Eanga, itidem pro jaculor.

E'nangilopes, proàngvus, jaculatio. Hefychius effe dicit & Boa
BYOMO.

I'wangsa, equeftres jaculatores, quiex equis pugnant jaculis.
Kalanga, jaculis confodio, feu telis, vel miffilibus. Herod. lib. 4.
διώξαντες δ Μαρκάλιον κατηκόντισαν.

Καταποντίζομαι, Greg. οἱ μὲν υπό Περσῶν αὐτὸν κατηκοντίσθαι φασιν.
Пanovs, q. d. pedes jaculator. Polyb.
Пseang, jaculis undique ferio.

Пgorangvoμey, infuper jaculis conficior.

Young, fupra jaculor, feu ultra,aut ulterius,jactujaculi vinco. Frequentius eft in metaphorica fignificatione pro fupero. Exponi etiam poteft, antecello. Ariftoph. in Avib. YeangvtiZus σύγ ̓ ἤδη Νικίαν ταῖς μηχαναῖς. Idem in Pluto, τὰς βλέποντας ύπερηκόντιζε.

Yeung, eadem fignif. metaphorica apud Alex. Aph. cum genit. το Ασκληπι δῶρον πασῶν ἢ καὶ τὸν βίον χρειῶν ὑπερηκοντίσθη και των αξίων.

ΑΛΑΒΑΣΤΡΟ Ν, 8, τὸ, vel ἀλάβα, 8, o vel ή, alabafter: vafis unguentarii genus longitudine faftigiata in pleniorem orbem definens: vel forma turbinata fine anfulis. Sic appellatur vel quafi (prehendere) propter lævorem fit adv. vel To fin dabas e, quod anfas non habeat: ut tradit Methodius apud Etym. Utitur Plut. in Alexandro, & Matth. c. 26. ¶ Apud Herodian. lib. 3. hábespov accipitur pro lapide alabastrite. Arabúsplov, 8, 7o, parvus alabafter. Poll.

Arabaspins, fub. Aid,alabaftrites lapis: marmoris genus ita dicti, quod ex eo alabaftra conficerentur. Diofc.1.5. Et foem.gen.¿λaβαρίτις εἶνε ἀλάβασης : ut αλαβα τις πέτρα, cadem quæ αλαβαρίτης 19. Athen. lib. 5.

Axabas, abfque p, apud Hefych. & Menandrum invenitur pro ἀλάβασα.

Aruház, F. Ew, clamo alala, fremitum edo inter pugnandum, clamorem lætum tollo in committendo pralio. Xen. Hell. 4. ¿λαλάξαντες οἱ Θηβαῖοι, δρόμῳ ἐμέσε ἐφέρον». Eit autem proprie, clas morem tollo cum animi alacritate, & exultabundè, atque in fignum viftoriæ. Plat. in Publicola, τοῖς ἀλαλάξει πάρεςι μέγα καὶ θαρραλέον. Apud Jul. Pollucem, ἀλαλάζειν τὸ ἐνυάλιον. Αρκά Ακ rianum autem lib. 6. legitur àλ«λe cuvanie. Dicuntur autem a generaliter quicunque exultantes ciamorem tollunt. Unde & hears Suidas explicat xgoroars, i. plaudite. ¶ Interdum pro, clamorem triftem tollo. Unde & ululo exponitur, ut Marcicap. 5. Item, Jerem.c.4. Nonnus, Tagaxioso ànáhaley. Item, tinnio. Paulus 1. ad Cor. c. 13. éves üzüv, û xúμbäλvàλañázor. Quam fignif. quidam ex Græcis grammaticis propriam effe putaverunt.

A'λaλayμès, 8, ò, vel Añáλayμμ, rò, clamor lætus militum. Veget. & quidam recentiores barritum vocant; alii jubilationem; Cæfar ululatum lib.5. de bello Gall. Item, victorialis hymnus, ut tradunt Suidas & Hefych.

A'λaray, ñs, ý, lætus.clamor. Apud Sophoclem autem in Trach. ἀλαλαγαῖς fchol. exp. ταῖς ἐπὶ θυσιῶν εὐχαῖς.

Compofita.

vaga, viciffim vel contrà clamorem attollo, sc. clamando Exa, alala clamo ob: vel lætus acclamo. Æschyl. alala. Æfchyl. ΑΛΑΟΜΑΙ, ãμgn, fum & erro: ut Il. . H’Ti , vagor, erro, vagus ὁ καππεδίον τὸ ἀλήιον οἷς ἀλᾶτο. i. folus vagabatur. Et Ulyfles αλά Od.s. Item metaphoricè apud Sophoclem pro wavy Tv, incertus fum quid agam, animi pendeo. Κλήμα, ατος, τό, vagatio, erratio. πλάνημα, ut ait Euftathius, ita exponens & hunc Sophoclis locum, visov ännu spats. Av, or, ox n, erro, vagus, Od. T. ToTo ale negres adpes tao. Exponitur gris etiam all, ut in Anth. Epigr. lib. 1. ἄμφω με πηροῖν ἀλέμονες. Apud Nonn. ἀλήμονες tranfate fignif peccatores; nam qui peccant, errant, & à recta via deflectunt.

·

AAAZON,,, jactator, oftentator, gloriofus, ventofus, fu-
perbus, arrogans. Xenophonti Pæd. 2. videtur nomen hoc in-
ditum fuifle iis qui fe & ditiores elle fimulant & magis ftrenuos
quàm fint, & ea quæ præftare non poffunt, pollicentur : ut, d'da-
ζων τρατιώτης. Α' Greg. Νaz. τως dicitur αλαζὼν ὄρνις. Et ἀλαζὼν
yun, Plut. in Pericle. Ab Euftath. exp. dans Cv, va-
gus, erro, planus, circulator. Errones certè mendaciis inftructif-
fimi effe folent, & fefe ubique jactando falfa plurima veris inter-
mifcent. Hinc falum, ut qui majora de te fuitque prased
prædicant
quàm veritas patiatur, haves dicantur, quocunq; tandem con-
filio id faciant; five mentiendi libidine ducantur, five fpe lucri,,, erratio, vagatio. Od. 4, His " anguisín te.
honoris, &c. Suidæ dicitur λav, iws (v, i. vanè & inaniter
ns,, Ha μgióneosev äan
vivens. Quidam malunt deducere ab a epitat. & λáo (fumo,)
ut fic dicatur qui fibi multum affumit tribuitque.

Agon, ns, n, idem quod a, vagatio, erratio. Apud Apol-
lonium autem fchol. ait fignificare peritiam locorum.
Αλήτης, 8, 6, vagus, erro. Od. p, - και πολλάκι δίσκον ἀλήτῃ. & 5, ανδρες
Antey suder. Aliquando tanquam adjectivum ponitur: ut,
Al Biov e, apud Herodot. vagam vitam maluifti. A's,
vaga, errabunda. Suid. Item mendicus, apud Bafilium.
Αλητεύω, Ε. Κύστι, vago, είχο. Οd. β, Ξενός τις δύστως ἀλητεύει και
F. Low, erro. p,
Area, verbale, erratio, vagatio. Ionicè &λntén.
δῶμα Ανέρας αιθίζων.

ης,

Οd. ο, ὅτι μ' έπαυσας ἄλης καὶ δίζυσ αίνῆς. Item metaphorice pro anxietate animi, quæ cft veluti cjus vagatio.

Axaiva, idem quod aλdou, erro, vagor. Apud Eurip.halvav pavia. πλάομαι, ἀλήθρα. 11. ε. Αργείος οκέλουσα ἀλήθναι εκείδε πάντας. Hefych. exponit ouspallway, item wanky. Magis tamen recepta eft explicatio pro pohy congregari..

Anagovnỳs, &, é, oftentatorius, jactatorius, ad oftentationem per-, idem quod de vagor.infinitivus, unde
tinens.Item oftentationi deditus. Et pro &λav, oftentator.Xen.
AraZovatioμes, F. doo, me oftento, me vendito, jactator fum five
oftentator, de me falfa prædico, glorior. Ifocr. de foph. 'ci
τολμῶντες λίαν ἀπερισκέπτως ἀλαζον ούτως, πεποιήκασιν ώτε, &c. Apud
Ariftoph. exp. Vodou. Apud Gal. a Bud. expon. vaniloquen-
ter dico. Apud Arift. in Oecon. 1. naλorosa, exp.mores
mentiri & fibi effingere falfò.
Aλazivu, to, jactatio, oftentatio, gloriatio, propter aliquod fa-
cinus, vel de aliquo facinore. Item, facinus infolentiæ, infolen-
ter factum. Æfch. in Ctefiph.

Ahové,, jactantia, jactatio, oftentatio, venditatio, gloriatio:
hominum eft plura quàm præftare poffunt pollicentium: cui
contraria cft espavés, quæ diflimulat ca fe præftare poffe quæ po-
teft. Vide Ariftot. in Eth. & Rhet.2. Exp.etiam vaniloquentia.
Compofita.

2

Επαλαζονδύομαι, ut, ἐπαλαζονεύομαι τέτῳ, jato me hac de re.
Evana, facilis ad oftentationem. Arift Rhet, lib. 2.
Kaλardou, jactabundè aliquid dico vel facio. Item arrogan-
ter & vanè commemoro. Demofth. ng Quod, ngù rglaλu(ovole
πρὸς ὑμᾶς αὐτίκα δὴ μάλα. Apud. Ifocr. ο αντιδόσεως και αλαζονούν
Day we wsr8, jaétare fe & gloriari de divitiis.
Iowa, q. d. mendicus oftentator. Apud Athen. 1. 6.
haha, oftentationis amator. Bud.

AAAAH,,,alala, vox quædam inarticulata, quæ à militibus ante
pugnam editur. Apud Etymol. exponitur & λáan tumultus, &
inarticulata vox, ab una accufativo nominis as, i. mare: quòd
perpetuò ftrepitum edit: inde faciendo an, deinde per redupli-
cationem ἀλάλη, unde (inquit) αλαλάζω, & ἀλλη. Euftathius,
citans hunc locum, κλῦθ ̓ ἀλαλὰ πολέμε θύγατερ, ἐγχέων προοίμιον,
effe Doricum ait, verfo a in a. Suidas acclamationem chori effe
dicit aλa, in, á. Reperitur & apud Plutarch. ex quodam
ρούτα, μανία τ' ἀλαλα τ' ορανόμων παύει στον κλόνω.
Aaaa,, o, clamor militum dicentium &a. Generaliter dici-
tur fremitus militum in pugna, vociferatio militaris. apud Ho-
merum fpe. Il. π, οἱ δ' ἀλαλητες Πᾶν πεδίον κατέχεσι μάχη νικώντες
Αχαιές. 11. δ. Ω'ς Τρώων ἀλαλητὲς ἀνὰ τρατὸν οὐρὺς ορώρει. Heliod. in
Theogonia, οἱ δὲ ξυνισαν μεγάλῳ ἀλαλήτω. Quibufdam placuit (ex
quib. fuit Apollonius grammaticus) a effe soves, in hoc no-
mine, deducentibus Ελαλέω. Aliis autem elle a pro πολὺ, ut fit
κλάλητες quafi πολυλάλητος. Aliis pro όμι, ut fit quali ὁμαλάλητος.

άλημι, per reduplicationem, unde paflivum Αλάλημαι, idem quod ἀλῶ five άλημι, vagor, ero. Unde ἀλάλησα. Od. o, δόμων ἀπὸ δι αλάλησα. & infinit. αλάλης. Οd. ε, ἐδέ τι σὲ χρ Πόντον ἐπ' ατρύγετον κακοὶ ποίχειν, ἐδ ̓ ἀλάλης. AxañóxTMμi, à quo dλañóxтua apud Homerum, vide in Alvor post

Αλύω,

Compofita.

Arad, deerro, vagor. Hefiod. in clyp. Herc. aivis ol' ama›ñoτα άλλη χώρας αίδρις ἐών.

Επαλάομαι, pervagor, peragro : ut Od. ο, πολλὰ παθὼν καὶ πολλ ̓ ἐπω
andess, Oing devosyod.

A'AA O'Z, 8, ô, cæcus, lufcus: fecundum quofdam à verbodλdogs,
Διὰ τὸ αλαπς και τα πορείαν : fecundum alios ex a privativo & λάειν,
quod cft videre. Od. 9, Καὶ κ' ἀλαός τοι ξεινε διακρίνει: τὸ δῆμα Αμ-
Cupoar, vel cæcus. Itidemque Odyff. a. μáváλx8. Hippocr.
quoque pro mais utitur, tefte Galeno in lex. Hippocr. Apud
Apoll.Argon.2.λadv viq,nubes obfcura,feu caliginofa & atra.
And, idem quod aλès cæcus, captus oculis. Galeno enim teste
Hippocrates in lib. de locis in homine, αλαΐων nominavit φθίπν,
quæ effet veluti cæca & invifibilis.
Adów, ã, cacum reddo.cxcæco,phia.Hom.cigenitivumλ
etiam addit Od. 1, örö¤farμs áráwory: privavit, orbavit.

ris,,, cæcitas, oculi feu oculorum privatio feu orbatio. Odyl. ι, αἴ κέν τις σὲ καξαθνητῶν αὐθρώπων οφθαλμό είρη) αεικελίζω aharu. fi quis te mortalium interroget de turpicæcitate & luminis orbitate. Φάς Ο δυσκα τολιπόρθιον ἐξαλαῶσαι, dic Ulyflem

te excæcaffe.

Ethow, (comp.) excæco. Vide drawrs.

୯

A'Aro,,, dolor, mæror, triftitia, moleftia. Il. 3. O
ἐπ ̓ ἔμελλεν ἐπ' ἄλλά τε τοναχάς τε Τρωά. Sic & Od. ζ. Ariftoph. in
Pluto, Faayos ngrira. İtem ga, calamitates, mala.
Iliad. α, ἡ μύρι Α' αιοίς Α'λης έτηκε. Ο Fit ex αλέγω (curam gero
vel folicitus fum) ut vult Etymol.

A'àgia, yes, moleftior, moleftiffimus, vel gravior, graviffi
mus. Ifocr. in Hell. Enc. τί γάρ ἐσιν άλγιον ὴ ζῆν αει δεδιότε; Soph. Ω
Ἡ ἀπαίντων δὴ θεαμάτων ἐμοὶ ἄλλεςον.

E 2

Αλγικές,

A’λgevoèıç, érr®, i, moleftus, acerbus. Heliod. & Nic. Scribitur & | Eroμgλgia, oris dolor, oris morbus. Item loquacitas. Poll. ἀλγινόεις.

A'λyuów, F. uã, dolore vel mærore afficio. A'yo, mœrore afficior: cui oppon. ἀλγεινόμθυα.

A'λów, w, F. now, doleo. Ad animum refertur, & ad corpus. Cum dat. ut, ἀλγῶ τοῖς κακοῖς ἢ φίλων. Cum acc. ἀλγῶ θάνατον γεωαικός. Julian. in epift. ad Amerium. Sic ang luxeqarli, Gal. A' riv dxruhov, mihi dolet digitus, apud Theocr. Dicitur & angwe

Zuwangiw, w, (condoleo,) unà dolco. Ariftot. rhet. 1. 2. i inos ozwayo. Dicitur & owady oo, doleo tuam vicem. Apud Soph. τοῖς ξωαλγεσι τύχας.

Y'anys, qui fupra quàm dici poteft doler.

raga, perdoleo, fupra modum doleo. Ariftot. Rhet. 2. gì to
ὑπαλγειν ἐπ' ἀλγενα, κόλακα σημειόν ἐπ. Vel vicem alicujus doleo,
ut, azw, vicem tuam doleo. Appian.
'rangia, aurium dolor. Diofc. 1. 2.

rois nangis, apud Dem. Ponitur etiam & abfolutè apud eundemns, aurium dolori obnoxius. Sin de re aliqua dicatur, figniDem. & II. 3 & 9.

Aynu, o, dolor, ægritudo: ut, äλ

Ayos, idem. Suid."

xe‡¤àñs, Gal. & Hippoc.

Ayndar,,, dolor, cruciatus. Plut. & Xen.
A'λypos,,, moleftus, dolorem afferens. Hefych.
Advos,,, moleftus,afper,gravis, dolorem five triftitiam afferens.
Xen. & Plut. Et o, dolor: &, dolores, ærumna.
A'λdvs, moleftè, cum dolore.

A'λendròs, pro daydrès, gravis,moleftus, Il. s. Item difficilis. ut, Il. p.
Compofita.

ficat dolorem aurium inferens.

'λyw, doleo ex auribus, aurium dolore crucior, aures mihi dolent. Diofc.1.3. 'λw, pro codem. Diofc. 1. 2. Ωταλγιάω, A'AAE'S, ŵ, f. how, augeo, do incrementum. Euftathius ponit d vel ἀλέω. Etymon vide in Αλδήσκω.

A'adalvo, augeor, crefco. Hefych.

4. Adoxa, augcor, crefco, incrementum accipio, ut II. ↓. Anis andhonor. Ubi Euft. vult propriè dici de augmento quod fit irrigatione feu humectatione, tanquam ex agd deductum, mutatione literæ p in λ. Idem alibi ex and deducit. and autem ab A’vanyùs, é☺, ¦ μì ù, velavúky,,, indolentia præditus, axa five aqua, quòd ea que crefcunt, veluti in altum fubfiliant. doloris expers, carens dolore, dolorem nullum fentiens. Inter-A'daw,augeo, do incrementum five augmentum. Od. σ & w. μíλs' ἤλθανε ποιμι λαῶν. dum ei adjungitur accuf. ut apud Luc. in Timone, è un ma παντάπα σιν ανάλγητος ἔσι τω όρω, nifi eft is cuilumbi dolere nequeant. Sicaváλsodes. Item qui nullum in animo dolorem concipit ex re ulla, qui dolore non tangitur, aut tangi non poteft. Thuc. lib. 3. καὶ μὴ αναλγητότεροι οἱ Διαφεύγοντες ἢ ἐπιβυλουσάντων Day. Unde capitur pro ftupido, & torpente. Item pro crudeli, & nullum commiferationis affectum habente: ut, avarynwy Argada, apud Soph. pro dovμm. Item avaagès five wayndicitur res quæ dolorem nullum adfert; ut avéλynov múl©, apud Eurip.

Avayas, citra dolorem, nullo cum fenfu doloris, ftupidè. Etpro inhumane & crudeliter accipitur, apud Soph.

Compofita.
A’væλðès, é☺, òxjú, non crefcens, incrementum non capiens, apud
Hippocr.

Avans@, exp. avardis & avaλJns, avau‡ès: Ut, avaλtoväλitov, apud
Hippocr. Apud Hom. Od.. gasgava, Euft. exp. inexple-
bilis feu infatiabilis venter. Vide & in comp. ex As.
Avadhon, fuccrefco, augeor. Apoll. Rhod. Arg. 3. Aάurovávad-
δήσκοντες ὑπὲρ χθονός.

Evadi, q. d. intrinfecus augco.Nic. Al Bewun candyouous
Αναλδαίνω, idem quod αλδαίνω, apud Nonn. Στον αναλδαίνς καρπόν.

Aranoia, indolentia, vacuitas doloris. Item. ftupiditas, ftolidi-Eads, bene & feliciter crefcens, bonum incrementum accipiens.

tas. Plut. & Dem.

A'anyiw, w, dedoleo, dolere defino. Suid. ex Thuc. Sic & ad
Ephef.cap. 4. Exponitur & vona, apud Polyb. id cft, ani-
mum defpondeo.

Bapuays, gravi dolore percitus, quigraviter dolet.
Baguay, idem. Interdum dicitur Bapué, quod gravem do-
lorem affert. Soph.

Tharagia,q.d.lingua dolor five morbus. Capitur pro linguæ pru-
rigine, feu petulantia verborum, & loquaci maledicentia. apud
Eurip.in Med. & Phil.de vita Mofis 3. Et pro nugis, Bud.ex Gal.
Thoras, lingua prurio, linguæ venenum promoveo; ut quidam
exp. Naz. Orat. 2. αιρετικοί γλωσσαλγές τωσαν.

Aas, qui perdolet, & vehementi dolore excruciatur. Plut. in
Alex. 2's use.

Aaai,, perdoleo, vehementi dolore difcrucior. Plut. de difcer-
nendo amico ab adul. ἐπετίμων πικρῶς ἑκατὸν ὧν παρείδεν ἐξονειδίζον-
τες, άλοις 8 Διαλγήσεις ὁ άνθρωπο υπὸ λύπης καὶ ὀργῆς, ἀμφοτέρας της
ξιφιδίῳ παίων ἀνειλεν.

Avoys, gravem & difficilem afferens dolorem, ideoque ægrè tolerabilis, Plut. & Philo. vel qui ægrè afficitur dolore alterius, ficut drody quoque exponitur, difficilis ad dolendum, Poll. ex Eupol.

Os, afferens dolorem in animo. Od. . iz Juμarges

ἔμπες.

Kugas, cui cor dolet, aut dolorem cordi afferens. Gal. ex
Hippoc.

Kagdania, i, dolor cordis, vel potius dolor oris ventriculi & mor-
fus ab humoris acrimonia.

Kaganza, dolore cordis afficior. Hippocr.

Kagdaangs, cum cordis dolore conjunctus, vel cordis dolorem in-
vehens. Hippocr. prorrhet. lib. 1.
Kalay, dolore & moleftia affici.

Kepaλays, caput dolens, cui caput dolet, Plut. in Symp. fept. fap.
σιώδειπν 3-5 κεφαλαλγὴς καὶ βαρὺς καὶ ἀνάγωγα,&c. Capitur & active
pro dolorem capitis afferens, dolorem capitis excitans. Diofc.
de vino refinato, avres ÿ nepadaλyčis oi oiro. Sic Philo de vita
Mof. 1. 1. Enpóság is paλays. Reperitur & nepaλaggs, 8, 6,
apud Plat. in præc. fanit, û z żyxípadov § Qoívixxspada
ἃ μὲ γδ ἐγκέφαλον φοίνικα κεφαλαλγ
λέγεσιν εἶναι, pro quo Xen. dicit κεφαλαλγή.
Kepalaλngs, idem. Gal.
Kepahagia, capitis dolor. Hippocr. Aphor. 1. 3.

Kepadaλew, w, caput dolco, caput mihi dolet, doleo ex capite.
Hippocr. aphor. lib. 5.

Κεφαλαλγητικός, idem quod κεφαλαλγής & κεφαλαλγικός. Athen.
Odia, dentium dolor. Diofc.

O,, dentibus doleo, dentium dolore afficior.
Teays, qui valde dolet. Utitur Plato.

Пse,, ægerrimè dolco, vel fero. Apud Thuc. wecanyes Tus
de, cafum ægrè ferre.

Today's, dolore pedum laborans, quem pedum dolores cruciant, qui ex pedibus dolet.

Ποδαλγός, & ποδαλγικός, idem Diofc.

Hodgia, pedum dolor, podagra. Chryfoft.

Пodaλów, w, pedum dolore, feu podagra laboro.

:

A'A E'A, & Ionice din, n, propriè calor five tepor qui eft ex fole in
locis apricis transfertur & ad quemlibet calorem, ut Od. p.
Αὐτίκ ̓ ἐπει κε πυρὸς θερέω,αλέη τε γύη). Αpud Athen. 7. χαίρε δ' ἀλέᾳ.
dio sy we's the aμμg eex. Apud Theophr. lib. 4. de cauf. pl.
cap. 3. Tu axéau drwxd. Sic & Hippoc. ora ci den głów). Di-
citur autem quafi dunia, à verbo daiw, inquit Etymologicus. At
das, vide in Aλia, id eft, fugio.

A'λedròs, 8, o, calidus, tepidus: ut, and weg, Herodot. & Xen.
Αλεξωνος, pro eodem. Α'λεος, idem.
A'λsága, tepeo, caleo, calore fruor. Ariftot. in Probl.fect.1. gun
erdes, dansa. Exp. etiam give, ab Hef. & Gal.
Αλεαίνω, idem quod αλεάζω, calce, Ariftot. in Probl. ὅτι ἀλεαίνεσα ή
ngidia Järlov mixles, &twÿ'xjáλsaiva μÃov.Habet & fignif. act. pro
calefacio. Hefych.

πω

A'Avoy, calefio, Hefych.

A'sòs, 8, 6, calidus, tepidus, Hefych. Interdum pronλeds, Dor. Zuwaλsaiva, (comp.) concalefacio, calorem adjuvo, apud Plut. Exp. & confoveo, ex Catone.

A'AET, F. Ew.curo, rationem habeo alicujus, curam gero. Cum
genit. Il.9. ἔ σου έγωγε Σκυζομθύης ἀλέγω. Αpoll. Arg. 2. 7 μετ' ακ
αλέ. Cum accuf. 11. η. θεῶν ὅπιν σοκ αλέγοντες. Cumn præpof. υπες,
Apollon. οἷον τῆς ψυχῆς ἀλέγων ύπος.

Α' λεγίζω, F. ίσω, idem quod αλέγω, ut Il. 9. σέθεν γ' ἐγὼ οὐκ αλεγίζω
Χωορθώης.

Α' λεγεω, accuro, paro, apparo : ut, ἀλεγεύειν δαῖτα. Od..
Aλdos, curæ plenus, moleftus, agdvós. Vide & in A ̈ày.
Compofita.

Ανηλεγής, & ανηλεγέως adverb.idem quod απηλεγῆς, & ἀπηλεγέως,fcd

funt rariora.

Neys, etiam dicitur & news, pro iifdem, apud Hefych.
Aryn's, &,, atrox, fævus, quafi nullius curam aut re-
Amis, atrociter, fævè: item apertè, intrepidè; quia quos
fpectum habens. Epith. mortis apud Greg. Naz.
nullius cura feu refpectus movet, non trepidant, ideoque apertè
agunt. Οd. α. ίν' ὑμῖν μῦθον απηλεγέως Σποείπω. Apoll. Arg. 2. Ως
φάτ' απηλεγέως, ubi exp. ἁπλῶς καὶ κατ' ἀλήθειαν. Α' πηλεγές etiam
pro.masis ponitur apud Nicand. in Ther.
A'mλsé, non curo, contemno. Apoll. Arg. 2.
Avonλy's, Euft. putat poffe intelligi dictum quafi dvouλeyn's, ab
axi. Vide & in comp. à éga, id eft, cubo.

A'AEIZON, 8, 7, poculum, Suida. Hefychio poculum torno
factum vel potius colatum. (nominatum dicitur quafi & Aesor feu
λισὸν, non lave, fed τραχὺ τοῖς ἐμπαίσμασι, feu ζωωτοῖς δαιδάλμασιν
iv. pocula enim emblematis & cælaturis ornata, funt
afperiora.) Οd. γ. Τενεκά τοι προτέρω δώσω ξύσιον ἄλεισον. Etlibro
fequente Menelaus Telemachum alloquens ait, Ao añàv
άλεισον, ἵνα ασένδηπα θεοῖσιν Α'θανάτοις, εμέθεν μεμνημθρο ή ματα
v. Dicitur & mafc. gen. der, ut Euft. annotat ex qui

기

bufdam

bufdam grammat. ficut ovμboλor & opbox. Eft etiam acetabulum ofque coxendicis. Apud Athen. 1. 11.

fignif. potiffimum reperitur apud theologos. Item pro taxeipw
metaphoricè fumpto, citatur ex Ariftot. rhet. 2. para orwa

λείφειν.

AAEION, F. Yu, P. Att. àà, ungo, lino, illino: ut, axée
μύρα, ungere unguento. Sic ἀλέψειν μίλτῳ. Αλέφειν τοῖχον. Εuft.
exp. xovia gia. Interdum ponitur abfolutè, ut Il.w.dupires
a. Item, incito, inftigo, acuo, excito, exhortor, apud Bafil.
Theodor. & Appianum, inquit Bud.
Ax, linor, ungor. unde apud Xen. xóμix. Ponitur
faepe abfolute, ut Xen.Hell. 4. πάντες μηλείφοντο, πολλοὶ καὶ ἐδειπνη
u. In voce med. ea, qui fe unguento unxit, unguento
delibutus.Dicitur & de athletis,qui fe unxerut oleo ad certamen.
Axe, o, unctio, ipfa ungendi actio. Plut. Item id quo ungi-
mur, apud Athen. lib. 10. Ahs, unguenti formam ha-ale,, unctor effe cupio, aliptas amo vel inter aliptas ver
bens. Hippocr.

où, commixtio, apud theologos. ¶ Apud grammat. dua-
Yakipa, fublino, fubterungo, & q.d. fubungo: ut, wareipen
rum vocalium in unam fyllabam coalefcentia.
ὀφθαλμές. Greg. Ει, ὀφθαλμοὶ ὑπαληλιμθροι, apud Χen. Item
Yep, o, fublitio,inunctio. ár, quod illinitur. A Gal.
metaph. pro incitare, concitare, apud Aretham.
εκρ. έχρισον φάρμαror. Sunt qui apud Hippocr. για κάτω cffe
fcribant medicamentum quod fpicillo illinitur.

Axeánov, diminutivum ab λ, unguentum. Laërt. in Diog.
Aλes, sws, n, unctio. Plut.

Adéns, 8, 6, unctor, qui ungit. peculiare fuit hoc nomen unctoris
athletarum in gymnafio. Plut. Ufurpatur etiam metaphorice, ut
apud Plur. in Pericle, ở Torinox van ngày do xang Item
excitator, cohortator. Greg. Azéria, fæmin.
Axlesov, 8, To, pars quædam balnei, inquit Poll. ATTROV, &, TO,
vafis unctuarii genus, apud Athen.

Y'aλetov, 8, Tò, q.d. illitorium; id quo ad illinendum utimur, five
fpecillum, five fpathe, five afplior, ut fcribit Gal.

fari amo. Exp. & delector pigmentis, & unguine.
ape, delectari pigmentis, & unguine.

A'AE', vel ansžiw, , F. now, arcco, depello, propulfo. II. 4. x
Zhody nang hung, arceat exitialem diem vel depellat. Sic & Ik be
Interdum opitulor, auxilior, opem fero, ut II. . μes-
μαᾶτα. Et 11. ζ. Φᾶν δέ τιν ̓ ἀθανάτων ἐξ ἐρανό ἀφερόεν ο Τρωσιν άλεξή
σενα κατελθέμω. Χen. Ped. 4. τέτοις φασιν ἀνάγκίω εἶναι προθύμως άλες
E. Fit ex axa, interjiciendos ejus futuro .
A&, in voce media idem quod aéto, vel asžén. II.
λέξομαι ἀλέξω, ἀλεξέω,
οι ἀλέξας ρθμέαινον. Plut. in Rom. ἀλέξαπς λησάς. Qui infinitivus
reperitur & apud Hippocr. & Herod. & apud Xen. Itidem aa-
ξησόμεθα apud eundem Xen, ἀναβ. 7.

AeQue, ar, To, id quo ungimur, unguentum. Interdum oleum.
Item adeps, apud Hom. & Hefiod.

Andals, &, o, ut, grandpaks, cum adipe commixtus. Eust.
Aroiμal, proйrésuna, Hefych. funtzionala.
Aps,,, tectorium parietum. Euftath.
A'q, idem quod repag. Od. 2. & c. & II. 1.
Αλοιφειον, 8, το, quo utebantur λειπει. Εuft.

Compofita.

Αναλειφίη, non ungi : τὸ οὐκ ἀναλείφες. Hippocr. de dixta.

Arna‹Qùs, éC, örgü, non unctus, non illitus. Nnaps, idem. Dicitur peculiariter de nave.

Ana,, non ungi, vel non unctum effe, unctionis intermiffio, aut fqualor ex diutius intermiffa unctione. Polyb. lib. 3. Axelor, indelebile. Et pro eodem avaλelov, apud Euft. AmaλésQw, q. d. deungo, id eft, quod unguendo feu illinendo adhæferat, abftergo: unde pro deleo, feu oblitero ponitur. Interlino. Sumitur & metaphoricè. Phocyl. in admon. Mù μμš navýTM?y, δίκη δ ̓ ἀπείλειψον ἄμειναν : ubi tamen quidam malunt legere απάμείψον. Απαληλιμμθρον ἔγκλημα, judicium obliteratum & circumductum.

Ahop, litura, deletio.

0.

A'x, ro, id quod arcet. q. d. propulfantem, aut defenfaculum.
Sym. ὁ κυκεὼν τὸ θερινής ώρας ἀλέξημα, aftaris ardorem arcens. Pauf.
in Phocicis, ἀλέξημα εις δίψαν.

A'énors, sws, n, propulfatio, defenfio, opitulatio. Hefych.
A'λskning, up, o, qui arcet, propulfator, depulfor. Item defenfor,
auxiliator. Il. v. άλεξητὴς μάχης. Αpoll. Arg. 2. λοιμᾶ ἀλεξητής.
A', n, propulfatrix, vel auxiliatrix. Anth. epigr. lib. 4. as-
ξήτειρα η τέχνη.

A'λsenter, &, og, defenforius, propulfatorius, depulforius, re-
medium præftans: ut, λže apoia, Athen. lib. 15.
Α' λεξητήριοι ρίζει, radices remedia afferentes.

Ažnтhecov, 8, тo, (substant.) munimen. Quidam exp. amuletum,
remedium. Xenophon antias equinas ἀλιξητήρια ὑπὲς ὀμμάτων
vocat, & aures afini appellat αλεξητήρια Ἡ ὀφθαλμῶν. Apud Ni-
cand. λhe vowv, remedia morborum.
A'stngs, depellendi arcendique vim habens.
A'λitur, ini, defenforius. Ex Anth. Epigr.
Aitov, 8, 7, idem quod aasnesov. Nicand. in Ther.

४,

Διαλάφω, exp. delco; ut ἐξαλέφω. Alioqui fignificat ctiam perun- Α'λεκτής, & Α' ακτής, idem quod αλεξητής. Pind. Poeticum eft. go, perlino.

Evao, inungo, illino. Ammonius vult dici de oculis.
Evarauu, To, id quod illinitur, feu id quo illinimur.

Eganapa, idem quod anaλow. Sed ufitatius eft. Xen. Hell. 2.
τετονὶ ἐξαλείφω ἐκ τι καταλόγο. Metaphor. apud Ifocr. τς ἢ τῶν
ασπεδαίων φιλίας ἐδ ̓ αὖ ὁ πᾶς αἰὼν ἐξαλέψειεν. η Interdum & pro
pa, ungo,lino: unde apud Thucyd. xxp.
¿§æλnλ‚μμfov
κεχρισμένον.

Enes, obliteratio, deletio.

E'ά, unguentarium vas, apud. Poll. & Suid.
Eaeins, qui calce vel alio tectorio illinit.
Decomp. Aveaλen, indelebilis.

Avá, quidifficilè deletur, feu obliteratur. Herod. lib. I.
metaph. το γδ λυπήσαν δυσεξάλειπτον.
Eusta, facilè delebilis. Xen. Hell. 2.

Earow, q. d. fuperinungo, fuperlino, aut fuperillino. vel pro
cada. Metaphorice pro acuo, exhortor, excito. Vide Bud.
E'λuu, To, inunctio; vel potius id quod ad inungendum adhi-
betur:id quo inungimus.

l'arçades, medicus unguentis & perfrictionibus corporis mor-
bos curans: medicus reunctor, vel unguentarius. Plin.
l'arean, profeffio illa curandi unguentis & perfrictionibus.
Kahepa, oblino, illino. Gal. ex Hippocr. Sic neúpa, ex

Ariftoph. pro illitus unguento, feu inunctus.
MiamλiQùs, é&, o , minio illitus, rubrica illitus, miniatus feu
rubricatus.

Muggo, unguentis fe illinere, apud Poll.
Muggλopia, unguentorum illitus. Plut. fymp. 4.
Ninλipes oixiy, domus recens illitæ. Ariftot. in Probl.
Engaλopia, w, exp. ficcè ungo, in ficco ungo; vel ungo abfque bal-
neo, id eft, balnei ufu; vel fub dio, & ad folem ungo, ut fiebat in
palæftris. Plut. Vide Euft. & Bud,
Zeyhopia, q. d. ficca unctio, Suid. & Eust.
Enges, idem. Hefych.

مفرح

Παραλάβω, illino. Arift. rhet. 3. α' τίτθαι το στάλῳ παιδία του αλείφεσι.
Heap, circumlino, circumungo; ut, ere!OW TOY ANNOY.
Пlepo, illinor, unde ea, illitus eft,apud Ariftot. de
animal. lib. 9.

Пais, pice unctus ; peculiariter dicitur de navi, ut & vaipus.
apud Euft.

Пoap, priùs ungo, antè inungo.
Пgoraes, allino, feu illino. Od. x.

Zwariow, fimul ungo, collio. Frequenter metaph. ponitur pro
fimul mifceo, commifceo, confundo, in unum contraho. Quæ

A', idem quod aλežne, remedium præftans, propulfa-
torius. Nicand. in Ther.

Compofita.

Α' παλέξω & ἀπαλεξέω, ω, propulfo, repello. 11. ω. Αλλ' ἐγὼ ἐδέν σε ρέξω
κακὸν, ἀλλά κεν ἄλλον Σεῦ ἀπαλεξήσαιμι. Item pro opitulari, au-
xiliari.

'nario, pro eodem.

Ε'παλεξέω, opem fero. 11. θ. αὐτὲς ἐμὲ Ζοὺς τῷ ἐπαλεξήσασαν απ' ερανό
δεν προΐαλλεν.

ΑΛΕΏ. F. έσω, Pr. εκα, molo. Plutarchus, ὅτι μὴ βέλει πράγματα
ἔχειν ἀλῶν ἑαυτῷ καὶ πέτων τὰ σιλέα. Ariftoph. in Nub. κάλους γεναῖκ
axou. Item vito, caveo. In qua tamen fignif. ufurpatur po-
tius axiou. Item congrego: nam diso, Gal. apud Hippocr.
exp. a poison.

Derivata ab axéw, id eft, molo.
A'xiong, u, molor: unde aides, molitus, apud Diofc. Apud
Ariftot. probl. fect. 6. asid, lapis qui molitur ; id eft,
qui mola frangitur.

A'xisov, molendum eft. Assi, sia, siov, molendus, da, dum.
Diofc.

A's, n, exp. acus, gluma, apud Jofeph. antiq. Jud.

A'aims, molitor, molitorius, ores déus, molas afinarias. Xenoph.

anab.

A'λTav, av, o, piftrinum, apud Athen.

A'λergis, id, i, molitrix, molitoris uxor. Od. v. A’λstęɗw, idem
quod αλέω. Οd. n. Αἱ μαλετρούσσι μύλης ἔπι μήλοπα καρπόν.
Aag, al, rò, farina; propriè frumenti; ut λov hordei. Euft.
Aλopov, 8, 7, propriè idem effe volunt quod eag. Plat. lib. 2. de
περ θρέψονται εκ με κριθῶν άλφιτα σκόυαζόμθμοι, εκ τ' πυρῶν ἀλουρα.
Herod. λουρά τε καὶ ἀλφίᾳ ἐποίων. Αpud Diofc. 4. άλευρον ἢ ἄλφι
TOV, farina aut polenta, ut quidam exp. Dicitur tamen de farina
etiam hordeacea:reperitur enim & xerov pov apud Aphrod.
Probl. lib. 2. Generaliter etiam de qualibet farina dicitur, unde
αλουρον κυάμε, Diofc. lib. 3. Sic ἀλουρον αἱρῶν, farina lolii : & αλου
pov opov, apud Gal. &c.

A'robeitus, &, ó, farinaceus, ex farina constans; ut, andveitm ägto1,
apud Athen.

A'λn)w, F. now, P. nng, & Atticè dλúλera, molo, in Anth. epigr.
A'àyλeoμív frC, molitum frumentum, apud Herod. & Thuc.
Ano, &,, prodpov, Erotian. Etym.
A'io, quicquid moli poteft. Hefych.

E 3

Com

Compofita.

Euros, idem quod àλsgow, Apoll. Rhod.

Kalhew, commolo, mola frango. Herodot. & Hippocr. Κεγχβαλέτης & παιαναλέτης, 8, o, milii molitor, qui milii grana mola frangit. Gal. apud Hippocr.

Ned, recens molitus. Nicand. Schol.

Nal, recens molitus. Neal, per ellipfin dicuntur provenλa
apa, hoc eft, taves, recens molita farinæ, apud
Dem. pro
Ctef. tefte Harpoc. Vide & comp.ex E'λauva.
Derivata ab axéw, ideft, vito, caveo.
Αλέομαι, vito, caveo. Il. s. Διὸς ἀλεώμεθα μιῶν.
An,, vitatio, effugium.ll.x.v.300. ab Hefiod. in erg. gala di-
cutur verλen, q.d.vitatio pluviæ,i.præfidium adverfus imbrem.
Αλεωρή (Ionice pro άλεωρα) idem quod αλή, evitatio. Il. ω. ὅτε φόβο
μεμνημθρον, ὅτ' ἀλεωρής. Et Heliod. in Εrg. χρεῶν τε λύσιν, λιμᾶ τ ̓
swplu. Item ( ut ait Bud.) fuffugium, tutamen, munimentum,
apud Ariftot. 1. 4. de part. wes ro owμg à λɛwogiv.
Aw, per epenthefin Fu, idem quod &λiw, inquit Euftath.
And in voce media itidem pro, vitare, cavere, ut Il..
αλουμθρο. Ετ Οd. ξ. όφρα κι άλλο πλωχὸς ἀλούς) ήπεροπούλι.
Αλέκος, itidem pro ἀλούς frpc ufurpat Hom. ut ll. v. μόριμον δέ οἱ
ἐφ ̓ ἀλέας. Etalibi.

Anos, verax, qui verum dicit. Max. Tyr.
Ants, &,, verax, ad veritatem dicendam proclivis. Ariftot.
Aλnvos, 8, o, verus, verax; ut, άλnoi 29, apud Plut. Item non
fictus, non fucatus: nihil fictitium habens ; ut, antwoi Qiao.
Dem. Philip.3. Exp. etiam, germanus, genuinus; ut, áλæðiù
πόλις, & ἀληθινὴ σοφία, apud Plat. Sic ἀληθινὰ μῆλα, Diofc.l.1.c.161.
Aanvus, verè, veraciter. Ifocr.
Αληθεισών, veritas. Theogn.

Compofita.
Anant, verum dico, vera prædico.

Autoarea, ipfa veritas, de Deo dicitur apud Plat. in Phædr. &
apud Greg. Evans, verifimiliter. Luc.
ME'now, verum efle declaro, confirmo. cum accuf. Thuc. Luc.
Пlavaλns, omnino verus. Plato de rep. lib. 9.

Σκαληθούω, fimulfum verus; ut, σμυαληθεύειν τὰς αυτοις, apud

Ariftot.

Ava, effugio, evito. Od. a. àñía d'ipogóv. Et cum infinit. Il. . (non λans) verifeu veritatis amator vel amatrix, veΚλειναι μερ ̓ ἀλέεινε.

A'vòs, 8, 6, vitandus, effugiendus, fugiendus: (& ex confequenti)
malus, perniciofus. Phocyl. goxoing d'ànserva.
Αλιτηρός, Plutarchus vult efle dictum, ὃν ἀλο απο τα μοχθηρίαν καλῶς
e, id eft, quem vitare ob improbitatem, bonum & utile erat.
Vide in comp. a Τηρέω.

ritatis ftudiofus vel ftudiofa. Laërt.

as, veritatis amore vel ftudio. Euseb.
Φιλαλήθεια,
, amor veritatis, ftudium veritatis.

ΑΛΘΩ, & ἀλέω & ἀλθαίνω, fano, medcor; ab άλω, ut tradit Εuft.
& Etym. Eft etiam augeo.

Aλogy, & à froμgy, μgy, fanor Il. s. A”àm xùg, &c.
A'90, 1, 7, fanatio, medela, medicamentum. Hefych.
Axes, fanitati conferens, faluber, lys. Nicand.
Axsetor, idem quod at, medela, remedium. Nic. in Ther.
Abaia, i, malvæ fylveftris genus. Sic appellata eft ob eam quâ pol
let medendi vim. Sunt qui & exuia dictam tradant. vide
Diofc. & Theoph.

Axiona, F., (tanquam ab auga) evito, effugio, declino. Od.x.
¿λvouwv xñog μéλavar. Cum genit. apud Soph. con nút pops
ziss. Alicubi non fignificat ullam fugam (ut annotat Euft.) fed
fimpliciter declinare, & effe extra confpectum alicujus propter
loci intervallum, nt Od. μ. Α'λ' ὅτε δὴ Δονήσε ἰὼν ἤλυξα εταίρες.
Αλυσκάζω, idem quod αλύσκω. Odyll. ρ. υδρον ἀλυσκάζειν. Interdum
abfolute ponitur pro φεύγειν, fugere. Il. 4. νόσφιν ἀλυσκάζω πολέμοιο.
Et Il. . Où gag gevator àzvoná Zork μáze. Exp. &, wλavãos, fanatio, apud Hippoc. ut annotat Erot. & Gal.
ab Hefych.

Avis, es, evitatio, effugium, fuga mali, anxietas. apud Hipp.

Compofita.

Amadou, devito, feu evito, effugio. Nicand. in Ther.

Avadλux, vix evitabilis.

Εξαλέομαι, idem quod αλέομαι : unde ἐξαλέοιο, apud Apol. Rhod.
Εξαλεύομαι, pro eodem. Soph. Μν βαρειαν ἐξαλούσομαι θεάς.
Eaxia, idem quod añía, evadere, effugere, ex Hefiod. Aids
νόον ἐξαλέας. Εἰ γ πεξαλέας, (decomp.) q. d. furtim feu clamn evi-
tare aut effugere.

Ežanůža, & Yığaλuza, effugere, fubterfugere, devitare,apud He-
fiodum. Τοῖς γ' υπεξάλυξε βαρι χόλον. Pro εξαλύξαι dixit etiam
aua voce media, Sophocl. in Ajace maftig.
Σμερδαλέο, afpectu horrendus. Euf. dicit efle ὃν οἱ βλέποντες ἀλεξ.
νεσι, quafi compofita vox fit ex (μέρδιν & αλεεινεν. vide & Μέρδω.
Υπαλεύομαι, fugio, elabor. Apud Heliod. βροτῶν ὑπαλούτο φήμων.
Yakuza, fubterfugere,effugere. Od.s. Kajos uge. Citatur
& pro devito, refugio, ex Phocyl.
Yugis, effugium, devitatio. E'unaλužis, (decomp. ) idem, apud
Orph.

Derivata ex aliw, id eft, congrego.
Asins, nr, collectio, congeries. Gal. in lex. Hippocr.
Ah, five dà, congregatus & collectus in unum, confertus.
Gal. in lex. Hipp. Vide & in As.

AAHOн', i, o, verus, verax; ut, &λndes λó, Dem. Et
dan oy, Xen. Pæd. 1. revera. Aéydy λn, vera dicere, apud
Ifocr. Xen. Dem. Item certus: ut in proverbio, antiseng Tim
Σάχα. Apud Ariftot. εὶ έρμίω, σόκ ἔαν ἀληθὲς, exp. non eft re-
&tum, non convenit. Ab Hefych. exp. & μvμav, memor,
* σέρησιν δ λήξης. Sed de Etymo plura vide in ἀλήθεια.
As (proparoxyt. Attice) adverb.revera, verè, profectò. Ariftoph.
in equit. άληθες ότι ο κρονοχυτβολήφαιον εἶ. 9 Eft item nonnunquam
adverbium admirantis, ut apud eundem in Plut. crevov oppe da
πάνυ. Αληθες, ὦ δειλότελε πιίντων δαιμόνων.

Αλθέσκω, idem quod ἀλθέω five άλθω.

Αναλθές,

Compofita.

Avans, aff. pro immedicabile, infanabile, ex Hippoc. Idem ufur-
pavit & pro, non augefcens, non crefcens.

Απανθέομαι, idem quod αλθομαι. 11. 0. Ελκε ἀπελθήσεσθον.
Tчæλ's,,, membra fanans, membris fanitatem afferens.
Δυστολής, finatu difficilis, agre fanabilis; ut, δυσαλθῆ έλκη, apud
Diofc. Sic dvountess voodi, id eft, droialı. Item per metaph. ir
Epigt. δυσαλθής ανίη. Δυσάλη,idem Nonno.
Επεω, curo,

fano.

Evans, fanatu facilis. Hippocr.

Пlovas, multa vi medendi pollens, varium ad medendum præbens ufum. Diofc. lib. 3. cap. 163.

ΑΛΙΓΚΙΟΣ, 8, 6, fimilis, ὅμοιο. 11. ζ. Εκτορίδων ἀγαπητὸν, ἀλίγκιον ἀπέρι καλεί.

Compofita.

Avaniyx, diffimilis. Hefych.

Εναλίγκι@, fimilis. Od. v. Ανδρα φέρεσα θεοῖς εναλίγκια μήδε' ἔχοντα. Εε cum accuf. rei, præter dat. perfonæ. Od. a. άod Tod' of @od' isi Θεοῖς ἐναλίγκι ο αιώ. Hefiod. in Afpide, ἔτε φυλ εναλίγκιοι ὅτα νόημα Γεινάμεθα.

Пavaλiyi, omnino fimilis. Nicand.

"

AAIE, Paulo Æginetæ & recentioribus medicis dicitur quæ Latinis alica, Græcis ord.

A'AIZ, adverb. fatis, abundè. Cum genit. ut in prov. das vos, fatis quercus. Sic aspuns, apud Suid. Et apud Eurip. is duguãv

. Sine genit.pro affatim,magna copia, ut Od. p. 85 μ ἀλήμονες εἰσὶ καὶ ἄλλοι. Οd.ν.χαλκόν τε χρυσόν τε ἅλις ἐσθῆτίθ ̓ ὑφαντιώ. Interdum dicitur &% is, fub. isi, non fat eft. Pro quo dicitur etiam, parum hoc tibi videtur, nifi etiam, &c. ut II. p. 8x5 ὡς καὶ τοῦχι ἔχει, καὶ ἐπούχες αὕτως. Ι. ε. Η' ἐχάλις ὅτι γιωαίκας ανάλκι das podes. Item confertim, coacervatim. II. ß. Ai μjú s'év‰o ἅλις πεποιήα), αἱ δέ τε ἔνθα. 11. χ. Α' μφὶ δέ μιν γαλες τες εινατέρες άλις nour. Fit en áλès, utpote espiovisi o vdag. inquit Etym. Axia, as, n, congregatio, cœtus, concilium, apud Herodotum, ur ἁλίζω ποιησάμθροι, & ἁλίζω ἐποιήσατο 7 Περσέων, Perfarum concilium coëgit. Alias fignif. vide in As, mare.

T

Aanĵws, (Ionicè ¿anJews) verè, revera, haud dubiè, certè. ut, sws dants dirgess, apud Plat. in Apoll. Et apud Dem. contra Mid. ¿ ὡς ἀληθῶς μήτηρ. Αληθες έρως, verius. Αληθέςατα, verifime. Plat.Dem. Aantera,, (Ionicè din) veritas, cui oppon. Ved feudoño-Axia, congrego, coacervo. In qua fignif. ufurpatur potius ozwadi

a, apud Plut. & Ifocr. Dicitur egs aλnderav, & per'áλndésas, & ἐπ ̓ ἀληθείας, & τῇ ἀληθείᾳ, vel ταῖς ἀληθείαις, pro ἀληθῶς, vere,revera. Dicta autem traditur dλea ex a privat. & ann, oblivio; utfit q.d.carentia oblivionis. (Nulla enim cft in veritate oblivio; qua mendacii comes eft. Hinc illud, mendacem oportet effe memorem.) Vel quafi dλálesa, quod femel eruta minimè latere poffit, aut contra, quòd veritate nihil fit occultius. Ut, hic a fit epit. Illic verò privat. Platoni autem in Cratylo dicta videtur, quafi 9an, divina quædam animi vagatio & anxietas. A'λntorns, no, n, pro anda. Dionyf. Arcop. An, vera dico, apud Plut. A'Angouay, idem. Herodot. Aanew, verum dico, vera loquor: cui oppon.

du. Interdum cum accufat. ut apud Hom. πάντα δι' ἀλήθευσιν. Et Xen. λέγειν ἐδὲν

Zw. Vide & inter derivata ex Aλs, fal.

Aans five dans, i, j, condenfus, confertus, coacervatus. fre-
quens eft apud Hippocr.qui & aliquando dicit is poor, & äñes
ouvy. Sic & apud Hom. II.4.g, aqua collecta & coacer-
vata. Frequens eft & apud Herodotum plur.num.xés, in unum
congregati. Item conferti, frequentes, denfi.
A'éws, Gal. apud Hippocr. exp. após, confertim.
Compofita ex ἁλίζω.

Esvaλiew, Suid.orwapoia, congrego. Propriè eft dig.
Пgoai, ante congrego, & in unum cogo.Jofeph.
Zwania, congrego, coacervo, cogo. Herodot. in Euterpe, is pil
πόλιν τὰς γυναῖκας σκαλίσαντα, 1. σιωκγαγόντα. Χen. Prd, I. καὶ πεζές
πολλές και ιππέας στην ολίσεις,

Σκαλία