Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

[96]

CARRAIG-THURA.

v. 1-20.

AN d'fhàg thu gorm-astar nan speur,
A mhic gun bheud, a 's òr-bhui ciabh?
Tha dorsa na h-oiche dhuit féin,

Agus pàilliun do chlos 'san iar.

Thig na stuaidh mu 'n cuairt gu mall,
A choimhead fir a's glaine gruaidh;
A' togail fo eagal an ceann:

Ri d' fhaicinn cho àillidh 'na d' shuain,
Theich iadsa gun tuar o d' thaobh.
Gabhsa cadal ann do chòs,

A ghrian is till o d' chlos le h-aoibhneas.
Togar mile solus suas,

Ri fuaim tha sèimh o chlàrsaich ghrinn;

Duisg sòlas an talla nan stuadh;

Thill righ nam buadh le 'shluagh gu 'thir.

Tha còmhstri Charuinn fada uainn,
Mar fhuaim nach cluinnear ni 's mò:

Togadh bàird a' chiuil an duain;
Thill gaisgeach nam buadh le chliu.

Mar sin bha focail Ullin chaoin,

CARRICTHURA.

v. 1-20.

"AN reliquisti tu cæruleum iter cœlorum,

O fili sine defectu, cujus est aurato-flavus cirrus?
Sunt portæ noctis tibi ipsi

Et tentorium tuæ requietis in occidente.

Veniunt fluctus circumcirca tardè

Visum virum, cujus est purissima gena,

Tollentes sub metu suum caput:

Inter te cernendum adeo formosum in tuo sopore,

Fugerunt illi sine colore à tuo latere.

Cape tu somnum in tuâ cavernâ,

O sol, et redi à tuâ quiete cum lætitiâ.

Tollantur mille lumina sursum

Ad sonum, qui est mollis, à citharâ eleganti ;

Expergeface gaudium in aulâ undarum;

[ram.

Rediit rex victoriarum cum suo populo ad suam ter

Est concertatio Carronis procul à nobis,

Sicut sonitus qui non auditur amplius :

Tollant bardi musices eorum carmina :

Rediit bellator victoriarum cum suâ laude."
Sic fuerunt verba Ullinis blandi,

[blocks in formation]
[ocr errors][merged small]

Nuair thill an righ o raon nan triath,
Le 'leadan throm, a b'àillidh ciabh.
Bha mhàile ghorm mu cheann an t-sonn,
Mar nial nach trom air aghaidh gréin,
Nuair ghluaiseas e 'na éideadh donn,
A' feuchainn leth a shoills' san speur.
Bha ghaisgich threun an déigh an righ;
Bha fleagh na slige fial an àird.

Thionndaidh Fionn ri luchd bu bhinn,
As dh'iarr am fonn o shonn nam bàrd.
"A ghutha Chòna, 's àirde fuaim,
A bhàrda, tha luaidh mu h-aois,
Dha 'n éirich, air ar n-anam suas,
Feachda mòr nan gorm-chruaidh laoch.
'S taitneach leam aoibhneas a bhròin,
Mar dhrùchd mòthar earraich chaoin,
Fo 'n lub geug dharaig nan tòrr,
'S an duilleach òg ag éirigh maoth.
Togaibhse, mo bhàird, am fonn;
Am màireach bithidh long fo sheòl;
Bithidh m'astar an gorm-ghleann nan tonn,
Gu carraig nan sonn's nan seòd;
Baile uaine Sharno fhial,

A Chaomh-mhala nan ciabh do chònuidh,
Far an sgaoileadh Cathul, an triath,
A chuirm air an t-sliabh le mòr-chuis;

'S lìonor 'na choille tuirc chiar:
Cluinnidh doire nan sìan an t-sealg."

Cum rediit rex ab acie principum,

Cum crinibus gravibus, quorum erant pulcherrimi cirri.

Erat galea cærulea circa caput herois,

Sicut nubes haud gravida super vultu solis,

Quando movet-se ille in veste subfuscâ,
Ostendens dimidium suæ lucis in cœlo.
Erant ejus bellatores strenui à tergo regis;
Erat convivium concharum hospitalium in alto.
Convertit-se Fin ad homines qui erant canori,
Et postulavit melos à principe bardorum.

*

"O voces Conæ, cujus est altissimus sonitus, O bardi, qui estis loquentes de antiquitate, * Quibus surgunt, super vestros animos sursum, [roum. Exercitus magni cærulea-dura-arma-habentium heEst jucundum mihi gaudium luctûs,

Sicut ros moderatus veris blandi,

Sub quo flectitur ramus quercûs tumulorum,

Foliis novis surgentibus tenerè.

Tollite, mei bardi, melos;

Cras erit navis sub velo;

Erit meum iter in cæruleâ valle undarum,

Ad rupem heroum et procerum;

Urbem viridem Sarnonis hospitalis,

O Comalæ cincinnorum tuam habitationem,

Ubi dispandit Cathul, princeps,
Epulum super clivo cum magnificentiâ;
Sunt frequentes in ejus sylvâ apri fusci :

Audiet sylvula nimborum venationem."

[ocr errors][merged small]

"A Chronain, a mhic nan caoin fhonn, A Mhìnfhonn nach trom air clàrsaich, Togaibh sgeul air Silric donn,

Do righ nam mòr-thom's nam fàsach.
Thigeadh a Bhinnbheul, a's àillidh,
Mar bhogha braoin, anall sa' ghleann,
Nuair dh'fheuchas e cheann san àirde,
'S a ghrian a' dol air chùl nam beann.
Sud an òigh, a righ nan lann,
Le guth fann, is i fo bhròn.”

BINNBHEUL.

Tha mo rùn do shinns're nan sliabh;
'S e sàr shealgair nan ciar ard;
Tha 'mhìol-choin a' plosgadh r'a thaobh,
A thaifeid chaol sa' ghaoith a' fuaim.
Na shuidh thu aig fuaran nan carn,
No aig mòr-shruth ard an aonaich?
Tha 'n luachair ag aomadh fo osaig,
An ceathach a' mosgladh san t-sliabh,
Tairneam air mo rùn fo scled,

Is chitheam an seòd o 'n chruaich.
Nuair chunnam na h-òig-fhir shuas
Aig daraig Bhrano, 's fuaimear sruth,
Thill thu 'n sin gu mòr o'n bheinn;
'S mòr a b'àille thu féin na d' shluagh!

« VorigeDoorgaan »