modoque, omnia.

63, 7. Pro fpatiofiffima iam priore editione coniiciebam legendum fpeciofiffima, quod in altera hac monere oblitus fum: monuit me, cum probat, vir doctissimus. Sed idem

64, 1. non perfuadet, cum praefert Vides, quam neceffarium fuit. Nimis facile eft apicem poft fu', quo fyllabam er notant librarii, periisse.

70, 6. Sic conftituit locum mihi dubium ex bonis libris Cl. Arntzenius: Vides enim, fi quid bene fecero fciet Caefar? aut fi fcierit, teftimonium reddet? Et illud Vides enim eleganter infervire ait fententiae. ego, culpa forte mea, elegantiam nondum video. Nec magis mihi fatisfit iis, quae de dixhoyou Schwarzius.

At

71, 3. Locum vexatum bene h. e. quam proxime ad MSS. conftituit; quem proponam cum interiectis fupplementis, et interpretatione noftra. Contigit ergo ocu

lis noftris infolita ante facies, Princeps et candidatus, aequi tum (aequales in ea cerimonia) et fimul ftantes; intueri (contigit) parem (privatis) accipientibus honorem (et magiftratum, Principem) qui (honorem illum) dabat.

80, 6. Qua nunc parte liber, omiffo nomine curarum, edi curavit vir doctus, et inutilem plane vocat vocem, quae invito auctori obtrudatur. Sed non foli Cuspiniano deberi, fatis apparet ex his, quae ipfe recuden

da curavit.

81, 3. Pro claufiris ex MS. ponit clathris: recte. Non item, puto, quod

81, 4. extr. pro transire obftantia freta ponit transfretare, quae gloffa totius formulae videtur. Sic

82, 1. Teporem ponit pro torporem ex duobus MSS. contra omnes reliquos. Et facile illi fuit probare, a calore et tepore celebrari Baias; huc facere teporem prae torpore, illud vero non oftendit.

82, 9. Illud incidat, quod, a Grutero et Cellario acceptum, mihi non fatisfacere dixi, mutat in infideat ex MS. Guelf. et coniectura Perizonii. Aldus et alii, infidat. Fateor tamen, mihi adhuc placere meum infit; at etc.

86, 6. dedit, ut maxima fructus (f. fruitus eft) fuscepti etc. nempe maxima iungit cum gloria. Nondum adducor, ut haec praeferam ei lectioni, quám e Cl. Schwarzii libro edidi. Nec facere poffum; ut probem

90, 6. lectionem, quam repraefentat, etfi minus ut bonos promovere vellet. Iactantiam ait vir doctus admiratione dignam, fi Plinius fe et collegam bonos viros vocet. Quid audio? Et voluitne Nerva promovere minus bonos? vel ne calumniari videar, potuitne alio respectu eos promovere, quam ut bonos? et nonne bonos vel inde collegit, quod invifi eflent malo principi? Egregia laus boni principis, fi folo quafi ftudio contradicendi fuo anteceffori promoveat quosdam, non ut bonos, fed ut illi invifos. Deinde quorfum referemus illud, quod ftatim fequitur de voto latendi? Non aufim ego iurare, Plinium totidem fyllabis fcripfiffe, quod coniecit Lipfius; fed in hanc fententiam fi fcripfit, incommode fcripfiffe nego, et melius fcripfifle aio, quam ut modo reftitutum eft. Non irafcor, mi cariffime Ernefti, optimo Arntzenio, quod tuetur integritatem Plinii; laudo, quod non patitur pro Plinii verbis ad pofteritatem dari cogitata vel eruditiffimorum hominum. Sed impuras manus, et varios fententiarum gurgites impingi viris de fententia fcriptorum, propter quam folam totus ille nofter apparatus crid

L

1. M. GESN, AD I. A. ERNEST, EPISTOLA. ticus adhibetur, optime meritis, illud leniter certe, et fervata literarum noftrarum verecundia, animadvertendam mihi videbatur. Ultra fere, quam pro huius editionis ratione non nunquam provectus fum, dulcedine tecum,

órne, ut alias coram folebamus, disputandi, cuius me quafi praefentis cogitatio, quod futurum praevidebam, fustentavit, ut non nimis iucundo labore, mea quafi vineta caedendi, et retractandi ea, quae manu emissa gaudebam, alacrius defungerer. Quae alias in fine epistolarum dici folent, iis facile caret amicitia noftra. Itaque vale, et mei memoriam Lipfienfibus amicis, praefertim Patrono noftro illuftri STIGLIZIO, viro immortaliter de patria fua merenti, commendare ne define. Kal. Nov. cɔɔccxxxv. Gottingae.

Scr.

« VorigeDoorgaan »