Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

παῦρα μὲν, ἀλλὰ μάλα λιγέως. Si tamen detur electio, illam orationem fimilem nivibus hybernis, id eft, crebram, affiduam & largam, poftremo divinam & cœleftem volo. At eft gratior multis actio brevis. Eft quidem; fed inertibus, quorum delicias defidiamque, quafi judicium, refpicere ridiculum eft. Nam fi hos in confilio habeas, non folum fatius eft breviter dicere, fed omnino non dicere. Hæc eft adhuc fententia mea, quam mutabo, fi diffenferis tu; Sed plane cur diffentias, explices rogo. Quamvis enim cedere auctoritate tuæ debeam, rectius tamen arbitror in tanta re, ratione quam auctoritate fuperari. Proinde, fi non errare videor, id ipfum quam voles brevi epiftola, fed tamen fcribe: confirmabis enim judicium meum ; fi vero errare, longissimam para. Non corrupi te, qui tibi, fi mihi accederes, brevis epiftolæ neceffitatem; fi diffentires, longiffimæ, impofui. Vale.

XXI. C. PLINIUS PATERNO SUO S.

Ur animi tui judicio, fic oculorum plurimum tribuo: non quia multum, ne tibi placeas, sed

quia tantum quantum ego, fapis: quanquam hoc quoque multum eft. Omiffis jocis, credo decentes effe fervos, qui funt empti mihi ex confilio tuo: fupereft ut frugi fint: quod de venalibus, melius auribus, quam oculis judicatur. Vale.

XXII. C. PLINIUS CATILIO SEVERO

SUO S.

Diu jam in urbe hæreo, & quidem attonitus.

IU

Perturbat me longa & pertinax valetudo Titi Ariftonis, quem fingulariter & miror & diligo. Nihil eft enim illo gravius, fanctius, doctius, ut mihi non unus homo fed literæ ipfe omnefque bonæ artes in uno homine fummum periculum adire videantur. Quam peritus ille & privati juris & publici? quantum rerum? quantum exemplorum? quantum antiquitatis tenet? nihil eft, quod difcere velis, quod ille docere non poffit. Mihi certe, quoties aliquid abditum quæro, ille thefaurus eft. Jam quanta fermonibus ejus fides? quanta auctoritas ? quam preffa & decora cunctatio? quid eft, quod non ftatim fciat? & tamen plerumque hæfitat, dubi

tat diverfitate rationum, quas acri magnoque judicio ab origine caufifque primis repetit, discernit, expendit. Ad hæc quam parcus in victu? quam modicus in cultu? Soleo ipfum cubiculum ejus ipfumque lectum, ut imaginem quandam prifcæ frugalitatis afpicere. Ornat hæc magnitudo animi, quæ nihil ad oftentationem, omnia ad confcientiam refert: recteque facti, non ex populi fermone mercedem, fed ex facto petit. In fumma, non facile quis quenquam ex iftis qui fapientiæ ftudium habitu corporis præferunt, huic viro compararit. Non quidem gymnafia fectatur, aut porticus, nec difputationibus longis aliorum otium fuumque delectat : fed in toga, negotiisque versatur; multos advocatione, plures confilio juvat. Nemini tamen iftorum caftitate, pietate, juftitia: fortitudine, etiam primo loco cefferit. Mirareris, fi intereffes, qua patientia hanc ipfam valetudinem toleret, ut dolori refiftat, ut fitim differat, ut incredibilem febrium ardorem immotus opertufque tranfmittat. Nuper me, paucofque mecum, quos maxime diligit, advocavit, rogavitque ut medicos confuleremus de fumma valetudinis, ut, fi effet infuperabilis, fponte exiret

è vita: fin tantum difficilis, & longa, refifteret, maneretque. Dandum enim precibus uxoris, dandum filiæ lacrymis, dandum etiam nobis amicis, ne fpes noftras, fi modo non effent inanes, voluntaria morte defereret. Id ego arduum inprimis, & præcipua laude dignum puto. Nam impetu quodam, & inftinctu procurrere ad mortem, commune cum multis : deliberare vero, & caufas ejus expendere, utque fuaferit ratio, vitæ mortifque confilium fufcipere, vel ponere, ingentis eft animi. Et medici quidem fecunda nobis pollicentur : Supereft ut promiffis Deus adnuat, tandemque me hac folicitudine exfolvat; qua liberatus, Laurentinum meum, hoc eft libellos & pugillares, ftudiofumque otium repetam. Nunc enim nihil legere, nihil fcribere, aut affidenti vacat, aut anxio libet. Habes, quid timeam, quid optem, quid etiam in pofterum destinem. Tu quid egeris, quid agas, quid velis agere, invicem nobis, fed latioribus epiftolis, fcribe. Erit confufioni meæ non mediocre folatium, fi tu nihil quereris. Vale.

XXIII. C. PLINIUS POMPEJO FALCONI

SUO S.

CONSULIS, an exiftimem te in Tribunatu caufas agere decere? Plurimum refert quid effe Tribunatum putes: inanem umbram, & fine honore nomen, an poteftatem facrofanétam, & quam in ordinem cogi, ut à nullo, ita ne à fe quidem deceat. Ipfe cum Tribunus effem, erraverim fortaffe, qui me effe aliquid putavi ; fed tanquam effem, abftinui caufis agendis: primum, quod deforme arbitrabar, cui affurgere, cui loco cedere omnes oporteret, hunc omnibus fedentibus ftare: & qui jubere poffet tacere quemcunque, huic filentium clepsydra indici, & quem interfari nefas effet, hunc etiam convitia audire, & fi inulta pateretur, inertem: fi ulcifceretur, infolentem videri. Erat hic quoque æftus ante oculos, fi forte me appellaffet, vel ille cui adeffem, vel ille quem contra intercederem, & auxilium ferrem, an quiefcerem fileremque, & quafi ejurato magiftratu privatum ipfe me facerem. His rationibus motus, malui me tribunum omnibus exhibere, quam paucis

« VorigeDoorgaan »