ταῦτα προὐβαλόμην ἐγὼ πρὸ τῆς Απ ἦν ἀνθρωπίνῳ λογισμῷ δυνατόν. Εt δὲ οἶμαι μὲν, ὦ ἄνδρες Αθηναῖοι, νὴ τὸς νον μεθύειν τῷ μεγέθει τῶν πεπραγμ quid audentius illo pulcherrimo ac exceffu, νόσημα γάρ. Quid hæc perioribus, fed audacia paria, τότε πύθωνι θρασυνόμενῳ, καὶ πολλῷ ῥέοντα Ex eadem nota : ὅταν δὲ ἐκ πλεονεξί ρίας τὶς, ὥσπερ ἔτῷ ἰσχύση, ἡ πρώ και μικρὸν πλαῖσμα ἅπαντα ἀνεχαίτισ Simile his, απεσχοινισμένὉ ἅπασ πόλει δικαίοις γνώσεσι τριῶν δικαςηρί dem, σὺ τὸν εἰς ταῦτα ἔλεον πρέδωκα μᾶλλον δὲ ἀνήρηκας ὅλως μὴ δὴ πρὸς λωκας λιμένας, καὶ προσβολῶν ἐνέπλη τις ὁρμίζει. Et dixerat, δέδοικα μ τὸν ἀεὶ βελόμενον εἶναι πονηρὸν τῶ παιδοτρίβειν. Ασθενὴς μὲν γὰρ ἐςι καθ ̓ ἑαυτόν. Et deinceps, τέτῳ δ ̓ τέτων βάσιμον ὄντα, ἀλλὰ πάντα απ ραγίας, βάρατρα. Nec fatis, δὲ γὰ ὑπολαμβάνω τὰ δικαςήρια ταῦτα οἱ τες τοιέτες ἐν αὐτοῖς μοσχεύητε, απ ἵν', ανείργητε, καὶ κολάζητε, καὶ

In

μηδὲ ἐπιθυμείη κακίας. Adhuc, εἰ δὲ κάπηλός ἐςι πονηρίας καὶ παλι[κάπηλΘ, καὶ μεταβολεύς. Et mille talia, ut præteream quæ ab Æfchine θαύματα, non ῥήματα, vocantur. In contrarium incidi: dices hunc quoque ab ifto culpari. Sed vide quanto major fit qui reprehenditur, ipso reprehendente : & major ob hæc quoque. aliis enim vis, in his granditas ejus elucet. Num autem Æfchines ipfe iis, quæ in Demofthene carpebat, abftinuit? χρὴ γὰρ, (ὦ ἄν δρες Αθηναῖοι) τὸ αὐτὸ φλέγεσθαι τὸν ῥήτορα καὶ τὸν νόμον. Ὅταν δ ̓ ἑτέραν μὲν φωνὴν ἀφι, ὁ νόμΘ, ἑτέρων δὲ ὁ ῥήτωρ, τῷ τῷ νόμο δικαίῳ χρὴ διδόναι τὴν ψῆφον, ὦ τῇ τῇ λέγον] είναι σχυντία. Alio loco, ἔπειτα ἀναφαίνεται περὶ πάν των ἐν τῷ ψηφίσματι, πρὸς τῷ κλέμματι γράψας τὰ πέντε τάλαντα, τὲς πρέσβεις αξιῶν τὰς ὠρείτας μὴ ἡμῖν ἀλλὰ καλλίᾳ διδόναι. Οτι δὲ ἀληθῆ λέγω αφελων τὸν πόμπον, καὶ τὰς τριηρεις, καὶ τὴν ἀλαζονίαν ἐκ τῶ ψηφίσματα, ἀνάγνωθι. Iterum alio, και μὴ ἐᾶτε αὐτὸν εἰς τὸς τὸ παρανόμε λόγες περιΐςασθαι. Quod adeo probavit, ut repetat, ἀλλὰ ἐγκαθήμενοι καὶ ἐνεδρεύοντες ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ εἰσελαύνετε αὐτὸν εἰς τὸς τῇ παρανόμε λόγες, καὶ τὰς ἐκτροπὰς αὐτῷ τῶν λόγων ἐπι

τηρεῖτε. An illa cuftoditius prefiu ἑλκοποιεῖς, καὶ μᾶλλόν σοι μέλει τῶν λόγων, ἢ τῆς σωτηρίας τῆς πόλεως. οὐκ ἀποπέμψησθε τὸν ἄνθρωπον ὡς ἑλλήνων συμφοράν, ἢ συλλαβόντες ὡς πραγμάτων δια τῆς πολιτείας πλέοντα e, & alia. Expecto quædam ex ha ut illud gubernacula gemunt, & diis m imus, iifdem notis, quibus ea de quibu confodias. Intelligo enim me dum prioribus peto, in illa ipfa quæ ann incidiffe. Sed confodias licet, dumm nunc destines diem, quo & de illis & coram exigere poffimus. Aut enim tu midum, aut ego te temerarium faciam.

XXVII. C. PLINIUS LATERANO SU

QUANTA poteftas, quanta dignitas, majestas, quantum denique numen fit hift cum frequenter alias, tum proxime sensi. citaverat quidam veriffimum librum, parter ejus in alium diem refervaverat: ecce a cujufdam orantes obfecrantefque ne reliqua citaret. Tantus audiendi quæ fecerint pu

quibus nullus faciendi, quæ audire erubefcunt. Et ille quidem præftitit, quod rogabatur: finebat fides. Liber tamen, ut factum ipfum manet, manebitque, legeturque femper tanto magis, quia non ftatim. Incitantur enim homines ad cognofcenda quæ differuntur. Vale.

XXVIII. C. PLINIUS ROMANO SUO S.

Post longum tempus, epistolas tuas, fed tres

pariter recepi, omnes elegantiffimas, amantiffimas, & quales à te venire præfertim defideratas oportebat: quarum una injungis mihi jucundiffimum minifterium, ut ad Plotinam, fanctiffimam fœminam, literæ tuæ perferantur: perferentur: eadem commendas Popilium Artemifium, ftatim præftiti quod petebat. Indicas etiam modicas te vindemias collegiffe, communis hæc mihi tecum, quanquam in diversiffima parte terrarum, querela eft. Altera epiftola nuncias multa te nunc dictare, nunc fcribere, quibus nos tibi repræfentes. Gratias ago, agerem magis, fi me illa ipfa, quæ fcribis, aut dictas, legere voluiffes. Et erat æquum ut te mea, ita me tua fcripta cognofcere, etiamfi ad

alium quam ad me pertinerent. Polliceris in fine cum certius de vitæ noftræ ordinatione aliquid audieris, futurum te fugitivum rei familiaris, ftatimque ad nos evolaturum, qui jam tibi compedes nectimus, quas perfringere nullo modo poffis. Tertia epiftola continebat, effe tibi redditam orationem pro Clario, eamque vifam veriorem quam dicente me, audiente te fuerit. Eft uberior. Multa enim poftea inferui. Adjicis, alias te literas curiofius fcriptas mififfe: an acceperim quæris : non accepi, & accipere geftio. Proinde prima quaque occafione mitte, appofitis quidem ufuris, quas ego (num parcius poffim?) centefimas computabo. Vale.

XXIX. C. PLINIUS RUSTICO SUO S.

Ur fatius eft, unum aliquid infigniter, quam facere plurima mediocriter : ita plurima mediocriter, fi non poffis unum aliquid infigniter. Quod intuens ego, variis me ftudiorum generibus, nulli fatis confifus experior. Proinde cum hoc vel illud legis, ita fingulis veniam, ut non fingulis dabis. An cæteris artibus excufatio in numero, literis durior lex, in quibus