Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

tendam. Idem tamen, qui à te hanc austeritatem exigo, cogor id quod diverfum eft poftulare, ut in plerifque frontem remittas. Sunt enim quædam adolefcentium auribus danda, præfertim fi materia non refragetur. Nam defcriptiones locorum, quæ in hoc libro frequentiores erunt, non hiftorice tantum, fed prope poëtice profequi fas eft. Quod tamen fi quis extiterit qui putet nos latius feciffe, quam orationis feveritas exigat: hujus, ut ita dixerim, triftitiam reliquæ partes actionis exorare debebunt. Adnifi certe fumus, ut quamlibet diverfa genera lectorum per plures dicendi fpecies teneremus. At ficut veremur, ne quibufdam pars aliqua fecundum fuam cujufque naturam non probetur: ita videmur poffe confidere, ut univerfitatem omnibus varietas ipfa commendet. Nam & in ratione conviviorum, quamvis à plerifque cibis finguli temperemus, totam tamen cœnam laudare omnes folemus: nec ea quæ ftomachus nofter recufat, adimunt gratiam illis, quibus capitur.` Atque hæc ego fic accipi volo, non tanquam affequutum effe me credam, fed tanquam affequi laboraverim, fortaffe non fruftra, fi modo

tu curam tuam admoveris, interim iftis, mox iis quæ fequentur. Dices te non poffe fatis diligenter id facere, nifi prius totam actionem cognoveris. Fateor: in præfentia tamen & ifta tibi familiariora fient, & quædam ex his talia erunt, ut per partes emendari poffint. Etenim fi avulfum ftatuæ caput, aut membrum aliquod infpiceres, non tu quidem ex illo poffes congruentiam æqualitatemque deprehendere, poffes tamen judicare an idipfum fatis elegans effet. Nec alia ex caufa principia librorum circumferuntur, quam quia exiftimatur pars aliqua etiam fine cæteris effe perfecta. Longius me provexit dulcedo quædam tecum loquendi. Sed jam finem faciam, ne modum quem etiam orationi adhibendum puto, in epiftola excedam. Vale.

VI. C. PLINIUS AVITO S.

LONGUM eft altius repetere, nec refert quemadmodum acciderit, ut homo minime familiaris cœnarem apud quendam ut fibi videbatur, lautum & diligentem: ut mihi, fordidum fimul & fumptuofum. Nam fibi & paucis

optima quædam, cæteris vilia & minuta ponebat. Vinum etiam parvulis lagunculis in tria genera defcripferat, non ut poteftas eligendi, fed ne jus effet recufandi. Et aliud fibi & nobis, aliud minoribus amicis (nam gradatim amicos habet) aliud fuis noftrifque libertis. Animadvertit qui mihi proximus recumbebat, &, an probarem, interrogavit. Negavi. Tu ergo, inquit, quam confuetudinem fequeris? Eadem omnibus pono, ad cœnam enim non ad notam invito: cunétifque rebus exæquo, quos menfa & toro æquavi. Etiamne libertos? etiam convictores enim tunc, non libertos puto. Et ille: Magno tibi conftat: Minime. Qui fieri poteft? Quia fcilicet liberti mei non idem, quod ego bibunt, fed idem ego, quod liberti. Et Hercule, fi gulæ temperes, non eft onerofum, quo utaris ipfe, communicare cum pluribus. Illa ergo reprimenda, illa quafi in ordinem redigenda eft, fi fumptibus parcas, quibus aliquanto rectius tua continentia, quam aliena contumelia confulas. Quorfum hæc? Ne tibi optimæ indolis juveni quorundam immenfa luxuria fpecie frugalitatis imponat. Convenit autem amori in te meo

quoties tale aliquid inciderit fub exemplo præmonere, quid debeas fugere. Igitur memento, nihil magis effe vitandum, quam iftam luxuriæ & fordium novam focietatem : quæ cum fint turpiffima, difcreta ac feparata, turpius junguntur. Vale.

VII. C. PLINIUS MACRINO SUO S.

HERI à Señatu Veftricio Spurinnæ, Principe auctore triumphalis ftatua decreta eft: non ita ut multis, qui nunquam in acie fteterunt, nunquam caftra viderunt, nunquam denique tubarum fonum nifi in fpectaculis, audierunt: verum ut illis qui decus iftud fudore & fanguine & factis affequebantur. Nam Spurinna Bructerum regem vi & armis induxit in regnum: oftentatoque bello, ferociffimam gentem (quod eft pulcherrimum victoriæ genus) terrore perdomuit. Et hoc quidem virtutis præmium, illud folatium doloris accepit, quod filio ejus Cottio quem amifit abfens, habitus eft honor ftatuæ. Rarum id in juvene, fed pater hoc quoque merebatur, cujus graviffimo vulneri magno aliquo fomento medendum fuit.

[ocr errors]

Præterea Cottius ipfe tam clarum fpecimen indolis dederat, ut vita ejus brevis & angufta debuerit hac veluti immortalitate proferri. Nam tanta ei fanctitas, gravitas, auctoritas etiam, ut poffet fenes illos provocare virtute, quibus nunc honore adæquatus eft. Quo quidem honore, quantum ego interpretor, non modo defuncti memoriæ, dolori patris, verum etiam exemplo prospectum eft. Acuent ad bonas artes juventutem: adolefcentibus quoque (digni fint modo) tanta præmia conftituta: acuent principes viros ad liberos fufcipiendos. Et gaudia ex fuperftitibus, & amiffis tam gloriofa folatia. His ex caufis ftatua Cottii publice lætor, nec privatim minus. Amavi confummatiffimum juvenem tam ardenter, quam nunc impatienter requiro. Erit ergo pergratum mihi hanc effigiem ejus fubinde intueri, fubinde refpicere, fub hac confiftere, præter hanc commeare. Etenim fi defunctorum imagines domi pofitæ dolorem noftrum levant, quanto magis ex, quibus in celeberrimo loco non modo fpecies & vultus illorum, fed honor etiam & gloria refertur? Vale.

« VorigeDoorgaan »