CARTHON. v. 1-20. HISTORIA narranda de tempore (antiquo) ab antiquo; Elevavit memoriam hodie de iis qui (nos) deseruerunt, Tres abietes se-inclinantes à tumulo, Et amænum viretum quod est egregium ad ejus latus? In illo (loco) sunt flores blandi vallium, Quorum sunt purissima capita, trementia sub vento; Carduus glaucus super curvaturâ saxetorum, Perdens lentè aculeos cum ætate; Duo saxa dimidiatim in tellure, [nitie. Eorum musco sub pulverulentâ-opacitate super plaFugit cervus ab extremo saxeti In quo positus est ad tergum bellator. Est spectrum tenue, et vanum, et frigidum, Lentè se-inclinans circa sepulchrum herois Na tréin, a Mhalmhìna nam buadh, Sgeul ri aithris air àm o aois; Co sud, tha o thìr nan dàimh, Le milte mu làimh fo chruaidh? Tha dearsa na gréine m'a cheann, A chiabh fo strì ri gaoith nan stuadh. Tha ghnùis a' sìoladh sìos gu sìth, Cho ciuin, a righ, ri feasgar thall, Nuair thearnas gath o iar nam frìth, Air caol-ghleann Chòna nan sruth mall. Co th' ann, ach mac Chumhail nan treun, Ard righ nam beum, nam beusa mòr; Faicinn a gharbh mhonadh féin; A mhìlte gun bheud bu chòrr. Togar guth," thuirt bàrd bha liath; "Dh'aom nàimhde fo fhìamh air leirg, Clann na tìre fad o iar, Righ talla nan sgiath fo mheirg, A dhearg-shuil a' siubhal am mòr-chuis, Mar so mhosgail guth nam bard, Nuair thàinig gu talla Shelma nan stuadh; Mile solus a' losgadh mu 'n aird, Dealadh dealan am meadhon an t-sluaigh; Sunt strenui, O Malvina virtutum, Juxta extremitatem undarum sub tumulo! Facta dierum annorum qui se-inclinaverunt. Quis illic, qui est à terrâ advenarum, Cum millibus circa ejus manum sub durâ-armaturâ ? Est radiatio solis circa ejus caput, Ejus capillis sub certatione contra ventum undarum. Est vultus se-purgans deorsum ad pacem què placidus, o rex, ac vesper ex adverso, Quando descendit radius ab occidentali-latere saltûs, Ejus rubro oculo eunte in fastu, Et eo stringente gladium magnum principum. Fugit in acie fortium factorum, Proles terræ longinque ab occidente." Sic experrecta est vox bardorum, Quando venit ad aulam Selmæ undarum; [quear), Erant mille lychni flammescentes circa arduum (laDispertientes fulgur in medio populi; A chuirm an ard thalla nam buadh: Dh'aom oiche gu luath le sòlas. "C'àite bheil triath nan cleasa mòra ?" Thuirt Fionnghal, a's aillidh cùl; "C'àite, measg sòlas nan seòd, Garbh bhrathair na còrr òighe Muirn? An toirm ghleann nan sìan mu Lòra. Ceud fàilt air Cleasamor nach faoin ! C' uim' cho fada o Shelma nan corn?' "Na thill an righ," 's e fhreagair an triath, "Gu monadh nam fiadh le chliu? Do mholadh mar Chumhal nan srian, An còmhrag nan sgiath gu chùl? Bu tric thar Carunn bha sinn a' triall Gu talamh a's ciara dàimh: Cha do thill sinn gun fhuil air ar sgiath; Cha robh sòlas air triath nan lann. Cha 'n aithne do 'n bhogha mo làmh ; Na 'n tilleadh sòlas dhomhsa féin, Mar chunnacas air cheud an òigh, Epulo in ardua aulâ victoriarum: (Abiit) inclinavit-se nox velociter cum lætitiâ. "Ubi est princeps factorum magnorum?" Dixit Fingal, cujus erat pulcherrima cæsaries; Ubi, inter gaudium bellatorum, Ingens frater eximiæ virginis Mornæ ? 'Centies salve, Clessamor haud vane, Quare tam diu à Selmâ cornuum ?' "An rediit rex," est quod respondit princeps, "Ad montem cervorum cum suâ famâ, Tuâ laude instar Comalis frænorum [tergum? In certamine clypeorum (cumulatè) usque ad ejus Fuit sæpe trans Carronem quod fuimus nos profecti Ad terram et ad fuscas-capreas advenarum : Non rediimus nos sine sanguine super nostris clypeis; Et non fuit gaudium principi telorum. Quare est recordatio de tempore prœliorum, Et meis capillis usque ad eorum summum adeo canis? |