morum incuriofi, longinqua fectemur: feu quod omnium rerum cupido languefcit, cum facilis occafio eft: feu quod differimus, tanquam fæpe vifuri, quod datur videre, quoties velis cernere. Quacunque de caufa, permulta in urbe noftra, juxtaque urbem, non oculis modo, fed ne auribus quidem novimus. Quæ fi tuliffet Achaia, Ægyptus, Afia, aliave quælibet miraculorum ferax commendatrixque terra, audita, perlecta, luftrataque haberemus. Ipfe certe nuper, quod nec audieram ante, nec videram, audii pariter & vidi. Exegerat profocer meus, ut Amerina prædia sua infpicerem. Hæc perambulanti mihi oftenditur fubjacens lacus, nomine Vadimonis, fimul quædam incredibilia narrantur. Perveni ad ipfum. Lacus eft in fimilitudinem jacentis rotæ circumfcriptus, & undique æqualis, nullus finus, obliquitas nulla, omnia dimensa, paria, & quafi artificis manu cavata & excifa. Color cæruleo albidior, viridior, & preffior: fulphuris odor, faporque medicatus, vis qua fracta folidantur. Spatium modicum, quod tamen fentiat ventos, & fluctibus intumefcat. Nulla in học navis (facer enim eft) fed innatant infulæ

herbidæ, omnes arundine & junco tectæ, quæ
que alia fœcundior palus, ipfaque illa extremi-
tas lacus effert. Sua cuique figura, ut modus:
cunctis margo derafus, quia frequenter vel
litori vel fibi illifæ terunt terunturque. Par
omnibus altitudo, par levitas: quippe in fpe-
Нæс
ciem carinæ humili radice defcendunt.
ab omni latere perfpicitur: eadem aqua pariter
fufpenfa & merfa. Interdum junctæ copulatæ-
que & continenti fimiles funt: interdum dif-
cordantibus ventis digeruntur: nonnunquam
deftitutæ tranquillitate fingulæ fluitant. Sæpe
minores majoribus, velut cymbula onerariis,
adhærefcunt: Sæpe inter fe majores minorefque
quafi curfum certamenque defumunt. Rurfus
omnes in eundem locum appulfæ, qua fteterunt,
promovent terram, & modo hac, modo illac.
lacum reddunt auferuntque: ac tum demum,
cum medium tenuere, non contrahunt.
ftat pecora herbas fecuta, fic in infulas illas,
ut in extremam ripam procedere folere, nec
prius intelligere mobile folum, quam litore
abrepta, quafi illata & impofita, circumfufum
undique lacum pavent. Mox quo tulerit ven-
tus egreffa, non magis fe defcendiffe. fentire,

Con

2

quam fenferint afcendiffe. Idem lacus in flumen egeritur, quod ubi fe paulifper oculis dedit, specu mergitur, alteque conditum meat: ac fi quid ante, quam fubduceretur, accepit, servat & profert. Hæc tibi fcripfi, quia nec minus ignota quam mihi, nec minus grata credebam. Nam te quoque, ut me, nihil æque ac naturæ opera delectant. Vale.

XXI. C. PLINIUS ARRIANO SUO S.

Ur in vita, fic in ftudiis pulcherrimum & hu

maniffimum exiftimo, feveritatem comitatemque mifcere, ne illa in triftitiam, hæc in petuJantiam procedat. Qua ratione ductus, graviora opera lufibus jocifque diftinguo. Ad hos proferendos & tempus & locum opportuniffimum elegi, utque jam nunc adfuefcerent, & ab otiofis, & in triclinio audiri, Julio menfe, quo maxime lites interquiefcunt, pofitis ante lectos cathedris, amicos collocavi. Forte accidit, ut eo die mane in advocationem fubitam rogarer: quod mihi caufam præloquendi dedit. Sum enim deprecatus, ne quis ut irreverentem operis argueret, quod recitaturus, quanquam & amicis,

& paucis, idem iterum amicis, foro & negotiis non abftinuiffem. Addidi, hunc ordinem me & in fcribendo fequi, ut neceffitates voluptatibus, feria jucundis anteferrem, ac primum amicis, tum mihi fcriberem. Liber fuit & opufculis varius & metri. Ita folemus, qui ingenio parum fidimus, fatietatis periculum fugere. Recitavi biduo: hoc affenfus audientium exegit. Et tamen ut alii tranfeunt quædam, imputantque, quod tranfeant: fic ego nihil prætereo, atque etiam non præterire me teftor. Lego enim omnia, ut omnia emendem, quod contingere non poteft electa recitantibus. At illud modeftius, & fortaffe reverentius, fed hoc fimplicius & amantius. Amat enim qui fe fic amari putat, ut tædium non pertimefcat. Alioqui quid præftant fodales, fi conveniunt voluptatis fuæ caufa? delegatus ac fimilis ignoto eft, qui amici librum bonum mavult audire, quam facere. Non dubito cupere te pro cætera mei caritate, quam maturiffime legere hunc adhuc mufteum librum. Leges, fed retractatum, quæ caufa recitandi fuit : & tamen nonnulla jam ex eo nofti. Hæc vel emendata poftea, vel (quod interdum longiore mora folet)

deteriora facta, quafi nova rurfus & refcripta cognofces. Nam plerifque mutatis, ea quoque mutata videntur quæ manent. Vale.

XXII. C. PLINIUS GEMINIO SUO S.

NOSTINE hos, qui omnium libidinum fervi, fic aliorum vitiis irafcuntur, quafi invideant, & graviffime puniunt, quos maxime imitantur? cum eos etiam, qui non indigent clementia ullius, nihil magis quam lenitas deceat. Atque ego optimum & emendatiffimum existimo, qui cæteris ita ignofcit, tanquam ipfe quotidie peccet: ita peccatis abftinet, tanquam nemini ignofcat. Proinde hoc domi, hoc foris, hoc in omni vitæ genere teneamus, ut nobis implacabiles fimus, exorabiles istis etiam, qui dare veniam, nifi fibi nefciunt: mandemufque memoriæ, quod vir mitiffimus, & ob hoc quoque maximus, Thrasea, crebro dicere folebat; QUI VITIA ODIT, HOMINES ODIT. Fortaffe quæris, quo commotus hæc fcribam. Quidam nuper, fed melius coram. Quanquam ne tunc quidem. Vereor enim ne id, quod improbo, eos fectari, carpere, referre, huic, quod quam