Item (abfolutè pofitum) alterno. Il.. O¡μ àμesópos Quλanges , alternantes agebant vigilias; vel alternis agebant vigilias. id eft, viciffim. At Od. a. aeroportones, exp. alii alios per fucceflionem excipientes. Apud Gregorium, Talvarías eis um Tür ndisar aués,exp.his vigiliis fuccedit,has vigilias excipit, has fequitur. Item, tranfeo, pertranfco. Iliad. & z & alibi, er godorov, pertranfierit vallum dentium. Il. o. Ogwoxar amor e amor québe). Capitur etiam akaãs pro, traduco, trajicio, quod eft, quafi dicas, tranfire facio: ut in Anthol. epigr. xúav Pogràμertaun, exp. quæ trajeci, tranfvexi. Apud Eurip. auétumas, ingredi januas. Alii tranfire, hic quoque interpretari malunt. Item, remuneror, gratiam rependo, vices refero, par pari refero. Apud Dem. OY TOTS gios, par pari refero, vel paria facio. Dicitur pro codem is ὅστις ἀμείβομαι, à Bafilio. Dicitur & ἴστις ἴσα ἀμείψας. Αμέσεως στὸ ἐπικαρπία, cum fonore referre beneficium. Α'μεχ τοῖς εναν nos, apud Chryfoftomum, contraria rependere, ut quum malum beneficio reddimus. Interdum habet accufativum: ut, Tès Jes ἀμειβόμεθα, deos remuneramur. Herodian. δώροις τε αὐτὲς μεγαλοπρεπῶς ημείβετο, id eft, donis eos remunerabatur. Αμέσψομαι σε Tise's Tus dingyoouuns, apud Luc. remunerabor te ob iftam æquitatem, vel remunerabor iftam tuam æquitatem, digna ifta tua æquitate tibi rependam. Sic dicitur, ἀμείβομαι σε τε φιλίας, & ἀμέ CENTOV TÝTY TÚ, pro his gratiam illi refert fortuna. Interdum cum participio ponitur: ut, ἀμείβε) εν δρῶν, vices refert in confcrendis beneficiis, beneficia rependit beneficiis, beneficentia refpondet alteri. Item, vices fermonis reddo, id eft, refpondeo, refponfum do, apud Homerum fæpe : ut, Od. u. Arina d'Eupúλογα συγερώ μ' ημέθετο μύθῳ. Οd. β. ἐδέξις ἔτλη Τηλέμαχον μύθοι αν ἀμείψας χαλεποῖσιν. Interdum abfolute, ut, Il.α. Μαστίων θ' αφάει. in assδεν αμειβομάρα οπὶ καλή. Sic & apud Plut. in Coriolano, ἀνεβόησαν. αἱλοιπα γεναῖκες, ημείψατο ἡ Οὐολυμνία. Item in Othone, ἐκείνων τα προσαγόρευσιν μα' φωνῆς πολεμικῆς ἀμε ψαρθρων, quum illi clamore bellico falutationi refpondiffent, vel quum illi clamore bellico falutationem excepiffent. Sic auesse dicitur apud Luc. is qui falutatus refalutat, eggpod usn youn, rgy aμéssoney on this ogias, ego illi refpondeo fimiliters viciffim faluto, falutem reddo. Apud Synef. ¿æńaus àgsedías, àμés, fibi invicem refpondere mittendo nuntia, id eft, fefe mutuò certiores facere. Item paffiva fignificatione: ut, aués pér, apud Eurip. rependitur cædes, viciflim fit cædes.

es, apud eundem Plutarchum, Bafilium, & alios, pro alg μείνε ως * Χριτίω τελέτε. Auers, permutatio, Plut. in Fabio. Evaμginadis, permutatis vicibus, viciffim. Apoll. Rhod. E'auw, vel itaμebou, immuto, in varias formas muto. Item rependo, retribuo. Æfchyl. in Prometheo, naïs Tasdéu auer, retribuit mihi iftas tam graves pœnas. E'άuens, immutatio. item viciffitudo, ut apud Plutarch. de def. orac. aj ar pavov éžaμeivers acíodos, exp. cœleftes viciffitudines & converfiones.

Engos, 8, 6, permutatorius, ut, i, apud Homerum, quæ permutatis vicibus induuntur, modò hæc, modò illa. Od. e. verf. 249.

Decomp. Пapszaμeca, prætereo, prætervehor. Apoll. Rhod. Επαμείβω, vel Ε' παμείβομαι, permuto. Il. ζ. ν. 130. Τεύχεα δ' αλλή 2015 Emaμes touhu, arma inter nos (vel invicem) permutabimus. Item, Iliad.. v.339. vínn d'imaμeiber ardpas, victoria alternat homines.

Επαμοιβὸς, δ, δ, alternans. Apoll. Arg. 2. ἄλων ὁμῶς ἐπειμοιθὸς ἄρηρεν άλλω. Eapgibi, idem. Hom. in hymn. Merc. Enangibader & inaugiadis, (q.d. permutatoriè) per vices. Odyff.. ὡς ἄρα πυκνοὶ Αλλήλοισιν ἔξω ἐπαμοιβαδες, expon. &αλλάξ & ἐπιππολεμθρως. Επαμειβός, permutatorius, ut Οd. ξ. & γδ πολλαὶ χλαιναι ἐπημοιβοί τε ἐγδ χιτώνες.

l'uso, facri vates. Hefych. Meow, tranfmuto. Mofch. Idyll. 1. Ex Boòs Lxeodoro mánu μilμerbe yowaing.

Με άμειψες, tranfmutatio. Παραμείνω, vel του αμείζομαι, permuto. Apoll. Arg.2. παρέκ γάνυ γε. @ y8νὸς ἀμείνων, vel pro του αμείβων, vel pro παρέξαμείβων. Γ Item prætereo, prætergredior, prætervehor, tranfeo: ut, paperCov, apud Apoll. Et apud Nonnum uecer poucov. Syn. μείψει της συμβίας. Saepe etiam paliva voce παραμένεις, eadem fignif. ut apud Χen. Pad.ç. παραμειβορθώς 5 7 πόλιν να κρατούματα. Plutarch. παραμειψάμμος Λάρισσαν. Apol. Arg. 1. τις παραμεί βόμθμοι. Interdum fine cafu : ut, παραμειβόμθμοι ποταμοί, apud Luc. Sic apud Hefiod. Howeμion), μivity de toi egg, ut dicitur tempus præterire, elabi & fugere. Прописано, гебрonfione proccupo. Xevouoos, qui aurum alio metallo permutat, menfarius, num

Apens, sws, n, mutatio, permutatio. apud Dionyf. Halic. Item retributio, compenfatio, apg.

Augns,, mutatio, permutatio. Apud Plut. àμgion déra prav, exp. permutatio decem minarum, quod decem minis permutari poteft. Item, viciffitudo, ut apud Plat. de leg. 2. iogur aμg Ca, feftorum viciflitadines. Item compenfatio, retributio. In bonam partem, pro gratiæ relatione, remuneratione, penfatione meritorum, ut Odyll. a. ooì d'ažior és agions. Sic Odyff. 7, ddy ἀμοιομ ένα τόμβης. Luc. in Caucafo, ταύτίω μοι ἢ ἀμοι τω αποδεδώ

,hanc mihi pro confilio gratiam retuliftis. Item retributio, (in malam partem) poena,fupplicium. Od.. El déug επίσης βοῶν ἐπιεικέ ἀμοιβίώ. Hehod.in Erg. Εργων αντ' ἀδίκων χαλεπίὼ ἐπέθηκεν ἀμοι τώ

mularius.

,,,

AMEAF, F.,mulgco. Od. Eddyf ass x μvnádas aigas. Theoc.in Cycl. apos aμeage, mulge eam quæ adeft. Suidas & Euft. ex uigzw factum effe volunt. Peculiari fignificatione capitur pro, extra legitimum tempus fructus immaturos avello, (quod fures facere folent) ut annotant Suid. & Ariftoph. fchol. in cquit. ᾗ σὺ πις 6ύων ἀμέλος ξένων τες καρπίμες, id eft, cos decerpis tanquam fructum. Axis, mulfio. Job. 20.

Auoyos, as, o, mulctra, Theocr. Idyll. 8.

Αμολγαίο», adjet. ut, αμολγαῖο ματς, in Anth. Epigr.mamma quæ mulgetur. Apud Hefiod. duoλgain paga, ex lacte facta.

Cara guess, pro àμgiñòs gders, five aμgion. Dionyf. Areop. zwÿön ἀμοιβαίων εξὶ ἢ Σποκλήρωσιν έκας ού οἶδα, novi pro meritis præmium & pœnam laturum effe quenque. Apud Nonnum, augi Sai Toix, exp. paries refpondens & è regione pofitus. Augus, adverb. viciffim, alternis. Bud.

Aps, d,, mutatoria, permutatoria,ut Od., xava apgibas. Auginady, idem quod agains. Apoll. 1.2. ss olyan μgioαΑμοιβαδόν, αμοιβαίως. Ως οίγ' ἀλλήλοισιν αμοιβα divinggi. Sic illi fe viciffim compellabant.

Audis, idem quod road, fed magis eft poëticum. Apol. lib. Arg. 2. As d'épéevov agbadis. Pro iifdem ufurpant poëtæ etiam agenda & apoiondis, ut producant penult. Reperitur etiam augendu, ut Apoll. Arg. 2. and ixánonov, alternis reἀμοιβήδω, ἀμοιβήδίω ἐλάασκον, migabant. Agad, mutuus, alternus, pga. Oppian. lib. 4. de Venat. Compofita.

Argos,,, permutator farinæ, venditor farinæ. Arift. in Nub. A gratiam rependo, compenfo. idem quod uo.

Theocr.

μ' εν τοιαῦτα εἶπε, Τισσαφέρνης ἢ ὧδε απημείφθη.

Decomp. Avaμésboμgy, idem.

Aves, nummularius, argentarius. Theocr. idyl. 12.
Agweggins, nummulariorum more.

Aapé, vel potius alguésboy, permuto, ut Plut. in Ariftide, e

· τέτῳ δ' οἱ Αθίωαίοι προθυμότατα διημείζον τοῖς Σπαρκάτος ῒ τάξιν, permutârunt cum illis locum. Idem in Cimone, dieses

Avaμéλy, non emuletus, vel qui mulgeri nequit.
Avμsλx, non mulctus, vel qui non mulgetur. Od...
Brueggs, bumulgus, qui vaccas mulget. Epigr.
E'tape, emulgeo, & mammam fugo. Æfch. in xong.
I'ugs,,, equimulgus vel equimulga.
Nsausvelves, recens muletus. Nic. in Alex.

AMETTS, exugo, propriè exugo oleas, & amurcam exprimo: ur probari poffe videtur ex pggy. Dicitur & pigga, ut tradit Euft. addens utrum ab altero factum fit,non conftare. Sunt & quidμérgu pro duga dici velint, funt qui contra. Exponit Euft. & »ęλoziv, id eft, fructum decerpere.

Aμég, vel potius duogy, amurca, oliva expreffe recrementum, apud Diofc. & alios. Apud Theophr. de plant. 1. 1. c. 13. & Gal. ad Glauc. exp. fax olei. Item uggy, herba quædam purpurea, ut fcribit Etym. Apud eundem coloris genus effe fcribit Methodius. Hinc uogais, id,, Hefychio tefte, eft háuŋ quædam, ex quafit ένδυμα, η ύφασμα, ή χιτών. Α' μόρκινο,δ, ὁ τι ή, colom rem habens apgyms, purpureus, ruber: ut, aug neravion. A'uoggitov, veftimentum ex amorgide, apud Ariftophanem in Lyfiftr.

*

Α' ΜΕΥΩ,

Theocr.

*,

AMHZ, T, vel 8, o, placente genus lactex, apud Ariftoph. in Pluto. άμητά τε προσέπεμψεν ἡμῖν τετονί. vide fchol. & Athen. lib. 14.

Anton,,, parvus uns, apud Athen. 1. 14.

14

I.

AMIA, as, n, amia, pifcisgenus apud Athen.lib.7. & Plin.l.9..c.15. & Ariftot. hift. an. 1.6.c. 17. Dictas aulas Athen. vult ön καὶ μίαν φέρον), ἀλλ ̓ ἀγεληδόν. Sed & Ariftotelem fcribit nominatas dicere cy τὸ ἅμα ἰέναι ταῖς τους απλησίαις, elle enim σιωαγελας. Lafcaris in epigr. dicitur interpretatus effe amentum. AMI AAA,, certamen, contentio, Arift. rhet. 1.8 μma, cvTaïfu ngù vízn isi, ubi eft certamen, ibi eft victoria. Plutarch.in Symp. s. eὸς τὰ θηρία γινομθύοις αμίλλαις, certaminibus adverfus feras, vel cum feris. Apud Plat. de leg. apes, exp. ftudium virtutis. Ifocr. in Panegyr. ei rete po The μmar, de hoc weir path contendentes. Apud Demofth. aux minimist * ἅμιλλαν ποιεῖος ἐπὶ ταῖς dus dpsas, Budæus reddit, certatim contendere. App, contentiofior. Hefych. Aμmáqμay, wμm, f. hoopa, certo, contendo. Plut.in Apoph.

pevor wei vinns wegs mines, certantes inter fe de victoria. Idem in Numa, du rès Textus igg. Interdum dicitur άμιλλα πα a prowess na. Aliquando cum dativo inftrumentali, ut, ἁμιλλώμθμοι τοῖς ἵπποις, equeftri certamine contendentes. ¶ Apimaμay we's T, enitor adhoc, certatim contendo ad hoc. Ifocr. in Arcop. Proaemulari, id eft, invidere, poni videtur apud Greg. cum dativo, inquit Bud. Auin, o, certatio, contentio.

Aung, p,, certator. Soph. in Antig. Axes, &, x, q.d. certatorius, certativus: ut, uteri ini, apud Ariftidem, certatores equi.

Aμnesov, 8, To, locus in quo certatur. Suid.

Compofita.

A’vaμí»ñ®; 8, ó «ìj ", de quo certamen & contentio non eft, non controverfus, exp. & non contentiofus.

Aqui alicui in contentione feu certamine adverfarius eft, æmulus.

A', dicitur qui in certamine feu contentione alicui fe op
ponit, & avis), ut apud Xen. Hell, 6.
Aμy,, decerto & contendo cum. Plut.in Themistocle,
Δαμιλλώμμα της Κίμων. ε δειπνα.

A'MO'P A, cxp. fimilago cocta cum melle, opus pistorium ex melle. Athen. 1. 14.

Apgeirns gr, panis ex fimilagine cocta cum melle, panis melli tus, dulciarius. Paralip. 1. 1. c. 14.

"

A'MOP BOE,,,pro diverfa fignif. diverfam habet etymologiam. Exponitur enim onorevos, tenebricofus, obfcurus. In qua fignif. fcholiaftes Nicandri effe ait berku, exemptor & verfo in ß: vel ex roep, mutato accentu & 4 itidem in ßconverfo. Exponitur & ange, comes, affecla, fectator, sò ängs opy, inquit fchol. Callim. Et, paftor, Nicand. in Ther. Suida άμορος eft ὁ ἅμα τινὶ ὁρμῶν, mutatione unius litera ex άμορ pes. Callym.hym.in Dian. Ούνεκα Λητοίδι θυγατέρας πέμπεν ἀμορφές. uogai,,, tenebricofus, obfcurus. Exp. & Bangλmò̟s seu Derivata ex αμορος, ideft, σκοτεινός. ποιηθρικός. Nic. in Ther. αμορβαίως τε χαράδρας. Aμogons & augets, fignificat mediam noctem, tefte Etym. quiex gon derivatum ait, quafi auogovis.

A'ogas, dd, n, pediffequa, fectatrix, comes. Apoll. Rhod. Arg. Derivata ex pgg, id eft, angst. lib. 3. Τῆ δ ̓ ἅμα νύμφαι έπον αμοράδες

eg, fequor, affector. Nicand. Bergies Luiso ορήων. Idemin Ther. Νωθεῖ γδ κάμνοντες ἀμορθούοντ λεπάργῳ Δώρα Vide fchol.

August etiam dicitur pro eodem: item, &uogusto, fequor, comitor, unà proficifcor; unde in Epigr. uoguosons pro uwδει πόρει.

uogos, exp. paftor, apud Oppian. lib.3. de venat. ¶ àμ. poteit tamen etiam exponi, fequaces.

A'MO'Σ, 8, 6, unus, aliquis. Effe Ionicæ vel Dorice dialecti tradit Euft. Od. a. Doricè pro nerep, apud poëtas. ¶ Aμautem, id eft, quando, vide in Hμ.

A', alicunde, apud Hom. Od... & Plat. 1. de leg. 7. A'μñ, & àμãƒ, & àuo, que compofita cum aliis particulis ufurpantur; ut, d'ungen, quodammodo, quadantenus, quoquo modo, vel quovis modo: ut Agathias apud Suidam, ἔδοξεν οἱ ἀμηγέπη το πέρασε το φραρίο

As, pro codem, apud Plut. in Pericle.

ter. Ifocr. in Panath.

E' aμáqμ, ãμa, per contentionem exigo feu ejicio, vel in certamine expello. Eurip. Τίνες πολιτῶν ἐξαμιλλώνται σε γῆς; exp. ἐλαύνεσι. Εφάμιλ@, Epau, de quo certatur, ob quod contenditur, apud Dem. pro cor. Item, par, æqualis in certamine & contentione. Ifocr. ad Dem. ὅπως ἐφάμιλλο χρήσῃ τοῖς τε πατρὸς ἐπιτηδεύμασι, ut fis patris ftudiorum æmulus. Ut apud Dem. in Epit. Quía Quixo. Et Ifocr. in Hell. cnc. ἐφάμιλλον τω ἑαυτὸ δόξαν πρὸς τεκεινες κατέ. west not. Sic Topov, dicitur paritas & æqualitas in aliquo certamine, apud Plut. & Ifocr.

l'or, in contentione par, æqualis in certamine. Пeg, citra certamen victor.

A'MIZ,,, matula feu matella, vas urinarium. Suid. ex Arift. Legitur & apud Athenæum, lib. 1. Euftathius ab antiquis Atticis afpiratum fuifle ait.

Exweguis, id,, vas in quo ventris onus deponitur, Ariftoph. in n,

Concion.

AM MI, ws, To, nomen feminis cujufdam cumino minoris, de quo Diofc.1. 3. c. 7. & Plin. l. 20. c. 15. A etiam & app Æolicè dicitur, nobis.

AMMION, 8, 70, minium. Diofc. l. 5. c. 110. ubi tamen quidam le. gunt ἀμτώσον.

AMNION, 8, to, membrana fœtui proxima, ipfum totum à vertice ad imos pedes involvens. Vide Gal & Theophilum anatom. lib. 5. c. 18. & Poll. Quidam ab duròs, ab ejus videlicet mollitie feu teneritudine: alii à deduxerunt, ut fit quafi To as ps. Euftath. Od. y. pvíar dici fcribit, vas quo jugulati animantis fanguis excipitur, quafi pov, hoc eft, ives five αίμα το στρητικόν. Cretenfes vero άμνιον dicere αγγείον εἰς ὃ τὸ αἷμα Η ιερείων ἐδέχοντο, αἱμνιόν τι ον, το θὰ τὸ αἷμα.

T

то

او

Madaus, nufquam, nullo in loco. Luc.
Mndaug, nufquam, nullo in loco.
Μηδαμόθι, idem.

Mada, nullo ex loco, nulla ex parte.
Madan, nufquam, nulla in parte.

Μηδαμώς, nullatenus, nullo modo. Interdum dicitur μηδαμή μαθη
pendy-
Mas, & tunc vehementia fignificationi additur.
Μηδαμινός, qui nullius eft pretii, Hefych.
Oudeus quafidus, ne unus quidem, nullus; idem quod unda-
μος, unde apud Herodot. έδαμοί pro δέτινες. Et genit. έδαμῶν
ανθρώπων.

Ovdaus idem quod undaus apud Lucian. dicitur & daus is, apud

Ovdaun, idem quod undaun, nufquam,apud Dionyf. Areopag.Hinc dau, nufquam alibi. Sæpius fig. nullatenus, nullo modo. Plato de rep. 1. 1. Texμsdaμn ou [p. Dicitur & daun daμãs. Oudaus, idem quod undauãs, Xen. Sæpe etiam dicitur dan da as. Accipitur & pro, nequaquam, minimè. Ovdavòs, 8, 6, qui nullius eft pretii, contemptus, qui nullo habetur loco. Dicitur etiam aliquid dò, apud Chryfoft. & &dαμινέσερον apud eundem.

ΑΜΠΕΛΟΣ, 8, ή, vitis, vinea. Od. τ. ἠδ ̓ ἄμπελοι αἵτε φέρεσιν οἶνον ἐροτάφυλον. Apud Diofc. ἄμπελο οινοφόρο, ἄμπελαλακή, άμ πλω μέλαινα.

Aunt,, orgin, viteus, vitigineus, vinealis: ut,μridwa þóma, Arift. apud Herodot. οἶν ἀμπέλινο, & ἀμπέλιν ο καρπός. Α'μπέλει @, idem : ut, αμπέλει βότρυς.

Αμπελόεις, εντώ, ό, vitifer, vineas habens. Α' μπελόεσσα γῆ & άμπτε Adey do, folum vitibus confitum, vinetum. A's, vinealis terra, quæ & paguanitis: ut citatur ex Diofc. lib. 5. cap.173. Sic dicta quòd adverfus innafcentes vitibus vermes illini foleat.

A'union, 8, Tò, viticula, apud Ariftoph.

A'untais, id, n, avis quædam, cujus meminit Ariftoph. & Poll. lib.6. Eadem dicitur & àμv, óv, ó, Poll. l. 6. c. 9.

Compofita.

Α' γιάμπλο. q. d. ἁγία ἄμπελο, labrufca.
Evdum, pulchrè vitibus confitus, bonas habens vites. Strab.
Kama, vitibus confitus, vites producens.
Kisum, herba quædam, de qua vide Diofc.
ΞηραμπέλινΘ : ut, ξηραμπέλινο χιτών, coloremhabens vitibus arc-
factis fimillimum. vide Suid..

Пová, vitibus abundans.

Yum, vitibus confitus. In novell. conft.

ΑΜ Π Ρ Ο Ν, ὅ, τι, proprie dicitur τὸ ἔλκον τὲς βίας χοινίον, veluti ἄμτοξόν κι ἂν καὶ Δαμαξες τ ζυγῶν δεδεμθρον, inquit Etym. qui tamen | addit, ita etiam dici poffe lignum quod jumentorum cervicibus imponitur. Hefychio, Euft. & Suida, eft funis per juga tentus, ad quem jugatis bobus magna onera curribus impofita trahuntur. Helcium vocat Apuleius, unde helciarii, qui funibus veluti boves jugationera trahunt. Aug, traho more boum feu jumentorum aures werdede. v. Sic ufurpavit Callim. tefte Etymol. Itidemque Lycophron dixit, Αχλαινον ἀμπρούσε εν ἤλίζει βίον, nudam trahent fulti vitam. Abufivè dicitur etiam pro bajulare & fuccollare, inquit Budæus.

Zwangsa, unà traho, ut jumenta trahunt plauftrum,in trahendo adjuvo. Ariftot. hift. an. 1. 6. & Plut. in Cat. majore. A'MПIYE, vx, veli, tefte Euft. dicitur catena feu funiculus auratus, quo comæ in equorum frontibus fparfæ colligantur. Tribuitur etiam mulieribus, ut idem teftatur, & fic nominatum fuit vinculum illud quo conftringebantur fluxi crines, & vitta, quæ comis jam colligatis fuperinducebatur: Ad to aμnigdy mus Teiras, eò quòd cohibeat crines, tefte Euft. ut II. v. Té dnes s δέσματα σιγαλόεντα, Αμπυκα, κεκρύφαλόν τε, ἰδὲ τολεκτίω ἀναδεσμίω. Idem Euft. rurfum addit, us dici Poggy in equis fræna: idem tradit Suid. & Hefych. & Schol. Eurip. in Hecuba. Metaphoricè etiam aμm à Sophocle in Philoctete dicitur rota, al To xuxλorepés. Ariftoph. fchol. a generalius etiam diciait : & apud ipfum comicum ita dici operculum vaεις, παρὰ τὸ σκεπάζειν καὶ καλύπτειν τὸν οἶνον, fed καταχτητικῶς. Locus eft in Acharn.

TO

ΤΟ

Aurups, idem quod uvres, & quidem peculiariter in equis, apud fchylum, in tragoedia quæ iis infcribitur, ubi vide fchol. Apulieră Páλapă, apud Soph. in Oedipo Colonco vocantur phaler, vel ipfi ἄμπυκες feu ἀμπυκτήρες. Α'μπυκίται, aff. pro παθήματα.

Aunge, religare, item frænare, & coronare. Euft. Α'μπυκίζειν, Εuft. annotat dici τὸ ἀμπέχιν τὰς τρίχας, idqueipfum fua arate ufurpatum fuiffe pro, τὰς ἐμπροσθίας τείχας ἀναδων, hoc eft, antias & capronas (ita enim dicuntur anteriores crines qui in faciem defluunt) religare & adftrictos tenere.

Compofita.

Ανάμπυξ, non habcns άμπυκα. Callim.

Engμv Zeμian, crines auro nodans. Pind.

Kvavάuv, cæruleum habens zurg. Theocr.
Adrav, albas vittas habens. Oppian. lib. 4. Hal.

Aģμzung Davies, Ariftoph.in Acharn. vocat lagenam feu phialam vini Thafii.

Μονάμπυκες πώλοι unum tantum habentes άμπυκα finguli. Euripides ita vocare dicitur τὲς κέληξεις.

Пapaμmónia, Euftath. annotat vulgarem linguam folere dicere ini τειχών.

Пapauxílav, idem Euft. inveniri ait pro, crines implicare. Xgvour, habens vinculum vel reticulum ex auro, ad cohibendos & conftringendos crines ne diffluant & latiùs fpargantur: item aureis frænis infignis (de equo dictum.) Vide Euftathium. ΑΜΥΓΔΑΛΕΑ, & Ionice αμυγδαλέη, & per contrait. ἀμυγδαλή, amygdalus feu amygdala arbor, quæ & nux Græca dicitur.Diofc. lib. 1. cap. 177. Etymon vide in aμvydáλn. Eadem dicitur & ἀμύγδαλο, 8, ή, apud Luc.

Αμυγδάλη, fructus illius arboris, qui & ἀμύγδαλον, à Latinis itidem amygdala & amygdalum nominatus. Diofc. Vocatas S ÚμYγδάλας Herodian. gram. ait, παρὰ τὸ ἐν τῷ μὶ τὸ χλωρὸν ὡς ωξει αμυ za's domas, tefte Athenæo, lib. 2. Sic Etym.

A muydun, 8, 6, amygdalinus, hoc eft, confectus ex amygdalis: ut, αμυγδάλινον ἔλαιον, apud Diofc. 1. 1. c. 39. A'μvydanis, idC, i, idem quod duvydáλn, amygdalum, fructus amygdalinæ arboris. Plut. in Symp. 1. probl. 6.

Auvydaníms, &,, amygdalites, aliquam fimilitudinem habens cum amygdala. Plin. 1. 26. c. 8.

Ade, &,, amygdalum, fructus amygdalina arboris,
aydaan apud Athen.lib. 2. & Theophr. & Diofc.
A μevydarádus, &,, amygdala fpeciem gerens.
A'μvydaniels, SUT,, idem. Nicand.

Α'

Spótefor dax any, exilius & tenuius cæteris venenatis ferpentibus. A'uvdpòv Qas, lux obfcura & cæca, quæ non multum ab ipfis differt tenebris. Sic Thuc. lib. 6. ng dλórism aμevopoïs 2μm C. Xiggy Túde, obfcuris literis quæ vetuftate attrite & exefc vix apparent. Et Philo de mundo, τὸ ἐκμαγεῖον φυλάτης παρ' ἑαυτῇ, μέχρις ἂν ἡ αἰνπαλῳ τῇ μνήμῃ τὸν τύπον λεόνασα λήθη, αμυδρόν ἐργάση) ἢ πανελῶς ἀφανίση. Plutarchus copulate dicit ἀλαμπὲς καὶ ἀμυδρόν : item αμυδρὸν καὶ δυσφάζεσιν. Ιtidemque Greg. αμυδρὰν τὶ ἀς των φαντασίαν. Ε'λπὶς αμυδρά, obfcura & cujus aliquæ adhuc exftant reliquiæ. Plutarch. in Alcib. metaphora fumpta ab iis quorum levia adhuc cernuntur veftigia. At avdporo eidem funt οἱ κάθυγροικὶ άγαν ῥέοντες. παρὰ τὸ μυρείν, (inquit) ὃ ἐπι ρῶν. Pro quo habetur upo, apud Etym. & apud Hefych.

7701

μυδρὸν & αμυδρῶς, obfcure, exiliter: ut quum αμυδρὸν feu ἀμυδρῶς βλέπειν dicitur, quod & αμαυρὸν feu ἀμαυρῶς ὁρᾷν. Avdpów, , obfcuro, hebeto: unde av, apud Dion. Arcopag. hebefcens, deficiens.

Adors, tas, n, obfcuratio, hebetatio, apapaCs. Gal.
A'μvopócss, ev, o, idem quod vpós. Nicand.
A'μudpóns, n, languidum ac invalidum esse. Gal. de pulfib.

TE

ΑΜΥΜΩΝ, Θ, όκ ή, dictum putatur quafi αμύγμων, ut δε ὁ μὴ ἔχων τι μυγμῆς, hoc eft, & ala μυκτήρων ήχει, quo irridere aliquem folemus & fubfannare: aliis etiam dictum volentibus quafi duav. Utut fit, fignificat eum in quo nihil culpari reprehendique poteft, nihil derideri & fubfannari. Unde ab Hefych. quoque & Suid. exp. pun, ä‡or@, äμɛμÃTO. Od. §. Så gépor air μαρί τοι αμύμων ὃν κατέλεξας. Οd. τ. ὃς δ ̓ ἂν ἀμύμων αὐτὸς ἔῇ καὶ αμύ μgra tidy, Tẽ μ Te nλé d'où Qļai žuvos Copés. Apud eundem fæpe propriis nominibus junctum legitur, & tunc exponi potest etiam, laudabilis, aut laudatiffimus, celeber, præclarus, ut II. C. ἀμύμων Βελλεροφόντης. Od.ν. Οδυσῆς ἀμύμονα. Exponi poteft etiam, egregius, ftrenuus, ut Iliad. e. μúμgrá de xogтEρóvte. Opus quoque aliquod auvues dicitur, elegans, fcitum, ut Il... Aowe' inbi Yuanas dμúμova égy édýas. Affertur & ex Dionyf. de fitu orbis, pro pulchro & præclaro. Apud Hom. Od. & Jar àμúμon oμ, exp. fauftis deorum aufpiciis, bono ductu.

A'MY'N2, auxilior, opem fero, fuppetias co, fuccurro, aliquem defendo, vel ab injuria defendo. Iliad. 4. ait gag for a pivés ( θεοὶ αὐτοί. Et ibidem, Τρωσί παρισάμθμοι καὶ ἀμεύειν. Ifocr. έκαν

dules, venerunt vobis auxiliaturi, venerunt vobis fuppetias. Xenoph. Pad. 3. μὴ φούγον καταλιπόντεις αὐτοῖς, ἀπ' ἀμνώση και τέκνοις καὶ ἑαυτοῖς καὶ σφίσιν αὐτοῖς. g Item propello, propulfo, arcco, paffim apud Hom. cum accuf. & dat. ut Odyfl. 8. A'siri TexÉSOW "¿ μшwv vñλèèsñμμg, ab urbe & liberis arcens crudelem diem, vel propulfans. Sic II. ι. αμαύειν νηυσὶ θοῇσι Πῦς ἐθέλεις, arcere vis ignem à navibus, defendere naves ab igni. Aliquando pro dat. ponitur genitivus, ut Il. δ. αὐτῇ κῆρας ἀμεύει. & Iliad. ο, Τρώας άμως νεῶν. Interdum additur præpofitio, ut Od. p.

xe duшay. Sic Item ulcifcor, ulcifcor mor

& apud Apoll. Arg. 1. & μntsòs aμvor Ablu. ut, dμwów dei cỡ meg, ulcifcor te mortuum, tem tuam, q. d. propugno pro te mortuo. A'μogy, dimico pro, propugno pro, tucor, defendo. Apud poëtas aliquando cum genitivo, ut, vzv dμuery. II. p. Et cum accufativo, ut II. p. a présag sizes avopa. Aliquando cum præpof. wei, ut, apei narid, pugnare pro patria. Sic Il.. of ἀμωνόρθροι νέκυος σε τεθνειώτο. In profa ctiam fic ufurpatur. Cum prapofitione υπές, ut apud Plut. άμεινόμθμοι ὑπὲρ δ' βασιλέως. Sic & apud Dem. & Xen. Cum præpof.we's, ut, aμo you why's & adenOns, pro forore pugno, fororem defendo, apud Plut. in Problem. Et cum accufativo, ut, àμμy the Exédes, apud Plat. de legibus. Pro Græcia dintico vel pugno, Græciam tueor, vel defendo. Item, injuriam propulfo, vim arceo, refifto, tueor me adverfus aliquem. Cum accufativo, Xen. öwλax eis àμzadorToys úðin, habent arma quibus injuriam inferentibus reftftunt, vel injuriam illatam propulfant. Sic duong rès imınJivs, tucor me adverfus eos qui me adoriuntur. Item ulcifcor. Cum accufativo, ut Hom. Odylf. p. Thuốc xẻ đá phu. De mofth. Phil. 3. ἢ ὅπως ἀσφαλέτατα καὶ ρᾶται αὐτὸν ἀμιωάμεθα, turidimè & facillimè ipfum ulcifcemur. Herodianus, Toy x Spor i peráμίω. Dicitur etiam αμεομοί σε υπερ τότε. Ifocrates ad Philipp. ἡμεῖς δ ̓ ἐδ ̓ ὑπὲς ὧν κακῶς ἐπάγερν ἀμείας τολμῶρθρ αὐτές, ulcifci eos ob injurias quibus nos affecerunt, vel poenas ab eis repofcere injuriarum. Dicitur & ducμ rr8, ut apud Lucianum, aμo ginar, ulcifcor te ob rifum, vel vicem reddo tuo rifui. Item arceo, propello, propulfo: ut, aμver dies

α

AMYAPOZ, 8, 8, obfcurus, fubobfcurus, vix apparens, exilis, renuis, idem quod paupés. Nicand. in Ther. To dvopotip? Co iák, obfcurioribus & exilioribus ictibus. Idem, de afpide, av

apud Comicum, inquit Euftath. animus ultionis cupidus, vel ulcifcendi.

Aplings,,, ad injuriam propulfandam aptus, inftructus ad defenfionem. len duvaμis weirès wornps, Plat. in Epift. A'μuturg, opC, ox, auxiliator, vel ultor. Iliad. o, pawę Zo's. Od. π, καὶ φράση ἐν καὶ νῦν Α' θαώη στη Διὶ πατρὶ Α' ρκέση, ήέ τιν ̓ ἄλλον aμшúτong μgμneita. Cum genit. propulfator, expulfor: ut Simonides οἶνον dixit efle ἀμιώτερα δυσπροσωάων.

Apung, p,, idem quod pg, auxiliator vel ultor, vel propulfator. Item pars cornu cervini, apud Ariftot. in 6. de hist. an. ut in fuo lexico Budæus fcribit.

A'μumner, &, ox, q. d. auxiliatorius, propulfatorius, expulforius. The odores, exp. dentes execti ferratíve : fic dicuntur quafi ad vim propulfandam apti. A'μmera ówλu apud Diodorum, arma, quibus vis repellitur.

Compofita.

Ay, viciffim auxilior.

A'raw', propulfo, propello, arceo: utIl. æ, necïv drò λogàväμõay. Sic & apud Herodot, daue C1nging.

Ana, injuriam propulfo, refifto, ulcifcor hoftem. Od. ✩ & •A, & apud Bafil.

Etapovoy, defendo, tueor. Aff. ex Eurip.

Eauúra, defendo ab injuria, auxilior, fuccurro. Cum dat. apud
Ifocr. In Epigr. ludoλíliávvor, exp. ulcifcebar.
Επαμύντως, idem quod αμύντωρ.

Пeva, protego & defendo è circumftantibus periculis. Plut. in

Alcib.

AMYZ2, vel A'uña, F. Ew, rado unguibus, vellico, lacero, difcerpo,carpo. Proverbium eft apud Suidam,nel' anga ciμúžn res ajatus, probos ne fpina quidem vellicaverit, aut punxerit. Ι.τ, χερσὶν ἄμυσσε Στηθεά τ' ήδ' ἀπαλί δειράν ἰδὲ καλά πρόσωπα. 11.r, Aba,inquit Etymolog.fit ais,& mutato a in v μír.Exponitur etiam lancino. Item (inquit Budæus) fcarifico. Pollux, ἔτω δ ̓ ἔλεγον τὸ ἀμύσσειν, ὃ οἱ νῦν καταχάζειν. Item, metaphoricè, animum exulcero, faucio animum alicujus, apud Bafilium. Afchines in epiftolis, καὶ μηδὲν ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς ὑπόμνημα izde à vo zvánku ďμíže, quòd mentem exulceret (dolorem videlicet refricando.) Homerus Iliad. a, où d'évde. In Juμòv aμúžas. Aμvyμ, μTG, Tò, laniatus & laceratio cutis, proprie. Soph. verò dixit etiam πολιᾶς ἀμύγματα χαίτας, pro, vellicatus feu evulfiones | canæ come. Idem & dicitur.

5

Augis, sos, vellicatio, laniatio, laceratio. Item fcarificatio.
Au, uz,, idem quod uvis.

Aut, adverb. q. d. vellicatim, difcerptim. Nicand.
Apvxkngs,, o, vim habens dilacerandi & dilaniandi. Cal. Autel.
Chron. 1. 2. c. 6.

A', adverb. cum vellicatione, fuperficialiter: quafi radendo

fummam cutem. And, adverb.apud Etymologiften exp. angois danois, primoribus digitis, vel fummis digitis. Videtur tamen potius fignificare, in lacerationis aut vellicationis modum, aut per veliicationem,& quafi quis diceret, vellicatoriè feu vellicatim,difcerptim. A'vyuos, idem quod uoy, laceratio, laniatio: pro vulnere pofuit Theocr.

A'μuzions, &, ó sì, fimilis rais dμvzas, in quo cutis veluti carpta ac vellicata unguibus videtur. Hippocr. Coac. progn. à devizádea star Juala.

Anghaj, aj, cufpides jaculorum.de, inquit Hefych. Compofita.

Am,qui unguibus carptus fcillufque non cft: [. Kos, lacero, laniatu faucio, perftringo. (Ita videlicet ut aratrum terram, & telum cutem perftringit leviterque fauciat, non profundum imprimens fulcum, quod & Elev dicitur.) Iliad. s. Πρὸς χρυσῆ περόνη καταμύξατο χειρᾳ ἀραιτώ. Athen. 1. 1, κατορυχθείς τω κνήμων από καυνοβάτε.

Пempora, five Пlera, circumfcarifico, circumcirca faucio. Metaphor.in Axiocho, δέος τι ποικίλως πει αμύτων τινῶν, faucians, lacerans.

AMOAMISTAI, apud Cretenfes vocabantur fervi, quorum opera ruri utebantur, indigenæ quidem, fed bello capti. Ath.l.6. & Euft.

A'MI, præpofitio quæ variis cafibus junéta varia fignificat."
Cum genit. fignificat, de. Od.9, A'p' Apins pirimliüstpáve r'
Αφροδίτης. Luc. in Afrol. ἀμφὶ τε ἀτέρων ἡ γραφή. Item propter.

Apoll. Arg. 1.d'appì dílu tuóznor Bapeau, propter hanc, hujus caufa vel gratia, hujus nomine. Irem aes, per, Apollon. Arg. 2. Φοίβετ' ἀμφὶ καὶ αὐτῆς εἶνεκεν εἴρης Λίσσομαι, στο atque obteftorper Phœbum. Item, dμqi módsws oixão, exp. circa urbem habitant. apud Herodot.

Cum dat. fignificat etiam aei, de, ut apud Sophoclem in Ajace, ἀμφὶ μὲ τέτοισιν ουχήσ4, id eft, αεί τέτων. Sic & Herodotus, ἀμφὶ * τι θανάτῳ αὐτῆς δεξὸς ἐκφέρει λόγω, de cjus morte duplex vulgaturfama. Od. En Ogeoir hudave Bran A'μq'iuoì, pro aeitus. Sic & ἀμφὶ βοηλασίῃ & ἀμφὶ γάμῳ, apud eundem. Ponitur etiam pro, circa vel circum, idque frequentiffima & maximè recepta fignificatione, præfertim apud poetas. Hefiodus, Ora d'u ὤμοισιν ἀφῆς ἀλκτῆρα σίδηρον. Hom. Od. ξ, — ἀμφὶ πόδεσσιν ἐοῖς προ ρισκε πέδιλα. Apol. Arg. 2. Α' μοι ή χαλκειας που θες κεφαλῆσιν ἔθεντο, areas galeas circum capita pofuerunt, vel, capitibus circumpofuerunt. Sic & apud Theocritum, a circa pectus. Item propter: ut, pipos, apud Euripidem fcholiaftes exponit, ag Tov dobov. Sic duo' E' nonnulli exponunt, propter Helenam pugnare, vel Helenæ caufa. Item pro, contra. Sophoc in Ajace, λόγος ανέασα τὲς με Α' τρειδών κατω, τις στ' ἀμφ' Οδυσε, id eft, reddvorias, adverfus Vlyffem.

Cum accuf. (apud profæ fcriptores potius quàm cum dativo) figni-
ficat circa: ut, dui ro circa urbem. Apud Xenoph. Pad.
lib.3. dupì démov e, circa cœnam occupatus erat. Dicitur eo-
dem fenfu nonnunquam, ever,& ver. Apud Thu-
cydidem, raupi es que ad prandium pertinent. Oi up
Пeamer, (fubaudi ores) proiПeau, Priamus. Iliad. y. Sic of
apo Bangale, Socrates. Sic & in obliquis cafibus. Syncfius,
τουρα το ἀμφὶ τὸν ἑταῖρον Παῦλον καὶ Διονύσιον, ριο προς το εταιρε
Пlaws. Acervois. Aliquando hac phrafi denotatur & homo &
comitatus ejus: ut apud Thucydidem, of appi europov, Pifan-
der cum fociis. Sic oi dupi Kup, apud Xenophontem, Cyrus &
ejus milites, vel, Cyri milites. Sic apud Platonem, oi äμși ròv
Oggia, Orpheus & ejus fectatores: vel, Orphei fectatores. Item
pro, circiter. Lucian. ἀμφὶ τες πεντακιχιλίες. Idem, αμφὶ ταὶ ἑβδο
μήκοντα έτη σε ὄντων ἀπέθανον, quum annos efes natus circiter
quinquaginta, vel, quum circa quinquagefimum elles annum.
Αμφί πρ., cum accuf. pofita, αλλήλες pro alterutra (ola: Il.
es,
B, Aupimeinglol. Interdum mei præponitur, pofita poft ipfam
particula m, itemque poft αμφί. ut Il. p, περί τ' ἀμφί τε τάφρον. Sic
Apoll. Arg. 2. opis meis audit pu Ajavat Suidas p
Telexp. ex utraque parte.

Αμφίριο περὶ & & & ἐπὶ, & pro δύο, in compar. Euft
A'ppi, adverb. fine cafu; ut & circum Latinè aliquando. Exponitur
& circumcirca. Apoll. Arg. 2. duping. ibidem,augi do
Κόλχων Εθνεα ναιετάκι.

I

Α'μφις, (aliudadverb. ex αμφὶ præpofitione factum, addita litera r) utrinque, ab utraque parte. Iliad. s, ordupé äkovi dμpis, id eft, ἀμφοτέρωθεν, inquit Εuft. At ll. », Η' χ ίππες καὶ λαὸν ἐρυκάκαι αμφίξ io. ubi duos idem ait fignificare, vel, in circuitu, aut circum circa: vel pro apoi (circum) accipi: ut intelligatur, dupì Tò TÃχασα. Apud Hefiodum in Erg. Πάντα μαλ ̓ ἀμφὶς ἰδών. Γ Item fine, feorfum. Cum Genit. ut,apis Aids, abfque Jove, vel febrfum à Jove, apud Homerum. Interdum cum verbo junctum idem fignificat: ut, apois dog'sday, feorfum deliberare vel confultare. Diverfa confilia agitare. Sic duos gover exponitur dzevov, quafi drogove. Item extra, itidem cum genit. ut apud Hom. augis ide papir, id eft, cards, inquit Euft. Item inter, in medio. Il. y, óríznoľ lô ảμ¤is äpse, parum erat terræ inter utrofque.

Aiapis, (comp.) utrinque. Item feorfim. Dionyf. de fitu orbis. Amμoid, (q. d. feorfim pofitus, feparatus) diverfus, alienus. Hefych.

A'MOIMA'N TOP, Hefych. eft, infelici fato mortuus. Item qui utrumque parentem habet vel amifit. Idem dugi fcribit farinas melle imbutas.

7

dici

a

A'MOIEBHTEN, F., controverfor, contendo de re aliqua, difcepto. ut apud Plat. in Protag. zeit rózwv ảμ¤iobyten M, ἐρίζειν ἢ μή. Sic apud Ariftot. Rhet. 1. ἐπὶι 5 πολλάκις, ὁμολογόντες ἄμφω συμφέρειν, περὶ τὸ μᾶλλον ἀμφισβητέσιν. Jungitur & dativo rei. ut Ariftot. Ethic. 6. dupientes Tois Darvounous craggs, conttoverfatur de iis quæ evidentia funt, vel adducit in controverfiam ea quæ, &c. Et infinitivo: ut apud Demofthenem in Paragr. ad Apat. ὅτι ἠμφισβήτησεν ἔτῷ μὴ εἶναι ἡμᾶς διαιτητες αὐτῷ. Apud eundem, αμφισβητῶ μὲ ἀληθῆ λέγον σε, contendote non vera dicere. Item contendo in judicio, litigo, ambigo. Ifocr. ad Nicoclem, τὰς κρίσης ποιες περὶ ὧν αν πρὸς ἀλλήλες αμφισβητῶσι, μὴ πρὸς de, noli ad gratiam de iis de quibus inter fe ambigunt, fententiam ferre, vel de quibus inter eos ambigitur. Arift. Pol. 4. ἐ γάρ πω κρίσις γέγονεν αμφισβητέντων περὶ ὀνόματα. 4 Item άμε φισβητῶτες,νειτέτε,aut προτέτε, contendo de hoc tanquam ad me pertinente, hoc mihi vendico. ut apud Themiftium, & r πgávμal@ jμpiobús, fi rem vendicarem mihi, ut Bud. interpr. Apud Demofth. in epift. Phil.ater & oder vμir acconnev των. Ifocrates in Euagora, αμφισβητέντες περὶ βασιλειας. Arifto Ρο1. 3. αμφισβητέσι τα τα πράγματα ισότητα. Additur interdum dativus perfona: ut apud Ifocratem, duh, certo tecum de imperio, vel contendo tecum. Item dubito, ambigo.

Ariftot.

Ariftot. Rhet. 2. και αμφισβητέντες προτιθέασιν ἀὲν τὸ ἴσως καὶ τείχα. Ο Αμφισβητών, inquit Suid. eft, μὴ συμφωνείν, ἀλλ ̓ οἷον χωρίς βαίνειν καὶ αμφιβάλλειν, quali άμφισβατών. Affertur & aliud etymon, τὸ ζητέω, quafi ἀμφιζητέω.

Αμφισβητέμαι, ambigor, in controverfiam venio feu adducor : ut, τῶν ἀμφισβητείται, hoc controverfum eft; unde τὰ ἠμφισβητηθία, res controverf. Exp. & controverfia mihi movetur, apud Demofth.

Αμφισβήτημα, το, controverfia. Item, quaftio inter difputantes agitata.

Αμφισβήτησις, εως, ή, controverfatio, difceptatio, contentio. Ifocr. Item dubitatio. Item actionis quoddam genus apud Pol. Αμφισβητήσιμο, 8, ό, ή, controverfus, in controverfia pofitus, de quo controverfia eft, de quo difceptatur, dubius, de quo dubitatur. Xen. Demofth. Ariftot.

Αμφισβητητικός, ὅ, ό, contentiofus, id eft, contentionibus deditus. Compofita.

Αναμφισβήτητον, non controverfum, quod conftat & convenit. Αναμφισβητήτως, fine controverfia, citra controverfiam, proculdu:bio, indubitanter. Dem. pro cor,

Διαμφισβητίω, ω, controverfor, difcepto. Demofth. pro cor. αὐτοῖς με απρὸς ἀλλήλες διαμφισβητών αεὶ τῆς ἡγεμονίας. Διαμφισβήτησις, altercatio, vel dubitatio.

ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ, dicitur mare: vel quoniam navigantibus ab omni parte eft formidabile: a τὸ ἀμφοτέρωθεν τξειν ποιών, ut tradit Etymol. ex Charobofco & Origene : vel wὰ τὸ ἀμφιτείβειν τω γl, quod terram undique terat fuis fuctibus: vel my τὸ ἀμφιτρέχον αὐτω, quod eam ambiat.

·

ΑΜΦΩ, ambo, vel ambæ. Odyll. σ. - τώ δ' άμφω χείρας ἀνέχον. Apud Hefiod. άμφωγε μέλι. In duali genit. vel dat. ἀμφοῖν. ut, ἀμφοῖν χεροῖν, ambabus manibus : qui dativus χεροίν interdum fubauditur. Fit ab αμφίς.

Α' μφότερα, ρας μου, uterque, utraque, utrumque. 11. δ, Αμφότερον, κόσμος θ ̓ ἵππῳ, ἐλατῆρί τε κῦδο. Sic & Od. ο, Αμφότερον, κῦδός τε καὶ ἀγλαίη, &c. In duali: Ifocr. in Panegyr. ἀμφοτέροιν αὐτοῖν ἐκ τῆς Ελλάδῳ ὄντοιν. Εt Οd. δ, Νῶι μὲ ἀμφοτέρω ρε να μθμ όρμηθέντες. In plur. ἀμφότεροι, utrique, frequentiffimum eft apud utrofque fcriprores. Αμφοτέραις χερσι ambabus manibus, quitamen dat. χερσὶ fæpiffimè fubauditur & in profa & in carmine.

Αμφοτέρως, utroque modo. apud Plut. Ariftot. Rhet. 1. Pro quo interdum ponitur ἀμφότερον, adverbialiter, ut Il. δ, & ν. Αμφοτεράκις, idem.

Α'μφοτέρων, utrobique. Α'μφοτέρωθεν, utrinque. Α'μφοτέρωσε, utroque, in utramque partem.

Α'μφοτερίζω, in utramque partem vergo. Item utrinque cingo vel attingo. Strab. 1. 6.

Compofita.

Εξαμφοτερίζω, utraque re excido. Item in dubio pono, dubium facio. Ε'παμφοτερίζω, cum dat. (inquit Bud.) in utramque partem vergo, ancipitem me præbeo, & mediam naturam habeo: inter duo aut plura genera ita intercedo, ut nullo in genere planè cenferi poffim. Ariftot. de part. anim. lib. 3, φανείη το επαμφοτερίζειν τέτοις τὸ ἦπαρκὶ ὁαπλιώ. ubi quidam interpr. ancipiti inter hæc effe fpecic. Conftruitur & cum ἐπὶ vel aeis, cum fignificat,anceps & ambiguum efle. ut Ariftot. in Eth. 7. Item utrique fufficio. Arist. } degen.lib.4. ή 5 Φύσις ἔδεία) πολυχρῶν ὅτως ὡςτ ̓ ἐπαμφοτερίζειν. Β. Etpro, alternare.Plut.ἐπαμφοτερίζων τοῖς λογισμοῖς, alternantibus in eo fententiis. Item, in neutras partes tranfeo, integrum me & medium præbeo ; ut apud Plut. τὸς ἢ Βοιωτὸς ὁρῶν ἐπαμφοτερί ζονίας.

Συνάμφω, ambo, q. d. fimulambo. Polyb. I. r.

Σωαμφότερον, q. d. fimul utrumque. Et pro ἀμφότερον, utrumque.

Plat. Thuc. Dem.

ΑΜΩΜΟ Ν, 8, τo, amomum : nomen fruticis cujufdam & aromatis, apud Diofcor. & Theophr. Κιννάμωμον, vide fuo loco, infra. Α'μωμίτης, 8, o, amomum fimilitudine aliqua referens. Diofc. Α' μωμίς, ίδος, ή, herba quædam ex co difta, quod amomio fimilis fit. Diofc. l. r. c. 14.

Καρδάμωμον, aromatica planta, à cardamo denominata. vide Plin. Diofc. Theophr.

AN, conjunctio interdum potentialis, interdum expletiva: ut Demofthen. ad Aphobum, ἔπ ἢ τὸ πρᾶγμ ̓ αὖ ἐξελέγξαι ζητῶν, ἐζήτησεν αν με τὸν παῖδα τὸν γράφονται τὰς μαρτυρίας. Hic alterum a cf διη τικόν, alterum ραπληρωματικόν, inquit Bud. Sic apud Ariftot. in 1o. Ethic. μάλισ' αν τον διώκος δόξειεν αν εκ τ' ειρημθύων νομοθετ κός ρόμμα. Et apud Ariftophanem in Vefpis, εγώ δ' έστ' αν απ ὀρνίθων γάλα αὐτὶ βίς λάθοιμ' αν μεν αποσερεις. Ejus ufus, exemplis colligendus eft. Cum Indicativi præt.imperfe&to.Demoft. contra Midiam, χρησιμώτατοι γδ αν ἦσαν ἁπάντων, effent enim om. nium utiliffimi. Vel, efle poffent. Cum præterito perf. Idem, ἐπὶ λα γεύμας αὐτὲς πάλαι αν υπολώλαβε, jampridem periiffetis: vel,jampridem fieri potuiffet ut periiffetis. Cum præt.plufquamperf. Demofthen. ' ἀδικημάτων αὖ ἐμέμνίων ἑαυτό, εἴ τι σε έμε γέγραφε. Cum Aor. 1. μὴ αν ᾠήθη τήμερον ρηθώσι, non putaflet. Cum Aor. 2. ut, εἶπον αν, ἐν ἀκηκόειν, dixiffem fi audiviffem. Cum optarivi etiam ponitur modo hoc, modo illo tempore. Cum prafenti, Lucianus, καὶ ἐν τύτω πάσα αν σοι πόλις ή Α' θωναίων σοκ αν φθάνοι

ποιος

οποτ

αν

A "

χάριν ὁμολογέσα. Sic, τί αν λέγοιμπμ; cur diceremus : vel, cur dicamus: Cum Aorifto, σόκ αν διακρίνοις εἴτ ̓ ἔφηβός ἐστιν εἴτε νὶ παρθέ vo, non dijudicaveris, vel dijudicare non poflis. Lucianus, δυοῖν γδ θατέρα σόκ αν ἁμάρτοιπρ. Demofthenes, πῶς αν ὠμότερο συνο φάλης λύοιτο. Iliad. ε, Τυδείδίω ο' συκ αν γνοίης ποτέροισι μετέτη, ποι cognofceres, vel non animadverteres, five non animadvertas, aut non animadverteris, aut animadvertere non poffis. Iliad. s. Τυδείδης, ὃς νῦν γε καὶ αὖν Διὶ πατρὶ μάχον, qui nunc vel cum ipfo Jove dimicet, five dimicaret aut dimicare pofiet, vel poffit. lliad. * & β, Η γδ αν Α' τειδὴ νῦν ὕφατα λωβήσαιο, alioqui enim nunc poftremum, Atrida, convitiareris, aut potius, convitiatus elles. Sic Plato de rep.lib.8. κ δ αν τυφλὸν τῇ βία ἡγεμόνα ἐςήσα, alioqui enim cacum vitæ ducem non conftituiffet. Dicitur &, γάρ τ' αν, pro γάρ τοι αr, ut apud Xenophontem, δεινὸν γάρ τ' αν εἴη, ὦ Κῦρε. Item àv cum optativo poft relativum. Xenophon. λέγε ἃ ἔκ άν τις βόλοιπο ακέσαι. 9 Cum fubjunctivo etiam collocatur. Ifocrat. in Panegyrico, έτω γδ αμφοτέρων ὑμεῖς πεπέρασε, ὥςτε ἄρισ ̓ ἂν διδά ξητε εὶ αὐτῶν, ita exp. ut optime docere pofitis. Galenus libr. Meth.10. ἐπίσκεψις δ ̓ ἀκριβὴς αν στις λύη) διελορθρωτώ, &c. confideratio exacta tfbi fuerit (vel, effe poflit) fi dividas, &c. Lucianus, ὁποῖς ἂν ᾖ, Ποσειδώνα τός ἐπ, qualifcunque fit, filius est Neptuni. Demofthen. ὦ λέγων δυχερῶς ὅτι ἂν βεληθής. Sic, του σκόυάζει πάντα ὅσα ἂν εἴηται σιωοίσιν αὐτοῖς. Habet conjunétivum ,, & quum anneditur adverbiis temporis, ὅτε, οπότε, ἐπει, & apud poëtas οτε : unde, ὅτ ̓ ἂν, ὁπότ ̓ ἂν, ἐπ ̓ ἂν, & οὔτ ̓ ἂν : vel potius conjunctim, ὅταν, οπόταν, ἐπαν, οὗταν : ut & ἐπιδών, paflim conjunctim fcriptum reperitur, non divifim ἐπ' ἄν. $ Cum infipitivo tria tempora fignificat, inquit Bud. Demofth. άρά γε μικρο βοηθῆσαι τοῖς πένησιν ὑμῖν δοκῶ, ἢ μικρά αναλώσει αν, τῇ μὴ πεδίκαια ποιεῖν ἐθέλειν οἱ πλάσται; vel divites modicas pecunias in id impendere voluiffe? vel modica pecunia emptum voluiffe, ne juftam collationem præftare cogerentur? Sic & Xenophon. Hel. 6. δικῶ ποιήσοις ἄν. Jungitur cum futuro plerunque in verbis quæ futurum pofcunt: ut, νομίζω, ηγέμαι, φημὶ, ἐλπίζεν, προσδοκῶ, & fimilibus. Antiph. «ὶ χοροιτο, Ελπίζων ἔτως ἂν ἄριστα πράξειν. Ifocrat. in Bufiride, ηγέμῷ ἐκ τέτε μάλις' ἂν ευδοκιμήσήν. Idem de pace, οἶμαι πάντας ἂν ὑμᾶς καταγνώσεως. Fit tamen & aliter in iis verbis interdum : ut Thucydides, ἐλπὶς 5 καὶ πάσας οὐκ ἐν πολλα τινι ἂν χρόνῳ τῆς παθειν. Xenophon, ἐξ ὧν ἐλπίζω, ο τίω πρὸς ἐμὲ ὁδὸν τρά (φόδρ αν σε 7 καλῶν καὶ σεμνῶν ἔργων ἐργάτίων ἀγαθὸν λυέσθαι. Lucianus, οίει ἡμᾶς ἐρέπειν αν; Putas nos elle navigaturos: Herodotus, οἱ ἢ ἐπ' ἐδενὶ ἔφασαν έρδειν ἂν τόν, illi negaverunt fe ullius rei gratia id facturos. Jungitur etiam & (inquit Budaus) quum vim habet διητικίω, cum præter. infinit. Demofthen. περὶ πα ραπς. Α' λλὰ παντα ταῦθ ̓ ὑπὸ ἢ βαρβάρων ἂν ἑαλωκέναι. Xenophon. Pedia 4. καὶ τοίνω ἔγνω ότι τέτες εινὸς μάλιςα πάντως ἐν τῷ τρατοπέ δῳ νῦν κατέλης ἂν ἐ, Δὰ τὸ ἀμφὶ σκόυασίαν ἔχειν. Ponitur & cum plufquamperf. ut idem in Oecon. dixit, ὅτι μὲ δὲν τὰ γράμματα ἐπί καθαι ἠκηκόειν ἄν. f Cum participio etiam jungitur, idque non raro. Cum præfenti, ut Demofthenes Olynth. 3. * το μαρ άλλα σιωπῶ, πολλ ̓ ἂν ἔχων ἐπῶν. Ifocrat. ad Philippum, σύρισκον ἐδαμῶς ἂν ἄλλως ἡσυχίαν άγεσαν, τολμω ἐν δόξειε, &c. Nullo pacto videbam poffe Græciam tranquillitate frui. Cum Aorifto etiam fæpe. Demofthenes, ὑμεῖς δ' οἱ μεμψάμθμοι πολλὰ καὶ δίκαια ἂν ἐκείνοις εικό πως, &c. Qui fuccenfere poteratis. Ariftoteles, τότον ἢ τὸν τρόπον καὶ τὸ στενέχον λέγεται & συνεχή έχον, ὡς Διαχωρισθέν τ' ἂν καὶ τίω αὐτῆ ὁρμίω ἕκαστον, i. quod nifi foret, fuopte quæque nusu feparata eilent & diffipata. Convenit etiam interrogationibus cum particula, inquit Budæus. Afchines contra Ctesiphontem, σὺ γὰρ ἂν κώμων ατοτήτοις, σὺ γὰρ ἂν προσέλθοις, μὴ ὅτι πρὸς πόλιν, ἀλλὰ πρὸς οἰκίαν ὅπως κίνδιω( πρόσεςι; tu ut vicum unum ad defe. étionem traheres? Quum autem fine eg ponitur, non habet eandem vehementiam; utillud Demofthenis pro corona, τί ποι ἂν ἢ τί οἴεσθε λέγον τὸς ἀσεβεις ανθρώπες τετεσί; quid dicturos fuifie exiftimatis, aut quid facturos ? Et illud, ε χάριν ἂν τῶν ὑμετέρων αὐτῶν ἐτῶν ὀλιγωρέντες, ἐκεῖνα διώκοιτε. 9 Apud Ifocratem vim etiam habet verbi taciti ac fubaudiendi (inquit Budæus.) In Panegyrico, τσώτίω ἐποιήσουν το απεδίω ὅσιωπες ἂν τῆς ἑαυτῶν χώρας πορθυμένης, tam enixd contenderunt, tam accurate præftò fuerunt, quam facere potuiffent, fi fuum agrum populantes vidiffent. Affert enim particula hæc compendium orationi. Plato in Philebo, δόξαν με έγωγ' ἂν συγχωροίίω, τὰ δ ̓ ἕτερα ταῦτα σοκ αν, non etiam,non item concederem. Interdum ponitur av præcedente , ut Demofthen. ὅτ' αδικημάτων ἂν ἐμέμνην δ' ἑαυτᾶ, εἴ τ αδιέμε γέγραφε. Plato in Apologia, ἐν ἐγὼ πείλαι ἐπεχείρησα πράξειν τα που λιτικοί, πάλαι ἂν δπλώλων, fi jam pridem Rempub. tractare aggre fus fuiffem, jampridem periiflem. Αlchin. ἐ ἐσωφρονᾶτε, ἐσ ̓ ἂν ὠνομάζει τὄνομα Ε' δήμο, fi faperetis, ne nominaretur quidem populi nomen. Quædam funt genera, in quibus vin priore, un in pofteriore collocatur: ut apud Xen.l. 1. Σπομν. οὐκ ἂν προέλεγα ἐἰ μὴ ἐπίσουεν ἀληθούσιν. Interdum verò πλίω : ut apud Ifocratem, σύρισκον ἐδαμῶς ἂν ἄλλως ἡσυχίαν άγεσιν, πλίω ἐν δόξεις, &c. ΓΑ $ A' geminatum, ait Budæus, fibi magis παραπληρωματικὸν νέα deri, quam διωκτικον, in hoc Xenophontis loco Pad. 5. ὅσῳ δ' άντε φότερον συσκόυαζώμεθα καὶ συτελέςερον, τόσῷ τὰς ἐπιέσαις ἡμέρας ἥδιον ἂν αρχήσομαί τε καὶ δειπνήσομθμικό καθευδήσομρ. Idem alibi ἂν elle πολεο νάζον dicit, in hoc Platonis loco in Alcibiad. 2. ἀλλὰ δύξαντο ἂν γυέως, εἴ τῷ μὴ πειρόνζα τυχάνοι. 9 Αν pro ἐὰν f, vide in El. f Item pro ανά, vide in Ανά.

αν

او

αν

او

αν

او

και

απ

ΑΝΑ,