Stralend in gestrenge samenhang: Ida Gerhardt en de klassieke oudheid

De Grieks-Romeinse oudheid is een van de belangrijkste inspiratiebronnen geweest voor leven en werk van de Nederlandse dichteres Ida Gerhardt (1905-1997). Zij was lerares in de klassieke talen, vertaalster van twee Latijnse dichters (Lucretius, Vergilius) en vooral schrijfster van gedichten, die doordrenkt zijn van de invloed van Griekse en Romeinse auteurs (naast de vertaalde auteurs vooral Epicurus, Homerus, Sappho, Socrates en Plato). In dit boek wordt de verwerking van hun geschriften en gedachtegoed in Gerhardts poëzie systematisch en minutieus onderzocht. De auteur heeft voor dit boek gebruik kunnen maken van de persoonlijke nalatenschap van Ida Gerhardt. Zij heeft kunnen putten uit verspreide en ongepubliceerde briefwisselingen tussen de dichteres en haar oudleerlingen, collega's en vrienden, en uit lezingen, notities en andere documenten van Gerhardts hand. Door de nauwe verwevenheid van leven en werk van Gerhardt zijn de literaire beschouwingen in het boek als vanzelf ingebed in een levensbeschrijving van de auteur.