Ο αἰγιαλοῖς. Ouidam deduxeruntὰ τὸ τίω αἶαν γειτονα εἶναι Panós. Mihi facilior & fimplicior videtur deductio zdv ť xa, ut & fynonymum axl ab eodem az (i. frango) deducitur. Aiyanis, 8, 8, litoreus: ut aiyains app, Diofc.lib.5. Exp. & in litore habitans. in form.gen. agains, id, litorea; ut aizsadíndal, Archias in Ant. epigr. Αἰγιαλώδης, εος, ότι ή, idem. Alyans, pifcator, litoreus, quafi in litore degens, apud Alciph. Παραιγιαλίτης, (decomp.) exp. ut αιγιαλίτης, apud Athen. 8, ó, AirIO AAOZ,,, parus. avis inimica apibus. apud Arift. hift. an. 1.8. c. 3. & 1.9. c. 15. & 40. Vide & Plut.in l. de odio & invidia. AITIO O, agithus, avis de qua vide Arift. hift. anim. 1. 9. c. 1. & Plin.lib.10.c. 74. Scribitur & agiol. A Gaza vocatur falus. Airiz, dilacero, en lapoos (inquit Hefych. & Suid.) αἰκίζεως Στὸν καταιγίδων. Aich. in Hedonis, αἰγίζειν νε ρίδας dixit, Pro Δρασαν και καταιγίζει. AITAH,, fulgor, fplendor: ut λn yan, Iliad. ß. Sic yan hexis nœealing, Od.. Apud Aratum baby yay, Cicero exp. tenui cum lumine. Ariftides in Romæ encomio, os en dáμm Cyan noi jek. Poëticum tamen eft. S Hefychio eft etiam apud Soph. in Terco. &, apud Epicharmum in Bacchis. f Αίγλα feu αίγλα μυείλη, idem quod μυείλη, Poll. lib.6. cap.12. Aiyaness, e, fulgens, fplendidus, corufcus. Il. a. ajyλúsvöxóμ8. In fœm.gen.jyntora, fplendida. In obliquis fit etiam crafis. Reperitur enim αγγλιῶπερτο αγγλήεντα, ut τιμῶτα pro τιμήν. T, apud Hom. Aads, Falun, quomodo huc pertineant, vide fuis locis. Compofita. Пavares, omnino lucidus fplendidufque. Eurip. Zręérku [λ, 8, 6×, fulgorem avertens. Ariftoph. in Neb. AiгYпIoE, 8, 9, à veteribus dicebatur, quià recentioribus, ut tradit Suidas, id eft vultur: avis prædatrix & rapax, ex aquilarum genere. Iliad. π. αίγυπιοι γαμψώνυχες αγκυλοχείλαι. ajzumoì gæμáruges àsue. Soph. in Ajace, παζαγεσιν ἅτε τῶν ἀγέλει μέγαν αίγυπιὸν ὑποδείσαντες. Herodot. ama do Cogea. Agathias quoque fcholafticus aumi & de eadem volucre dici hoc epigram. innuit. Karo Τιτνὸν καὶ γνῶ δύο γύπες ἔδωσιν. Η μας ἢ ζῶντας τέσσαρες αίγυπιοί. Air2A10, nomen avis nocturnæ feu noctivage. ululam Latini appellant. Scribitur & . Vide Ariftot. hift. an. 1. 9. c.17. &. αίδω A'I'AH apud poëtas & as, in foluta oratione, &,, Orcus, tartarus, inferi. Od. M. le dau àíduo. Et Il. 4. Пi ess dao. ubi fubauditur de vel alius ejufmodi accufativus. Nonnunquam eft ipfe deus inferorum Pluto. Il. o. Zosi, TeiTal o' Aidus crépor Civavára. Item mors. in Anth. Epigr. H's víðlu μέλλοντα προέφθασεν οὔσχον ὠδίς. Ο Αταΐδης vide in comp. ex Είδ, i. video. Fit ex a privat. & ideaorifto 2. verbis, i. video. Eft enim ads locus tenebricofus, & (ut dixit Virg.) fine luce domus. Vide etiam ads in fine hujus claffis. Aidha,,, tenebricofus, ut Soph. in Ajace, de & alias fignif. in comp. ex Eid, id eft, video. Ais, aid, pro aidus. Il. a. — Jugas äidi aegins. Et Odyff.x. χι δι' αιδός δε κατήλθε. & Od. λ. - ἔβη δόμον αιδιο είναι aid Αιδός δε & Αιδου δόμον, adverbialiter ponuntur pro ὡς ἀιδο δόμον. εις Aids, tas, 6, Pluto, deus inferorum. Hefiod. Aids gue. Aida,,, lethalis. Hefych. ་ dyrováïdav. Vi 4v As (cum habente, fubfcriptum) 8, 8, in profa idem quod aids, ex quo factum eft per fynærefin. Ponitur fæpe ixarxes. Dicitur enim sade, fub. dingy, & cvads, fub. dxw. Adova, infernalis, tartareus, vol. Suid.& Hefych.qui & adva fcribit. Neptuni epith. Derivatum abads. AIA,, & per crafin 5, in dat. ciddi, in accuf. ajo, velajów, ut quidam: pudor, verecundia. Interdum in bonam partem, ut apud Soph. ada, pudore tangi. Et Il. o. si piros, vipes is'n ajda Had evi Joud, A'majd. Etcum genit. ibidem, aðŵ Jest chiroud Amarap, id eft, verecundiam vobis incutiant alii homines. Quatenus fit laudabilis ads, vide Ariftotel. Eth. 1.3. c. 11. & 1.4. c. 15. Interdum in malam partem: ut apud Hom. Αἰδὼς τὸν ἀγάγη κεχρημώύῳ ἀνδρὶ παρείναι. [ Item reverentia, veneratio, obfervantia, per quam ætate aut fapientia aut honore aut aliqua dignitate antecedentes reveremur & colimus.Xen.pæd.1. amarades rože. Od. . μs poí és ads. Apud Plut. in Rom. ads Burnews, regis reverentiam. Idem in Solone, ayow jî cize xỳ nulu apa não, id eft, reverebantur & honorabant cum omnes. Item membrum genitale, inguen, pudenda. II. 6. ἐδὲ χιτῶνα, τατ ̓ αἰδῶ ἀμφικαλύπτει. Et Dionyf Halic. in doy. I was The ajow Tres dopes. Etymol.& Euft. The δοκ. Υπεζωσμλύος των τοὺς & τω αδε dictam volunt, à non videndo, ex a privat. & verbo ide, quòd pudorcogat oculos avertere, unde proverb. ajdùs er opfaλμgis, de quo vide Erafm. in Chil. Aid,,, idem quod ajous. Aidi,,, venerabilis, veneratione dignus, venerandus, reverendus. Od.. - φίλο πάντες πλοιο Δεινός τ' αἰδοῖός τε. Et Od. λ. Και κ' αηδειότερον καὶ φίλτερον ἀνδράσιν εἴδω. Item in activa fig. vere cundus. Od. p.ands dľajdoïàλútus. Et II. ß. napfévCajdely. Aldis, adverb. cum reverentia, cum obfervantia. Od. 7. Aideior, &, Tò, fubft. inguen. In plur. ajda, pudenda. Quæ tamen quidam dicta putant mox τὸ οἰδαίνειν ἐν τῇ σωεσία ὀργῶνα, quafi idea, Thuc.1. Zwales wei os juía oí áðλntay. Et Herodot. 1. cxajdcíav Juyargós. A Gaza exp. tefticuli, coles. Aldoiadas,, in, formam inguinis habens, inguinis fpeciem referens. Athen. 7. go Aidongs,,, ad inguen pertinens:ut aiding guara,apud Æginet. Aidai, poet. pro ajdi; ut du proui, venerabilis. Aidonoy, Boy, F. Looμgy & noopen, præt. dry, aor. 1. d, idem quod criou, veneror,revercor, veneratione profequor.Cum accuf. Xen. Pæd.1. adoμTES TE ESCUTepes. Sic ajdeters, apud Hom. ut Il. x. Úder' ajdeo, noiμshinoy. Interdum eft tius, timco, vereor: ut Il.%. Aidioun Tewas Tewádas ixxcoiniτελος. Sic Il. δ. Αἰδισθεὶς βασιλῇ @ ενίπω αιδοίοιο. 5 Item pro pudet me, verecundor, verecundia tangor: ut aids rade, horumme pudet. Plut. Od. Z. aidéougyo Tour. Item timeo, non audeo. Od.. psov ovaμZeir Aidio. Item placor, & injuriam remitto, iram condono, inquit Bud. Apud Greg. dinle aideeds, dicitur is qui amico fe exorabilem præbet. Significat etiam placo, exoro. Dem. contra Ariftocr. ni polizar ews üv aidéontaj kva 7 ci id for. Vide Harpocr. & Hefych. Ufurpatur & in fignif. paff. utpote cujus inveniatur act. aid, & compofitum. Sic apud Dem.deos, exoratus, placatus. Aidhur, or, in verecundus. Athen. de Ifocr. própar aidnuovés. Ponitur in virtute apud Ariftot. in eth. lib. 2. & 4. Αἰδημόνως, verecunde, pudenter : cui opponitur θρασέως, apud Xeno in fymp. Aidugria,, F. now, verecundus fum, verecundiam fervo. Ados, tas, veneratio, reverentia. Item (ut inquit Bud.) venia & mifericordia, & perfonæ periclitantis refpectus & tuitio, ultionis animadverfionifque remiffio. Dem. Aidio,, o, in oratione foluta, pro poëtico aidi, venera bilis, reverentia dignus. Apud Gregor. cft, dignus qui exoret. Apud Paufan. aidiapgy, Bud. interpr. inviolatum, intactum, άσυλου. E'лayd'soug, &μgu, pro fimplici aidroug, erubefco, verecundia afficior; unde oog, apud Eurip. me pudebit. Eydenders. reveritus. Plat. de leg. т Karadéw, ã, (quod & aida, fed rariùs) erubefcere facio, pudore perfundo, & ad venerationem cogo vel impello,flecto animum. Plut. Kardon, ou, revereor, valdè revereor. Ariftoph. in Nub. Tudi Ink mudov Aia. Item pro, perpudet. Plut. Kivad, cinædus, pathicus. Latini quoque cinædum de puero meritorio dicunt. Ita dictus & xwe raidu, id eft, to aidoiov: vel quafi xevòs aides, Plut. in Polit. Sic dicitur & gemma quæ erythræus etiam lapillus appellatur, Arrian. Kivadia, cinædica obfconitas five impuritas aut impudicitia. E fchin. Kando, cinædice me gero, impuritate & obfconitate cinados Kaidov, avicula quæ & ivy, tefte Hefych. To xively to aidošov, imitor. Kwaldea, obfconitas cinædica, apud Euft. Axivaud, (decomp.) exp. ó un xivãv rìuideía, ó opgav, qui cinædus unde & foougis, dicitur. Lat. motacilla. Kand impudens ut canis, Hefych. non cft, fed caftus & pudicus. Suid. AIZHOZ, 8, 6, (pro quo & ¿¿òs) juvenis, qui juvenili robore viget, ragav ĥès aïual leev, facta compofitione ex a epitat. & verbo léo, quòd juvenes ferveant & calidiores fint atque animofiores. Il.. ngoài toàn của năm. 1.2. Bên tang cao của nữ He fiod. in Erg. nasugung gesin's aids juvenis quadragenarius. Rurfum pro feu unpav, adjective. Il. a. Anes épp aiznal C 4 aign e xogrpat, juveni, & robufto; feu florenti annis & valenti viribus. Dicitur ai quoque pro aignòs, ut opgi pro opgi. Hefiod. ainavę. A ait, fubdiales porticus, ex politis lapidibus factæ. Idem alibi Homerum αἰθέσας appellare πυλωτές έδρας ait. pall.ardeo, uror, ut aiver nug, Iliad. w. & apud Pind. initio Olym. hymni1. Aisie, po, incenfor, qui incendit. Opp. de pifc.lib.5. Auλòvšüdμńτων μεγάρων αίτήρα φέροντες. ΑΙΘΗΡ, έρω, 6, 2ther; ut apud Eurip. Ορᾶς τὸν ὑψε τόνδ' απόρον αι Je, Cicero interpr. Vides fublimè fufum immoderatum æthera. Interdum aër, ut Od... Abgovinygifova de' aiti. Illud Arati,afipwo Penour, Cicer. vertit, Naribus humiferum duxêre ex aëre fuccum. Aliquando apud Hom. exp.ab Euft. altiffimus aër, & luce refplendens aer, five fplendor quieft cir-Ais, &,, ardens flagrans. Item ambuftus. Euftathius ait air apud Ale,,, ardor, æftus, Hefych. Dicitur etiam gnìù $λò1⁄2, inquit fchol. Apollonii Argon. 3. ove' àμpi te dhior ail Báж ἅτε ξεροπή. Ariftoph. fignificare alexapor, id eft, in carbones reda&um. Callim. in hymno in Dianam, avol die appellat cinerem nigrum, ut ait schol. Aigners, en,, ex uftione niger vel etiam ruber, ut apud Nicand. in cum aërem: ut I1.0. ever d'ag' iwežja darilo g. Nonnunquam etiam aiteia, aër ferenus & fudus, ac minimè nubilus: ut Il. g. Evxnλos oriμizoriaifier. Ufurpatur & fœminino genere, ut Il.a. Aiépen dins. ¶ Capitur etiam pro cœlo, deorum domicilio, ut & æther Latinè. Apoll. Arg. 1.—is aiting gripas ἐς αἰθέρα χεῖρας poy, ad cœlum manus tollebant. Et apud Sophoclem, aiting duva, cœlum fubire. Idem periphrafticè dicit spavían aifing pro pavov. Hefychius fcribit etiam fignificare inflammationem, atque ita ufurpaffe Eurip. in Troad. Dativum aites, poëtæ adverbialiter interdum ufurpant, pro cities. Sic & accuf. aeg pro is aifig, Homer. Anaxagoras à verbo ai deducit, atheris nomine ignem fignificans, quòd fuperiora igne fint plena. At Ariftot. in lib. 1. de mundo ait, cœli & fiderum fubftantiam appellari ætherem, non ab a, id eft, ardendo: fed a To J, ex eo quod femper currat. Aifies&, 8, ¡×jú, æthereus, ad ætherem pertinens. Interdum eft epithetum Jovis apud Ariftot. & Luc. Pro aifeia ponitur itidem apud Ariftot. in lib. de mundo, alfresový Désaur Qú Civ. Areias, purè & munde, inftar aire, quæ terrenis funt puriora. Aifterious, &, ox, ætheris naturam habens, ætherem referens, ut apud Gal.ad Glauc.3, aiferâdes vμa soias, pro fpiritu tenuiffimo. Item pro uifier, apud Juft. Martyrem. Apadus, etiam aff. pro aifeads. Efesów, in aërem converto. AfOPA, vel Ionicè dign, aciis ferenitas, aër ferenus & fudus, cui opponitur ἀής, Π. ρ. ἀλλὰ σὲ ῥύστῳ ὑπ ̓ ἦέρω ας Α'χαιῶν, Ποίησιν επ' αἵeglu. Fitabaing, ut tradit Euft. Aile, 8, 6, pruina, frigus matutinum. ૪, Od.§. Altew j ramira de διηρθρον ἦλου ἐς οἶκον. à Suida exp. τὸ καῦμα. Aigos, 8, 6, flans à ferena parte cœli ventus. Hefych. Aideos,,, matutinus. Hefych. Aigéa, , conturbo tempeftate feu procella. Hefych. & Suid. Aitenes, ferenus, fudus. Oppian. lib. 4. de Venat. Altos,,,,ferenus, fudus,ut apud Diofc.aitov. Theocr. Id. 4. Xa Zos amora più sind aiter, anorg or id: Nunc pluit, & claro nunc Juppiter æthere fulget. Alter. Apud Nonn. periphrafticè pro tonitru. Item fubdialis, quieft fub dio, qui eft fub aëre, vel fub Jove frigido, ut apud Luc. Toatesvains, fubdialis pars atrii. Item frigidus. Soph. in Antig. dvora πάγων αίθρια καὶ δίσομβρα φούγειν βέλη. Et tunc fit ab amigo. Altea,, aër fudus & ferenus, ferenitas, fudum. Vide Ariftotel. de mundo. Huic opponiturouizan. Exp. & nocturnum ferenum, apud Herodot. in Euterpe. Apud eundem, cu alten, exponitur etiam, fub dio. Aiterala, F. dow, fereno, ferenum reddo, illuftro. Ariftoph. in Probl. aiteráZev Tòv àéng & iπve‡ã mov, opponit. Item pro, in fereno cælo verfor, apud Greg. Aiterán, nocturno fereno expono: feu fub dio per noctem expono, Hippocr. Compofita. Axižaiterov, aff.ex Soph.profguy oxinaux, tectum calidum, pe ad arcendum frigus nocturnum. ab alleg. Αποθριάζω, fereno. Ariftoph. ὁ Ζοὺς ἀπαιθριάζει τὰς νεφέλας. Aiv, av,, ardens, fagrans. Item xawgs (combuftorius) comburendi vim habens, ut apud Lycophr. engar. Significar & fplendidum: ut air oidup, apud Hom. exp. ferrum fplendidum aut nigrum,ut inquiunt gramm. Javes és lebetes fplendidi & nitentes, aut qui igni uruntur, ut ait Euftath. Item metaphoricè a dicitur equus, leo, homo: àcolore niger feu ru tilus,aut fervidus, qui cum ardore fertur vel ardente impetu, apud Hom. & Soph. Aiguan,, fuligo, vòs, apud Diofc. & Gal. & Luc. Exp. & cinis,& nigrum illud quod ex camino colligitur. Vertitur etiam favilla, à Gaza, in Alexand. Aphrod. lib. 1. Aïfuλ, 8, ò̟, subst. idem quod aitan, apud Athen. ¶ Item adject. uftus, toftus, ardens, apud Pind. Aifuλóess, VT, ó, fuliginofus, fuligine oblitus: ut Vulcanus aija- Altarádus,&,, fuliginofus, fumeus, obfcurus. Aristot. Aifarów, F. wow, P. wa, uro, comburo. apud Eurip. & Lycophron. A, T, Suidas ait de igne dici. Exp. & xiv Cis, "öguna, piztoμg, & Lat. fufcitabulum, vel fomes & incendium. Metaph. pro inci tamento feu incitabulo. Et citatur hic Polybii locus, résπερίθινα και λίαν ίχυρά δε πρὸς αὐτὲς συνοιας από ματα Aluxe, violentus, impetuofus. Oppian. "४ Compofita. Ava, uro, accendo. Mofchus in amore fugitivo, Basa haμnds ἐοῖσα τὸν ἥλιον αὐτὸν ἀναίθει. nem-Avisa, idem cum aifur. Etym. Anuλów, comburo, apud Bafil. Ataste, abfolutè pontur apud Xen. pro differenare. Exp. & fub Karaków, idem quod aiarów. Apud Luc. dicitur Vulcanus ty dio agere. Diante, purus, perfpicuus, ferenus. Hefych. " Evaites, fubdialis, qui eft fub dio, ut caite. Theoph. Eatera, fereno calo expono. Exp. &, in fereno habeo, fub dio teneo. Item ad folem expono, infolo. Zwartew, (decomp.) fub dio unà pono. Mitaitov, vel (ut alii) teia, ferenitas pluviis hyemalibus permixta. Affertur ex Hippocr. & Theophr. I'm, & es, idem quod craie, unde caigos TOOS, Luc. Item cailer, Xen. fub dio. Y, T, pro caftris, Polybium dixiffe putat Bud. θαλαμώνω το πρόσωπον ὑπὸ τὸ ἀσβόλο, uftulatam faciem habens fuligine. K,,, cujus coma ignei coloris eft. Lycophr. Kuuga, capra feu vaccæ nomen apud Theocr. Æolicè ut putatur AlOYIA, & Ionicè Altún, n, mergus, avis de qua vide Arift. hift. 2, an. lib. 5. cap. 60. Alo, uro, incendo, accendo. Cum accufativo. Herodot, in Melpomene, 2 θέλοντες ἥκοιέν τε ἐς ἢ χώρων καὶ πῦρ αἴθοιεν. f Interdum eft neutrum abfolutum, ardeo, fulgeo, pro ato. Sophocl. in Ajace, i ago Aæμπlñpes &xér' ¿Jov, ardebant, vel fulgebant. AleCa,, particip. quæ urit aut uritur. quæ ardet, quæ fplendet. Interdum tranfit in nomen fubftant. & fignificat porticum domus: diciturque ateCa vel quafi aiolin Fais, quæ calefit aut illuftratur à fole: vel alto ai cauty & μar, quòd hyeme calefiant homines in ea, ut Etymol. ait Od. e. "öpg "ixer' αύλλω Αιθήσης τα θύρας. 11. ν. Ελθόντες στ ̓ ἐς δῶμα Διὸς νεφεληγερέταο Ξεσῆς αἰθέσης (ιν ἐφίζανον. Sunt autem αίθεση ξεστή, ut Euftathius ย. TO σ. AİKAлAN, F. αλ, blandior, affentor, adulor, palpum obtrudo. Cum accuf. apud Philoft. de vita Apoll. 1. 2. c. 5. de elephanto, wegorovla sy wegroμoid air,adblanditur probofcide. Sic & apud Ariftoph. in equit. Tào aind us. Hefych. & Suid. expon. Juda. Idem Ariftoph. dicit in illa eadem comœdia, H, JW, Chodáno‚énna. ubi fchol. ait idem his verbis fignificari, & effe aingmen propriè canis, qui auribus & cauda blandientis fignum præbet. Addit idem fchol. poffe à gallinaceis effe tranflatum hoc verbum,quorum barbæ vocantur. Eurip. in Andromache, werden ainga nua, id eft, aflentans impu— wegdónv denti mulieri, ut fchol.ait. A xnxa deduci quidam putaverunt, i. demulceo. H. Steph. fufpicatur à deductum effe, quòd affentatores pulchrè & bellè in ore habere foleant, atque adeò pulchritudinem turpibus etiam rebus attribuant. Aix,,, affentator, adulator. Hefych. Y'mayro'w, (comp.) q. d. fubaffentor, clàm afsentor. Aips, fanguinolentus, ut aiutanta parides, apud Eurip. Aiuaora,, fepes. Propriè (inquit Suid.) fepes quæ fpinas haber. Sic dici ajunt, quia aiuáno earum fpinis, qui eas ingrediuntur. AIKIA,, verbera, verberatio, pulfatio, plaga. Propriè fignificat Theocr. Item maceria, feptum murale exponitur apud He indigna verbera, i. quibus aliquis indignè afficitur: aut pulfatiorodot. lib. 1. Aipaosádys, &,öxjn, sepis vel maceriæ formam ha nem indignam & contumeliofam. Generaliter autem est injuria bens. Aut ex eadem materia factus qua aipaoraí. Exp. & macequæ fit alicui, eum cædendo aut pulfando. Dicitur aixías din Aids, &,, falgamarius, apud Diofc. riofus, apud Plat. de leg. (inquit Bud.) actio injuriarum ob verbera,apud Ifocr.contra Lo- Ainès, idem quod aiampès, fuprà, Hefych. Suid. chit. Plato de leg. Blasový to & aixías müvó. Ibid. aixía gvwv, Aiów,, idem quod aia&w, ã, Hesych. pulfatio parentum. Dem. in Euergum Mnefibulum, ait aixías effe pas adixes, i. vim quæ manu infertur. Fit aixía ex - Aiuaxi, fanguineus, cruentus, in Epigr. effe pas dixes, i. vim quæ manu infertur. Fit aixía ex des-A, 8, 6, locus arboribus denfus aut fruticibus, dumus. xía, (i. indignitas,indecentia) inquit Euft. At contra fchol. Soph. vult dici un sonivy. Vide etxea, in comp.ex Eixa, i. fimi lis fum. Axir,, Tò, læfio, damnum, apud Herodot. Alay, or, o, cruentus. Eurip. At dia pro daíμav, id eft, peritus. Alávia ong, ficuum genus in Paro infula, ita dictum ob ruborem, inquit Athen. Compofita. Ex quibus definentia in uwy poëtica funt. Aixiw, F. low, verberibus indignè afficio, pulfo, crucio. Bud. ait poni pro, contumeliosè tracto, fævio in aliquem. item contumeliose mutilo & trunco, item flagris cædo. Soph. in Ajace, a,,, fanguine carens. Ariftot. Exp. & exanguis. μ' ἃ Διὸς ἀλκίμα θεὸς ὀλέθριον αἰκίζει. Scd ufitatioren vox pali. αίκια Zogy, activa fignificatione. Plutarch. noun aixías aixop nix. Ifocr. in Paneg. dais nuv Ws aixíZETT TÈS DIXÉTUS. Apud Soph. in Ajace, Kai vu nar dines ouders, així, i. masil. Item així, in paff. fignif. pulfor, verberor, crucior, &c. unde xxooi as pivas, mutilati naribus. Strab. Aixious, &, d, verbera, pulfatio, plaga, flagellatio. Dem. Phil. 4. πληγαὶ καὶ ὁ σώματα αἰκισμός. Αίκισμα, το, idem. A Lyfia ponitur pro mutilatione corporis. Aixispin,, quæ pulfat, &c. Suid. Aixisings,,, ad pulfandum proclivis, contumeliofus. AIKAOZ, 8, 6, vefpertinus. Hefych. Aixλos, fub. anguli feu cu- Avaixa, ro, incænia feu incanata. apud Hefych. fcribitur vaixada. AIMA, T, To, fanguis, cruor, gaia pés Ca aiak, Iliad. 6, &o, & v. συ pater Aino,,, q. d. fanguiculus, exiguus fanguis. Aivan, idem, fed minus ufitatum. Aiμguidas, &, xj, fanguinolentus, fanguini permixtus, apud Aigla,, jus nigrum quod ufitatiffimum Lacedæmoniorum erat edulium: ut ait Poll. Aipakúns xędù, apud Athen. inteftinum fartum fanguine, apud Athen. Fœm. Aipalis, 8, 4, hæmatites, lapis fic dictus; vel quòd fanguinis colo- Aipo,, F. wow, cruento, cruore feu fanguine inficio, fanguino- munus, ex Gal. Ainára, & Atticè aiμária, F. Ew, P.za, idem quod aiarów. Soph. ἐν τοῖοις 5 χεῖρας αιμάξει βοτοῖς, manus cruentare. f Interdum fignificat, vellicando fanguinem elicio, vellico, ita ut fanguinem eliciam. Aiporog, cruentor, fanguine inficior. apud Soph. & Luc. exp. & occidor, apud eundem Soph, Αναιμότερων, cujus caro fanguinis eft expers. Anacreon. v,, To, vel ardporr, &, o, ruta fylveftris. Sic dicitur de Diofc. AJ, qui eft ejufdem fanguinis, aut aiualav. Unde a Jag, fratres, Hefychio. Citatur ex Anthol. Epigr. Eta Jóμoypg, idem, apud Lycophr. Auaínav, idem quod, frater. Sophocl. Apauora, fanguinem elicio, fanguinem detraho, ut apa‚μážαy Ti Cov, in Hippiatria. Aqaluatis, fanguinis detractio. Aiau,,, fanguinolentus, cruentus, apud Erotian. Eva,,,fanguine præditus. Herod. Toivo vanpol Tagadds. Item fanguinolentus,cruentus, fanguine adhuc ftillans: ut, per ex, & var pgaμa, apud Diofc. Item vapor paguang, medicamentum quod adhuc cruento vulneri injicitur, ut tradit Gal. Ideo exponi folet, medicamentum fiftenEμ, fanguine deftitutus, qui multum fanguinis effudit,exando fanguiniaptum. Epaw, in fanguinem verto. apud Aphr. in Probl. Eaμárs, guis. Plut. ipfa actio vertendi in fanguinem. fanguinis effectio. à Bud. exp. E'autres, vim generandi fanguinis habens. apud Aphr. in fanguinis generatio, apud Gal. ad Glauc. 2. Probl. Esaw, (Decomp.) Tw, unà cruento. Et paff. osaμar, unà cruentor. Philo de vita Mof. lib. 1. owežaμaršv Eaudos, cruento, vel valde cruento: ut apud Synef. ižanμáítlav Tiv δι' αὐτῷ λίμναι. Yup, fubtus fanguinem habens. cui fubeft fanguis. in Eper. Dizainor, & Dizainal, fanguinis amans, fanguinis avidus, fanguinarius. To air, Hefych. AIMY'AO 2, 8, o, blandus, feftivus, lepidus, affabilis. Ab Hefychio exp. i. Item ouros, & öğùs cv vs négy. Ufurpatur nonnunquam de perfona: ut Plutarch. in Eumene, & phù s deivòs, aipun jugmuros. Anthol. Epigrammatum 3. xxpn aiú. Sæpiùs de ipfa oratione. Plutarchus in Solone, xj jo aimúnov li my wego pinès cine e Agrige, i. aliquid affabile, aliquam affabilitatem. Lucianus. αιμύλη καὶ γλυκεία παθω τ λόγων σε Item in malam partem, illecebrofus, deceptor, blanditiis decipiens. Hefiod. in Theog. - δόλω φρένας ἐξαπατήσας Αἰμυλίοισι λό29C Sic apud Platon. aux pas, exp. impoftor, pellax. Exp. & affentator. Quidam volunt efle tanquam forma diminutivi factum ab acar, pro duiar, i. peritus. Euftathius autem ab aia deducit, quem vide. Αἱμυλία, ή, feftivitas, lepor. Plut. ἔτε ἁρμονία καὶ σιώθεις ἔχε τοσετιν αιμυλίας καὶ χάρλα. Αἰμύλιο», κ, ότι ή, idem quod αιμύλω : ut αιμύλιοι λόγοι, apud Hom. & Heliodum. Aiuú, decipio. unde e συ vir quidam dictus ab Ariftoph. αιμύλλων τις χρεωφειλέτες, i. decipiens creditores. Aivars, confultus, vafriconfilii. Hom.in hymn. in Merc. AINO 2, 8,, apologus, dictum fabulofum, aut proverbiale, fermo feu oratio proverbialis. Euftathio eft oratio fabulofa & obfcura & figurata: quæ & griphus & ænigma dicitur. Idem ait veteres tradere quæ fequuntur. A eft oratio fabulofa quæ à brutis animantibus, aut à plantis ad hominum admonitionem traducitur, ut ait Lucillius Tarræus in primo de proverbiis. A brutis animantibus, ut apud Archilochum, αἶνός τις ἀνθρώπων ὡς ἄρ ̓ ἀλώπηξ, &c. Sic Hefiodus, Νεο δ' αἶνον βασιλοῦσ ̓ ἐρέω, εδ' ἔρηξ. &c. A plantis autem, ut apud Callimachum, xsed Tov aivov. [ngle Пów duplu, &c. Videtur pro apoia poni à Theocrito, quumc Κτίσκas dicit, Aἶν & 9 λέγεται τις, Εβανς ταῦρος ἐν ὅλων. Item fimpliciter pro quolibet dicto capitur, ut inquit Euftathius. Οd. ξ. Ω γέρον, αἶνΘ μρύ τοι ἀμύμων ὃν κατέλεξας. Ο Item af. fenfio, us, ut ait Euftath. hinc fieri dicens vaive pro Min ouratia. Sic & very pro affentiri ufurpatur. Item laus, encomium, aut oratio laudatoria. Od.4. — si μe zęǹ μntépR curs; quid opus habeo laude matris, feu laudatione? Apud Athen. 15. quidam poëta, Ειρεσίῃ γλώσσης Σποπέμψομθμ εις μέγαν αἶνον. Aiviosoμgy & aivitlogy (Atticè) obfcurè fignifico, obfcurè vel occulté innuo, involucro quodam verborum fignifico, ænigmaticè fignifico. Item alludo ad aliquid. Cum accufativo, ut Plat. in Apoll. Ter av eno ya Ongeloz divitief. Ibidem, dos, laivi; Greg. Naz. de bapt. Tigra Covaivious. Interdum cum præpofitione, és vel aes: ut apud Æfchin. avioés iuè, id eft, occultè me fignificans. Et aivifiongyrrweis Tate, per hoc fignifico aërem, Plat. Aliquando & cum infinitivo,ut apud Plutarch.in Themift.anioμ že sisxanala. Dicitur & avioni, pro occultam feu obfcuram do hujus rei fignificationem. Ponitur etiam abfolutè. Arift. Rhet. 3. Mel Copay yo divifior. ufurpatur & in paffiva fignificatione, ut enos, apud Ariftoph. oraculum obfcure editum. Et apud eundem,a,quæ aptis ænigmatis fignificata funt. Alvis,,, ænigma. Athen. 10. Sæpe dicitur di afur, id eft, per ænigmata, obfcurè, apud Plat. Plut. Ariftoph. &c. Ai, o, idem. Quidam exp. fcirpus, ambages verborum, oratio verborum involucris recta. Apud Athen. 10. Dicitur d'ai [μg Twv, ut & di' ainsμãr. Et ev anísμgon, i. obfcurè, occultè. ¶Item pro occulta fignificatione alicujus rei,apud Areth.in Apoc.Thebanis etiam fignificabat, ut refert Euft. quia of λouvres BÝτους κρύπτες και λανθάνειν ὡς ἐν καὶ ἀπὸ σκότῳ αἰαν ἦσαν Ainsations, &,, ænigmaticus, ænigmaticè (id eft, obfcurè) dictus vel fcriptus. Ariftot. Rhet. z. Alands, ænigmaticè, per ænigmata. Athen. 10. Ainus pro ve dicunt Eoles, inquit Corinthius. Hom. ἔγωγε Αίνημ'. 3 η, &c. Alves, ws,, laudatio vel affenfio. Alviaμ, 8, in, laudabilis, laude dignus. Hefych. Alsoia quoque reperitur apud Callim. & Apoll. Rhod. Aivers,,, laudabilis, laude dignus. Hefych. Alvins, &, o, laudator, deprædicator. Hippocr. a réns. AiviCopy, F.ogy, idem quod v, laudo. Exp. & admiror, ab Hefychio. Iliad.. i dû œe Ręorŵv ajvízou. Sic & Iliad. e. Item pro ajirou, pro quo & ajvíza, obfcurè fignifico, apud Euft. & Suid. Compofita ab ar & ajvśw. E, 8, 6, laus, laudatio, ut apud Plat. voved, laudari. Et Xen. οἱ @ νέοι 7 πρεσβυτέρων ἐπαίνοις χαίρε. Item pro oratione quæ habetur in laudem alicujus, citatur ex Plutarch. in Lycur go. E, Hefych. iv, devocie. Vide in A. Ε' ποινέω, ω, F. έσω & έσομαι (& interdum apud poëtas ήσω) laudo. Ifocrat. in Panath. Estes aÚTOV ExÝvs. Dicitur & EYE OF TOWτα, pro και ταῦτα, in his te laudo, apud Plat. Et ἐπαινω σε το τέχνης, fub. e, apud Julian. Imp. in epift. ¶ Irem approbo, affentior, ut exponit Euft. II.B. μfor myvicales. Et cum dativo, Iliad.. Εκβρι μ' επήνησαν κακοὶ μηκόωντι. Em laudor. Interdum cum accufativo folo, interdum & quidem fæpiùs cum accufativo, præpofitione interjecta, ut Philoft. έπαινε και των ναυτιλίαν. Apud Luc. ἐπαινεῖται εἰς τὸ κάλ@, laudatur ob pulchritudinem. E, qui laudatur, qui laudem meretur. Esas, laudabiliter, cum laude. Citatur ex Diod. E'T, laudandus, vel laudabilis. E', ', iv, laudabilis, laude dignus, laudatus. Chryfippus, „ Ο Χεσόν, ἐπαινετόν. Ετέπτανεις ήθες, pro ένεκα δ' ήθος. Επαινετώς, laudabiliter, ita ut laudem mercatur. Ε'πινέτης, 8, ὁ, laudator. Evelings, laudatorius vel ad laudandum propenfus. Decomp. AvTevi, w, viciffim laudo. Xen. Αξιέπαινα, vel αξιεπαίνετο, laude dignus, laudabilis, prædicandus, commendabilis. Xen. Παρέπουν σε άψογα, dicuntur effe verba Rhetoricorum apud Пoxvi, multum laudatus. Xenoph. in Agefilao. l'ağaví, ã, fupra modum laudo. apud Efchin & Ariftot. no στ ПapaCs, adhortatio, admonitio, confilium quod datur. Thuc. Xen. Ifocr. Gellius ad caftigationem & emendationem pertinere vult, lib.6.cap.14. Пapanés, 8, o, adhortator, fuafor, admonitor. ænigma-Пapakngs, xn, ng, adhortatorius, fuaforius, monitorius; ut veling's hoy, Ifocr. Alvis,&,, ænigmaticè & obfcurè dictus, ænigmaticus, obfcurus. Suid. ex Soph. Пapakxs, exhortativè, exhortatoriè, more exhortantis, vel cum exhortatione. EvμSana, (decomp.) fimul exhortor, unà cum aliis horror; vel fimpliciter pro. Suid. Aivile, 8, 6, idem. Ainx?news, ænigmaticè, obfcurè, cum involucris & ambagibus verborum. Æfchylus in Prometheo. Ain, idem quod a, laus. Apud Herodot. lib. 8. en cμ-Пoxan,,, multum laudatus, multa laude dignus ; ut ulyfήίσῃ ἢ τρατηγῶν ὁ Θεμιτοκλῆς, ideft, eflet in maxima æftimatione fes apud Hom. Iliad. x. Ex codem aff. & pro loquax, garrulus, inter duccs. Iliad. λ. fe w. Aixw, ã, F. tow, vel how, fed now magis antiquum eft, & à poëtis Ionicè ufurpatur, potius quàm in foluta oratione. P. v, laudo. Exp. & approbo, feu comprobo. Od. a. oi d' con ajnos Civanzorsxana ega. Item affentior. Cum dativo perfonæ apud Apoll. Arg. 2. Argos nouvirpwv, id eft, Ancæo multi ex fociis aflenfi funt. Interdum pro g, renuo, recufo. Sic fumi dicit Plutarch. apud Hefiod. Noxiy ajress, μszády o ci Poglia. Item fubigo ordea, madefaciens aqua, ut ait Ælius Dionyfius apud Euft. At in hac fignificatione Paufanias ibidem fcribitave, non ape, dicens ve fignificare words, apud Pherecratem & Ariftophanem in pace. unde comp. has. Aléa pro avéw interjecto Пora, recens, q. d. recens & jam modò dictus. Hefych. Euft. Zwanie, affentior. Item comprobo, approbo. Philo de vita M. lib. I. ὡς ἀνενδειάς ως συναινεῖν καὶ ἑτοίμως έπος. Apud Xen. Pad. 8. βέλομαι 5 ταῦτά σοι συναινέσεις. ass, comprobatio, affenfus. Zapins, comprobator, qui aflentitur. Ewan, pro eodem. exp. enim ab Hefychio. Yia, approbatio, nutus, voluntas. Apoll. raives, fupra modum laudabilis. Compofita ab ajuizioμon. Пaparvifio, obiter declaro, & velut per ænigma. tacitè & obfcu rè innuo. Bafil. & Plutarch. Qúan Travilo, fubobfcurè declaro five innuo, ænigmaticè fignifico, Αἰνότης, ητΘ, ή, gravitas. Exp. & δεινότης. A l'NYM A I, capio: idem quod λaubáva & jew. Oda Tov, è paxillo detractum capiebat arcum. Et Od., àmáj Odvan mod auru, capit me defiderium Vlyffis. Sic Hefiod. in Alp. Τοῖς η κραδίζω πόσο αίνυτο ποιμθρα λαῶν. Affertur & aruan ngentor Jovis, fructus terræ capio, feu percipio fructus quos terra dat. Compofita. Anaivu, aufero, detraho, adimo, Пe, detraho, demo. idem quod fempiony. Expon. & aer- Zapua, fimul capio, colligo. Hom. Iliad. 4. ver ΑΓΞ, ας, ή, capra. Interdum & ὁ αξ, caper; ut apud Herodot.in Asoven, nein, &c. Aigion,,, caper juvenis, qui Lat. dicitur hædus, & à Græcis etiame. Aigidov, 8, 7o, idem. Aigis, pellis caprina. idem quod an. Item ægis, muni- Aho,,, caprile. At Aigav, av, nomen paftoris, Theocr. καὶ άγγελον αργες ἔδον. AIOAOE, 8, 4, varius, variegatus, Il. n, oxajónov. Et Il. E, TOHex ajira. Sic & nox dicitur an à Soph. in Trach. quòd (ut volunt gramm.) diverfis ftellis fit veluti variegata. Aliquando etiam varius, metaph. i. multiplex, implicitus, ambagiofus, ut apud Lycophr. Ε'λυσε χρησμῶν, ὡς πρὶν, αγόλον τόμα unde αιολόπμα. Euft. in Od. x, ait memoriæ proditum, virum prudentem fuiffe Eolum: à quo proverbialiter dicatur etiam qui verfutus fit. Porphyrius vult fignificare velocem, & deduci ab xa. unde αιολόπωλ@expon.τὲς πόδας ὠκύς. Itidem Euft. Il. r, annotat πόδας ali, idem effe ac idgy, i. celeripes. Ita etiam dicitur fcari pifcis altera fpecies, ut refert Euft. Alma, vario, variego, Nic. in Ther. Aq d'égyroásou demis werpeńxea xúxλov Пoixíλov aióme. Exp. & verto, volvo. Od. v, gasing έναι καὶ ένθα αἰάλλει. Εxp. & πλανῶ. от Aiómouey, varior, variegor. Item varius fio. Hefiod. in Afp. or μ- Aloxía, ~, idem quod aióma. Hinc alóan apud Apollon. metapho- Aiora feu niondoμm, vagor, erro, ut exp. Gal. apud Hippocr. Alorica, expon. xix, vario, variego. item verfutè ago. Item Aiorias, o, pifcis nomen apud Athen. lib. 1. Koputación, 8, or, variam habens galeam, id eft, variegatam ; ut Пavalon, omnino varius, multum variegatus, ornatu multùm ΑΙΟΝ ΑΩ, @, afpergo, perfundo, καταντλέω. Gal. αἰονῶσιν ἐλαίῳ. Idem, ihale alevyen. Idem cum alia conftructione ufus eft, αἰονᾶν ἢ τὰ μὲ πολέντα δι' ύδαλο θερμά. Εxponitur etiam defuper irrigo, & fuperfundo. Etymol. alea exponit &, item καταντλών. &oräv iraly & aiorą, xepaλñs, in balneis, Bud. Erasovάoμay, u, perfundo, irrigo, Nic. in Alexiph. verf. 462. in AÏTO, &, πò, altitudo, celfitas, . Apud Eurip. es aiz- Αἰπὸς, πή, πὸν, idem quod αἰπὺς, ποια, πύ. ut πόλιν αἰπμό. 11. 9. Αἰπεινός, ὅ, δ, idem quod αἰπύς. ut Ιλιον αἰπεινίω, II. ρ. Πήδασον αἰπει Aixa, idem. Eschyl. in Prometh. AIPA, as,, malleus. Cove, ut Etymol. exp. afferens ex Callimacho, λάθη ή παρ' Ηφαίστιο καμίνοις Ε τρέφον, αἱρων ἔργα διδασκό us. Hefychio quoque eft Cove, nec non in, fecuris: apud quem tamen paroxytanôs fcriptum ale. Derivat Etymolo gus vel ab apa, quoniam tollitur inter cudendum; vel per metathefin à país, pro paia, à quo itidem pang dicitur malleus, ag ró ῥαίειν καὶ Διαφθείρειν τα τυπτόμθμα. 9 Eft etiam femen frumentaleum ex frumenti corruptione proveniens:quod Latini vocant lolium, denominatum etiam à paiw, i. Qléspo, ut tradit Etymol. Suidæ eft frumenti corruptio. Hefych. verὸ αἴρας exp. ἀγείας βοτάνας, herbas agreftes feu fylveftres. unde & Fitos matapos aipay, apud Theophr. hift. plant. lib. 8.c. 5. & aipar än apud Hippocr. Eft & aliud vitium quod Siculo frumento peculiare efle tradit Theophr. in loco citato : veruntamen ἀβλαβες καὶ ἐχ ώασερ αίγ βαρὺ καὶ κεφαλαλγές. Αι φλοιόν τ' αέρας clie μονόλοπον, fcribit idem lib. 1 ejufdem operis, cap. 8. Alems, 8, 6, loliaceus. Ale,,, loliaceus, è lolio confectus. ut alervov äropov apud Diofc. Aipads,,, lolio plenus, in quo multum cft lolii: feu per- Пу |