putauit (vbi malè may pro Пae fcriptum eft. Quum enim legatur, Ιδοὺ τοῦ ἐκ αλγώ,non dubium eft quin Dio fcriptum reliquerit, Idoù Пaje in dag) vnum inquam illud fibi narrandum existimauit, nimirum tanquam memoratu magis dignum, & (vt ipfe loquiτην μάλλον μνήμης άξιον,υει λόγου. quod & vna voce αξιομνημονβιτύτερον υεὶ ἀξιολογώτερον dici poffet. Quinetiam diceretur pro eodem, αξιώτερον τεί μᾶλλον ἄξιον ἐς ἱςορίας λόγον ἐλθεῖν, genere loquendi quod Dioni vel proprium vel cum paucis commune effe existimo.

Caterum, vt ad priores illas tot laudes harum epiftolarum redeam, non immeritò certè aliquis eas pra aliis omnibus imitabitur,qua pra aliis omnibus non à me tantum fed à quamplurimis (& iis quidem viris deltißimis & fummo iudicio praditis ) laudantur. Quid?an Ciceroniana imitanda non funt? Immo quadam habent & illa in quibus eas nobis imitandas proponere debeamus:ficut nec ipfe Plinius earum in quibufdam imitatorem fe fuiffe negat) fed multo habens pauciora, quòd multum abfit quin tam varia fint earum argumenta (magna enim earum pars de rebus ad rempubl.pertinentibus agit) illa qua in alio argumento verfantur,& quibus aliquid festiuitatis adhibitum eft, non video quomodo certare cum Plinianis poßint.

Verùm quemadmodum Graco dicitur prouerbio difficilia effe qua pulchra, ita imitationem epiftolarum tam pulchrè fcriptarum, difficilem effe haud negauerim. Atque vt alio Graci prouerbio dicunt, faciλέως είχε μωμήσα που quam μιμήσαι παρtta facile ef fe dixerim aliena fcripta θαυμάστηκαt fua ilis ἰσα per imitationem plerifque effe perdifficile. Vide

rit igitur Firminus,Sidony Apollinaris amicus,quomodo perfuadere nobis poßit,illum in fuo epiftolarum opere Cay Secundi orbitas fequi.

Que tamen à me non dicuntur, illuftrißime princeps,vt te ab illo imitandi conatu deterream, fed potius,vt quo res difficilior eft, eo tibi magis gloriofam fore ostendens, eo etiam animatum magis ad eam reddam: prafertim quum iam valdè familiarem tibi Latinam linguam(quod expertus loquor) reddideris: &hoc principiam fit velut priuilegium, vt quod ab illorum proficifcitur ingenio (in iu prafertim qua ad literas pertinent) licet tantummodo inchoatum, iam ad fummum effe progreffum iudicetur::atque hunc in fenfum fit in illis verißimum non modo vetus prouerbium, Dimidium faci qui cœpit habet:fed plus etiam quàm quod illo dicitur. Atque adeo fi quid effet quod principibus inuidere liceret, id ego illis inuiderem.Hoc tu nonnifi ridens (fat fcio)leges: gaudeo autem quòd cum rifu à me difcedes. Vale.

T. C. obferuantiffimus
Henr. Stephanus.

EX ON V PHRII PA

NVINI

COMMENTA riis in faftos,

AD ANNVM DCCCLIII

Hoc ipfo anno idem Plinius Secundus ] vt in Panegyrico tradit, cum Cornuto Tertullo confulatum bimeftrem in Kal Septembres iniit & gefsit. De quo tale adhuc exftat antiquum epigramma..

C. PLINIVS. C. F.C.N. CAECILIVS. SECVNDVS cos. AVGVR. LEGAT. PRO. PRAET. PROVINC. PONTI.CONSVLARI. POTESTATE. IN. EAM. PROVIN CIAM.AB.IMP.CAESARE.NERVA.TRAIANO.AVG. GERMANICO MISS VS. CV RAT. ALVEI. TIRERIS. ET. RIPAR. PRAEF. AERARI.SATVRNI. PRAEF.AE RARI.MILIT.LEG.VI.GALLIC.X.VIR.

STLIT.IVDICANDIS.

Cæterùm is Plinius filius fuit. C. Cacilii No. uocomenfis,& Pliniz, fororis.C. Plinii Secundi, Veronefis,fcriptoris hiftoriæ naturalis: quæ quû ipfi C. Cæcilio Nouocomenfi nupfiffet, hunc C.. Czcilium genuit, qui abauunculo C. Plinio Se cundo Veronenfe adoptatus. C. Plinius Cæcilius Secundus appellatus eft.Qui natura quidem Nonocomenfis ciuis, verùm lège & adoptionis iure veroncasis, vt cius pater adoptiuus C. Plinius

fuit.hine ipfe libro VI. Epift.vltima ad Maximu Africanum ita fcribit. Rectè fecifti quod gladiato rum munus Veronenfibus noftris promififti, à quibus olim amaris, fufpiceris, ornaris. Plinium autem, Veronenfem fuiffe, ipfemet fcribit in præfatione hiftoriæ naturalis ad Titum Cæfarem Vefpa fianum,in qua Catullum conterraneum fuum vo-· cat. Si enim & ipfe Nouocomenfis fuiffet, non re&è conterraneum dixiffet. eft enim Verona Cœnomanoru vrbs, vel potius Venetorum, Nouocomum verò Infubrum. hæc, in decima regione Italia,illa in xi. quæ regiones & terræ diuerfæ funt. Adde quòd hoc per manus à maioribus traditum,femper ita creditum eft. Franciscus enim Petrarcha, Pius II. Papa & plerique alii, Plinium hiftoriæ naturalis fcriptorem, VeronenTem vocauerunt.Quòd fi Veronenfis non fuit (yt quidam affirmant) cur antiquiffimum hoc adhuc extat Veronæ marmorei frufti epitaphium à Plinio parentibus fuis & forori factum, quod inter rudera o&uaginta annis antea in agro Veronenfi inuentum eft?

C. P-INIV
NDV

AVG.

RCIVIAE

-CELLAE

RI

-ERI.PATRI

-MAE. MATRI•,590

MARCELLAE
T.F.I