Carminis III. Argumentum.

Ossianus nonnulla in universum præfatus Fingalis hostilisque exercitus situm describit. Exinde sequuntur Starnonis et Suarani colloquium, et Cormanis et Finæ historia. Starno suum proponit exemplum filio Suarano, suadetque ut Fingalem, qui solus in vicinum se receperat collem, furtim aggrediatur. Suarano facinus detrectante, ipse se operi accingit, victusque à Fingale capitur. Ob crudelitatem graviter verbis castigatus dimittitur.

CATH LODUINN.

DUAN III.

v. 1-17.

CIA às tha srutha na bh'ann?
C'uin' a thaomas an t-àm tha falbh?

C'àit' an ceil aimsir a dà cheann?
An ceathach tha mall 's nach gann,
A taobh ballach le gniòmh nan seòd.
Tha mo shealladh air linnte dh'aom;
Cha 'n fhaicear ach caol na bh'ann,
Mar dhearsa na gealaich tha faoin,
Air linne tha claon 'sa ghleann :
An so dh'éireas dealan na comhraig;
'N sin thuineas gun sòlas neo-thréin;
Cha chuir iad an gniòmha air chòmhla
Air aimsir, tha mothar 'nan déigh.

Thus', a thuineas am measg nan sgiath,
Thogas anam nan triath o bhròn,
A chlàrsach o Chòna nan sian,

Thig sios o'n bhalla am chòir;

[51]

PRELIUM LODINIS.

CARMEN III.

v. 1-17.

UNDE sunt flumina eorum quæ fuerunt?
Quando effundetur tempus quod est abiens?
Ubi celat tempus suum geminum caput?

In nebulâ quæ est tarda et non parca,
Ejus latere variato factis heroum.

[verunt ;

Est meus obtutus in lineas (virorum) quæ se-inclina-
Non cernuntur nisi tenues qui fuerunt,
Instar radiationis lunæ, quæ est languida,
Super gurgite, qui est obliquus in valle:
In hoc (loco) surgit fulgur certaminis;
In illo habitant sine gaudio imbelles;
Haud transmittunt illi sua facta simul
Ad tempus, quod est honorificum eorum à tergo.
Tu, quæ habitas in medio clypeorum,
Quæ tollis animos principum à luctu,

O cithara à Conâ nimborum,

Veni deorsum à muro in meam vicinitatem ;

Le d' thri ghuthaibh thig gun stad,
Soillsicheadh gu grad na dh'fhalbh;
Tog sàmhla nan laoch, nach robh lag,
Air chiar àm, a chaidh fada thall.

A Thoirne nan stoirm 's nan cruach,
Chi mi shuas mo dhream ri d' thaobh;
Fionnghal ag aomadh fo ghruaim,
Thar uaigh Mhic Roinne nach b'fhaoin.
Ri làimh tha ceuma nan triath,
Sàr shealgaire nan ciar thorc mòr,
Aig Turthoir a' luidhe 'san fhraoch
Righ Lochlin's a laoich an ceò;
An dà righ feargach air dà charn
A' coimhead anall thar an sgiathaibh;
Bha 'n sealladh air reulta na h-oiche,
Tha seachran le soillse gu h-iar,
Cruth Lòduinn ag aomadh gu h-ard,
Mar theine leth-chaillte 'an nial,

'S am Fuath a' cuir a mach nan gaoth
Le dealain ri 'n taobh ro' bhàs.
Chunnaic Starno, le eòlas, nach b'fhaoin,
Nach géilleadh an saoi 'sa bhlàr.

Tri uaire bhuail e chraobh le feirg;
Bha shiubhal gun mheirg gu mhac,

'S e múchadh nam fonn dha féin,
'S a' clàistinn gaoith thréin 'na chiabh.
Thionndaidh na saoi o chéile,

Mar dhà dharaig threun 'sa charn,