TISSIMI FIDELISSIMIQUE CUSTODIS PRIN- ET NATUM CENSERE DANDUM EX ERARIO SESTERTIUM CENTIES QUINQUAGIES, QUANTO AB EJUSMODI CUPIDITATIBUS REMOTIOR EJUS ANIMUS ESSET, TANTO IMPENSIUS PETERE A PUBLICO PARENTE, UT CEDENDUM SEEUM COMPELLERET NATUI. AD Id vero deerat, ut cum Pallante auctoritate publica ageretur : Pallas rogaretur, ut Senatui cederet, ut illi fuperbiffimæ abftinentiæ Cæfar ipfe patronus advocaretur, ne sestertium centies quinquagies fperneret. Sprevit, quod folum potuit, tantis opibus publice oblatis: arrogantius fecit quam fi accepiffet. Senatus tamen id quoque fimilis querenti, laudibus tulit, his quidem verbis, SED CUM PRINCEPS OPTIMUS, PARENSQUE PUBLICUS, ROGATUS A PALLANTE, EAM SENTENTIÆ, QUÆ PERTINEBAT PARTEM AD DANDUM EI EX ÆRARIO CENTIES QUINQUAGIES SESTERTIUM, REMITTI VOLUISSET: TESTARI SENATUM, ET SE LIBENTER AC MERITO HANC SUMMAM INTER RELIQUOS HONORES OB FIDEM DILIGENTIAMQUE PALLANTIS DECERNERE COEPISSE: VOLUNTATI TAMEN PRINCIPIS SUI, CUI IN NULLA RE FAS PUTARET REPUGNARE, IN HAC QUOQUE RE OBSEQUI. Imaginare Pallantem velut intercedentem Senatufconfulto: moderantemque honores fuos, & feftertium centies quinquagies, ut nimium, recufantem: cum prætoria ornamenta, tanquam minus recepiffet. Imaginare Cæfarem, liberti precibus, vel potius imperio, coram Senatu obtemperantem. Imperat enim libertus patrono, quem in Senatu rogat. Imaginare Senatum, ufquequaque teftantem merito libenterque fe hanc fummam inter reliquos honores Pallanti cœpiffe decernere : & perfeveraturum fuisse se, nifi obfequeretur principis voluntati, cui non effet fas in ulla re repugnare. Ita, ne feftertium centies quinquagies Pallas ex ærario referret, verecundia ipfius, obfequio Senatus opus fuit in hoc præcipue non obfecuturi, fi in ulla re putaffet fas effe non obfequi? Finem exiftimas? Mane dum, & majora accipe. UTIQUE CUM SIT UTILE, PRINCIPIS BE NIGNITATEM PROMPTISSIMAM AD LAUDEM PRÆMIAQUE MERENTIUM ILLUSTRARI UBIQUE, ET MAXIME IIS LOCIS, QUIBUS INCITARI AD IMITATIONEM PRÆPOSITI RERUM EJUS CURA POSSENT, ET PALLANTIS SPECTATISSIMA FIDES, ATQUE INNOCENTIA EXEMPLO PROVOCARE STUDIUM TAM HONESTE EMULATIONIS POSSET, EA QUE QUARTO CALENDAS FEBRU ARII, QUÆ PROXIME FUISSENT, IN AMPLISSIMO ORDINE OPTIMUS PRINCEPS RECITASSET, SENATUSQUE CONSULTA DE HIS REBUS FACTA IN ES INCIDERENTUR, IDQUE ES FIGERETUR AD STATUAM LORICATAM D. JULII. Parum vifum tantorum dedecorum effe curiam teftem: Delectus eft celeberrimus locus, in quo legenda præfentibus, legenda futuris proderentur. Placuit ære fignari omnes honores fastidiofiffimi mancipii: quofque repudiaffet, quofque, quantum ad decernentes pertinet, geffiffet. Incifa & infculpta funt publicis æternifque monimentis Prætoria, fic quafi fœdera patientiam Cæfar, Nec puduit rationem antiqua, fic quafi facræ leges. Tanta principis, tanta Senatus, tanta Pallantis ipfius, (quid dicam nefcio) ut vellet in oculis omnium figi Pallas infolentiam fuam, humilitatem Senatus. turpitudini obtendere. Egregiam quidem, pulchramque rationem, ut exemplo Pallantis præmiorum ad ftudium æmulationis cæteri provocarentur. Ea honorum utilitas erat, illorum etiam, quos Pallas non dignabatur. Inveniebantur tamen honefto loco nati, qui peterent cuperentque, quod dari liberto, promitti fervis videbant. Quam juvat, quod in tempora illa non incidi, quorum fic me, tanquam illis vixerim, pudet! Non dubito fimiliter affici te. Scio quam fit tibi verus & ingenuus animus: ideoque facilius eft, ut me (quanquam indignationem quibufdam in locis fortaffe ultra epiftolæ modum extulerim) parum doluiffe, quam nimis credas. Vale. VII. C. PLINIUS TACITO SUO S. NEQUE EQUE ut magistro magister, neque ut discipulo difcipulus (fic enim fcribis) fed ut difci pulo magifter (nam tu magifter, ego contra. Atque ideo tu in fcholam revocas, ego adhuc Saturnalia extendo) librum mififti. Non potui longius hyperbaton facere, atque hoc ipfo probare, eum me effe, qui non modo magister tuus, fed ne difcipulus quidem debeam dici. Sumam tamen perfonam magiftri: exeramque in librum tuum jus, quod dedifti: eo liberius, quo nihil ex meis interim miffurus fum tibi, in quo te ulcifcaris, Vale. VIII. C. PLINIUS ROMANO SUO S. VIDISTINE IDISTINE aliquando Clitumnum fontem ? fi nondum (& puto nondum: alioqui narraffes mihi) vide: quem ego (pœnitet tarditatis) proxime vidi. Modicus collis affurgit, antiqua cupreffu nemorofus & opacus: hunc fubter fons exit, & exprimitur pluribus venis, fed imparibus, eluctatufque facit gurgitem, qui lato gremio patefcit purus & vitreus, ut numerare jactas ftipes & relucentes calculos poffis. Inde non loci devexitate, fed ipfa fui copia & quafi pondere impellitur. Fons adhuc, & jam ampliffimum flumen atque etiam navium patiens, |
