mam extruxero, addidero porticus: illam ad ufum Deæ, has ad hominum. Velim ergo emas quatuor marmoreas columnas, cujus tibi videbitur generis: emas marmora, quibus folum, quibus parietes excolantur. Erit etiam vel faciendum, vel emendum ipfius Deæ fignum, quia antiquum illud è ligno quibufdam fui partibus vetuftate truncatum eft. Quantum ad porticus nihil interim occurrit, quod videatur iftinc effe repetendum: nifi tamen, ut formam fecundum rationem loci fcribas: neque enim poffunt circumdari templo. Nam folum templi hinc flumine & abruptiffimis ripis, hinc via cingitur. Eft ultra viam latiffimum pratum, in quo fatis apte contra templum ipfum porticus explicabuntur, nifi quid tu melius inveneris, qui foles locorum difficultates arte fuperare. Vale, XL. C. PLINIUS FUSCO SUO S. SCRIBIS pergratas tibi fuiffe literas meas, quibus cognovifti, quemadmodum in Thufcis otium æftatis exegerim: requiris, quid ex hoc in Laurentino hyeme permutem. Nihil, nifi quod meridianus fomnus eximitur, multumque de nocte vel ante, vel poft diem agendi neceffitas inftat, quæ freq non jam comodo, vel lyriftæ poft o fed illa quæ dictavi, identidem ret fimul memoriæ frequenti emenda tur. Habes æftate, hyeme con addas huc, licet ver & autumnum hyemem æftatemque media, ut n perdunt, ita de nocte parvulum Vale.. SECUNDI EPISTOLARUM LIBER DECIMUS. IN QUO EPISTOLÆ PLINII AD TRAJANUM IMPERATOREM; ET TRAJANI AD PLINIUM. I. C. PLINIUS TR. IMP. S. TUA quidem pietas, Imperator fanctiffime, optaverat, ut quam tardiffime fuccederes patri: fed dii immortales feftinaverunt, virtutes tuas ad gubernacula Reipublicæ, quam fufceperas, admovere. Precor ergo, ut tibi, & per te generi humano profpera omnia, id eft, digna feculo tuo contingant. Fortem te, & hilarem Imp. optime, & privatim & publice opto. II. C. PLINIUS TR. IMP. S. EXPRIMERE, Domine, verbis non poffum, quantum mihi gaudium attuleris, quod me dignum putafti jure trium liberorum: quamvis enim Julii Serviani, optimi, tuique amantiffimi, precibus indulferis, tamen etiam intelligo, libentius hoc ei te præftit me rogabat. Videor ergo fumma confecutus, cum inter initia felicit patus tui, probaveris me ad peculi gentiam tuam pertinere: eoque ma concupifco, quos habere etiam illo feculo volui, ficut potes duobus m meis credere: fed Dii melius, qui o gra bonitati tuæ refervarunt. Malu tius tempore me patrem fieri, quo & fecurus & felix. futu III. C. PLINIUS TR. IMP. INDULGENTIA tua, Imp. optime, qu niffimam experior, hortatur me ut aude etiam pro amicis obligari, inter quos præcipuum locum vindicat Voconius Ro ab ineunte ætate condifcipulus & contub meus, quibus ex caufis & à Divo patre t tieram, ut illum in ampliffimum ordinem moveret, fed hoc votum meum bonitati refervatum eft, quia mater Romani liber tem feftertii quadringenties, quod confer filio codicillis ad patrem tuum fcriptis professa fuerat, nondum fatis legitime peregerat : quod poftea fecit admonita à nobis. Nam & fundos emancipavit, & cætera quæ in emancipatione implenda folent exigi, confummavit. Cum fit ergo finitum quod fpes noftras morabatur, non fine magna fiducia fubfigno. Auget fidem pro moribus Romani mei, quos & liberalia ftudia exornant, & eximia pietas, quæ hanc ipfam matris liberalitatem, & ftatim patris hæreditatem, & adoptionem à vitrico meruit, auget hæc & natalium & paternarum facultatum fplendor, quibus fingulis multum commendationis acceffurum, etiam ex meis precibus indulgentiæ tuæ credo. Rogo ergo, Domine, ut me exoptatiffimæ mihi gratulationis compotem facias, & honeftis (ut spero) affectibus meis præftes, ut non in me tantum, verum & in amico gloriari judiciis tuis poffim. IV. C. PLINIUS TR. IMP. S. PROXIMO |