APPENDIX

ANNOTATIUNCULARUM.

Ad pag. 39 conf. Tab. I. Arum ringens Thun. Fig. 1. Planta ipsa, magnitudine. Fig. 2. spatham refert et spadicem longitudinaliter fissum. Fig. 3. Est spatha a latere et dorso visa. Fig. 4. solus spadix. Organa fructificationis ad perfectum evolutionem in hac specie, uti et in reliquis Aroideis hortorum raro perveniunt. Planta, quantum scimus, nondum bene delineata est.

P. 40. Philodendrum Schott. Ni graviter fallor, haec planta, quae modo Pothos scandens, modo Caladium scandens in hortis audit, referenda est ad genus Philodendrum Schott. Conf. Melet. 19. Bot. reg. 1958. et Bot. mag. 3621. referunt icones alius speciei, P. crassinervii. Planta nostra hos fere habet characteres : »>folia lanceolata, acuminata, >> crassinervia, nervo a parte dorsali crassissimo, demto petiolo, 27-30 >>c. longa. Petiolus ipse crassissimus, inflatus, longitudine folii, dorso >>semiteres, facie planus, parum excavatus, marginibus acutis et purpuras>>centibus, dorso hic illic rubro maculatus. Spadix ex folii vagina propul>>lalans pedunculo tereti. Spatha pallide-virescens, crassa intus albida, >>in floris fundo purpureâ, in apicem acuminatum exiens. Spatha cum >>petiolo fere longitudinem habet, 25 c. Organa fructificationis iterum >>imperfecte in nostro flore sunt evoluta. Sed, quantum ea inquirere no>>bis licuit, analoga videntur iis quae in Phil. crassinervio delineavit et » descripsit cl. auctor operis Bot. reg. Flos ephemerus, spatha post >>florescentiam reclusa." De hac planta ulterius alio loco agetur.

P. 42. Pandanus glauca Hort. De Pandanis hortorum idem mihi valere videtur, quod de Aroideis. Tum etiam raro specimina adeo magna sunt, ut de specie recte valeas judicare. Plerumque harum plantarum descriptiones imperfectae haud admittunt ut recte easdem in hortis definias.

P. 43. Zamia muricata Willd. Ni fallor, haec species nulla icone collustrata est. Pro nova specie ex Auglia missa erat. Prope accedit ad Zamiam debilem Willd., cujus figuram dedit Con. hort., I. p. 111. t. 58.

sed differt, uti jam indicaverunt WILLDENOWIUS, PERSONIUS que »stipite muricato." PERS. Syn. II. 631. KUNTH. Syn. I. 349.

P. 44. De genere Encephalarto, conf. J. G. C. LEHMANN, de plantis · Cycadeis praesertim Africae australis, Hamburgi, 1835. Huic viro Cel. debetur, quod ab eo inde tempore pleraeque plantae Cycadeae in hortis bene denominatae esse possunt, quae antea confusae esse debebant, cum Personianae, Sprengelianaeque descriptiones non omnibus numeris sint absolutae, et opera Jacquini, qui multas delineavit et descripsit species, non ubique in promptu sint, neque genus Encephalartos, tam diversum a Zamia, monographice esset elaboratum.

P. 73. Theophrasta Jussieui Lindl. exhibetur tab. adjecta II. Ante multos annos produxit flores, a me tamen non visos.

P. 80. Gesneria Cowperi Hort. Sub hoc nomine ex Anglia accepta. Planta, ut videtur, a reliquis Gesneriis distincta, pulcherrimis floribus coccineis conspicua. Forte sub alio nomine, me inscio, alibi indicata.

P. 97. Aralia longifolia Reinwdt. Rarissime hortos hospitatur. Nullibi obvia, nisi in horto Leidensi et Spaarn-Bergensi. De ea, sequentia, qua est benevolentia, mecum litteris communicavit aestumatissimus, mihique amicissimus praeceptor, Vir Clar. C. G. C. REINWARDT, Indiae orientalis quondam investigator indefessus :

WARDTIO.

Aralia longifolia, post RUMPHIUM, omnium primum reperta est a REINEst Papaya littorea Ru. am. I. 150. t. 52. Sciodaphyllum longifolium Blume, Bydr. 876. Paratropia longifolia DC. (Araliae sect. 3a. Blume Bydr. ned. ind. p. 875). Quorsum, num jure Candollius retulerit speciem, omnino dubitandum est, siquidem petala apicibus in calyptrae formam cohaereant, ut in Sciodaphyllis P. Brown. Igitur huc planta referatur necesse est. Caeterum quadrat diagnosis Candolleana, Prodr. Iv. p. 266.