Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

VIII. C. PLINIUS ARRIANO SUO S.

GRATULARIS mihi, quod acceperim auguratum. Jure gratularis: primum, quod graviffimi Principis judicium in minoribus etiam rebus confequi pulchrum eft: deinde quod facerdotium ipfum cum prifcum & religiofum, tum hoc quoque facrum plane & infigne eft, quod non adimitur viventi. Nam cætera, quam dignitate propemodum paria, ut tribuuntur, fic auferuntur: in hoc fortunæ hactenus licet, ut dari poffit. Mihi vero etiam illud gratulatione dignum videtur, quod fucceffi Julio Frontino, principi viro, qui me nominationis die per hos continuos annos inter facerdotes nominabat, tanquam in locum fuum cooptaret: quod nunc eventus ita comprobavit, ut non fortuitum videretur. Te quidem (ut fcribis) ob hoc maxime delectat auguratus meus, quod Marcus Tullius augur fuit. Lætaris enim, quod honoribus ejus insistam, quem æmulari in ftudiis cupio. Sed utinam, ut facerdotium, idem & Confulatum, multo etiam juvenior quam ille, fum confecutus: ita fenex

faltem ingenium ejus aliqua ex parte affequi poffim! Sed nimirum, quæ funt in manu hominum, & mihi, & multis contigerunt: illud vero, ut adipisci arduum, fic etiam fperare nimium eft, quod dari nonnifi à diis poteft. Vale.

IX. C. PLINIUS URSO SUO S.

CAUSAM AUSAM per hos dies dixit Julius Baffus, homo laboriofus, & adverfis fuis clarus. Accufatus eft fub Vefpafiano à privatis duobus : ad Senatum remiffus diu pependit, tandemque abfolutus vindicatufque eft. Titum timuit, ut Domitiani amicus: à Domitiano relegatus eft, revocatus à Nerva: fortitufque Bithyniam, rediit reus. Accufatus non minus acriter, quam fideliter defenfus: varias fententias habuit, plures tamen, quafi mitiores. Egit contra eum Pomponius Rufus, vir paratus & vehemens. Rufo fucceffit Theophanes, unus ex legatis, princeps & fax accufationis & origo. Refpondi ego. Num mihi Baffus injunxerat, ut totius defenfionis fundamenta jacerem? dicerem de ornamentis fuis, quæ illi & ex generis claritate, & ex periculis ipfis magna erant: dicerem de

confpiratione delatorum, quam in quæstu habebant: dicerem caufas, quibus factiofiffimum quemque ut illum ipfum Theophanem, offendiffet. Eundem me voluerat occurrere crimini, quo maxime premebatur. In aliis enim, quamvis auditu gravioribus, non abfolutionem modo, verum etiam laudem merebatur. Hoc illum onerabat, quod homo fimplex & incautus, quædam à provincialibus, ut amicus, acceperat. Nam fuerat in provincia eadem Quæftor. Hæc accufatores furta ac rapinas, ipfe munera vocabat. Sed lex munera quoque accipi vetat. Hic ego, quid agerem? quod iter defenfionis ingrederer? Negarem? Verebar, ne plane furtum videretur, quod confiteri timerem: præterea rem manifeftam inficiari, augentis erat crimen, non diluentis: præfertim cum reus ipfe nihil integrum advocatis reliquiffet. Multis enim, atque etiam Principi dixerat, fola se munufcula, duntaxat natali fuo, aut Saturnalibus accepiffe, & plerifque mififfe. Veniam ergo peterem? Jugularem reum, quem ita deliquiffe concederem, ut fervari, nifi venia, non poffet? Tanquam recte factum tuerer? non illi profuiffem, fed ipfe impudens extitiffem. L

In hac difficultate placuit medium quiddam tenere. Videor tenuiffe. Actionem meam, ut prælia folet, nox diremit. Egeram horis tribus, & dimidia, fupererat fefquihora. Nam cum ex lege accufator fex horas, novem reus accepiffet, ita diviferat tempora reus inter me, & eum, qui dicturus poft erat, ut ego quinque horis, ille reliquis uteretur. Mihi fucceffus actionis filentium, finemque fuadebat. Temerarium eft enim fecundis non effe contentum. Ad hoc verebar, ne mox corporis vires iterato labore deficerent, quem difficilius eft repetere, quam jungere. Erat etiam periculum, ne reliqua actio mea & frigus ut depofita, & tædium ut refumpta, pateretur. Ut enim faces ignem affidua concuffione custodiunt, dimiffum æægerrime reparant: fic & dicentis calor, & audientis intentio continuatione fervatur, intercapedine & quafi remiffione languefcit: fed Baffus multis precibus, pene etiam lacrymis, obfecrabat, implerem meum tempus. Parui, utilitatemque ejus prætuli meæ. Bene ceffit: inveni ita erectos animos Senatus: ita recentes, ut priore actione incitati magis, quam fatiati viderentur. Succeffit mihi Lucius Albinus, tam apte, ut orationes nof

træ varietatem duarum, contextum unius habuiffe credantur. Refpondit Herennius Pollio inftanter & graviter. Deinde Theophanes rurfus. Fecit enim hoc quoque ut cætera, impudentiffime, quod poft duos, & Confulares, & difertos, tempus fibi, & quidem laxius, vindicavit. Dixit in noctem, atque etiam nocte, illatis lucernis. Poftero die egerunt pro Baffo Homulus, & Fronto, mirifice: quartum diem probationes occupaverunt. Cenfuit Bæbius Macer, Conful defignatus, lege repetundarum Baffum teneri. Cæpio Hifpo falva dignitate judices dandos: uterque recte. Qui fieri poteft, inquit, cum tam diverfa cenfuerint? quia fcilicet & Macro legem intuenti, confentaneum fuit damnare eum, qui contra legem munera acceperat : & Cæpio cum putaret licere Senatui, ficut licet, & mitigare leges, & intendere, non fine ratione veniam dedit facto, vetito quidem, non tamen inufitato. Prævaluit fententia Cæpionis. Quinimmo confurgenti ei ad cenfendum acclamatum eft, quod folet refidentibus. Ex quo potes æftimare, quanto confenfu fit exceptum, cum diceret, quod tam favorabile fuit, cum dicturus videretur. Sunt ta

« VorigeDoorgaan »