Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

Confulibus tutorem Helvidii filiæ, petentibus matre ejus, & vitrico: nunc quoque non fuftinere deferere officii fui partes, in quo tamen, & fuo dolori modum imponere, & optimarum fœminarum perferre modeftiffimum affectum : quas contentas effe admonere Senatum Publicii Certi cruenta adulationis: & petere, fi pœna flagitii manifeftiffimi remittatur, nota Certo quafi cenforia inuratur. Tum Satrius Rufus medio ambiguoque fermone, Puto, inquit, injuriam factam Publicio Certo, fi non abfolvitur: nominatus eft ab amicis Arriæ, & Fanniæ, nominatus ab amicis fuis, nec debemus foliciti effe. Idem enim nos, qui bene fentimus de homine, judicaturi fumus : finnocens eft, ficuti & fpero, & malo, donec aliquid probetur, credo poteritis abfolvere. Hæc illi, quo quifque ordine citabantur. Venitur ad me, confurgo, utor initio, quod in libro eft: refpondeo fingulis. Mirum, qua intentione, quibus clamoribus omnia exceperint, qui modo reclamabant: tanta converfio, vel negotii dignitatem, vel proventum orationis, vel actoris conftantiam fubfecuta eft. Finito. Incipit refpondere Vejento: nemo patitur, obturbatur, obftrepitur: adeo quidem, ut diceret, Rogo,

PATRES C. ne me cogatis implorare Tribunorum. Et ftatim Murena Permitto tibi vir clariffime Vejento dice quoque reclamatur. Inter moras C tis nominibus, & peracta difceffione natum, ac pene adhuc ftantem, ten dicere Vejentonem relinquit. Mult hac (ita vocitabat) contumelia, queft merico verfu,

Ὦ γέρον, ή μάλα δή σε νέοι τερεσι Non fere quifquam in Senatu fuit, c complecteretur, exofcularetur, certa dem cumularet, quod intermiffum rem in publicum confulendi, fufcep fimultatibus, reduxiffem: quod de tum invidia liberaffem, qua flagrab dines alios, quod feverus in cæteros, folis diffimulatione quafi mutua par acta funt abfente Certo. Abfuit e aliquid fufpicatus, five ut excusabat Et relationem quidem de eo Cæf tum non remifit. Obtinui tamen deram. Nam collega Certi conf cefforem Certus accepit: planequ quod dixeram in fine, Reddat

optimo Principe, quod à pessimo accepit. Poftea acceffionem meam utcunque potui, recollegi: addidi multa. Accidit fortuitum, fed non tanquam fortuitum, quod editis libris Certus intra pauciffimos dies implicitus morbo deceffit. Audivi referentes hanc imaginem menti ejus, hanc oculis oberraffe, tanquam videret me fibi cum ferro imminere. Verane hæc, affirmare non aufim: intereft tamen exempli, ut vera videantur. Habes epiftolam, fi modo epiftolam cogitas libris, quos legisti non minorem: fed imputabis tibi, qui contentus libris non fuifti. Vale.

XIV. C. PLINIUS TACITO SUO S.

NEC

EC ipfe tibi plaudis, & ego nihil magis ex fide, quam de te fcribo. Pofteris an aliqua cura noftri? Nefcio : nos certe meremyr ut fit aliqua; non dico ingenio, id enim fuperbum, fed ftudio, fed labore, & reverentia pofterûm: pergamus modo itinere instituto, quod ut paucos in lucem famamque provexit, ita multos è tenebris & filentio protulit.' Vale.

XV. C. PLINIUS FALCONI SU

:

REFUGERAM in Thufcos, ut om bitrium meum facerem, at hoc ne in quidem tam multis undique rufticor lis, & tam querulis inquietor, quos magis invitus, quam meos lego. Na invitus. Retracto enim actiunculas quod poft intercapedinem temporis & & acerbum eft. Ratiocinationes, qu me, negliguntur: interdum tamen e fcendo, & patremfamiliæ hactenus aliquam partem prædiorum, fed pro percurro, Tu confuetudinem ferva fic rufticis urbana acta perfcribe. V

[ocr errors]

XVI. C. PLINIUS MAMILIANO

SUMMAM te voluptatem percepiffe piofiffimo genere venandi non miror, ricorum more fcribas numerum inir iffe. Nobis venari nec vacat, nec vacat, quia vindemia in manibus: quia exiguæ. Devehemus tamen

mufto, novos verficulos tibi, quos jucundiffime exigenti, ut primum videbuntur deferbuiffe, mittemus.

Vale,

XVII. C. PLINIUS GENITORI SUO S.

RECEPI literas tuas, quibus quereris tædio tibi fuiffe quamvis lautiffimam cœnam, quia fcurræ, cinædi, moriones menfis inerrabant, Vis tu remittere aliquid ex rugis? Equidem nihil tale habco, habentes tamen fero. Cur ergo non habeo? quia nequaquam me ut inexpectatum, feftivumve delectat: fi quid molle à cinædo, petulans à fcurra, ftultum à morione profertur, non rationem, fed ftomachum tibi narro. Atque adeo quam multos putas effe, quos æque ea quibus ego & tu, capimur & ducimur, partim ut inepta, partim ut moleftiffima offendant? Quam multi cum lector, aut lyriftes, aut comoedus inductus eft, calceos pofcunt, aut non minore cum tædio recubant, quam tu ifta (fic enim appellas) prodigia perpeffus es? Demus igitur alienis oblectationibus veniam, ut noftris impetremus. Vale.

« VorigeDoorgaan »