Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

partium esse duxi, primum, ut textum, qualem Gesnerus, emunctae criticus naris, fubfidiis fuis perfpecte ufus dederat, mendis modo typographicis, quae editionem alteram fat craffae obfidebant, correctis, refictaque passim interpunctione, illibatum repeterem. Nam etfi probe intellexeram, non omnia in Plinianis fic conftituta effe, nulla ut critico materia fupereffet, in qua elaboranda cun laude verfaretur: malebam tamen, fi quid critici generis incidiffet, id in notis monere, quam manum ipfi textui continuo iniicere. Etenim pigebat taedebatque tumultuariae operae, qua nunc mihi, et tempore exclufo, nec fatis instructo subsidiis rei bene gerendae neceffariis, defungendum fuiffet, fi ad novam textus recenfionem defcendere fustinuissem. Praeterea parum placebat, in libris fcholarum ufui dicatis, qualis hic Plinius eft, multa identidem novari; praestabiliusque videbatur, textum probabiliter effictum fideliter retineri, donec novus a critico fagaci, omnibus affluente copiis, inque hoc unum intento, conderetur.

Gesneri notas integras repetii. Debebatur hoc memoriae viri optimi deque literis noftris praeclariffime meriti. Quamquam enim verendum mihi erat, ne in reprehen

fionem nonnullorum incurrerem, fi ea quoque fervarem, quibus nova editio recte carere poffe illis videretur: tutius tamen putabam hoc fubire aleae, quam omittendis aliis, aliis in brevius cogendis, quod Erneftio facere placuerat, fidem meam fubleftam reddere, defideriumque accendere fuperiorum edi

tionum.

Eadem et maiore etiam religione exhibui, quae nunc primum prodeunt, Erneftii adnotationes. Correxi nihil nifi apertos calami lapfus. Si quid praeterea Erneftius deliquiffe videretur, intactum reliqui, fatis habens tirones de erroribus verbo admonuiffe.

Commode memineram, cum primum Plinio edendo manus admoviffem, in Ioann. Mich. Heulingeri, eruditiffimi viri criticique in paucis egregii, Libris duobus Emendationum exquifitas in libros fex priores Epistolarum Plinii animadverfiones reperiri, a Gesnero bis*) tantum obiter commemoratas, a Gierigio plane neglectas. Harum nullam habere rationem piaculum fuiffet. Itaque omnes fuo quamque loco diligenter pofui. Quid moverit Heufingerum, ut de pofterioribus libris nihil perfcriberet, ignoramus:

*) Ad 3, 5, 8. 6, 20, 15.

fontem enim, unde fua ad priores hauferat, in fequentibus non exaruiffe, ipfe nos admonet*). Is fons qui fuerit, quaeque omnino ratio harum animadverfionum, ut sciant Jectores, apponam quae vir eximius illis praefatus eft.

,,Cum fuis virtutibus pluribus commendantur, quae nunc quidem in omnium manibus funt, politiffimae C. Plinii Epiftolae: tum eo quoque nomine non possunt non cariffimae effe veteris eloquentiae ftudiofis, quod ex communi illo litterarum quafi naufragio non falvae modo evaferunt, verum inde etiam quam minimum vitii contraxerunt, germanamque, illam argenteae aetatis Latinitatem prope illibatam confervarunt **). Adeo, quod bonis libris aliis exitio, his etiam faluti fuit, quod medio aevo in bibliothecarum angulis neglectae iacuerunt, nec litteratis hominibus librariisque dignae vifae funt, quae a multis legerentur. Teftis eft Vincentius Bellovacenfis, faeculi XIII. fcriptor fuae aetatis doctiffimus, qui Plinii epiftolas ad diverfos circiter centum reperire fe tantum

*) Ad 1, 10, 12.

**) [Conf. tamen, quae I. A. Erneftius in fine Notularum fuarum de multis magnisque librorum Plinii vitiis monuit.]

[ocr errors]
[ocr errors]

potuiffe confitetur fpeculi hiftorialis lib. X. c. 67. reliquas, quae plures etiam numero funt, non vidit. Decimus liber ante faeculum XVI. in lucem non emerfit, nec libri VIII. et VIIII. omnes epiftolae primis editionibus vulgari potuerunt. Hinc rara apud medii aevi fcriptores Plinii minoris mentio ac prope nulla eft. Quam male vero librarii de aliis meriti fuerint, quos faepius et in plura exemplaria transfcripferunt, teftes erunt fempiterni Cicero, Salluftius, Curtius, Valerius Maximus, Florus, Iuftinus, Lactantius, quos ipforum disfimillimos nobis reliquerunt. Etfi vero in Plinii epiftolas minus, quam in ceteros, quos dixi, fcriptores antiquos, hominum illorum infcitiae et audaciae licuit: non ità tamen incorruptas et incontaminatas eas ad nos perveniffe apparet, ut nihil omnino labis infederit. Multa quidem Catanaeus, plura poft eum Henr. Stephanus, Cafaubonus, Gruterus, Barthius, Schefferus, Buchnerus, Gronovius, Thomafius, Cellarius iure fibi visi funt emendaffe: horum tamen omnium oculos non pauca fugerunt, quae Cortii nuper, et proxime Gesneri, viri celeberrimi, induftria fuerunt reftituenda. At ne horum quidem ingenio et cura, cuius me quidem admiratorem maximum profiteor, ita omnia

perpolita funt, ut extremam tandem manum recepiffe poffint adfirmari. Illud potius, quod nolis, fatendum eft, ab iis ipfis, qui maculas delere voluerunt, novas aliquando, ut fieri folet, adfperfas effe, aliquas ita penitus infediffe, ut eluere difficile fit, et prope iam temerarium videatur. Non fallere me opinionem, e pluribus exemplis, quae in medium adferam, aliquot certe eos etiam adsentiri cogent, qui alia omnia fibi perfuaferunt. In his vero emendandis veteri Plinii exemplari utar, quod in bibliothecam illuftr. gymnafii Ifenacenfis a me illatum eft, Romae a. CCCCCLXXXX. typis exfcriptum, cuius et Fabricius bibliothec. Lat. Lib. II. c. XXII. n. 3. meminit, quodque a Barthio *) adverfar. lib. XVIIII. c. 25. cafcam editionem appellari puto. Idem Brummero ad manus fuiffe video ad L. Cinciam cap. VI. n. 6. ubi ad Plinium lib. V. ep. XXI. 3. ignotam antea lectionem profert. Id ex vetuftis membranis expressum effe inde coniicio, quod in plerisque, e Mediceo codice quae primus vulgavit Cortius, et quorum in aliis vix ullum est vestigium, mirifice confpirat; in nonnullis non ab eo tantum, fed a ceteris etiam fcriptis editisque

*) [Ad Plin. Epift. 1, 6, 1.]

« VorigeDoorgaan »