Let not my love be call’d idolatry, invention spent, Three themes in one, which wondrous scope affords. • Fair,'' kind,' and 'true,' have often lived alone, Which three till now never kept seat in one. CVI For we, which now behold these present days, Have eyes to wonder, but lack tongues to praise. Non hominem supra dicar veneratus amicum, Aut par ille habitus relligione deis, Assiduis adeam quia cantu ac laudibus unum, Pectus amans unum, par sibi, semper idem. Continuo bonus est hodie mihi crasque futurus, Egregia constans pectoris ille fide; Hanc recinens, dispar omne valere iubet, Assiduum it carmen pietas, bonitasque, fidesque, Res eadem, varias nomine passa vices; Et vicibus super his exerceor, amplaque cedit Materia inventis, una triplexque, meis. Quaeque suas olim sedes habuere seorsum Denique in hoc uno tres coiere viro. CVI Corpora pulchrorum carmine picta lego, Virginis occisae, visque decora viri; Praecipue quando laudantur ut optima formae Palma, pedes, labrum, lumina, frontis honos; Tum video expressum priscos voluisse poetas Quale venustatis tu genus unus habes. Sic ea laus habuit vere praesagia nostri Temporis, hoc in te vaticinata decus. At nisi vidissent divinitus, illa canendi Ingenium antiquos vix habuisse putem. Nos, ea cernentes oculis praesentia nostris, Attoniti aspicimus, sed tenet ora pudor. Not mine own fears, nor the prophetic soul age. poor rime, While he insults o'er dull and speechless tribes: And thou in this shalt find thy monument, yet, like prayers divine, CVIII , his page; Finding the first conceit of love there bred Where time and outward form would show it dead. Non mea, non populi timidae praesagia mentis Rerum venturas vaticinata vices, Tempus amicitiae poterunt iam ponere nostrae, Quam modo clausuri carcer et uncus erant. Luna laborando defecit, et irrita vertunt Omina terrifici quae cecinere senes. Anxia iam festis, curae cessere coronis, Pacis inexhaustos ducit oliva dies. Noster amor, cedit nunc Libitina mihi; Saevit in elinguis ac sine voce tribus; Aeternumque tui monumentum hoc stabit, amice, Cum tumidis regum molibus aera cadent. CVIII Quo mea se nondum est testificata fides? Quo movear, vel quem tu mereare, canet?. Nulla, puer dilecte, at divos more precantum Sunt eadem nobis quoque canenda die. . Nil sonat antiquum tibi quo coniungar, ut olim Quando adii primo nomen honore tuum. Immortalis amor, quod in illo cunque novetur, Ponderat annorum damna situmque nihil. Nil senii rugis concedit, at omne vetustum, Omne sibi antiquum, cedere cogit amor; Gnarus ibi teneros persaepe virescere sensus Qua periisse anni, voltus et ipse, ferant. O, never say that I was false of heart, , stain. For nothing this wide universe I call, CX I Then give me welcome, next my heaven the best, |