terdum exemplaria : atque interdum le&iones corum diuerfa, funt eiufmodi vt vtram eligas vix facilè ftatuere pofsis. Exemplum habes in hoc loco epiftolæ feptimæ libri tertii, Erat qıλónanos vfque ad emacitatis reprehenfionem. Nã hîc adfcriptum eft margini & vonos: quod non minus habere locum poteft. pariter enim funt emaces qui res pulchras, & qui res nouas,qualefcunque fint,amant. Dicuntur autem qui funt rerum nouarum cupidi,etiam pixóngvos, & quidem frequentius quantum meminiffe poffum) quàm ró Emacitas quidem certè excufanda magis eft in eo qui fit ónos, quàm in eo qui φιλόκαινος, feu καινόφιλος; quoniam ille magis ducitur iudicio quàm hic. Illius autem prioris vocabuli contrarium legitur in epiftola tertia libri fecundi, giónov. verùm puto. zónov ibi fonare non tam inelegans & rude, quàm alienum ab homine honeftatis vel rerum honeftarum ftudiofo ; ficut me in Thefauro meo expofuiffe arbitror. Affertur autem ad illum Plinii locum & alia lectio, denaro, quæ non aliena ab illius loci fententia eft. Atque ex iis locis in quibus vtraque le&io æquè poteft ferri, eft quidam & in epiftola tertia libri fecundi, in fine. nam ibi non folùm gaλopwvórams; fed etiam aprótamos poteft legi. At verò in epiftola quinta libri primi haud itidem dixe rim,non minus avaiperor, quod eft in margine, quàm duena dapetor, quod eft in contextu, poffe legi: fed contra planè alienam ab hoc loco fignificationem habere adaptor. At fi margini adfcriptum fuiffet ananásov (quod etiam affertur ex nonnullis exemplaribus) locum & hos poffe habere dicerem. Vnicum fupereft vocabulum, cuius mentionem facere velim: id eft Tuego, in epiftola vndecima libri fecundi,id quum margini effet adfcribendum, & contrà demupov in textu ponendum,huius locum illud occupauit. Neque enim affentior iis qui astoúpgion. (ex quocunque fit exemplari profe&um) admitti poffe arbitrantur, tanquam ex Toy & ipger compofitum, vt eo fignificetur Tenue & leue miniRterium. Cæterùm hoc quoque iis obferuandum eft qui linguam Græcam callent, quàm aptas voces Græcas & quam non temerè fuis Latinis epiftolis Plinius immifceat. Quam cautionem Ciceronem etiã adhibuisse videmus.quum hodie contrà plerique in sua scripta,fuáfque præfertim epistoJas vocabula Græca inferciant, non quòd aptiora fint Latinis, fed quòd ea quum norint, etiam noffe fciri velint. quòd fi multa noffent,totas illis epiftolas refercirent. Sed cur(obiiciet aliquis) Plinius epiftola decimao&aua libri primi voce Græca Acervos vfus eft, quum non effet fignificantior quàm Latinæ aliquot, quæ in promptu erant? Dicere enim poterat, Quum illud cogitaffem me cum:vel, Quum illud confideraffem, vel,perpédiffem. Ego certè exiftimo, quòd Gracus Homeri verfus fequeretur, ideo illi ibi quoque Græcè loqui placuiffe. Quòd fi Græca non fubiunxiffet, putaffem ideo vfum illo participio Græco quòd concinnitatem maiorem habere ibi videretur vfus participii: quum Latini nullum habeant quod planè Græco illi refpondeat. nam Meditatus non æquè loco illi conuenit. Verum opponet mihi quifpiam fortafsis & vocem & a tavov, qua vfus eft libri primi epiftola tertia, & rogabit quid in ea iliev neceffe fuerit, annon Platanetum dicere potuerit. Ego Platanetum,fequendo analogiam, poffe dici non nego: fed Platanonem dixiffè Romanos tum temporis ex Martiali etiam colligo,apud quem legimus li bro tertio. Proxima centenis oftenditur vrfa columnis, Exornant picta qua platanona fera. Quòd fi ne huic quidem rationi acquiefcat, Plinium non arv (vel platanon) opacifsimus, fed platanus opaciffima fcripfiffe credat, vt habent alia exemplaria. Ineptus autem effet fi etiam verba nixping & sade obiiceret (pro quibus & alia leguntur, vt dicam in Græcarum Plinii vocum interpretationibus) quum non eius, fed aliorum fint, quorum fermonem refert. Ea autem quibus vtitur, tam nomina quàm verba, fignificantia funt: neque certè cur nomine xpais (exempli gratia ) potius quàm Latino vtatur quopiam, quæfiturus eft is qui vim eius intelliget. nihilo enim magis upíriós quàm uises (quod ad eandem fignificationem pertinet) exprimere vnico yocabulo Latina lingua poteft. Quòd fiquis vim illius vocabuliμpainos perfpectam habens, Plinium tamen in το ἑλλίσαι quereretur, na is effet verò μικραί της. Infigue vocabulum eft etiam αφιλόκαλον, quo vtitur in proximè fequente epiftola ) ficut & απειρόκαλον, quod nonnulla exemplaria loco illius habere,monui & antea. Et quod de nóκαλον,ide de φιλόκαλος) cuius etiam vfum apud eum habemus) dicendum eft. Pro quo tamen fciovéos etiam legi: quod nihilo magis Latinè voce vna dici potuiffet. Enim vero non folùm apertè imavice Plinius in fuis hifce epiftolis,(liev autem nunc appello Græca verba vfurpare.quod facere dici poteft & eo in loco vbi Proemiatur dicit) verumetiam occultè,vt ita dicam quum ( vt antea oftédi) verbis quibufdam Latinis eam det fignifica tionem, (inufitatam alioqui, aut certè parum vfitatam) quam habent Græca quibus illa in prima & propria fignificatione respondet. Atque hoc exemplis quæ antea attuli clarius fiet. Addo autem, & quædam Græca loquendi genera imitari: ex quibus vnum hoc in loco habemus,qui claudit epiftolam vigefimam fextam libri feptimi. Poffum ergo, quod pluribus verbis, pluribus etiam voluminibus philofophi dicere conantur, ipfe breuiter tibi mihique præcipere,vt tales effe fani ́ perfeueremus, quales nos futuros profitemur infirmi. Neque enim illud, Vt tales effe fani perfeueremus, aliud fonare puto quàm quod Græci dicerent ἵνα ὑγιαίνοντες (vel ἐν τῷ υγιαίνειν ) τοιού τοι διατελώμ ὄντες. Sed hic cibi valedicam le&or,& te,illo ipfo Græco genere loquendi vtés, rogabo vt velis pro hifce meis laborib' iμsì piλος ὢν διατελεῖν. |